Dziecko z chorobą nowotworową

1.

Mów dziecku o chorobie, dokładnie ją wyjaśnij (stosownie do wieku),
wytłumacz szczerze procedury medyczne, przyznaj, że zastrzyk może
boleć. Dopytuj się, jak dużo i co dziecko chciałoby wiedzieć. Wyjaśnij, że
leczenie nie jest karą za niegrzeczne zachowanie. Wyjaśnij
prawdopodobny przebieg i konsekwencje choroby. Posiadanie rzetelnych
informacji jest dla dziecka bardzo ważne. Przekazuj informacje w sposób
jasny, konkretny, pozbawiony silnych emocji (np. rozpaczy, lęku).

2.

Dostarczaj dziecku również wiedzy na temat co może zrobić, aby pomóc
w leczeniu.

3.

W miarę możliwości zapełniaj czas dziecka normalnymi zajęciami,
zabawą, nauką, także w szpitalu.

4.

Daj dziecku możliwość wyrażenia swoich uczuć, także strachu, złości,
ż

alu. Negatywne uczucia nie powinny być tematem tabu. Można o nich

rozmawiać, słuchać, rysować, wyrażać w zabawie maskotkami. Daj
dziecku również możliwość rozmawiania na tematy związane z
chorowaniem i śmiercią.

5.

Jak najczęściej bądź przy dziecku, podczas zabiegów, hospitalizacji.

6.

Niech ma możliwość podejmowania własnych decyzji w drobnych
sprawach.

7.

Nie rozpieszczaj dziecka nadmiernie – nie wynagradzaj cierpienia za
wszelką cenę. Dziecko wytworzy postawę żądaniową, będzie miało coraz
większe wymagania, będzie manipulowało. Może stać się bierne i trudne
do mobilizowania.

8.

Nie stawiaj nadmiernych wymagań – nie mobilizuj dziecka ponad jego
możliwości i siły i nie okazuj swojego niezadowolenia, kiedy ono nie jest
w stanie sprostać tym wymaganiom. Dziecko może poczuć się winne,
niegodne miłości, bojaźliwe i ostrożne, wycofujące się.

9.

Zadbaj o siebie – staw czoło swoim własnym lękom, być może potrzebne
będzie wsparcie bliskich, przyjaciół, grupy rodziców lub psychoterapeuty.

10.

Nie rezygnuj ze wszystkich swoich potrzeb – jeśli całkowicie się
poświęcisz, twoja energia może się wyczerpać.

Pracownia Psychologiczna „Pebe”, Gdynia, Monika Romanowska, psycholog-pebe.pl