GORĄCZKA PLAMISTA GÓR SKALISTYCH – Rocky Mountain spotted feler (
RMSF
)
Choroba przenoszona przez kleszcze i wywoływana przez wewnątrzkomórkowe pasożyty
Rikettsia rikettsii
Opisana została w 1896 w górach Idaho
Zachorowania opisano także w Ameryce Płd i Środkowej
Zachorowania opisywane u ludzi i zwierząt, w tym psów
Symbiozę utrzymują ze stawonogami
ETIOLOGIA
Rząd: Ricettsiales
Rodzina: Ricettsiaceae
Rodzaj: Ricettsia
Gatunek:
Ricettsia ricettsii
Gram ujemna bakteria o kształcie pałeczkowatym, niesporująca, tlenowa
Wielkość 0.3-0.5x 0.8-2.0 um
WEKTORY
Kleszcz psi – Dermacentor variabilis
Kleszcz leśny – Dermacentor andersoni
Kleszcze ulegają zakażeniu drogą:
Horyzontalnie
– gdy kleszcz ssie krew małych ssaków w okresie riketsemii, znaczenie tej
drogi jest niewielkie
Transstadialnie
i pionowo – między pokoleniami; Początkowo namnaża się w świetle jelita,
następnie przechodzi do płynów jam ciała i rozprzestrzenia się po tkankach, w tym do
ślinianek i jajników
DROGI ZAKAŻENIA
Droga bezpośrednia poprzez ukłucie przez kleszcza, także w czasie usuwania kleszcza lub
przez kontakt z zakażoną krwią
Transmisja następuje za pośrednictwem śliny, wektora lub transfuzji krwi
Kleszcz musi żerować na żywicielu (Ho, Ca, Fe) ok. 5-20 h
Zdolność do przenoszenia zakażenia wynika z namnażania się zarazka w organizmie wektora
PATOGENEZA
Okres inkubacji od 2 dni do 2 tyg
Riketsje atakują i namnażają się w śródbłonku małych naczyń krwionośnych (żyły i tętnice)
powodując krwotoki drobnych naczyń oraz agregację płytek krwi – trombocytopenię (spadek
antytrombiny III oraz plazminogenu) w wyniku czego dochodzi do zwężenia naczyń
krwionośnych i wzrostu ich przepuszczalności – przejście osocza do tkanek, sporadycznie
DIC i wstrząs
Zapalenie naczyń krwionośnych i powstanie krążenia wewnątrznaczyniowego
W przebiegu zakażenia najbardziej narażone na uszkodzenia są narządy z ukrwieniem
końcowym: skóra, mózg, serce, nerki
OBJAWY KLINICZNE
Gorączka po 2-3 dniach żerowania kleszcza
Wczesne zmiany skórne związane są z obrzękiem i przekrwieniem warg, napletka, moszny,
uszu
Senność, brak apetytu, utrata masy ciała, wymioty, biegunka, objawy występują sezonowo (w
miesiącach ciepłych)
Zaburzenia oczne (np. przekrwienie twardówki, zapalenie spojówek, zapalenie przedniej
części naczyniówki, wybroczyny w tęczówce, zapalenie siatkówki)
Powiększenie węzłów chłonnych, obrzęki, przekrwienia
Tachykardia, tachypnoe, duszność
martwica skóry, obrzęk tkanki podskórnej
Żółtaczka, hepatomegalia
Wybroczyny, wylewy krwawe
Bóle mięśniowe, bolesność stawów
Objawy neurologiczne – przeczulica, niedowłady czterokończynowe, niezborność, zaburzenia
przedsionkowe, drgawki
Szybki powrót do zdrowia następuje po zakażeniu niewielką liczba drobnoustrojów lub po
szybkiej podjętej antybiotykoterapii
U zwierząt, które przeszły ostrą postać stwierdza się trwałe uszkodzenia narządów
wewnętrznych i pojawienie się objawów nerwowych w okresie pierwszych dwóch tyg
choroby
Zejście ma miejsce w postaci ostrej w wyniku ciężkiej skazy krwotocznej
W przebiegu ciężkiego zakażenia dochodzi do rozlanego zapalenia opon mózgowych
ZMIANY AP
Wybroczynowość
Powiększenie śledziony i wybroczyny na węzłach chłonnych
DIAGNOSTYKA
DIF
Izolacja na zarodkach kurzych i hodowlach komórkowych
Materiał do badań – wycinki zmienionej skóry
PCR - amplifikacja fragmentu 16S rRNA
LECZENIE
Przeciwciała pojawiają się do 3 tyg
Szybkie podjęcie leczenia
Stosowanie preparatów riketsiostatycznych i NSAID
Lekiem z wyboru są
tetracykliny
Preparat stosuje się min. 7 dni
W leczeniu skuteczne są także enro i towrofloksacyna
Azytromycyna nie jest skuteczna
!
ZAPOBIEGANIE
Po przechorowaniu niewrażliwość trwa od 6-36 miesięcy
Przechorowanie niepatogennymi zarazkami nie chroni przed zakażeniem riketsjami
patogennymi
Brak szczepionek dla ludzi i zwierząt, dlatego najlepszą ochroną jest unikanie terenów z
kleszczami
Stosowanie preparatów chroniących psy przed kleszczami