CZARNA TAKTYKA ­ Dowodzenie operacją  

Opisany poniżej sposób dotyczy dowodzenia szturmem na obiekt. 

Dowódca szturmu zbiera informacje od: 

l

dowódców zespołów szturmowych (dot. stanu przygotowania danego zespołu) 

l

punktów obserwacyjno­ strzeleckich (dot. Istotnych ruchów w obiekcie i wokół niego)  

Rolą dowódcy jest zbieranie i przetwarzanie informacji, synchronizowanie i zgrywanie działań, wnoszenie 
korekt oraz wydawanie rozkazów. 

Dowódcy zespołów szturmowych informują drogą radiową dowódcę na jakim poziomie gotowości się 
znajdują. Rozróżnia się 4 poziomy gotowości: 
­ informacja: zespół X, poziom 4­ zespół znajduje się na pozycji wyjściowej  
     zespół X, poziom 3­ zespół udaje się na zajęcie dogodnych pozycji  
    zespół X, poziom 2­ zespół zajął pozycję  
     zespół X, poziom 1­ zespół znajduje się w pełnej gotowości i czeka na rozkaz do rozpoczęcia działania  

Jeżeli zespoły zgłoszą gotowość na poziomie 1, dowódca podaje komunikat: „Wszystkie zespoły! Uwaga! 5! 
4! 3! 2! 1!­ Naprzód! Naprzód! Naprzód!”. Wydając komendę „naprzód” trzykrotnie za każdym razem 
powinien zwalniać i przy wydawaniu komendy naciskać przycisk nadawania w radiotelefonie. Ma to na celu 
zapobiegnięcie sytuacji, w której dowódca nie naciśnie przycisku nadawania, mimo iż wydaje mu się, że to 
uczynił. Zespoły szturmowe rozpoczynają działania po usłyszeniu pierwszej komendy „naprzód”. 
Niekonwencjonalne rozkazy uzależnione są od szczególnej sytuacji. O formie przekazywania rozkazu zespoły
muszą być odpowiednio wcześnie powiadomione. 

Należy też przestrzegać zasady informacji zwrotnej. Polega to na tym, że jeżeli przykładowo rozkaz od 
dowódcy brzmi: „strzelec x­ nie strzelaj!”, strzelec odpowiada: „strzelec x­ rozumiem: nie strzelaj”. Jest to 
konieczne, ponieważ na skutek np: zakłóceń fal radiowych, zbyt krótkiego wciśnięcia przyciska nadawczego, 
itp. treść komunikatu może zostać zniekształcona, niezrozumiana lub źle zrozumiana.