Anyżek - pospolita roślina, rosnąca na łąkach, w ogrodach, pod żywopłotem i w rowach. Lubi cień i wilgoć. Ma krotka
łodygę w kolorze ciemnej zieleni. Płatki anyżka są czerwone i niebieskie. Zjedzenie liści tej rośliny zapewnia wzmocnienie
zdolności magicznych, zaś zjedzenie ugotowanych płatków powoduje zatrucie, a czasem chorobę.

Arcydzięgiel Żółtawy - na dobrej glebie wzrost rośliny przewyższa wysokiego człowieka. Łodyga dość gruba (do 3 cm),
owłosiona i pusta w środku. Duże liście są ciemnozielone. Kwiaty przypominają puchate kuleczki. Szukać arcydzięgla
musimy w górach, na wilgotnych łąkach i nad brzegami potoków. Czarodzieje używają ususzonych liści zioła do
sporządzenia Eliksiru Zapomnienia.

Asfodelus - sproszkowany korzeń tej rośliny w zmieszaniu z nalewką z piołunu daje napój usypiający o takiej mocy, że
znany jest również jako wywar żywej śmierci.

Bratek - żyje w lasach, puszczach i wilgotnych miejscach, nie lubi światła. Hoduje się go także w ogrodach. Bratki maja
płatki różnokolorowe tj. żółty, różowy, czerwony, niebieski, pomarańczowy, fioletowy. Ich łodyżki są długie, zielone a
czasem morskie. Liście bratka są również zielone bądź morskie. Maja kształt serca. Żucie bratka zapewnia powodzenie w
miłości. wzmacnia zdolności jasnowidzenia.

Cebula - dodana do kąpieli pomaga w uzyskaniu tajemnej mocy

Cykoria - używana przy zaklęciach czyniących zło

Cytrus - z jego gałązek robiono różdżki

Czarna jagoda - jej listki niweczą złe uroki, swego rodzaju odtrutki magiczne (np. przeciw cykorii)

Erkling - strażnicy drzew wiggenowych. Są z racji przebywania wśród magicznych roślin troszkę nieodporne na zaklęcie
diffindo, które działa na nich jak na rośliny.

Fiołek - sproszkowane kwiaty przyciągają dobry los

Gencjana - korzeń sprzyja zawieraniu przyjaźni

Goździk -roślina ta po prostu połączona z wodą daje silny wywar magiczny.

Horklump - grzyb rosnący gęsto w magicznych miejscach. Rozpyla chmury trujących zarodników niebezpiecznych dla
czarodziejów a jeszcze bardziej dla mugoli. Nieszkodliwy natomiast dla gnomów które są na nie bardzo łase :).

Imbir - korzenie w woreczku są amuletem szczęścia

Irys Kosaciec - korzenie pomagają w rozbudzaniu miłości, uwodzeniu

Jałowiec - jagody lub korzenie , moczone w winie przez trzy tygodnie są silnym afrodyzjakiem

Jemioła - to lekarstwo na wszystko. Jest półpasożytem rosnącym na drzewach.

Zielarstwo – klasa II

Kminek - nasiona zapewniają spokój ogniska domowego

Koniczyna - zmieszana z werbena chroni nawet przed najsilniejszymi urokami

Kukurydza - jej korzeń, wysuszony i sproszkowany pomaga w rzucaniu uroków

Zioła

Czyrakobulwa - przypomina wielkiego, czarnego ślimaka wyłażącego pionowo z ziemi. Czyrakobulwa pokryta jest dużymi,
błyszczącymi bąblami, pełnymi żółtego, gęstego płynu. Ropa czyrakobulwy jest bardzo cenna. Używa się jej do wielu
eliksirów. Do wzrostu jest jej potrzebna czarna, wilgotna ziemia i ciepłe pomieszczenie (najlepiej szklarnia). Zrywa się ją po
ok. 6 tygodniach od zasadzenia.

Mandragora - przypomina małe, ubłocone dzieciątko. Czerwone liście wyrastają prosto z główki. Ma bladozieloną,
cętkowaną skórę. Używa się jej by przywrócić pierwotną postać ludziom spetryfikowanym, ale jej liście, korzeń (tylko w
małych ilościach) służy również do przyrządzania innych eliksirów. Mandragorę zrywa się po 8 miesiącach od pierwszego
przesadzenia.

Zielarstwo – klasa II

Podstawowe rośliny i zioła (L-Z)

Rośliny

Laur - liście zapewniają wierność małżeńska

Lawenda - zapewnia spokój ogniska domowego

Len - siemie lniane pomaga w doprowadzeniu do konfliktów małżeńskich

Lucerna - chroni przed bieda

Mięta - pomaga w utrzymaniu wierności małżeńskiej

Mlecz (Mniszek lekarski) - wysuszony kawałek rośliny, włożony do czerwonego woreczka, stanowi amulet chroniący przed
nieszczęściem

Nagietek - wysuszone kwiaty, rozsypane pod łóżkiem zapewniają dobry sen

Pietruszka - napój z niej uspakaja nerwy, czyni człowieka szczęśliwszym

Pokrzyk - zwany także Belladonna lub Wilcza jagoda jest śmiertelnie trujący w dużych ilościach w dawnych czasach kobiety
ssały jagody pokrzyku bo sprawiało to ze ich źrenice stawały się większe. Wywar z Belladonny jest najsilniejszym środkiem
nasennym wystarczy parę kropel, aby zasnąć tak mocno by wyglądać na martwego.

Ruta - pomaga w utrzymaniu dziewictwa

Seler - jego nasiona pomagają skoncentrować się

Sandał - kawałek jego drewna, noszony w woreczku z czerwonej skory, przynosi szczęście

Tymianek - liście, spalone w domu, chronią wszystkich domowników przed nieszczęściami

Waleriana - korzeń, ulokowany w łóżku, uspakaja nerwy i działa usypiająco

Wiggen - drzewo z którego pozyskuje się korę. Po połączeniu (za pomocą gotowania) tej kory z śluzem gumochłona
powstałe Eliksir Wiggenowy który leczy wszelkie nie magiczne urazy.

Wilz - liście przynoszą szczęście, zwłaszcza kobietom w ciąży, zaś drewno powstrzymuje „złe języki”

Winorośl Pnąca - grono pocięte na kawałeczki służy do rzucania złych uroków

Ślaz

- roślina wykorzystywana do zrobienia Eliksiru Wielosokowego, trzeba ją zrywać w pełnie księżyca

Zielarstwo – klasa II

Zioła

Dyptam (Dictamnus albus) - roślina z rodziny rutowatych, o dużych różowych kwiatach i torebkowatych owocach,
wydzielająca silną balsamiczną woń. Roślina z rodziny rutowatych, o dużych różowych kwiatach i torebkowatych owocach.
łacińska nazwa dictammus albus, roślina z rodziny rutowatych, o dużych, różowych kwiatach i torebkowatych owocach,
wydzielających silną, balsamiczną woń.

Hikora - drzewo z rodziny orzechowatych, o grubym, ciemnobrązowym pniu. Kora tego drzewa jest używana tylko do
nielicznych eliksirów, mimo to jest to składnik bardzo cenny, ponieważ aby pień tego drzewa nadawał się do przyrządzania
eliksirów, hikora musi mieć co najmniej 20 lat.

Jeżatka - krzew z rodziny lipowatych o dużych, sercowatych liściach i małych, białych kwiatach. Hodowana w koloniach.

Zielarstwo – klasa II

Rośliny karańskie

Pochodzą z Karani, krainy leżącej daleko na wschodzie. Została odkryta przez Arileya Hortihe. Rośliny te zostały przez
niego przywiezione do jego rodzinnego miasta i zaczęły się rozmnażać. Kraina ta nie została już nigdy ponownie
odnaleziona.

• Kapkiip - mała roślinka o zapachu róży ma fioletowe listki, jeśli się ktoś do niej zbyt zbliży to wypuszcza substancję

łzawi

Rośliny karańskie:

• Cholmic - roślinka o malutkich listkach nie jest groźna, tylko jeśli ją zadrapniemy substancja która się z niej wyleje

jest bardzo klejąca

• Karaczek - mała roślina o barwie brązowej wypuszcza pędy które mają macki
• Kmorak- roślina z której robione są leki na silne oparzenia jest pomarańczowa(nie dotykać może mocno

poparzyć!)

• Brobka - roślina która jest podobna do gąbki jeśli się ją dotknie to po kilku godzinach wyskakują bąble na czole.
• Charlab- duża roślina podobna do drzewa barwy zielonej nie jest groźna
• Miczaczek- roślina puchowa całkowicie nie groźna
• Brolki- małe roślinki nie groźne ale wytwarzają specyficzny zapach podobny do zapachu krwi
• Kicharki- czyli małe roślinki które o 12.00 wypluwają substancję podobną do smarków
• Bifrek- roślina z której wytwarzane są grube liny, jest zupełnie nieszkodliwa
• Zilodek- Roślina choć nieduża to bardzo niebezpieczna może odgryźć nogę lub rękę
• Orekś- roślinka wielkości dłoni, jest bardzo miękka
• Karkoke- Roślina która zwabia owady swoim kolorem oraz zapachem a następnie je połyka (bardzo przydatna

jeśli w domu jest dużo much)

Zielarstwo – klasa II

Jakie zioło na jaką dolegliwość

W średniowieczu mało kto nie znał lokalnego znachora, którzy za pomocą ziół leczyli rany i dolegliwości ciała oraz
rozwiązywali wszelakie problemy natury osobistej - od wyschniętej studni po apodyktyczną teściową. Ich recepty
bazowały na przekazywanych z pokolenia na pokolenie ludowych wierzeniach dotyczących leczniczych i magicznych
właściwości roślin.

Wiele leków powstawało i nadal powstaje na zasadzie, że każda roślina została naznaczona wyraźnym znakiem
określającym jej rolę w medycynie. Wystarczy więc przyjrzeć się jej dokładnie, by poznać, na co pomaga. Barwa kwiatów
czy owoców, kształt liści albo korzeni, budowa płatka albo łodygi - wszystko to podpowiada, jakie są lecznicze właściwości
danej rośliny.

Na przykład rośliny o żółtych kwiatach przeciwdziałają żółtej cerze cierpiących na żółtaczkę, rośliny o czerwonych liściach
bądź korzeniach stosuje się w leczeniu ran i dolegliwości, którym towarzyszy krwawienie, a z fioletowych płatków roślin
robi się okłady na stłuczenia.

Jeżeli jakaś roślina przypomina kształtem jakiś organ, przypisuje się jej zbawienne dla niego działanie.

Wydaje się, że jest to teoria czysto mugolska, ale jest w tym sporo teorii magicznej. Jak już zostało wspomniane w
poprzednim temacie , teorie magii i mugoli są do siebie bardzo podobne , ze względu na nieuwagę mugoli. Myślą oni, że
jest to czysto naukowe , a jednak teoria potwierdza praktykę , ale oni jeszcze o tym nie wiedzą.

Zielarstwo – klasa II

Rozdział II - Fascynujące rośliny

Mandragora

Najcenniejsza częścią mandragory jest jej gruby brązowy korzeń, mogący dorastać do ponad metra długości. Często bywa
rozwidlony i każdemu z odrobiną wyobraźni może przypominać człowieka. Podobieństwo do człowieka można było z
łatwością wzmocnić, dokonując kilku zabiegów nożem, i to właśnie ono bez wątpienia legło u podstaw sadu, ze jak
człowiek wyciągany z ciepłego posłania, wyrywana z grządki mandragora będzie krzyczeć. Mimo współczucia, jakie ludzie
żywili dla nieszczęsnego położenia wydobywanej siłą z ziemi mandragory, wyrywali ją często i wykorzystywali w
rozmaitych celach. W starożytności uważano ja za środek przeciwbólowy i nasenny. Używano jej więc do ukojenia
chronicznych bólów, a także przepisywano na melancholie, drgawki i reumatyzm. Rzymianie stosowali mandragorę jako
środek znieczulający, podając pacjentowi przed operacja kawałek jej korzenia do żucia. W starożytności, a później tez w
średniowiecznej Europie ceniono mandragorę również za jej domniemane magiczne właściwości. Była popularnym
składnikiem eliksirów miłości i podobno używała jej już Kirke - najlepiej znana czarodziejka greckiej mitologii -
przygotowując swoje najpotężniejsze mieszanki.

Mugole o Mandragorze

Korzeń silnie zgrubiały, liście duże, tworzą odziomkową rozetkę. Kwiaty duże, dzwonkowate, barwne. Jagody jadalne,
duże, barwy żółtej lub pomarańczowej. Mandragora lekarska występuje w stanie dzikim i bywa uprawiana w krajach
śródziemnomorskich dla korzeni i żółtych jagód (do 3 cm średnicy), używanych do produkcji leków uśmierzających bóle (w
chorobie reumatycznej). Jej silnie rozgałęziony korzeń (tzw. alrauna), o kształcie przypominającym człowieka, był uważany
w średniowieczu za potężny środek magiczny, z którym wiązano liczne legendy. Roślina trująca.

Zielarstwo – klasa II

Niesamowite rośliny

Diabelskie sidła

Rzadko spotykana roślina, żyjąca w miejscach ciemnych i wilgotnych. Posiada długie, giętkie łodygi zakończone liśćmi w
kształcie wąsów. Może być zagrożeniem dla człowieka. Oplatając ciało może udusić ofiarę. Należy wtedy zachować spokój,
nie robić gwałtownych ruchów, gdyż roślina zaciśnie swoje więzy mocniej. Pod wpływem strumienia światła ucisk powoli
ustępuje, pędy zaczynają się cofać.

Mimbulus mimbletonia

Wyglądem przypomina karłowaty kaktus barwy szarej, który zamiast kolców ma wypustki. Przyglądając się jej bliżej,
można spostrzec jej lekkie pulsowanie. Przypuszczalne miejsce występowania rośliny to Asyria. Posiada ciekawy system
obronny. Po dotknięciu roślina wypluwa na nierozważną ofiarę gęsty, cuchnący odorosok o konsystencji błota. Jest
niezmiernie rzadka.

Wierzba bijąca

Posiada gruby pień i potężne konary o ostro zakończonych liściach. Kiedy nieproszony osobnik zbliży się do drzewa, potrafi
ono mocno uderzyć swoimi gałęziami. Istnieje sposób na unieruchomienie wierzby bijącej - polega on na odpowiednim
dotknięciu sęka drzewa, jednak by się do niego dostać, trzeba ominąć zmasowane ataki obronne rośliny.

Skrzeloziele

Posiada bardzo odtrącający wygląd. Przypomina zwitek oślizgłych, szczurzych ogonów barwy szarozielonej. Zaliczane jest
do roślin wodnych. Jest jadalne. Konsumowanie przypomina żucie bezkręgowca. Całkowite jego spożycie daje możliwość
bezstresowego przebywania pod wodą przez określony czas (60 minut). Konsument pod wpływem spożytej rośliny
zmienia swój wygląd. Sama przemiana trwa niezmiernie krótko. Jest jednak nieprzyjemna, a nawet bolesna. Po krótkiej
chwili człowiek posiada za uszami skrzela, między palcami u rąk i stóp widoczne są błony. Barwa ciała zmienia się lekko na
kolor zielony.

Zielarstwo – klasa II

Rozdział III – Uprawy

Uprawa ziół i owady

Uprawa ziół ma nie tylko na celu zachowanie dziko rosnących roślin, z plantacji można zebrać dużą ilość surowca ze
znacznie mniejszej powierzchni niż byłoby to w przypadku stanowisk dzikich. Łatwiej jest też określić dojrzałość roślin do
zbioru, dojrzałość obejmującą całą plantację, a nie poszczególne rośliny. Zioła uprawiane w Polsce na dużą skalę to m.in.:

• Bieluń indiański
• Karczoch zwyczajny
• Kminek zwyczajny
• Koper włoski
• Kozłek lekarski
• Lubczyk ogrodowy
• Marzanna barwierska
• Majeranek ogrodowy
• Melisa lekarska
• Mięta pieprzowa
• Oman wielki
• Pokrzyk wielka jagoda
• Rumianek pospolity
• Szałwia lekarska
• Tymianek pospolity

Owady zagrażające rośliną:

Przędziorek owocowiec: Na liściach pojawiają się liczne, drobne białawe plamki, które stopniowo brunatnieją. Z czasem
brunatne liście zasychają i przedwcześnie opadają z drzew.

Mszyce: Liście w górnej części pędów drzewek i krzewów owocowych są zwinięte, a pędy często skrócone. Na pędach i na
dolnej stronie liści, wzdłuż nerwu głównego, występują kolonie zielonych mszyc.

Kwieciak jabłkowiec: W okresie kwitnięcia i przekwitania jabłoni część kwiatów ma nadal skupione, ale zaschnięte
brązowe płatki. Wewnątrz zniszczonego kwiatu znajduje się larwa, poczwarka lub już owad dorosły kwieciaka jabłkowca.

Kwieciak gruszowy: W okresie wiosennym pąki kwiatowe i liściowe grusz nie rozwijają się. Gdy pąk przetniemy wzdłuż,
wewnątrz możemy znaleźć larwę lub poczwarkę kwieciaka gruszowca. Później, w dolnej części zaschniętych pączków
widać okrągły otwór, przez który dorosły kwieciak wyszedł na zewnątrz.

Owocówka jabłkóweczka: Na zawiązkach owoców można zauważyć otwory, od których prowadzi chodnik do gniazda
nasiennego. Przez otwór wydostają się odchody wypełniające chodnik. Wewnątrz porażonych zawiązków występują
różowe gąsienice. Zaatakowane zawiązki i owoce opadają wcześniej z drzew.

Zielarstwo – klasa II

Owocówka śliwkóweczka: Porażone zawiązki owoców śliwy przestają rosnąć, ale szybciej niż inne przyjmują zabarwienie
fioletowe. Na zawiązkach owoców można wtedy zauważyć otwór, od którego prowadzi chodnik do gniazda nasiennego.
Przez otwór wycieka na zewnątrz guma. Uszkodzone zawiązki przedwcześnie opadają. Wewnątrz opadłych zawiązków, a
później owoców znajdują się gąsienice.

Zwójkówki liściowe: Młode liście z powygryzanymi drobnymi otworami. Uszkodzone pąki kwiatowe w podobny sposób jak
przez kwieciaka jabłkowca. Później - podłużne liście zwinięte są w cygaro i oplecione. Na powierzchni owoców płytkie, ale
szerokie jamy, które z czasem korkowacieją. To wszystko powodują gąsienice zwójki różóweczki.

Opuchlaki: truskawki więdną, a następnie zasychają z powodu żerowania larw opuchlaków na korzeniach. Liście, ogonki
liściowe i kora na pędach truskawek i malin uszkodzone żerowaniem chrząszczy.

Kistnik malinowiec: Uszkodzone żerowaniem liście malin rozwijają się dalej, a wygryzienia ulegają rozerwaniu przyjmując
postać podłużnych, równolegle do siebie położonych otworów w blaszce liściowej. Pąki z głębokimi otworami w bocznej
części nie rozwijają się i zasychają. Liczne ciemnobrązowe chrząszcze uszkadzają dno kwiatowe, pręciki oraz słupki.

Zielarstwo – klasa II

Herbata i jej właściwości

Jej smak ma czar tak subtelny, ze trudno się mu oprzeć. Zima rozgrzewa najlepiej. W upalne dni ta sama gorąca herbata z
powodzeniem gasi pragnienie i ochładza nasz organizm. Podana z lodem i cytryna jest wspaniałym napojem
orzeźwiającym. Chińczycy przypisują herbacie aż dwadzieścia korzystnych dla zdrowia właściwości. Jej dobroczynne
działanie potwierdzają tez współcześni naukowcy. Ten niemal magiczny napój oczyszcza bowiem krew, regeneruje mózg,
pobudza trawienie, pomaga przy dolegliwościach żołądkowych, wzmaga zdolność koncentracji i jest dobroczynnym
lekarstwem zwalczającym skutki pijaństwa. Zarówno dawna, jak i dzisiejsza kosmetyka zaleca stosowanie naparu z
herbaty do przemywania oczu i twarzy, a okłady do usuwania opuchlizny powiek.

Na pewno wiadomo, że ojczyzna herbaty są Indie, zaś swoja karierę rozpoczęła w Chinach. Początkowo jej liście żuto. W
czwartym stuleciu stała się już napojem bardzo popularnym i cenionym. Pod jej uprawę przeznaczano najlepsze gleby.
Wiosna zaczynała się w dniu, w którym chiński cesarz wypił pierwsza filiżankę herbaty z nowego zbioru.

Chińczycy przez długi czas pilnie strzegli tajemnic herbaty. Dopiero w 801 roku nasiona tej rośliny przywiózł do Japonii
buddyjski mnich Saicho. Szybko stała się elitarnym napojem samurajów i duchownych.

Około 1350 roku dowódca japońskich wojsk cesarskich zakazał wojownikom picia herbaty. Bezskutecznie. Rytuał jej
parzenia i picia szybko rozpowszechnił się w całej Japonii i po dziś dzien.

Do przełomu XVI i XVII wieku niewielu Europejczyków słyszało o tym napoju. Herbata dotarła na nasz kontynent, a ściślej
do Holandii, w 1610 roku - jako lekarstwo na febrę. Chińczycy sprzedali jednak Holendrom tak zwaną czarną herbatę,
właśnie taką, jaką w Europie pije się najczęściej.

W Azji natomiast rozpowszechniona i niezwykle ceniona była herbata zielona, której prawie nie pijemy. Chińczycy myśleli
bowiem, że nie znającym się na rzeczy Holendrom z powodzeniem wcisną gorszy, ich zdaniem, bo poddany fermentacji
towar. I nie pomylili się, Holendrom zasmakowała właśnie ta odmiana herbaty. Niedługo potem ten smak i aromat poznali
Francuzi, Rosjanie, Niemcy, dopiero później europejscy mistrzowie w jej parzeniu - Anglicy, a za ich sprawą także Polacy.

Zielarstwo – klasa II

Biografia

http://zielarstwo-i-my.wjo.pl

http://zielarstwo-msmic.blog.onet.pl

http://podr-do-zielarstwa-aminisb.blog.onet.pl

http://podrecznik--do-zielarstwa.blog.onet.pl

http://wikipedia.pl

http://p-tmzig.wizytowka.pl

Document Outline

Rozdział I – Rośliny od A do Z
Rozdział II - Fascynujące rośliny
- Mandragora
- Niesamowite rośliny
Rozdział III – Uprawy
- Uprawa ziół i owady
- Herbata i jej właściwości
Biografia

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zielarstwo, ogrodnictwo
Plantacja Ginkgo biloba, Studia, II rok, II rok, IV semestr, Zielarstwo
Zielarstwo - wyk-ad 6 - 16.11.2010, OGRODNICTWO UP LUBLIN (buka), Semestr III, ZIELARSTWO
Zielarstwo
Pytania zielarstwo poprawione
Rozsypanka zielarza
Substancje Zielarskie, TECHNIK FARMACEUTYCZNY- notatki
Calosc kolo 4, Zielarstwo
Fakultet zielarskie, Ogrodnictwo
surowce zielarskie kwiaty
Kilka recept zielarzy rosyjskich
2010 03 kurs z towaroznawstwa zielarskiego
Rośliny zielarskie
tabela, Moje studia na SGGW - Ogrodnictwo, Rośliny zielarskie
Zioła III koło, Zielarstwo
zielarstwo II kolo cz[1][1].2, Studia, II rok, II rok, IV semestr, Zielarstwo
Rośliny zielarskie ćwiczenia
Zielarstwo II 1 wykłady, ZIELARSTWO

więcej podobnych podstron

zielarstwo2

Document Outline