Korki we wtorki
Głos Wielkopolski, 15.12.2009
Równania i nierówności
Zadanie 1.
Wykaż, że liczba 2
100
jest rozwiązaniem równania
−4
52
+ 15x + 2
101
= 16
25
Rozwiązanie.
−4
52
+ 15x + 2
101
= 16
25
−
2
2
52
+ 15x + 2
101
=
2
4
25
(1)
−2
104
+ 15x + 2
101
= 2
100
(2)
15x
= 2
104
− 2
101
+ 2
100
(3)
15x
= 2
100
(2
4
− 2
+ 1)
(4)
15x
= 2
100
(16 − 2
+ 1)
15x
= 2
100
· 15
/ : 15
x
= 2
100
Odpowiedź.
Rozwiązaniem powyższego równania jest x
= 2
100
.
Objaśnienia.
(1) W potęgach postaci −4
52
oraz 16
25
, zamieniamy podstawy
tzn. 4
= 2
2
, 16 = 2
4
.
(2) W tym miejscu wykorzystujemy fakt, iż (a
m
)
n
= a
mn
, zatem
−
2
2
52
= −2
2·52
= −2
104
2
4
25
= 2
4·25
= 2
100
.
(3) −2
104
oraz 2
101
przenosimy na stronę prawą, pamiętając o zmianie znaku na
przeciwny.
(4) Następnie, korzystamy z własności a
m
+n
= a
m
· a
n
,
2
104
= 2
100
+4
= 2
100
· 2
4
2
101
= 2
100
+1
= 2
100
· 2
1
Zatem prawą stronę równania (3), możemy zapisać w postaci
2
100
· 2
4
− 2
100
· 2
1
+ 2
100
· 1
.
W każdym z powyższych składników występuje 2
100
, które wyłączamy przed
nawias,
2
100
(2
4
− 2
1
+ 1).
Zadanie 2.
Rozwiązać algebraicznie układ równań:
y
= −4x
2
y
= 3 + x(x + 1) − (x + 2)
2
Rozwiązanie.
−4x
2
= 3 + x(x + 1) − (x + 2)
2
(1)
−4x
2
= 3 + x
2
+ x − (x
2
+ 4x + 4)
(2)
−4x
2
= 3 + x
2
+ x − x
2
− 4x − 4
(3)
−4x
2
= −1 − 3x
(4)
−4x
2
+ 3x + 1 = 0
Wyznaczamy pierwiastki trójmianu kwadratowego
∆ = 3
2
− 4 · (−4) · 1
= 25,
√
∆ = 5,
x
1
=
−3−5
2·(−4)
= 1,
x
2
=
−3
+5
2·(−4)
= −
1
4
.
Następnie z równania y
= −4x
2
wyznaczymy wartości y
1
oraz y
2
.
y
1
= −4 · x
2
1
= −4 · 1 = −4
y
2
= −4 · x
2
2
= −4 ·
−
1
4
2
= −4 ·
1
16
= −
1
4
Odpowiedź.
Układ równań posiada dwa rozwiązania: (1
, −4) oraz
−
1
4
, −
1
4
.
Objaśnienia.
(1) Porównujemy prawe strony powyższego układu, ponieważ lewe strony są
sobie równe.
(2) Mnożymy x przez każdy składnik nawiasu oraz stosujemy wzór skróconego
mnożenia (a
+ b)
2
= a
2
+ 2ab + b
2
.
(3) ”Opuszczając” nawias pamiętamy o zmianach znaków na przeciwne.
(4) Redukujemy wyrazy podobne.
Zadanie 3.
Rozwiązać równanie
1
x
+
1
x
+ 1
= 2
Rozwiązanie.
Na początek wyznaczmy dziedzinę powyższego równania.
(1)
x , 0,
x
+ 1 , 0 czyli x , −1,
zatem dziedziną jest zbiór x ∈ R\{−1
, 0}.
Wracając do równania
1
x
+
1
x
+1
= 2 / · x(x + 1)
(2)
(x
+ 1) + x = 2x(x + 1)
2x
+ 1 = 2x
2
+ 2x
−2x
2
+ 1 = 0 / : (−2)
x
2
−
1
2
= 0
(x −
q
1
2
)(x
+
q
1
2
)
= 0
x −
√
2
2
= 0
lub
x
+
√
2
2
= 0
x
=
√
2
2
lub
x
= −
√
2
2
Odpowiedź.
Rozwiązaniami równania są liczby x
1
=
√
2
2
oraz x
2
= −
√
2
2
.
Objaśnienia.
(1) Aby wyznaczyć dziedzinę powyższego równania, należy uwzględnić fakt,
że mianowniki składników lewej strony równania muszą być różne od zera.
(2) Biorąc pod uwagę dziedzinę x ∈ R\{−1
, 0}, mnożymy obustronnie równanie
przez x(x
+ 1).
Zadanie 4.
Która z liczb:
x
1
= log
2
8;
x
2
= cos 45
◦
+ sin 45
◦
;
x
3
= log
3
√
27
+ tg 45
◦
należy do zbioru rozwiązań nierówności
x
2
−
25
4
6 0?
Rozwiązanie.
W pierwszej kolejności wyznaczymy zbiór rozwiązań nierówności
x
2
−
25
4
6 0
(1)
(x −
5
2
)(x
+
5
2
) 6 0
x
−
5
2
5
2
Zatem zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór
x ∈
D
−
5
2
,
5
2
E .
Obliczymy teraz x
1
, x
2
oraz x
3
x
1
= log
2
2
3
= 3 log
2
2
= 3
(2)
x
2
=
√
2
2
+
√
2
2
=
√
2
x
3
= log
3
27
1
2
+ 1 = log
3
3
3
1
2
+ 1 = log
3
3
3
2
+ 1 =
3
2
log
3
3
+ 1 =
5
2
(3)
zatem
x
1
<
D
−
5
2
,
5
2
E , x
2
, x
3
∈
D
−
5
2
,
5
2
E .
Odpowiedź.
Do zbioru rozwiązań nierówności należą
√
2
,
5
2
.
Objaśnienia.
(1) Korzystamy ze wzoru skróconego mnożenia a
2
− b
2
= (a − b)(a + b).
(2) W celu wyznaczenia wartości x
1
, zamieniamy postać liczby logarytmowanej
(8
= 2
3
), a następnie stosujemy własność logarytmów
log
c
d
α
= α · log
c
d
,
c , 1, c, d > 0, α ∈ R
(4)
oraz
log
c
c
= 1.
(5)
(3) Podobnie jak w przypadku x
1
, zamieniamy postać liczby logarytmowanej
√
27
= 27
1
2
=
3
3
1
2
= 3
3
2
.
Następnie korzystamy z (4) oraz (5).
Dzień dobry,
mam pytanie: jakimi sposobami można rozwiązać te dwa zadania?
1. Podstawą graniastosłupa prostego o wysokości 12 cm jest romb. Przekątne graniasto-
słupa mają długości 13 cm i 16 cm. Oblicz objętość graniastosłupa.
2. Krawędź podstawy ostrosłupa prawidłowego sześciokątnego ma długość 15, a kąt
nachylenia ściany bocznej do podstawy ma miarę 45
◦
. Oblicz objętość tego ostrosłupa.
1. Objętość graniastosłupa obliczamy ze wzoru V
= P
p
· H
, gdzie P
p
to pole pod-
stawy, a H to wysokość. W naszym zadaniu H
= |AE| = 12 cm. Pole podstawy
wyliczymy ze wzoru na pole rombu o przekątnych d
1
i d
2
, czyli P
p
=
1
2
d
1
d
2
.
H
G
F
E
A
D
C
B
A
d
1
C
13
E
12
Aby wyznaczyć długość przekątnej d
1
= |AC|, korzystam z twierdzenia Pitago-
rasa w trójkącie ACE:
d
2
1
+ 12
2
= 13
2
d
2
1
= 169 − 144
d
1
= 5 (cm)
Na podobnej zasadzie obliczam d
2
= |BH| =
√
122
= 4
√
7 (cm); zatem objętość
graniastosłupa wynosi
V
=
1
2
· 5 · 4
√
7 · 12
= 120
√
7 (cm
3
)
.
2. Objętość ostrosłupa wyraża się wzorem V
=
1
3
P
p
· H
, gdzie P
p
jest pole pod-
stawy, a H – wysokością. W tym zadaniu podstawa jest sześciokątem foremnym
(ponieważ ostrosłup jest prawidłowy) o boku a
= 15, zatem jego pole jest sze-
ściokrotnością pola trójkąta równobocznego o boku a:
P
p
= 6 ·
a
2
√
3
4
=
3a
2
√
3
2
.
C
B
a
A
F
E
D
O
S
G
G
S
H
O
45
◦
Aby obliczyć wysokość ostrosłupa, zauważmy, że skoro jest on prawidłowy, to
spodek wysokości S jest środkiem podstawy. Mamy zatem trójkąt GSO, który
jest prostokątny, zaś kąt SGO ma miarę 45
◦
; trójkąt ten jest więc równoramienny,
czyli H
= |GS|. Z kolei odcinek GS jest wysokością trójkąta równobocznego ASF
o boku a, czyli H
=
a
√
3
2
. Podsumowując,
V
=
1
3
·
3a
2
√
3
2
·
a
√
3
2
=
3
4
a
3
,
czyli V
=
3·15
3
4
= 2531
1
4
.
(mb)
Przygotowanie:
Adrian Michałowicz, Marcin Borkowski