Konkurencyjność międzynarodowa.

Konkurencyjność międzynarodowa

30/31.10.2012

Program ćwiczeń

definicja konkurencyjności międzynarodowej;

różnice pomiędzy międzynarodową konkurencyjnością
państw, regionu a konkurencyjnością przedsiębiorstwa;

teoretyczne podstawy konkurencyjności
międzynarodowej model diamentu (rombu) Portera oraz
model pięciu sił konkurencyjnych;

Polska w rankingach konkurencyjności międzynarodowej.

Konkurencja międzynarodowa

konkurencyjność – element działalności gospodarczej
ludzi;

brak powszechnie akceptowanej teorii;

brak powszechnie akceptowanej definicji;

trzy podstawowe pojęcia:

międzynarodowej zdolności konkurencyjnej;
międzynarodowej konkurencyjności sensu stricto;
międzynarodowej pozycji konkurencyjnej.

Konkurencja międzynarodowa –
międzynarodowa zdolność konkurencyjna

„siła

ognia”

zasoby

cechy

wykorzystywane w

walce o korzyści z

uczestnictwa w

międzynarodowym

podziale pracy

ognia”

Konkurencja międzynarodowa –

międzynarodowa konkurencyjność sensu stricto

„bieżąca” zdolność

wykorzystanie

czynników

podwyższenie

dobrobytu

stabilny i

zrównoważony

wzrost

„bieżąca” zdolność

osiągania korzyści

z tytułu

uczestnictwa w

międzynarodowym

podziale pracy

Konkurencja międzynarodowa –
międzynarodowa pozycja konkurencyjna

udziały kraju w

stan

dany

moment

czasowy

bieżąca

sytuacja

udziały kraju w

międzynarodowych

przepływach

produktów (towarów

i usług) oraz

podstawowych

czynników

wytwórczych

Konkurencja międzynarodowa

Konkurencyjność międzynarodowa państw,
regionu i przedsiębiorstwa

Porter:

konkurencyjności na poziomie narodowym to efektywność;
ważne jest zrozumienie wyznaczników efektywności i stopy jej
wzrostu;
konkurencyjność tworzy się na poziomie przedsiębiorstwa;
istnieją dodatkowe przyczyny sprzyjające firmom konkurującym

istnieją dodatkowe przyczyny sprzyjające firmom konkurującym
w skali globalnej;
wiąże konkurencyjność z takim czynnikami jak: wartości
narodowe, kultura, instytucje, historia.

dwa modele:

diamentu;
pięciu sił.

Model diamentu (rombu) Portera

służy do badania makrootoczenia organizacji,
wykorzystując podział otoczenia na segmenty;
funkcjonowanie organizacji jest skutkiem oddziaływania
ogólnych cech państwa;
model rombu składa się z czterech zespołów wzajemnie
współzależnych czynników determinujących na poziomie

współzależnych czynników determinujących na poziomie
mikroekonomicznym tworzenie przewagi konkurencyjnej
danego państwa:

czynniki produkcji;
charakter popytu krajowego;
obecność konkurencyjnych przemysłów;
strategia firm, sposób zarządzania i konkurowania;

Model diamentu (rombu) Portera

zalety:

bardzo dokładne przedstawienie elementów konkurencyjności
na poziomie mikroekonomicznym;
przedstawienie relacji między elementami konkurencyjności;

wady:

niedocenianie roli czynników makroekonomicznych;
niewielki stopień uwzględnienia roli globalizacji;
brak uwzględnienia bezpośredniego wpływu korporacji
transnarodowych;

Model pięciu sił konkurencyjnych

jedna z metod analizy strategicznej;
rozpatruje pięć czynników badając atrakcyjność sektora
dla przedsiębiorstw lub potencjalnych inwestorów;
oceny natężenia sił konkurencyjnych w sektorze
ekonomicznym lub segmencie rynkowym;
odnosi się do otoczenia konkurencyjnego
przedsiębiorstwa i stosowana jest, jako początkowy etap
formułowania strategii konkurencji;

Model pięciu sił konkurencyjnych

model pięciu wzajemnie oddziałujących na siebie
czynników:

Siła oddziaływania dostawców i możliwości wywierania
przez nich presji na przedsiębiorstwa sektora.

Siła oddziaływania nabywców i możliwości wywierania
przez nich presji na przedsiębiorstwa sektora.

przez nich presji na przedsiębiorstwa sektora.

Natężenie walki konkurencyjnej wewnątrz sektora.

Groźba pojawiania się nowych producentów.

Groźba pojawienia się substytutów.

Model pięciu sił konkurencyjnych

Konkurencyjność

– niebezpieczna obsesja?

artykuł P. Krugmana z 1994 roku;
Krugman sprzeciwił się stosowaniu pojęcia
konkurencyjności na poziomie makroekonomicznym
(państwa);
tezy:

państwa nie rywalizują ze sobą, tak jak to robią
przedsiębiorstwa;
wzrost standardu życia mieszkańców (wzrost produktywności)
jest przede wszystkim determinowany wewnętrznymi
czynnikami krajowymi.