4.
ŚWIADCZENIE PRACY.
Art. 2. [Definicja pracownika] Pracownikiem jest osoba zatrudniona na
podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej
umowy o pracę.
Pracownik- inaczej osoba zatrudniona, osoba fizyczna
pozostająca w stosunku
pracy faktycznie i prawnie. Nie jest objęta statusem pracowniczym osoba, która
wprawdzie legitymuje się umową o pracę, ale nie świadczy pracy pod
kierownictwem. Jest natomiast pracownikiem ten, kto zawarł umowę cyw.-pr., lecz
jest ob
jęty układem pracy charakterystycznym dla stosunku pracy. Może nim być
indywidualna osoba fizyczna, która ukończyła 18 rok życia, bądź młodociany
(
ukończony 16 rok życia). Pracownik musi posiadać zdolność do czynności
prawnych
, a ponadto musi legitymizować się dobrym stanem zdrowia i mieć
odpowiednie
kwalifikacje.
Osoba
taka
musi
mieć
aktualne
orzeczenie
stwierdzające stan zdrowia.
Art. 3. [Definicja pracodawcy]
Pracodawcą jest jednostka organizacyjna,
choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli
zatrudniają one pracowników.
Pracodawca - inaczej podmiot
zatrudniający pracowników; osoba fizyczna
lub osoba prawna
, a także inna jednostka organizacyjna nie posiadająca
osobowości prawnej (a więc nie ma znaczenia stopień organizacji jednostki),
która spełniając pewne wymogi prawne i społeczne, zatrudnia pracowników,
koniecznie we własnym imieniu. Za pracodawcę, który jest jednostką
organizacyjną czynności z zakresu prawa pracy działania w sferze prawa pracy
podejmuje wyznaczona osoba
bądź jej organ.
Świadczenie pracy na podstawie umowy o pracę/
Zgodnie z art. 22
Kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik
zobowiązuje się do osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz
pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym
przez pracodawcę, a
pracodawca
do
zatrudniania
pracownika
za
wynagrodzeniem. Pracownik jest dobrowolnie podporządkowany pracodawcy.
Nawiązanie stosunku pracy to zawarcie umowy o pracę.
Zawierając
umowę
o pracę,
pracodawca
ustala
z pracownikiem rodzaj
umowy.
Kodeks pracy wyróżnia kilka rodzajów umów o pracę:
na okres próbny Umożliwia pracodawcy poznanie kwalifikacji nowo
zatrudnionej osoby, a
pracownikowi daje możliwość oceny własnych
predyspozycji do
danej pracy oraz umożliwia zapoznanie się z warunkami
i
organizacją pracy w zakładzie. Zatrudnienie na tej podstawie nie może trwać
dłużej niż 3 miesiące;
na czas określony Ma na celu nawiązanie stosunku pracy na z góry określony
czas. Ulega rozwiązaniu z upływem terminu wskazanego w umowie;
na czas wykonania określonej pracy Zawierana, gdy nie da się ściśle określić
czasu trwania powierzonej pracy, najczęściej przy pracach dorywczych
i
sezonowych. Rozwiązuje się automatycznie w dniu ukończenia pracy;
umowa na
zastępstwo Stosowana, jeżeli zachodzi konieczność zastąpienia
pracownika w
czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Umowa taka
rozwiązuje się z chwilą powrotu zastępowanego pracownika;
umowa na
czas nieokreślony Najkorzystniejsza dla pracownika, zapewnia
bowiem na
jszerszą ochronę przed zwolnieniem z pracy. Pracodawca może ją
wypowiedzieć tyko z uzasadnionych przyczyn, a w piśmie o wypowiedzeniu
musi je podać.
Umowa o
pracę powinna zawierać wszystkie wymagane elementy, które są
niezbędne w celu ochrony praw pracownika, tj. (art. 29 § 1 Kodeksu pracy)
strony umowy,
rodzaj umowy,
datę jej zawarcia,
warunki pracy i
płacy, w szczególności:
rodzaj pracy,
miejsce wykonywania pracy,
wynagrodzenie za
pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem
składników wynagrodzenia,
wymiar czasu pracy,
termin rozpoczęcia pracy.
Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli umowa o pracę nie została
zawarta w
formie pisemnej, pracodawca powinien, najpóźniej w dniu
rozpoczęcia pracy, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co
do
stron umowy, rodzaju umowy oraz jej warunków
. (art. 129
§1, art. 132 §
1, art. 133
§ 1, art. 151 § 3 Kodeksu pracy)
Umowa o
pracę jest dla pracownika najkorzystniejszą formą zatrudnienia, daje
pracownikowi prawo m.in. do:
urlopu wypoczynkowego
– corocznego, nieprzerwanego i płatnego;
ochrony wynagrodzenia za
pracę – wypłacanego co najmniej raz w miesiącu
w
stałym i ustalonym z góry terminie;
pracy z zachowaniem norm czasu pracy.
Okresy wypowiedzenia
Każda ze stron może rozwiązać za wypowiedzeniem umowę o pracę zawartą
na:
okres próbny - okres wypowiedzenia wynosi:
3
dni robocze, jeżeli okres próbny nie przekracza 2 tygodni,
1
tydzień, jeżeli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie,
2
tygodnie, jeżeli okres próbny wynosi 3 miesiące.
czas nieokreślony - okres wypowiedzenia jest uzależniony od okresu
zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:
2
tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
1
miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3
miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, pod warunkiem, ze strony
przewi
działy w umowie taką możliwość. Rozwiązania umowy może tu
nastąpić za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
Rozwiązanie umowy o pracę następuje z upływem okresu wypowiedzenia.
(art. 32, 33, 34, 36 Kodeksu pracy)
Świadczenie pracy może być przedmiotem stosunków cywilnych,
powstających w wyniku zawarcia następujących umów:
umowa zlecenie;
umowa o
dzieło;
umowa agencyjna.
Umowa-zlecenie
Jest to umowa cywilnoprawna uregulowana w Kodeksie cywilnym (art. 734-775).
Przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej
dla dającego zlecenie.
Może być zawarta na czas wykonania zadania czyli na czas określony bądź
bezterminowa. Przepi
sy nie zastrzegają czasu wypowiedzenia umowy, każda
ze
stron może ją wypowiedzieć w każdej chwili.
Nie ma ograniczenia co do
ilości zawieranych umów.
Składki na ZUS płacone są obowiązkowo lub dobrowolnie i tak:
w przypadku, gdy umowa zlecenia jest jedynym
tytułem do ubezpieczeń
(jedyną posiadaną umową), obowiązkowo odprowadzane są składki
emerytalne, rentowe, zdrowotne oraz wypadkowe; chorobowe natomiast jest
płacone dobrowolnie;
jeżeli ktoś wykonuje jednocześnie kilka umów zleceń, obowiązkowo
odprowadza s
kładki emerytalne i rentowe z jednej przez siebie wybranej
umowy, zaś składki na ubezpieczenie zdrowotne - od każdej umowy;
jeżeli zleceniobiorca jest zatrudniony na umowę o pracę i z tego tytułu jest
już ubezpieczony, to obowiązkowa jest tylko składka zdrowotna;
Płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne jest zawsze
zleceniodawca chyba, że zleceniobiorcą jest osoba prowadząca działalność
gospodarczą, wtedy sama opłaca za siebie składki.
Umowa zlecenia nie wlicza się do stażu pracy, jeżeli chodzi o urlopy, okres
wypowiedzenia, czy wysokość odpraw. Jeśli płacone były składki na ubezpieczenie
społeczne to zostanie jednak uwzględniona do wysokości emerytury.
Umowa o
dzieło
Jest to umowa cywilnoprawna uregulowana w Kodeksie cywilnym (art. 627-646).
Przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła,
a
zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W ramach takiej umowy wykonuje się
jednorazowe świadczenie, po czym ulega ona rozwiązaniu. Może być zawarta
na
czas określony, co powoduje, że przyjmujący zamówienie zostaje zobowiązany
do
osiągnięcia określonego rezultatu w ściśle wyznaczonym czasie.
Nie odprowadza się składek na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne, ale w wyniku
tego brak jest świadczeń urlopowych, chorobowych, zasiłku dla bezrobotnych, renty
i emerytury.
Czas przepracowany w trakcie takiej umowie nie jest wliczany do
ogólnego stażu
pracy.
Umowa agencyjna
(umowa pośrednictwa lub przedstawicielstwa)
Przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie własnej działalności
gospodarczej, do
stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu
z
klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich
w jego imieniu.
Może być zawarta na czas określony lub nieokreślony. Wynagrodzenie agenta
stanowi prowizja, czyli procent od
wartości dokonanych przez niego transakcji.
Zasady opłacania składek na ubezpieczenie są takie jak przy umowie zlecenia.