Cykl koniunkturalny
Makroekonomia
Wykład 5
Cykl koniunkturalny
Kluczowe pojęcie w krótkookresowej
analizie makroekonomicznej
Cykl koniunkturalny: krótkookresowe
wahania produkcji (i zatrudnienia) wokół
długookresowego trendu
Długookresowy trend produkcji jest stale
rosnący (rośnie potencjał produkcji:
zasób czynników produkcji, poprawia się
technologia itd.)
Bieżąca wartość produkcji waha się
wokół długookresowego trendu , co
wynikać może przede wszystkim z
wahań inwestycji, handlu, itp.
Cykl koniunkturalny
Definicja
Okresowe wahania aktywności
gospodarczej, występujące w
stosunkowo równych odstępach
czasowych z powtarzającą się
regularnością.
Okresowe wahania produkcji, będące
krótkookresowymi fluktuacjami wokół
długookresowego trendu.
Okresowe wahania dotyczą
głównie: PKB, cen, płac, stopy
procentowej, kursu papierów
wartościowych, dochodu
narodowego, wielkości importu i
eksportu, konsumpcji i
oszczędności.
Idealny cykl
koniunkturalny
Fazy cyklu
koniunkturalnego
Tradycyjnie wyróżnia się cztery
fazy cyklu:
1. recesja,
2. dno koniunktury,
3. ożywienie,
4. szczyt koniunktury.
Fazy cyklu
koniunkturalnego
Współcześnie wyróżnia się dwie
fazy;
1. Faza wzrostowa / ekspansji,
2. Faza spadkowa / recesji.
Nierównomierny rozwój
gospodarek
- przyczyny
1. Biblia
„Oto siedem lat nadejdzie bardzo
obfitych… a po nich nastąpi
siedem lat głodu”
2. Teoria plam słonecznych
Teorie wahań
koniunkturalnych
Keynesowska.
Cyklu politycznego.
Monetarystyczna.
Teoria realnego cyklu
koniunkturalnego.
Przyczyny wahań
koniunkturalnych
Szoki gospodarcze
Szoki gospodarcze
Szoki popytowe – powstają wskutek
nagłych i nieprzewidzianych zmian
popytu wewnętrznego i zewnętrznego.
Szoki podażowe – są wywoływane
przez zmiany w sferze realnej, np.
strategiczne zmiany technologii,
wahania cen surowców.
Cykle związane są z:
- przyczynami zewnętrznymi,
pozagospodarczymi (teorie
egzogeniczne)
- przyczynami wewnętrznymi (teorie
endogeniczne)
Teorie egzogeniczne
Teorie egzogeniczne szukają przyczyn sprawczych
cykli koniunkturalnych w zewnętrznych czynnikach
w stosunku do danego systemu gospodarczego.
Jako pierwsza powstała w XVIII, XIX wieku rolnicza teoria
cyklu koniunkturalnego – fluktuacje gospodarcze wiązała
wyłącznie z rolnictwem i jego wrażliwością na zmiany
pogody. Najbliższa współczesności z tych teorii jest teoria
politycznego cyklu koniunkturalnego. Teoria ta daje
pewne wyjaśnienie przyczyn wahań aktywności
gospodarczej, a także odpowiada na pytanie, dlaczego
cykl koniunkturalny trwa około pięciu lat – w Wielkiej
Brytanii i w krajach o podobnych systemach politycznych
jest to właśnie okres między jednymi i drugimi wyborami.
Koncepcja ta zawiera pewne ziarno prawdy. Ale z drugiej
strony , zakłada ona, że wyborcy są na tyle naiwni, iż nie
są w stanie odczytać intencji rządu.
Teorie endogeniczne
Teorie endogeniczne poszukują mechanizmu
cyklu koniunkturalnego wewnątrz samego
systemu gospodarczego, który wywołuje
samoregulujące się cykle koniunkturalne.
Teorie te koncentrują się na wewnętrznej dynamice
systemu gospodarczego i wyrażają opinię o
niestabilności gospodarki niezależnie od działania sił
zewnętrznych. Można je podzielić na teorie
monetarno-kredytowe (pieniężne), teorie popytowe
oraz teorie inwestycyjne.
Która teoria jest
prawdziwa????
Zmierzch ekonomii
keynesowskiej
Złote lata po II wojnie światowej
Załamanie gospodarcze na początku
lat 70-tych: wzrost inflacji i bezrobocia,
nieskuteczność interwencji państwa
Powrót klasyków w nowej odsłonie
(monetaryści): rola pieniądza w
gospodarce, rola oczekiwań,
powiązania inflacji i bezrobocia .
Kryzys ekonomii
monetarnej
Lata 80-te: ekonomia oparta o podaż pieniądza
(polityka Rezerwy Federalnej USA)
Bańka spekulacyjna na rynkach finansowych
Wejście Chin na rynek światowy - obniżka cen
Uwarunkowania instytucjonalne
Kryzys wiarygodności - kryzys finansowy -
kryzys gospodarczy
Co dalej?
Centralne pytanie:
co determinuje
zagregowany produkt?
„Produkcja i sprzedaż samochodów wzrosła dzięki
poprawie nastojów konsumentów, która doprowadziła do
rekordowego wzrostu popytu na samochody” – czyli
dla
wielkości produkcji decydujący jest popyt i czynniki
na niego oddziałujące
(np. podatki czy stopy
procentowe)
Ale czy możliwy jest taki napływ kupujących samochody do
salonów, żeby produkcja samochodów w Polsce wzrosła do
poziomu z USA? Znaczenie ma też strona podażowa: to, ile
gospodarka jest w stanie wytwarzać – czyli
wielkość
produkcji determinowana jest przez zasób kapitału i
siły roboczej, jej jakość, posiadaną technologię
itd.
Centralne pytanie: co
determinuje zagregowany
produkt?
Ale przecież technologia czy zasób kapitału
nie są dane raz na zawsze. Technologia
zależy od innowacyjności. Zasób kapitału
zależy od oszczędności. Poziom kwalifikacji
siły roboczej zależy od jakości systemu
edukacyjnego. A zatem prawdziwymi
czynnikami determinującymi wielkość
produkcji jest stopa oszczędności, wydatki
na edukację, jakość systemu prawnego itd.
Kto ma rację?
Wszyscy mają rację!
Wszystko zależy od
perspektywy,
w której rozpatrujemy
problem determinantów
wielkości produkcji.
Krótki okres (rok, dwa lata) – zmiany produkcji zależą
od zmian w popycie – prowadzą do recesji lub
ożywienia
Średni okres (kilka lat) – gospodarka ma tendencje do
powracania do wielkości produkcji wyznaczonej przez
podaż czynników produkcji oraz technologię; ponieważ
w skali kilku lat ich zasób jest względnie stały, można
tę wielkość produkcji uznać także za stałą.
Długi okres (kilkadziesiąt lat) – o poziomie produkcji (i
jego zmianach) decyduje stopa oszczędności, system
kształcenia, wydatki na działalność badawczą oraz
„jakość rządu”
MAPA
MAKROEKONOMII
Przewidywanie zmian
koniunktury – wskaźniki
koniunktury
1. Wskaźniki pilotujące.
2. Wskaźniki współbieżne.
3. Wskaźniki działające z opóźnieniem.
Kompleksowy indeks wskaźników
pilotujących.
Rodzaje cykli koniunkturalnych:
Kitchina (krótkookresowe, 3-5 lat)
Juglara (średniookresowe, 8-10 lat)
Kondratiewa (długookresowe, 50-
55 lat)
Długie cykle Kondratiewa
Cykl I
1785-1843
Faza wzrostu do 1816 roku
Podstawowe innowacje: maszyna
parowa
Dominują przedsiębiorcy indywidualni
oraz niewielkie firmy
Liderzy gospodarczy i technologiczni:
Wielka Brytania, Francja, Belgia
Cykl II
1844-1893
Faza wzrostu do 1873 roku
Podstawowe innowacje: stal, kolej
żelazna
Szczytowy rozwój małych firm i zasady
laissez faire
Liderzy gospodarczy i technologiczni:
Wielka Brytania, Francja, Belgia,
Niemcy, Stany Zjednoczone
Cykl III
1894-1939
Faza wzrostu do 1919-1929
Podstawowe innowacje: samochód,
elektryczność, chemikalia
Pojawiają się duże (gigantyczne) firmy
Wielki kryzys (1929-1933)
Państwo zaczyna pełnić rolę regulatora
gospodarki
Liderzy gospodarczy i technologiczni: Niemcy,
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja,
Belgia
Cykl IV
1940-1985/2000
Faza wzrostu do 1973 roku
Podstawowe innowacje: samolot,
komputer
Rozwój przedsiębiorstw o zasięgu
ponadnarodowym (światowym)
Liderzy gospodarczy i technologiczni:
Stany Zjednoczone, Japonia, Niemcy
Cykl V
1986/2001 –
Faza wzrostu do 2010 lub 2025
Podstawowe innowacje:
biotechnologie(?), telefon komórkowy
(?), internet (?)
Rozwój sieci kooperujących ze sobą
dużych i małych przedsiębiorstw
Liderzy gospodarczy i technologiczni:
Stany Zjednoczone, Japonia, Niemcy (?)
Trzy podstawowe fakty
dotyczące wahań
koniunktury
1.
Wahania aktywności gospodarczej
są nieregularne i trudne do
przewidzenia.
2.
Większość zmiennych
makroekonomicznych waha się w
podobny sposób.
3.
Kiedy spada produkcja wzrasta
bezrobocie.
Metody oddziaływania
państwa
na przebieg cyklu
koniunkturalnego
Polityka antycykliczna
Polityka stymulacyjna
Polityka restrykcyjna
O d d z ia ły w a n i e p a ń s t w a n a p r z e b ie g k o n i u n k t u r y
P o lity k a fi s k a ln a
P o lity k a m o n e tr a n a
P a ń s tw o
Polityka fiskalna
Polega na ustalaniu wysokości obciążeń
podatkowych i wielkości wydatków
budżetowych zależnie od sytuacji
gospodarczej.
Znajduje się w gestii parlamentu i rządu.
Może być stosowana zarówno do
pobudzania jak i do studzenia
koniunktury. Występuje wtedy
odpowiednio: stymulacyjna lub
restrykcyjna polityka fiskalna.
Polityka monetarna
(pieniężno-kredytowa)
Polega na regulowaniu ilości
pieniądza w obiegu.
W Polsce realizuje ją bank
centralny, tj. Narodowy Bank Polski
(NBP).
Może mieć charakter stymulacyjny
(taniego pieniądza) lub restrykcyjny
(drogiego pieniądza).
Polityka monetarna
Stymulacyjna
Polega na obniżaniu
podstawowych stóp
procentowych,
ułatwianiu dostępu do
kredytów i zwiększaniu
podaży pieniądza w
gospodarce.
Jej celem jest
zwiększenie
aktywności
gospodarczej.
Restrykcyjna
Polega na
podwyższaniu
podstawowych stóp
procentowych,
utrudnianiu dostępu do
kredytów i ograniczaniu
podaży pieniądza w
gospodarce.
Jej celem jest obniżenie
aktywności
gospodarczej.
Automatyczne
stabilizatory koniunktury
System podatkowy (progresywne
stawki podatkowe)
System ubezpieczenia społecznego
Zasiłki dla bezrobotnych
Zatrudnienie w sektorze usług
Zjawiska doprowadzające
do kryzysu
Ograniczona podaż czynników produkcji.
Wzrost cen czynników produkcji.
Wzrost kosztów wytwarzania.
Podaż dóbr i usług > Popyt na dobra i usługi
Obniżenie opłacalności produkcji.
Zmniejsza się popyty na dobra trwałego użytku.
Wzrasta skłonność do oszczędzania.
Zmniejsza się mnożnik.
Przyczyny umożliwiające
wyjście gospodarki z
kryzysu
Odbudowa zapasów.
Inwestycje modernizacyjne.
Inwestycje restytucyjne
(odtworzeniowe).
Współczesny kryzys -
przyczyny i skutki
(wg L. Balcerowicza)
Jest to kryzys finansowy i ma
charakter światowy.
Nie można go porównywać do
kryzysu z lat 30 (spadek gospodarki,
izolacja zamiast globalizacji).
Współczesny kryzys - przyczyny
i skutki
(wg L. Balcerowicza) cd.
Nie jest to kryzys kapitalizmu!
Nie
każdy kryzys w kapitalizmie to
kryzys kapitalizmu.
Podstawowe
instytucjonalne fundamenty takie
jak: własność prywatna, umowa
zamiast nakazu, jako instrument
koordynacji działań ludzkich -
pozostały.
Współczesny kryzys - przyczyny
i skutki
(wg L. Balcerowicza) cd.
Przyczyną współczesnego kryzysu nie
jest chciwość (po angielsku greed).
Nieprawdą jest również to, że mamy
kryzys kapitalistycznego sektora
finansowego. Z faktu, że dane
zjawisko kryzysowe występuje w
określonym miejscu nie wynika, że to
miejsce jest przyczyną tego zjawiska.
Raport Unii Europejskiej
nt. kryzysu
Przyczyną kryzysu są głównie błędy
władz publicznych. Jakie?
1. Zbyt luźna polityka banku centralnego,
czyli FED. Obniżenie w 2003 roku stopy
procentowej do 1%.
Niskie stopy procentowe spowodowały
zbyt szybki wzrost kredytu, zwłaszcza
na rynku mieszkaniowym i gwałtowny
wzrost cen nieruchomości.
Znaczną rolę w szalonym pędzie
udzielania kredytów na prawo i lewo
odegrał były szef Rezerwy Federalnej,
Alan Greenspan, który poprzez
zaniżanie stopy procentowej pobudzał
gospodarkę.
Wskutek polityki Greenspana "na rynku
znalazło się zbyt wiele pieniędzy, które
generowały popyt na akcje spółek,
nieruchomości i inne aktywa".
2. W USA władze polityczne wywierały
silne naciski na instytucje finansowe,
aby udzielały kredytu mieszkaniowego
osobom o niskiej wiarygodności
kredytowej.
Popularne w Ameryce tzw. kredyty
NINJA: no income, no job, no assets
(bez dochodów, bez pracy, bez majątku).
3. Oficjalne przepisy, regulacje
przyczyniły się do kryzysu, gdyż
zachęcały banki do zbyt
ryzykownych zachowań.
4. Nadmiernie ekspansywna polityka
fiskalna (zwana polityką
pobudzania). Bańce na rynku
nieruchomości towarzyszył zbyt
szybki wzrost wydatków, połączony
z pogarszaniem się salda finansów
publicznych (USA, Wielka Brytania,
Irlandia, Łotwa).
Działania / rozwiązania, które
mają zmniejszyć ryzyko
wystąpienia kryzysu
w przyszłości
Ostrożniejsza polityka pieniężna
banku centralnego. BC powinien
brać pod uwagę nie tylko skutki
swoich decyzji na poziom cen dóbr
konsumpcyjnych ale i cen aktywów
(w tym nieruchomości).
Potrzeba tzw. regulacji
makroostrożnościowych, czyli
przepisów które hamowałyby
ekspansję kredytową banków,
kiedy będzie ona nadmierna.
Wzmocnienie mechanizmu
wczesnego ostrzegania.
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ !