Polityka bezpieczeństwa Francji

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Nowe

środowisko

strategiczne

charakteryzowało  się  istnieniem  trzech
typów zagrożeń klasycznych:
zagrożenia  wynikające  z  bezładu,  który
powstał po rozpadzie Układu Warszawskiego
- wybuch nacjonalizmów i agresji;
zagrożenia  ze  strony  „państw  zbójeckich",
które  mogłyby  stać  się  niekontrolowanym
źródłem destabilizacji;
zagrożenia,  których  źródłem  są  zamorskie
terytoria Francji

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Nowe zagrożenia:
dysproporcje związane z nierównomiernym

rozwojem i wynikające z nich ryzyko

konfliktów (globalizacja, rozwarstwienie);
zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa,

jego organizacji społecznej i życia

gospodarczego (mafia, wywiad gospodarczy,

akty terroru, niepokoje społeczne);
wojna gospodarcza i technologiczna;
migracje międzynarodowe;
bezpieczeństwo informacyjne;
konstytuowanie się prawa do interwencji;
hegemonia jednego modelu kulturowego .

Polityka bezpieczeństwa
Francji

strategii Francji w obecnej
sytuacji międzynarodowej:

możliwość rozmieszczenia znacznych
sił;
zdolność autonomicznej oceny
sytuacji konfliktowych;
umiejętność pełnienia roli państwa
przewodniego w koalicji;
aktywna działalność dyplomatyczna

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Dokumenty programowe:

Białe Księgi
ustawy

dotyczące

planowania

wojskowego

(Loi

Programmation Militaire - LPM) -
od 1989 roku ukazało się ich sześć.

Polityka bezpieczeństwa
Francji

19 corocznych budżetów obronnych,

które na podstawie kolejnych LPM

uszczegóławiały wydatki obronne.
zmieniona

dwukrotnie

doktryna

odstraszania nuklearnego,
Biała Księga wobec Terroryzmu

[La France face au terrorism: Livre

blanc du Gouvernement sur la

securite interieure face au terrorism)
Plan rozwoju na 30 lat (Le plan

prospectif a 30 ans).

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Biała Księga na temat bezpieczeństwa 1994
Celem pierwszorzędnym Francji jest utrzymanie

niezależności

państwa

ochrona

jego

żywotnych interesów.
Wśród celów polityki obronnej Biała Księga

wyróżniała trzy zasadnicze:

1. Obrona interesów Francji, które są coraz bardziej

współzależne i podlegają ewolucji.

2. Konstruowanie autonomicznych zdolności obronnych

Europy oraz wnoszenie wkładu w budowanie

międzynarodowej

stabilności

(zapobieganie

konfliktom i wojnom).

3. Implementowanie całościowej koncepcji obrony

(militarnej, cywilnej i ekonomicznej)

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Biała Księga precyzowała sześć

scenariuszy użycia sił zbrojnych:

■ konflikt regionalny, który nie dotyczy interesów

żywotnych Francji;

■ konflikt regionalny, który może dotyczyć

interesów żywotnych Francji;

■ atak na integralność terytorium narodowego

poza metropolią, w terytoriach zamorskich;

■ implementacja

dwustronnych

porozumień

obronnych;

■ operacje pokojowe oraz operacje związane z

przestrzeganiem prawa międzynarodowego;

■ odrodzenie

się

zasadniczego

zagrożenia

przeciwko Europie Zachodniej".

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Ustawy dotyczące planowania wojskowego na lata

1995-2000,1997-2002 oraz dokument Nowa obrona

1997-2015.
Ustawa dotycząca planowania wojskowego na

lata 2003-2008
Drugi etap reformy sił zbrojnych przypadł na lata

2003-2008.

Przewidywała także realny wzrost wydatków

obronnych w stosunku do wcześniejszego LPM

o 22 procent. W dokumencie określono

priorytety:

usprawnienie

zarządzania

wyposażeniem, zmodernizowanie wyposażenia

i przygotowanie się na nowe zagrożenia,

umożliwienie Francji odgrywania przewodniej

roli w konstruowaniu EPBiO oraz zakończenie

profesjonalizacji sił zbrojnych .

Polityka bezpieczeństwa
Francji

Doktryna odstraszania
nuklearnego z 2001 i 2006 roku.
Biała Księga w sprawie
terroryzmu 2006
Plan rozwoju sił zbrojnych na 30
lat

Document Outline