Polityka bezpieczeństwa
Francji
Przesłanki redefinicji
bezpieczeństwa po zimnej wojnie:
strategiczne
finansowe
socjologiczne
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Nowe
środowisko
strategiczne
charakteryzowało się istnieniem trzech
typów zagrożeń klasycznych:
zagrożenia wynikające z bezładu, który
powstał po rozpadzie Układu Warszawskiego
- wybuch nacjonalizmów i agresji;
zagrożenia ze strony „państw zbójeckich",
które mogłyby stać się niekontrolowanym
źródłem destabilizacji;
zagrożenia, których źródłem są zamorskie
terytoria Francji
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Nowe zagrożenia:
dysproporcje związane z nierównomiernym
rozwojem i wynikające z nich ryzyko
konfliktów (globalizacja, rozwarstwienie);
zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa,
jego organizacji społecznej i życia
gospodarczego (mafia, wywiad gospodarczy,
akty terroru, niepokoje społeczne);
wojna gospodarcza i technologiczna;
migracje międzynarodowe;
bezpieczeństwo informacyjne;
konstytuowanie się prawa do interwencji;
hegemonia jednego modelu kulturowego .
Polityka bezpieczeństwa
Francji
strategii Francji w obecnej
sytuacji międzynarodowej:
możliwość rozmieszczenia znacznych
sił;
zdolność autonomicznej oceny
sytuacji konfliktowych;
umiejętność pełnienia roli państwa
przewodniego w koalicji;
aktywna działalność dyplomatyczna
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Dokumenty programowe:
Białe Księgi
ustawy
dotyczące
planowania
wojskowego
(Loi
de
Programmation Militaire - LPM) -
od 1989 roku ukazało się ich sześć.
Polityka bezpieczeństwa
Francji
19 corocznych budżetów obronnych,
które na podstawie kolejnych LPM
uszczegóławiały wydatki obronne.
zmieniona
dwukrotnie
doktryna
odstraszania nuklearnego,
Biała Księga wobec Terroryzmu
[La France face au terrorism: Livre
blanc du Gouvernement sur la
securite interieure face au terrorism)
Plan rozwoju na 30 lat (Le plan
prospectif a 30 ans).
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Ustawy dotyczące planowania
wojskowego na lata 1990-
1993,1992-1994.
Biała Księga na temat
bezpieczeństwa 1994
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Biała Księga na temat bezpieczeństwa 1994
Celem pierwszorzędnym Francji jest utrzymanie
niezależności
państwa
i
ochrona
jego
żywotnych interesów.
Wśród celów polityki obronnej Biała Księga
wyróżniała trzy zasadnicze:
1. Obrona interesów Francji, które są coraz bardziej
współzależne i podlegają ewolucji.
2. Konstruowanie autonomicznych zdolności obronnych
Europy oraz wnoszenie wkładu w budowanie
międzynarodowej
stabilności
(zapobieganie
konfliktom i wojnom).
3. Implementowanie całościowej koncepcji obrony
(militarnej, cywilnej i ekonomicznej)
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Biała Księga precyzowała sześć
scenariuszy użycia sił zbrojnych:
■ konflikt regionalny, który nie dotyczy interesów
żywotnych Francji;
■ konflikt regionalny, który może dotyczyć
interesów żywotnych Francji;
■ atak na integralność terytorium narodowego
poza metropolią, w terytoriach zamorskich;
■ implementacja
dwustronnych
porozumień
obronnych;
■ operacje pokojowe oraz operacje związane z
przestrzeganiem prawa międzynarodowego;
■ odrodzenie
się
zasadniczego
zagrożenia
przeciwko Europie Zachodniej".
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Ustawy dotyczące planowania wojskowego na lata
1995-2000,1997-2002 oraz dokument Nowa obrona
1997-2015.
Ustawa dotycząca planowania wojskowego na
lata 2003-2008
Drugi etap reformy sił zbrojnych przypadł na lata
2003-2008.
Przewidywała także realny wzrost wydatków
obronnych w stosunku do wcześniejszego LPM
o 22 procent. W dokumencie określono
priorytety:
usprawnienie
zarządzania
wyposażeniem, zmodernizowanie wyposażenia
i przygotowanie się na nowe zagrożenia,
umożliwienie Francji odgrywania przewodniej
roli w konstruowaniu EPBiO oraz zakończenie
profesjonalizacji sił zbrojnych .
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Doktryna odstraszania
nuklearnego z 2001 i 2006 roku.
Biała Księga w sprawie
terroryzmu 2006
Plan rozwoju sił zbrojnych na 30
lat
Polityka bezpieczeństwa
Francji
Zmiany w latach 2009 -2012