Udział pielęgniarki w 

opiece nad pacjentem 

leczonym w oddziale 

psychiatrii

Leczenie 

elektrowstrząsami

 

 

LECZENIE WSTRZĄSAMI ELEKTRYCZNYMI.
Metoda leczenia polegająca na poddaniu chorego 
krótkotrwałemu działaniu prądu elektrycznego. W psychiatrii 
polega na przepuszczeniu przez czaszkę prądu elektrycznego 
zmiennego. Leczenie wstrząsami wprowadzili Cerletti i Binni i w 
niektórych ośrodkach jest nadal stosowana.
W chwili włączenia prądu chory traci natychmiast 
przytomność,
po czym występuje napad padaczkowy z fazą toniczną i 
kloniczną.
-czas działania prądu od 0,1 do 1,5 s.
-napięcie od 50 do 200 V
-natężenie od 200 do 800m A.
W jednej kuracji stosuje się przeważnie od 6 do 12 zabiegów, 
dwa, trzy razy w tygodniu. 

 

 

Wskazania

1. Ciężkie przypadki depresji endogennej, opornej na leczenie 
farmakologiczne, przy istniejących TS.
2. Zespoły katatoniczne, hipokinetyczne przebiegające z 
osłupieniem.
3. Depresje inwolucyjne z lękiem i pragnieniem śmierci.
4. Stany pobudzenia katatonicznego ze splątaniem.
5. Przewlekłe schizofrenie z zaburzeniami afektu, lękiem, 
urojeniami, gdy inne metody są nieskuteczne

Przeciwwskazania
1. Padaczka
2. Psychozy na podłożu organicznym
3. Psychozy reaktywne
4. Nerwice
5. Niewydolność krążenia i układu oddechowego
6. Choroby ograniczane mózgu
7. Ciężkie choroby somatyczne
8. Jaskra, odwarstwienie siatkówki
9. Ostre i przewlekłe choroby zakaźne
10. Choroby przebiegające ze wzrostem ciśnienia
11. Uszkodzenie nerek
12. Połóg

 

 

PRZYGOTOWANIE DO ZABIEGU:
1. Pisemna zgoda 
 pacjenta lub jego rodziny.
2. Wykonanie EKG, EEG, badania dna oka, TK, badań 
podstawowych: poziom elektrolitów, glukozy, 
kreatyniny, kwasu moczowego, prób wątrobowych, 
morfologii, OB., badania ogólnego moczu.
3. Poinformować pacjenta, że zabieg będzie bezbolesny 
(chory straci świadomość na kilka minut, po zabiegu 
będzie senny)
4. W dniu zabiegu pacjent pozostaje naczczo, bez leków
5.Należy dopilnować, aby pacjent oddał mocz 
bezpośrednio przed zabiegiem, oraz by zdjął biżuterię, 
spinki do włosów i inne metalowe przedmioty.
6. Poinformować pacjenta by wyjął protezy zębowe i 
zdjął okulary.

 

 

7. Chory powinien chory być prawidłowo ubrany (nie krępujące 
ruchów, rozluźnić kołnierzyk, pas, krawat, aby nie dopuścić do 
zaburzeń oddychania i krążenia).
8. Należy założyć wkłucie obwodowe.
9.Przygotować strzykawki, igły, płaty ligniny, spirytus, watę, 
miseczkę z 0,9% NaCl,  szczękorozwieracz, szpatułkę owiniętą 
gazą, zestaw reanimacyjny. 
10.Skontrolować aparat do wstrząsów i ułożenie elektrod na 
głowie pacjenta.
11.Podać zlecony lek i dokonać pomiarów tętna, RR, oddechów.

 

 

CZYNNOŚCI PODCZAS ZABIEGU:
1.Położyć chorego na plecach.
2.Wsunąć między zęby miękki wałek i delikatnie uciskać na 
podbródek, lub zaintubować pacjenta.
3.Zwilżyć skronie chorego 0,9 % NaCl, lekarz przykłada 
elektrody.
Kontrolować parametry życiowe i dokumentować je.
4.Kontrolować oddech pacjenta, stosować sztuczne 
oddychanie, jeżeli to konieczne do czasu, gdy minie działanie 
środka zwiotczającego mięśnie.
 CZYNNOŚCI PO ZABIEGU:
1.Ułożyć chorego w pozycji bezpiecznej, pacjent pozostaje w 
łóżku co najmniej dwie godziny.
2.Obserwacja w kierunku powikłań: wylew, zator, napad 
padaczkowy miedzy zabiegami, powikłania krążeniowo – 
oddechowe, zachłystowe zapalenie płuc oraz skutków 
ubocznych: bóle, zawroty głowy, nadmierna senność, 
zaburzenia psychomotoryczne, zaburzenia pamięci.
3. Podanie pacjentowi posiłku.
4. Obserwacja stanu psychicznego pacjenta.