Nagłe zagrożenia

środowiskowe

Określanie ciężkości
oparzenia



Rozległość



Głębokość



Wiek



Ostatnio przebyte choroby



Okolice oparzonego ciała



Towarzyszące oparzeniu urazy
dodatkowe

Postępowanie



Obliczenie rozległości rany
oparzeniowej jest niezbędne dla
każdego chorego, celem
zaplanowania odpowiedniego
leczenia płynami i dalszego
postępowania chirurgicznego. Jest to
podstawowy czynnik diagnostyczny i
rokujący przeżycie chorego.

Rozległość oparzenia



Powierzchnia ran określana jest w procentach, w

stosunku do całkowitej powierzchni skóry chorego.



Brane są pod uwagę tylko oparzenia

powierzchowne (2°) i głębokie (3°) skóry.



Samo zaczerwienienie skóry (1°) nie stanowi

poważniejszego urazu, mającego bezpośredni

wpływ na prognozowanie, obliczanie ilości płynów

niezbędnych do resuscytacji czy na przebieg

choroby oraz dalsze leczenie.



Im większa rana, tym poważniejsze oparzenie, a

śmiertelność jest ściśle związana z wiekiem i

rozległością rany oparzeniowej

Głębokość rany



Bezpośrednio po wypadku ocena głębokości rany może

być kłopotliwa i często sprawia duże trudności. Zależy

to od charakteru czynnika parzącego, jego temperatury

i czasu działania na tkanki.



U dorosłych woda o temperaturze:



50°C . działająca w czasie 2 minut



55°C . przez okres 20 sekund albo



60°C . w ciągu 5 sekund



może spowodować głębokie oparzenie pełnej grubości

skóry.



Oparzenia chemiczne, elektryczne czy powstające w

wyniku działania promieniowana jonizującego są

przeważnie pełnej grubości skóry.

Ocena głębokości rany

Głębokość rany oparzeniowej zależy od:



ilości energii cieplnej przekazanej

tkankom;



temperatury gorącego płynu

przedmiotu lub płomienia;



stężenia kwasu lub zasady, napięcia

prądu elektrycznego;



czasu działania czynnika

uszkadzającego tkanki.

Rozpoznawanie głębokości
oparzenia

Przy określaniu głębokości oparzenia bezpośrednio

po wypadku mogą być pomocne następujące

objawy:



oparzenia powierzchowne: po usunięciu pęcherzy .

powierzchnie rany są różowe, a po uciśnięciu

bledną, by ponownie powrócić do poprzedniego

zabarwienia. Wskazuje to, że zachowana jest

drożność naczyń krwionośnych i żywotność tkanek;



oparzenia głębokie: po uciśnięciu powierzchni rany

pozbawionej pęcherzy kolor rany pozostaje bez

zmian, ponieważ krew w naczyniach w oparzonych

tkankach nie przemieszcza się, a znajdujące się

tam naczynia krwionośne zostały uszkodzone.

Wiek oparzonego chorego



Na podstawie doświadczenia
wiadomo, że oparzeni w wieku
poniżej dwu lat lub powyżej 60 lat
są obciążeni zwiększonym
ryzykiem zgonu, w przeciwieństwie
do innych grup wieku z podobnymi
lub takimi samymi ranami

Ryzyko zakażeń



Dzieci do 14 roku życia, nie mając
w pełni wykształconego układu
immunologicznego, mają obniżoną
odporność na zakażenie oraz
zdolność do wytwarzania
przeciwciał, co często prowadzi u
nich do występowania posocznicy.

Przebyte lub współistniejące z
oparzeniem choroby



osoby młode, zdrowe i dobrze

odżywione mają większe szanse

przeżycia ciężkiego urazu, jakim jest

rozległe oparzenie, niż osoby mające

przed wypadkiem problemy zdrowotne.



Stres spowodowany ciężkim oparzeniem

może uaktywniać przewlekły lub

zaostrzyć czynny proces chorobowy.

Wpływ chorób
współistniejących na
częstość powikłań



Choroby: serca, nerek, wątroby, płuc



Choroby układu endokrynnego,



choroba reumatyczna serca,



choroby psychiczne,



zakażenia HBV, HCV czy HIV/AIDS



odgrywają decydującą rolę przy

występowaniu powikłań w przebiegu

leczenia ciężkich i rozległych oparzeń.

Umiejscowienie ran
oparzeniowych



Oparzenia skóry twarzy, głowy, szyi czy klatki

piersiowej mogą stwarzać ryzyko występowania

powikłań w drogach oddechowych.



Rany w okolicach funkcjonalnie ważnych, takich

jak: twarz, ręce, stopy, stawy, krocze i narządy

płciowe, są trudne do leczenia i często ulegają

wczesnym zakażeniom, których następstwem są

zniekształcenia i ograniczenia ruchu.



Oparzenia rąk, chociaż sama rana obejmuje

małą powierzchnię ciała, mogą wymagać

szczególnie troskliwej opieki i pomocy

pielęgniarskiej.

Urazy towarzyszcące

Towarzyszące oparzeniu urazy okolic takich,

jak:



głowa;



kręgosłup;



klatka piersiowa;



brzuch;



kończyny;



płuca .

spowodowane oddychaniem dymem w zamkniętym

pomieszczeniu są dodatkowym obciążeniem dla

organizmu chorego, mającym często decydujący

wpływ na rokowanie oraz na przebieg choroby.

Okolice ciała zmieniającej się
powierzchni w zależności od wieku.

Zatrucia



ogólna liczba hospitalizacji z
powodu urazów i zatruć w 2003 r.
wyniosła 343 938,



z czego w grupie wieku 0–14 lat –
90 994 hospitalizacji, co stanowiło
26,4%.

Zmniejszenie liczby zgonów
z powodu zatruć

Wynik:

Wynik:



postępu w intensywnej terapii toksykologicznej

zarówno pod względem metod ratowniczych

stosowanych w ostrych zatruciach, jak i pod

względem technicznego wyposażenia w sprzęt

medyczny oddziałów szpitalnych zajmujących się

leczeniem pacjentów



wprowadzania na rynek konsumencki leków,

substancji i produktów mniej toksycznych



Benzodiazepiny zamiast barbituranów



Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny zamiast

trojpierścieniowych leków przeciwdeperesyjnych



Grupą wieku najbardziej narażoną na zatrucie

ostre jest okres od 0 do 3. roku życia,

największą liczbę ostrych zatruć rejestruje się u

dzieci pomiędzy 1. a 2. rokiem życia.



Dzieci w wieku do 9 lat ulegają zatruciom

przeważnie przypadkowo.



W grupie wieku 0–1. rok życia dominują

zatrucia, lub podejrzenia zatruć, substancjami

nie leczniczymi. Zwykle są to produkty chemii

gospodarczej, w tym środki myjące i czyszczące,

produkty higieny osobistej i kosmetyki, rzadziej

leki.

Specyfika zatruć w wieku
dziecięcym



Małe dziecko, rozpoczynające aktywne
życie, jest niezwykle ciekawe tego, co je
otacza.



W celu lepszego poznania tego, co w świecie
nowe i nieznane, nie potrafiąc o to zapytać,
dziecko wkłada do buzi różne przedmioty.



Raczkujące dziecko wymaga szczególnej
opieki ze strony opiekunów, gdyż ono
właśnie jest najbardziej narażone na
przypadkowe zatrucie.

Specyfika zatruć wieku
dziecięcego – c.d.



Okoliczności zatruć przypadkowych wśród

małych dzieci to przede wszystkim wędrówki

po mieszkaniu, zaglądanie do szafek i

domowych zakamarków – czyli miejsc, w

których składowane są różne produkty.



Do zatruć małych dzieci dochodzi więc

wówczas, gdy nie ma nad nimi

bezpośredniego nadzoru, gdy substancje

toksyczne i potencjalnie toksyczne znajdują

się w najbliższym jego otoczeniu i są łatwo

dostępne.

Okoliczności zatruć



Zdecydowana większość zatruć dzieci ma

miejsce w domu (80% wszystkich zatruć

wśród dzieci).



Najczęściej dochodzi do nich w kuchni i w

łazience.



Kuchnia jest „kopalnią” niebezpiecznych

produktów; przechowywane są tutaj środki

myjące, czyszczące, farby, rozpuszczalniki i

wiele innych, wśród których mogą

znajdować się produkty i substancje

powodujące niekiedy śmiertelne zatrucia.

Substancje żrące



Bardzo niebezpieczne dla życia są produkty do

udrażniania rur kanalizacyjnych zawierające

stężone zasady.



Podobnie odrdzewiacze, w składzie których

znajdują się kwasy, między innymi fosforowy.



W razie połknięcia dochodzi do głębokich oparzeń

w obrębie przewodu pokarmowego z następującymi

w ich wyniku wczesnymi, opóźnionymi lub późnymi

powikłaniami (perforacje przewodu pokarmowego –

przełyku i żołądka, toksyczno-chemiczne zapalenie

śródpiersia, zwężenia przełyku).



Zatrucia substancjami żrącymi – mocnymi kwasami

lub zasadami – przebiegają dramatycznie; w części

przypadków kończą się zgonem.

Podejrzenie spożycia
substancji żrącej



Stwierdzając zmiany na błonach śluzowych

jamy ustnej, a tym bardziej na tylnej

ścianie gardła w razie kontaktu dziecka z

substancjami drażniąco-żrącymi, należy

zawsze podejrzewać możliwość

przedostania się trucizny do przewodu

pokarmowego.



Ponieważ nigdy nie jesteśmy pewni, czy

dziecko połknęło, czy nie, zalecana jest

obserwacja od kilku godzin do jednej doby.



Jeśli w tym czasie nie wystąpią objawy

zatrucia, dziecko można zwolnić do domu.

Płyn do mycia naczyń



Bardzo mało aktywne biologicznie i w sumie

mało szkodliwe płyny do mycia naczyń mogą być

przyczyną nie tyle ostrego zatrucia, co powikłań

wynikających z nieumiejętnego postępowania

„ratowniczego” w razie ich wypicia.



Takim nieumiejętnym postępowaniem jest

podanie wody do wypicia i próba wywołania

wymiotów w celu ewakuacji wypitego płynu.



Ponieważ są to produkty bardzo pieniące się, po

podaniu wody i prowokowaniu wymiotów

dochodzi do wydzielania i wydalania znacznych

ilości piany, co stanowi poważne zagrożenie

zachłyśnięcia się.

Rozpuszczalniki



Wszelkie rozcieńczalniki do farb i lakierów, będące zwykle

pochodnymi ropy albo rozpuszczalnikami organicznymi lub

ich mieszaninami, stwarzają ogromne zagrożenie dla małego

dziecka, nie tylko tego jeszcze raczkującego.



Substancje chemiczne tego typu, poza miejscowym

działaniem drażniącym na błony śluzowe i skórę, w razie

połknięcia mogą wywołać poważne zaburzenia ze strony

ośrodkowego układu nerwowego (zaburzenia świadomości), a

także zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego w

postaci zaburzeń rytmu serca.



Nawet jeśli nie dochodzi do połknięcia rozpuszczalnika, może

dojść do zachłyśnięcia z powodu samoistnych wymiotów, a

także przy próbie wywołania wymiotów (czego nie należy

robić).



Bardzo niewielka ilość rozpuszczalnika, która przedostała się

do dróg oddechowych, może spowodować toksyczny obrzęk

płuc

Zatrucia lekami



Zatrucia ostre preparatami żelaza mają, przy

połknięciu kilku-kilkunastu tabletek, bardzo ciężki

przebieg.



Żelazo bardzo szybko wywołuje objawy

ogólnoustrojowe wynikające z:



miejscowego działania żrącego na śluzówkę

przewodu pokarmowego (krwawienie z

przewodu pokarmowego),



uszkodzenia wątroby (zaburzenia krzepnięcia),



zaburzeń w gospodarce kwasowo-zasadowej

(kwasica metaboliczna)



zaburzeń wynikających z hipowolemii i wstrząsu.



Zaniedbanie dziecka, brak wyobraźni i
umiejętności przewidywania ze strony
opiekunów leżą u podstaw zdecydowanej
większości zatruć wśród dzieci.



Jeśli w domu znajdują się małe dzieci,
wszystkie produkty powinny być
przechowywane w miejscach
zamkniętych, a najlepiej całkowicie
niedostępnych dla dziecka.

Przechowywanie substancji
toksycznych



Niedopuszczalne jest przechowywanie produktów w

nieoryginalnych, a przede wszystkim w

nieoznakowanych opakowaniach.



Zdarza się, że substancje toksyczne znajdują się w

pobliżu środków spożywczych, czy nawet łącznie z

nimi.



Dość powszechne jest przechowywanie różnych

produktów w mniejszych pojemnikach, głównie w

butelkach po napojach chłodzących lub alkoholu.



Pozostawiona butelka z oryginalną etykietą napoju,

z zawartością przypominającą kolor tego napoju, dla

małego dziecka jest wystarczającą informacją, aby

się z niej napić, niezależnie od tego, czy dziecko jest

w stanie przeczytać etykietę, czy też jeszcze nie.

Zatrucia lekami
nierecepturowymi



Duże ilości kupowane na zapas

Duże ilości kupowane na zapas



Podawane w wyniku działania

Podawane w wyniku działania

reklamy bez konsultacji z lekarzem

reklamy bez konsultacji z lekarzem



NLPZ

NLPZ



ASA – przeciwskazany poniżej 12

ASA – przeciwskazany poniżej 12

r.ż

r.ż



Paracetamol

Paracetamol

Zatrucia roślinami i
grzybami



Dochodzi do nich zwykle podczas
spacerów w ogrodach, wycieczek do lasu.



Kolorowe kwiaty na wiosnę, nie mniej
kolorowe owoce w porze jesiennej
przyciągają uwagę dzieci i swoim
wyglądem zachęcają do zerwania i
połknięcia.



Dzieci pozbawione nadzoru mogą spożyć
owoce, kwiaty lub liście.

Niebezpieczne rośliny



cis pospolity,



pokrzyk wilcza jagoda,



bieluń dziędzierzawa,



szalej jadowity,



szczwół plamisty



tojad mocny



W mieszkaniach znajdują się rośliny

ozdobne, które mogą stwarzać

zagrożenie dla zdrowia, a niekiedy

życia



Należy je tak umieścić, aby mali

mieszkańcy nie mieli do nich dostępu.



Wiele roślin wywołuje odczyny

alergiczne; takich roślin lepiej nie

hodować w mieszkaniu

Zatrucia grzybami



Małe dzieci w ogóle nie powinny spożywać
grzybów.



Grzyby są ciężkostrawne, a w przypadku
zatruć ich toksynami stwarzają ryzyko
poważnego zatrucia.



Spożycie grzybów jadalnych może również
spowodować zaburzenia żołądkowo-
jelitowe powikłane stratami wodno-
elektrolitowymi u małych pacjentów.

Diagnostyka zatruć
grzybami



Diagnostyka dość trudna



W przypadku spożycia grzybów znanych

gatunkowo, nie tylko rodzajowo (wśród grzybów

jednego rodzaju znajdują się gatunki jadalne i

gatunki trujące) jest to zadanie łatwiejsze.



W przypadku spożycia grzybów, co do których

istnieją wątpliwości przynależności gatunkowej –

jedyną metodą wstępnego rozpoznania gatunku

grzyba są bardzo dokładnie zebrane wywiady

lekarskie, badanie podmiotowe i przedmiotowe

oraz analityczne badania biochemiczne.



Dodatkowym utrudnieniem jest fakt pojawiania się

objawów zatrucia w czasie odległym od spożycia

potrawy grzybowej.

Zatrucia dzieci powyżej 9
r.ż



substancje psychoaktywne



Marihuana



pochodne amfetaminy.



przeważają jednak zatrucia lekami:



paracetamol,



Leki stosowane przez członków rodziny



Leki nasercowe,



pochodne benzodiazepinowe,



Pochodne fenotiazyny,



karbamazepina,



Pochodne metyloksantyn.

Zespół Munchausena by
proxy



Diagnostyka sytuacji, kiedy rodzic lub

opiekun dziecka wywołuje zaburzenia jego

zdrowia jest bardzo trudna, gdyż rzadko

dopuszcza się myśl, że są one możliwe.



Zmiany w aktywności psychoruchowej

dziecka, zaburzenia neurologiczne i inne

zmiany nie odpowiadające obrazowi choroby

powinny być sygnałem ostrzegawczym.



W sytuacji podejrzeń warto czasami

wykonać badanie toksykologiczne.

Urazy – częste obrażenia
wieku dziecięcego



Niemowlę – maltretowanie, oparzenia,

Niemowlę – maltretowanie, oparzenia,

upadki, utonięcia

upadki, utonięcia



Dziecko raczkujące – oparzenia,

Dziecko raczkujące – oparzenia,

utonięcia, upadki, zatrucia

utonięcia, upadki, zatrucia



Dziecko szkolne – obrażenia pieszego w

Dziecko szkolne – obrażenia pieszego w

wypadkach drogowych, obrażenia

wypadkach drogowych, obrażenia

związane z jazdą na rowerze, wypadki

związane z jazdą na rowerze, wypadki

komunikacyjne, oparzenia, utonięcia,

komunikacyjne, oparzenia, utonięcia,



Dziecko w okresie dojrzewania – wypadki

Dziecko w okresie dojrzewania – wypadki

komunikacyjne, utonięcia, oparzenia,

komunikacyjne, utonięcia, oparzenia,

celowe urazy, wypadki przy pracy

celowe urazy, wypadki przy pracy

Obrażenia klatki
piersiowej

Bezpośrednio zagrażające życiu

Bezpośrednio zagrażające życiu

obrażenia:

obrażenia:



Niedrożność dróg oddechowych

Niedrożność dróg oddechowych



Odma otwarta

Odma otwarta



Odma prężna

Odma prężna



Krwotok do jamy opłucnowej

Krwotok do jamy opłucnowej



Cepowata klatka piersiowa

Cepowata klatka piersiowa



Tamponada serca

Tamponada serca

Pediatryczna skala ciężkości
urazu - PTS

Masa

Masa

ciała

ciała

Drożność

Drożność

dróg

dróg

oddechow

oddechow

ych

ych

SBP

SBP

mmH

mmH

g

g

Stan

Stan

świado

świado

mości

mości

Obecnoś

Obecnoś

c ran

c ran

Obrażeni

Obrażeni

a układu

a układu

kostnego

kostnego

Punkty

Punkty

>20

>20

Drożne

Drożne

samoistni

samoistni

e

e

>90

>90

Przytom

Przytom

ny

ny

Nieobec

Nieobec

ne

ne

Nieobecn

Nieobecn

e

e

+2

+2

10-

10-

20

20

Nie

Nie

wymagają

wymagają

metod

metod

inwazyjny

inwazyjny

ch

ch

50-90

50-90

Podsypi

Podsypi

ający

ający

Drobne

Drobne

Zamknięt

Zamknięt

e

e

+1

+1

<10

<10

Wymagają

Wymagają

meetod

meetod

inwazyjny

inwazyjny

ch

ch

<50

<50

Śpiączk

Śpiączk

a

a

rozlegle

rozlegle

Otwarte

Otwarte

lub

lub

mnogie

mnogie

-1

-1

Urazy kręgosłupa



Wymagają szczególnej uwagi ze względu na możliwość

Wymagają szczególnej uwagi ze względu na możliwość

jednoczesnego uszkodzenia rdzenia kręgowego

jednoczesnego uszkodzenia rdzenia kręgowego

(powstanie nieodwracalnych porażeń).

(powstanie nieodwracalnych porażeń).



W skrajnych przypadkach może dojść do zaburzeń

W skrajnych przypadkach może dojść do zaburzeń

oddychania i śmierci.

oddychania i śmierci.



Przy podejrzeniu urazu kręgosłupa w pierwszej

Przy podejrzeniu urazu kręgosłupa w pierwszej

kolejności zwracamy uwagę na jego odcinek szyjny,

kolejności zwracamy uwagę na jego odcinek szyjny,

urazy odcinków piersiowego i lędźwiowego niosą ze

urazy odcinków piersiowego i lędźwiowego niosą ze

sobą mniejsze ryzyko zagrożenia życia i porażeń.

sobą mniejsze ryzyko zagrożenia życia i porażeń.



Oglądają osobę z podejrzeniem uszkodzenia kręgosłupa

Oglądają osobę z podejrzeniem uszkodzenia kręgosłupa

ważne jest ustalenie mechanizmu urazu (przebieg

ważne jest ustalenie mechanizmu urazu (przebieg

wypadku – motocyklista, skok do wody itp.).

wypadku – motocyklista, skok do wody itp.).

Kiedy należy podejrzewać uraz
kręgosłupa



- wypadek samochodowy przy prędkości powyżej

- wypadek samochodowy przy prędkości powyżej

40km/h.

40km/h.

- upadek lub skok z wysokości.

- upadek lub skok z wysokości.

- skok do wody na głowę.

- skok do wody na głowę.

- wypadek motocyklowy.

- wypadek motocyklowy.

- powieszenie.

- powieszenie.

- uraz o charakterze zgniecenia lub przygniecenia.

- uraz o charakterze zgniecenia lub przygniecenia.

- poszkodowany skarży się na ból barku lub

- poszkodowany skarży się na ból barku lub

pleców.

pleców.

- widoczne są obrażenia szyi, karku lub głowy.

- widoczne są obrażenia szyi, karku lub głowy.

- doszło do utraty przytomności.

- doszło do utraty przytomności.

Typy obrażeń



- zwichnięcia i podwichnięcia.

- zwichnięcia i podwichnięcia.

- złamania (dzieli się je na stabilne

- złamania (dzieli się je na stabilne

i niestabilne).

i niestabilne).

- wstrząśnienie rdzenia

- wstrząśnienie rdzenia

kręgowego.

kręgowego.



Kompletne uszkodzenie rdzenia powoduje

Kompletne uszkodzenie rdzenia powoduje

całkowitą utratę funkcji motorycznej i

całkowitą utratę funkcji motorycznej i

czuciowej poniżej uszkodzenia. Ważne jest

czuciowej poniżej uszkodzenia. Ważne jest

poszukiwanie obszarów z zachowaną

poszukiwanie obszarów z zachowaną

funkcją rdzenia (np. czucie w okolicy

funkcją rdzenia (np. czucie w okolicy

krzyżowej, napięcie mięśni zwieraczy

krzyżowej, napięcie mięśni zwieraczy

odbytu).

odbytu).



Niekompletne uszkodzenie rdzenia jest

Niekompletne uszkodzenie rdzenia jest

korzystniejsze (powrót pewnych funkcji)

korzystniejsze (powrót pewnych funkcji)

niż uszkodzenie kompletne.

niż uszkodzenie kompletne.



W urazie rdzenia możemy mieć do

W urazie rdzenia możemy mieć do

czynienia z szokiem rdzeniowy, jest to stan

czynienia z szokiem rdzeniowy, jest to stan

neurologiczny występujący bezpośrednio

neurologiczny występujący bezpośrednio

po uszkodzeniu rdzenia.

po uszkodzeniu rdzenia.



Charakteryzuje się zupełnym

Charakteryzuje się zupełnym

zahamowaniem czynności rdzenia tj.

zahamowaniem czynności rdzenia tj.

porażenie wiotkie, arefleksja. W trakcie

porażenie wiotkie, arefleksja. W trakcie

ustępowania objawów (dnie, tygodnie) 

ustępowania objawów (dnie, tygodnie) 

mogą pojawić się funkcje rdzenia albo

mogą pojawić się funkcje rdzenia albo

początkowe porażenie wiotkie.

początkowe porażenie wiotkie.

Wstrząs neurogenny



Obrażeniom odcinka szyjnego towarzyszyć może

Obrażeniom odcinka szyjnego towarzyszyć może

wstrząs neurogenny, jest on spowodowany

wstrząs neurogenny, jest on spowodowany

uszkodzeniem zstępujących dróg

uszkodzeniem zstępujących dróg

sympatycznych.

sympatycznych.



Charakteryzuje się obniżeniem ciśnienia (utrata

Charakteryzuje się obniżeniem ciśnienia (utrata

napięcia mięśniowego) i bradykardią (wpływ

napięcia mięśniowego) i bradykardią (wpływ

przeciwny nerwu błędnego na mięsień

przeciwny nerwu błędnego na mięsień

sercowy). należ wykluczyć inne przyczyny

sercowy). należ wykluczyć inne przyczyny

hipotensji, jednak obecność ww. objawów oraz

hipotensji, jednak obecność ww. objawów oraz

ciepłej dobrze ukrwionej skóry świadczyć może

ciepłej dobrze ukrwionej skóry świadczyć może

o wstrząsie.

o wstrząsie.



W przypadku złamania kręgosłupa

W przypadku złamania kręgosłupa

na odcinku piersiowo-lędźwiowym

na odcinku piersiowo-lędźwiowym

należy zwrócić uwagę oprócz

należy zwrócić uwagę oprócz

niedoborów neurologicznych w

niedoborów neurologicznych w

obrębie kończyn, ale również na

obrębie kończyn, ale również na

czynność zwieraczy odbytu i

czynność zwieraczy odbytu i

pęcherza moczowego.

pęcherza moczowego.

Objawy wskazujące na
uszkodzenie kręgosłupa



- bradykardia

- bradykardia

- drętwienie lub brak czucia tułowia i

- drętwienie lub brak czucia tułowia i

kończyn poniżej określonego poziomu.

kończyn poniżej określonego poziomu.

- niemożność poruszania nogami.

- niemożność poruszania nogami.

- wiotkość kończyn.

- wiotkość kończyn.

- brzuszny tor oddychania (porażenie

- brzuszny tor oddychania (porażenie

mięśni międzyżebrowych).

mięśni międzyżebrowych).

- gorąca i sucha skóra.

- gorąca i sucha skóra.

- priapizm (przedłużona erekcja prącia).

- priapizm (przedłużona erekcja prącia).

- obrzęk, bolesność lub deformacja w

- obrzęk, bolesność lub deformacja w

przebiegu kręgosłupa.

przebiegu kręgosłupa.

Zadania ratownika.

- ocena bezpieczeństwa własnego i poszkodowanego.

- ocena bezpieczeństwa własnego i poszkodowanego.

- ocena i zabezpieczenie podstawowych funkcji

- ocena i zabezpieczenie podstawowych funkcji

życiowych.

życiowych.

- stabilizacja kręgosłupa (ręczna).

- stabilizacja kręgosłupa (ręczna).

- przy nienaturalnym położeniu głowy należy

- przy nienaturalnym położeniu głowy należy

doprowadzić do ustawienia pośredniego lub zbliżonego

doprowadzić do ustawienia pośredniego lub zbliżonego

do pośredniego.

do pośredniego.

- założenie kołnierza stabilizacyjnego.

- założenie kołnierza stabilizacyjnego.

- podaż tlenu, zaopatrzenie widocznych krwawień.

- podaż tlenu, zaopatrzenie widocznych krwawień.

- postępowanie przeciwwstrząsowe.

- postępowanie przeciwwstrząsowe.

- w razie konieczności przeniesienie poszkodowanego,

- w razie konieczności przeniesienie poszkodowanego,

utrzymujemy głowę wzdłuż osi ciała.

utrzymujemy głowę wzdłuż osi ciała.

- ułożyć chorego na sztywnym podłożu.

- ułożyć chorego na sztywnym podłożu.

- na czas przenoszenia lub przewożenia chorego

- na czas przenoszenia lub przewożenia chorego

ustabilizować głowę.

ustabilizować głowę.