Temat wykładu

Routing IP

Problematyka wykładu

Tablice routingu

Wprowadzenie

Protokoły routingu

Proces routingu

•Protokoły dystans-wektor

•Protokoły stanu łącza

Wprowadzenie

Sposób

dostarczania

pakietów

realizowany

jest

wykorzystaniem jednej z dwóch metod:

 metoda dostarczania bezpośredniego jest stosowana,

gdy węzeł IP (zarówno węzeł wysyłający, jak i router)
przesyła pakiet do miejsca docelowego w bezpośrednio
przyłączonej sieci;

 metoda dostarcznia pośredniego jest stosowana, gdy

węzeł IP (zarówno węzeł wysyłający, jak i router) przesyła
pakiet do węzła pośredniego (routera IP), który jest połączony
bezpośrednio z siecią, w której znajduje się komputer
docelowy.

Wprowadzenie

Host A

Host B

Host c

Router

dostarczanie
bezpośrednie

dostarczanie pośrednie

Tablice routingu

Tablice routingu znajdują się we wszystkich węzłach sieci IP;

 Tablice routingu przechowują informację o sieciach IP,

określając sposób dojścia do nich;

Podczas przesyłania pakietu IP tablica routing jest używana do

określenia następujących danych:

 Adres IP następnego przeskoku:

Przy przesyłaniu bezpośrednim, adres następnego odbiorcy

pakietu IP jest adresem docelowym. Przy przesyłaniu

pośrednim adres następnego odbiorcy jest adresem routera.

 Interfejs używany do przesłania pakietu IP dalej:

Określa fizyczny lub logiczny interfejs, (np. karta sieciowa),

który będzie wykorzystany do dalszego przesłania pakietu do

miejsca docelowego.

Tablice routingu

 ID sieci – zawiera identyfikator sieci lub miejsce docelowe, w

zależności od trasy. ID sieci może być oparte na klasach, podsiecią,
ID sieci rozległej lub adresem IP;

 maska sieci – używana jest w celu dopasowania adresu

docelowego IP do sieci;

Typy wpisów w tabeli routingu

 następny przeskok – wskazuje adres IP kolejnego punktu

pośredniego;

 interfejs – określa kartę sieciową, która zostanie wykorzystana do

przesłania danego pakietu;

 metryka – jest to wartość określająca koszt danej trasy,

umożliwiająca wybranie najlepszej z wielu możliwych tras do
miejsca docelowego. najczęściej metryka wskazuje liczbę
przeskoków (kolejnych routerów) do sieci docelowej.

Tablice routingu

 ID sieci podłączonej bezpośrednio – zawiera identyfikator sieci

podłączonej bezpośrednio. Dla sieci podłączonych bezpośrednio
pole następny przeskok może być puste;

 ID sieci odległych – jest to identyfikator sieci osiąganej poprzez

inne routery. Pole następny przeskok zawiera adres lokalnego
routera, pomiędzy węzłem przesyłającym dalej a siecią odległą;

Rodzaje tras zapisanych w tabeli routingu

 trasy do hostów – jest to trasa do konkretnego adresu IP. Trasy te

pozwalają na funkcjonowanie routingu na podstawie adresów IP;

 trasa domyślna – jest to trasa zastępcza w przypadku braku

lepszego rozwiązania. ID sieci oraz maska sieci dla trasy domyślnej
mają wartość 0.0.0.0.

Tablice routingu

 dla każdego wpisu w tabeli rautingu, należy przeprowadzić

operację iloczynu logicznego pomiędzy docelowym adresem IP i
maską sieci. Następnie należy wynik porównać z ID sieci danego
wpisu;

 z listy najbardziej odpowiednich tras wybierana jest trasa najlepsza

(która ma największą ilość bitów zgodną z docelowym adresem IP).
W przypadku, gdy istnieje kilka tras najlepszych (mających
najwięcej pasujących bitów), używana jest trasa z najmniejszą
metryką.

Proces określania trasy

Tablice routingu

 Trasa domyślana – ponieważ ma maskę równą 0.0.0.0 to iloczyn z

dowolnym adresem da wartość 0, czyli dla dowolnego adresu wskazuje
ona zawsze adres najlepszy. Jeśli nie ma lepszych tras i jest wybrana ta to
pakiet IP jest przesyłany do hosta o adresie Brama;

Przykładowa tablica routingu dla hosta o IP=157.55.27.90/20 oraz

bramie domyślnej 157.55.16.1

Sieć docelowa

Maska

Brama

Interfejs

Metryka

Zastosowanie

0.0.0.0

157.55.16.1

157.55.27.90

Trasa domyślna

127.0.0.0

255.0.0.0

127.0.0.1

Adres pętli zwrotnej

dla sieci

157.55.16.0

255. 255. 240.0

157.55.27.90

Sieć podłączona

bezpośrednio

157.55.27.90

255. 255. 255. 255

127.0.0.1

Host lokalny

157.55. 255.

255

255. 255. 255. 255

157.55.27.90

Emisja sieciowa

224.0.0.0

157.55.27.90

Adres multiemisji

255. 255. 255.

255

255. 255. 255. 255

157.55.27.90

Emisja ograniczona

Wyświetlenie tej tablicy w Windows realizowane jest poprzez

route

print

Tablice routingu

routing IP jest dokonywany na podstawie kolejnych przejść;

router nie zna pełnej trasy do żadnego z punktów

przeznaczenia;

 routing jest możliwy dzięki przekazywaniu datagramu do

następnego routera.

Zakłada się, że kolejny router jest „bliżej” punktu

przeznaczenia niż komputer wysyłający informację oraz że

wysyłający komputer jest połączony z jakimś routerem, który

odbiera od niego datagramy.

40.0.0.
1

Tablice routingu

Zawiera skojarzenie pomiędzy adresem IP przeznaczenia (może

to być zarówno pełny

adres komputera

jak i

adres sieci

) a adresem IP

routera następnego przejścia.

30.0.0.8

40.0.0.0

128.1.0.
0

192.4.10.
0

30.0.0.0

30.0.0.

40.0.0.
2

128.1.0.
1

128.1.0
.2

192.4.10
.1

Sieć

docelowa

Maska

Następny

etap

40.0.0.0

255.0.0.0

128.1.0.1

128.1.0.0

255.255.0.0

dost.

bezpośrednie

192.4.10.0

255.255.255

dost.

bezpośrednie

212.2.3.0

255.255.255

212.2.3.1

40.0.0.
1

Tablice routingu

Zawiera skojarzenie pomiędzy adresem IP przeznaczenia (może

to być zarówno pełny

adres komputera

jak i

adres sieci

) a adresem IP

routera następnego przejścia.

30.0.0.8

40.0.0.0

128.1.0.
0

192.4.10.
0

30.0.0.0

30.0.0.

40.0.0.
2

128.1.0.
1

128.1.0
.2

192.4.10
.1

Sieć

docelowa

Maska

Następny

etap

30.0.0.0

255.0.0.0

40.0.0.1

40.0.0.0

255.0.0.0

dost.

bezpośrednie

128.1.0.0

255.255.0.0

dost.

bezpośrednie

192.4.10.0

255.255.255

128.1.0.2

40.0.0.
1

Tablice routingu

Zawiera skojarzenie pomiędzy adresem IP przeznaczenia (może

to być zarówno pełny

adres komputera

jak i

adres sieci

) a adresem IP

routera następnego przejścia.

30.0.0.8

40.0.0.0

128.1.0.
0

192.4.10.
0

30.0.0.0

30.0.0.

40.0.0.
2

128.1.0.
1

128.1.0
.2

192.4.10
.1

Sieć

docelowa

Maska

Następny

etap

136.23.0.0

255.255.0.0

30.0.0.2

30.0.0.0

255.0.0.0

dost.

bezpośrednie

40.0.0.0

255.0.0.0

dost.

bezpośrednie

128.1.0.0

255.255.0.0

40.0.0.2

Proces routingu

 ustawienie dla pakietu wartości czasu wygaśnięcia (TTL) na

wartość domyślną lub podaną przez aplikację;

 sprawdzenie bieżącej tabeli routingu w celu wyboru najlepszej

trasy do adresu docelowego IP. Jeśli trasa nie zostanie wyznaczona,
IP zwraca błąd routingu protokołowi wyższej warstwy (TCP, UDP
lub ICMP);

Działanie IP na hoście wysyłającym

 po pomyślnym wyznaczeniu trasy określany jest adres dalszego

przesyłania i interfejs sieciowy, który zostanie użyty do przesłania
pakietu IP;

 IP przekazuje pakiet, adres IP dalszego przesyłania oraz interfejs

protokołowi ARP, który przekształca adres IP dalszego przesyłania
na adres (MAC) i przesyła pakiet.

Proces routingu

 sprawdzenie sumy kontrolnej nagłówka. Jeżeli występuje

niezgodność

pakiet

jest

odrzucany

bez

poinformowania

użytkownika. Jest to tzw. ciche odrzucenie;

 sprawdzenie, czy adres IP pakietu odpowiada adresowi IP

nadanemu interfejsowi routera. W przypadku zgodności jest on
przetwarzany.

Działanie IP na routerze

Jeżeli adres nie jest zgodny zostaje zmniejszony o 1 TTL.
Jeżeli TTL osiągnął wartość zero pakiet jest odrzucany i wysyłany
jest do użytkownika komunikat ICMP – przekroczono czas.

Jeżeli TTL jest większy od 1, zostaje uaktualnione pole TTL i jest
obliczana nowa suma kontrolna;

Proces routingu

 określana jest najlepsza trasa, zgodnie z tabelą routingu routera.

Działanie IP na routerze

Jeżeli nie może ona zostać odrzucany i do nadawcy jest wysyłany
komunikat ICMP – Miejsce przeznaczenia niedostępne/host
niedostępny.

Po pomyślnym wyznaczeniu trasy określany jest adres dalszego
przesyłania i interfejs sieciowy, który zostanie użyty do przesłania
pakietu IP;

 IP przekazuje pakiet, adres IP dalszego przesyłania oraz interfejs

protokołowi ARP, który przekazuje pakiet właściwemu adresowi
MAC.

Proces routingu

 sprawdzenie sumy kontrolnej nagłówka. Jeżeli występuje

niezgodność

pakiet

jest

odrzucany

bez

poinformowania

użytkownika. Jest to tzw. ciche odrzucenie;

Działanie IP na hoście docelowym

 w oparciu o pole protokołu IP przekazuje datagram bez nagłówka

właściwemu protokołowi warstwy wyższej. Jeśli protokół nie
istnieje,

ICMP

wysyła

nadawcy

komunikat

Miejsce

przeznaczenia niedostępne/protokół niedostępny.

 sprawdzenie, czy adres IP pakietu odpowiada adresowi IP

nadanemu interfejsowi routera. W przypadku braku zgodności jest
po „cichu odrzucany”.

 w przypadku pakietów TCP oraz UDP sprawdzany jest port

docelowy
i przetwarzany jest segment TCP lub nagłówek UDP;

Protokoły routingu

Podział protokołów

Routingu

Routing
Statyczny

Routing Dynamiczny

Wewnętrzny

Zewnętrzny

Stanu łącza

Z wektorem odległości

Stanu łącza

Z wektorem odległości

Protokoły routingu

Brak jednolitej polityki w zakresie metod trasowania pakietów w

skali sieci globalnej spowodował, że wielcy dostawcy prowadzą
własną politykę w obrębie swojego obszaru działalności wymieniając
pomiędzy sobą tylko informacje „graniczne”.

Spowodowało to powstanie założenia, które mówi o istnieniu

systemów autonomicznych (Autonomous System AS) zwanych też
domenami trasowania (routing domain).

System antonimiczny jest to zbiór routerów, które podlegają

procesowi wspólnego administrowania, stosując wspólne
algorytmy trasowania w swoim obrębie, jak również
wymieniają informacje o routowaniu tzw. „informacje o
dostępności” z sąsiednimi systemami.

Protokoły routingu

Systemy autonomiczne dzielą się na ponumerowane obszary,

które są interpretowane jako sieć lub zbiór spójnych sieci

Obszary nie nakładają się na siebie, lecz nie muszą być

wyczerpujące, tzn. niektóre routery mogą nie należeć do żadnego
obszaru. Z zewnątrz struktura obszaru (topologia) oraz jego szczegóły
budowy nie są widoczne.

Każdy system autonomiczny ma obszar zwany szkieletem o

numerze 0.

Wszystkie obszary danego AS są połączone z tym

obszarem podstawowym.

Protokoły routingu

Protokoły

rutujące,

które

zakładają

istnienie

systemów

autonomicznych, dzielą się na:

protokół bram wewnętrznych (Interior Gateway Protocol

- IGP), stosowane w obrębie systemów autonomicznych;

protokół bram zewnętrznych (Exterior Gateway Protocol

- EGP),

służące do wymiany informacji z sąsiednimi

systemami.

Protokoły routingu

Związki pomiędzy AS, szkieletami oraz obszarami

AS4

AS3

AS1

AS2

Router

wewnętrzny

Router brzegowy

Szkielet

Router

szkieletowy

Router brzegowy

obszaru

Protokół BGP łączący

Protokoły routingu

Hierarchiczny routing w sieci IP

Intra-AS border (exterior gateway) routers (routing zewnętrzny)

Inter-AS interior (gateway) routers (routing wewętrzny)

System

autonomicz

Obszar

Protokoły routingu

Intra-AS and Inter-AS Routing

Inter-AS
routing

between
A and B

Host

A.a

A.c

C.b

B.a

Host
h1

Intra-AS routing
within AS A

Intra-AS routing
within AS B

border (exterior gateway) routers

interior (gateway) routers

Wymagania stawiane protokołom routingu

Zbieżność



Router potrzebuje czasu na znalezienie alternatywnej ścieżki
w wypadku zmiany topologii sieci (np. awaria).



Czas, po którym routery będą miały jednakowy “obraz” sieci
jest zależny od konfiguracji (np. odstęp między periodycznie
rozsyłanymi pakietami).

Pierwotna ścieżka

Alternatywna ścieżka

Czas wykrywania awarii:

Łącza szeregowe: natychmiastowo

(przerwa
w obwodzie);

Token Ring i FDDI: od razu;

Ethernet: dwa lub trzy cykle zegara.

Wymagania stawiane protokołom routingu

Równoważenie obciążenia

Zbliżone koszty ścieżek

Wymagania stawiane protokołom routingu

Równoważenie obciążenia

Zbliżone koszty ścieżek

521K

768K

Porównanie protokołów routingu

Statyczne

Dynamiczne



przewidywalny – trasa po której pakiet
jest przesyłany jest dobrze znana
i może być kontrolowana;

 łącza nie są dodatkowo obciążone

wiadomościami służącymi do
routowania;

 łatwy do skonfigurowania

w małych sieciach;

 brak skalowalności;

 brak obsługi redundantnych

połączeń;

 nieumiejętność dostosowania się

do dynamicznych zmian w
konfiguracji sieci.



skalowalność;

 zdolność dostosowania się do

zmian topologii sieci;

 łatwość konfiguracji – nie

popełniamy błędów;

 większy stopień zawiłości

działania sieci. Im lepiej protokół
reaguje na zmiany w sieci tym
jest bardziej skomplikowany –
trudności
w implementacji – różnice
pomiędzy sprzętem różnych
producentów;

 konieczność okresowej wymiany

danych to z punktu widzenia
użytkownika niepotrzebne
obciążenie sieci.

Podział protokołów routingu dynamicznego



Podział ze względu na obszary zastosowań:

• protokoły wewnętrzne

• protokoły zewnętrzne:

 Podział ze względu na charakter wymienianych informacji:

• protokoły z wektorem odległości:

• protokoły stanu łącza:

EGP (Exterior Gateway Protocol), BGP (Border Gateway

Protocol).

IGP (Interior Gateway Protocol),

RIP (Routing Information Protocol);

OSPF (Open Shortest Path First).

Protokoły routingu



Wewnętrzne :

• stosowane wewnątrz jednej domeny administracyjnej;

• proste, w małym stopniu obciążają routery;

• słabo skalowalne.

Protokoły routingu

 Podział ze względu na charakter wymienianych informacji:

• odpowiadają za wymianę informacji pomiędzy dwiema

niezależnymi administracyjnie sieciami;

• dają się skalować, łatwo obsługują duże sieci;

• są

skomplikowane,

ilość

dodatkowych

informacji

przesyłanych siecią może szybko zablokować pracę małej
lub średniej sieci.

Protokoły dystans-wektor

Jak daleko do niej jest (dystans);

jak się można do niej dostać (wektor):

Router regularnie wysyła wszystkim swoim sąsiadom informacje na

temat każdej dostępnej, znanej sobie sieci:

•czas podróży;

•liczba przeskoków;

•koszt przesyłu;

•zwykle — „wyślij do mnie, bo ja wiem, jak to przesłać

dalej”;
• inny router. Np. gdy router docelowy nie obsługuje

danego protokołu routingu.

Protokoły dystans-wektor

Routery otrzymują tablice od swoich sąsiadów;

Budowa tablic routingu



zapamiętują najlepszą znaną odległość do określonego
odbiorcy oraz router który przesłał taką informację;

uaktualniają wpis jeśli odbiorą informację o lepszej

odległości;



obliczają minimalną odległość przyrostowo, nie potrzebują
przechowywać wszystkich danych od sąsiadów.

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

N H

a 1

c 1

N H

a 1

c 1

Protokoły dystans-wektor

Stan 0

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

N H

a 1

c 1

N H

a 1

c 1

Protokoły dystans-wektor

Stan 1

c 1

a 1

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 1

c 1

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 2

c 1

f 1

N H

a 2

c 1

f 1

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 2

c 1

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 2

c 1

f 1

N H

a 2

c 1

f 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

N H

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 2

c 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

N H

a 2

b 1

c 3

d 2

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

N H

a 2

b 1

c 3

e 1

f 1

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

e 1

f 1

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

e 1

f 1

e 1

d 2

e 1

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 3

c 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

N H

a 2

b 1

c 3

d 2

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

N H

a 2

b 1

c 3

e 1

f 1

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

e 1

f 1

N H

a 2

b 2

c 2

d 1

e 1

f 1

e 1

d 2

e 1

f 1

b 2

d 1

e 1

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 3

c 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

e 1

f 1

b 2

d 1

e 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 2

b 3

c 1

d 2

e 2

f 1

e 2

f 2

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

e 2

f 2

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

e 2

f 2

N H

a 2

b 3

c 1

d 2

e 2

f 1

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan 4

c 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

e 1

f 1

b 2

d 1

e 1

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

N H

a 2

b 3

c 1

d 2

e 2

f 1

e 2

f 2

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

e 2

f 2

N H

a 1

b 1

c 2

d 1

e 2

f 2

N H

a 2

b 3

c 1

d 2

e 2

f 1

e 2

N H R

a 0

c 0

N H R

a 0

b 0

d 0

N H R

b 0

e 0

N H R

c 0

f 0

N H R

d 0

e 0

f 0

Protokoły dystans-wektor

Stan ustalony

c 1

a 1

c 2

d 1

b 1

d 1

f 1

a 1

b 1

c 1

e 1

f 1

b 2

d 1

e 1



Sieć znajduje się w stanie

ustalonym



Kolejność wysyłania danych

przez routery była przypadkowa

e 2

Protokoły dystans-wektor



router wysyła informacje co 30s do wszystkich swoich
sąsiadów — pakiety typu broadcast — o znanych sobie
sieciach i odległości do nich;

Routing Information Protocol - RIP



miarą odległości jest liczba routerów jaką należy przejść, żeby
dostać się do danej sieci;

po 180s nie odświeżona droga jest usuwana z tablicy

routingu.

Protokoły dystans-wektor

Routing Information Protocol - enlapsulacja

Pakiet RIP

Nagłówek IP Pole danych

Nagłówek UDPPole danych

Port 520

To Send/Rcv

Protokoły dystans-wektor

Routing Information Protocol – wady (licznie do nieskończoności)

Sieć 1

•

Router R2 wysyła informacje o dostępności sieci 1

co 30 sekund

•

Po 180 sekundach R1 wpisuje do swojej tablicy

nową drogę do sieci 1

Sieć 1 2

Sieć 1 3

Sieć 1 4

Sieć 1 5

Sieć 1 6

Sieć 1 7

Sieć 1 8

Sieć 1 9

Sieć 1 10

Sieć 1 11

Sieć 1 12

Sieć 1 13

Sieć 1 14

Sieć 1 15

Sieć 1 16

Protokoły dystans-wektor

RIP — zmniejszanie prawdopodobieństwa wystąpienia liczenia do

nieskończoności



Uaktualnianie z podzielonym horyzontem.
Router nie propaguje informacji o dostępności sieci na
interfejs, przez który prowadzi najlepsza trasa.



Wstrzymanie.
Router wstrzymuje się z akceptacją komunikatów o
dostępności sieci, o której awarii otrzymał informację
(zazwyczaj na 60 sek.).

Odświeżanie wymuszone.
W wypadku zmiany w tablicy router nie czeka 30s tylko

rozgłasza

nową informację natychmiast.

Protokoły dystans-wektor

RIP -

dzielony horyzont

Sieć 1

R2 nie wysyła informacji o dostępności Sieci 1 do

R1 bo przez ten router prowadzi najkrótsza

trasa do tej sieci

Sieć 1 3

Zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia zjawiska zliczania

do nieskończoności

Najkrótsza trasa do

jest dostępna przez

Protokoły dystans-wektor

RIP — wstrzymanie



Po otrzymaniu komunikatu od routera, że poprzednio
dostępna sieć jest niedostępna włącza licznik (hold-down
timer);



jeśli otrzyma komunikat od tego samego routera, że sieć jest
dostępna wyłącza licznik;



jeśli otrzyma komunikat od innego routera ogłaszający lepszą
trasę wyłącza licznik;

jeśli otrzyma gorsze trasy

ignoruje je;

po wyzerowaniu licznika kasuje wpis.

Protokoły dystans-wektor

RIP — odświeżanie wymuszone



Pakiet

RIP

wysyłany

jest

natychmiast

zaobserwowaniu zmiany.
Zwykle jest opóźniony o kilka sekund, żeby nie spowodować
zalewania sieci.



Nie wysyłana jest cała tablica routingu a tylko
informacja
o zmianach.

Protokoły dystans-wektor

Wady RIP — synchronizacja



Co 30 sekund w sieci opartej na protokole RIP
następuje znaczny spadek wydajności (synchronizacja
komunikatów o tablicach routingu).
Mniejsza przepustowość lub większy procent zagubionych
pakietów.



Rozwiązania:

•

inicjowanie routerów w różnych momentach;

•

modyfikacja interwału (15s – 45s; średnio 30s) pomiędzy
wysyłaniem kolejnych informacji o zawartości tablicy
routingu (losowo).

Protokoły dystans-wektor

Wady RIP — rozgłaszanie



W przypadku Ethernetu lub FDDI — naturalna metoda
przesyłania informacji dotyczących routingu.



W ISDN lub X.25

•

transmisja wymaga zestawienia kanału transmisyjnego;

•

ISDN „B” — 64 kbps;

•

kanał wirtualny X.25 — 9,6 kbps;
Przesłanie 2 pakietów RIP zajmuje około 1 sekundy (!).

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zaoczny I Wyklad 3
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 5 sciany b
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 1 wprowadzenie b
Audyt 2012 zaoczne wyklad 4 id Nieznany (2)
Budownictwo Ogolne II zaoczne wyklad 10 Pokrycia dachowe
Zaoczni wykład 2011, Kulturoznawstwo UAM, Ochrona właśności intelektualnej
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 4 fundamenty
Audyt 2012 zaoczne wyklad 1 id Nieznany
Budownictwo Ogolne II zaoczne wyklad 13 ppoz
zaoczne wykład 8
PK zaoczne wykład 1 studenci
zaoczne wykład 7
Audyt 2012 zaoczne wyklad 2 id Nieznany
Budownictwo Ogolne II zaoczne wyklad 9
Audyt 2012 zaoczne wyklad 3 id Nieznany (2)
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 7 i 8 dachy b
Zaoczny I Wyklad 3 Nadprzewodnictwo
MN MiBM zaoczne wyklad 2 aproksymacja, interpolacja
Budownictwo Ogolne I zaoczne wyklad 2 warunki techniczne b

więcej podobnych podstron

zaoczne wykład 5

Document Outline