Osoba rehabilitowana jako podmiot.

Podejście fizjoterapeuty do pacjenta.

Ogólna metodyka rehabilitacji i

taktyka postępowania

fizjoterapeutycznego.

Hierarchia i racjonalizacja celów.

Zasady doboru środków, form i

metod fizjoterapii.

Karolina Skrzeczyńska

Rafał Lisiewski

Wioletta Szafrańska

Osoba rehabilitowana

jako podmiot

Fizjoterapeuta w swojej praktyce zawodowej

powinien kierować się przede wszystkim

wysoko pojętym dobrem pacjenta.

W pierwszej kolejności najważniejsze jest

idywidualne traktowanie pacjenta oraz

przeprowadzenie rzetelnego wywiadu

podmiotowego.

Badanie podmiotowe należy wykonać podczas

pierwszego spotkania z pacjentem, dzięki

któremu fizjoterapeuta otrzyma wiele

ważnych informacji, niezbędnych do

leczenia pacjenta.

Osoba rehabilitowana

jako podmiot

Pacjent traktowany jako podmiot wg cech fizjoterapii:



Powszechność:Każdy pacjent (niezależnie w jakiej grupie

społecznej się znajduje) powinien mieć dostępność do

świadczeń rehabilitacyjnych.



Wczesność: rozpoczynamy leczenie/rehabilitacje jak

najwcześniej.



Kompleksowość: każdy pacjent powinien mieć

kompleksową opiekę, należy zapewnić mu wszystkie

możliwości leczenia korzystając z metod fizykoterapii,

kinezyterapii, masażu leczniczego.



Ciągłość: nie należy przerywać leczenia. Pacjent musi być

rehabilitowany w sposób ciągły.

Podejście

fizjoterapeuty do

pacjenta



Bardzo ważne jest pierwsze wrażenie i kontakt z

pacjentem. Fizjoterapeuta swoją osobą powinien

wzbudzić zaufanie, co gwarantuje lepszą jakość pracy.



Nawiązanie odpowiedniej relacji: otwartość,

przedstawienie się, uśmiech, kontakt wzrokowy.



Schludny wygląd oraz higiena osobista.



Profesjonalny dystans towarzyski.



Odpowiednio ukształtowana własna osobowość

(empatia, zrozumienie, umiejętność rozmowy).



Profesjonalizm charakteryzujący się wiedzą z zakresu

fizjoterapii, psychologii, pedagogiki.

„FIZJOTERAPEUTA POWINIEN WYKONYWAĆ POSZCZEGÓLNE

CZYNNOŚĆI Z SERCEM I SERCEM” W. Dega

Ogólna metodyka

rehabilitacji i taktyka

postępowania

fizjoterapeutycznego

Wyróżniamy :

Badanie podmiotowe
Badanie przedmiotowe
Badanie dodatkowe

Badanie podmiotowe

(wywiad)

W tej fazie zostają zebrane wszelkie informacje podawane przez

osobę badaną, opiekunów (dzieci) lub członka rodziny(osoby

starsze,os. z utrudnionym kontaktem lub bez kontaktu).

>Wywiad dzieli się na 3 części:

Wywiad personalny: podstawowe informacje o pacjencie: imię,nazwisko,
wiek,stan cywilny,adres zamieszkania,wykształcenie,zawód

wykonywany.

Wywiad medyczny: dotyczący aktualnej choroby,dysfunkcji,a także

przeszłości chorobowej. Uzyskanie wiadomości o: czasie i

okolicznościach w których wystąpiły objawy bólowe, ich nasileniu i

charakterze(nagłe, narastające), bóle stawów lub inne dolegliwości,

choroby współistniejące, rodzaj bólu (kłujący, promieniujący, rwący,

itp.),

przebieg dotychczasowego leczenia.
Wywiad socjalny: samodzielność, pomoc ze str. rodziny lub innych osób,

sposoby utrzymania, warunki mieszkaniowe, warunki ekonomiczne.

Badanie Przedmiotowe

(fizykalne)

Oparte na wiedzy i doświadczeniu osoby badającej.

Klasyczne badanie składa się z: oględzin, badania palpacyjnego,

pomiaru długości kończyn, badania zakresu ruchu, badania siły
mięśniowej oraz przeprowadzenia testów diagnostycznych.



Badanie przedmiotowe ogólne-odnosi się do ciała badanego w
całości

statyczne-ocena postawy chodu
dynamiczne-chód, testy funkcjonalne



Badanie przedmiotowe miejscowe-dotyczy poszczególnych cz.ciała

statyczne-pomiary linijne(długości i obwody kończyn)
dynamiczne-pomiary zakresów ruchu, ocena siły mięśniowej,
testy kliniczne

Badanie dodatkowe



Wykorzystujemy:

•

Rentgenodiagnostykę (RTG)

•

Tomografię komputerową (CT)

•

Ultrasonografię (USG)

•

Rezonans magnetyczny (MRI)

•

Elektromiografię (EMG)

•

Elektrokardiografię (EKG),

•

Artroskopię

•

Scyntografię kośćca

•

Inne badania diagnostyczne

Hierarchia i

racjonalizacja celów

Bardzo ważne jest aby dostosować odpowiednie

metody leczenia danego pacjenta według ściśle
określonych celów. Wyznaczamy je na samym początku
usprawniania z zachowaniem ich kompleksowości, tak
aby pokrywały wszystkie zapotrzebowania pacjenta.
Metody leczenia wyznaczamy na skutek diagnozy.

> Fizjoterapeuta powinien korzystać z:
Fizykoterapii: laser, ultradźwięki, itp.
Kinezyterapii: zastosowanie odpowiednich ćwiczeń

(czynne, bierne, czynno-bierne, oddechowe)
dostosowanych do stanu pacjenta.

Masażu leczniczego: klasyczny, segmentarny, sportowy.

Zasady doboru środków,

form i metod fizjoterapii



Środki, formy i metody fizjoterapii należy
dobierać w sposób indywidualny do każdego
pacjenta. Korzystamy z zabiegów fizykalnych,
kinezyterapeutycznych oraz manualnych-masażu
leczniczego. Dobieramy je adekwatnie do
potrzeb, możliwości pacjenta,rodzaju schorzenia
oraz celu leczenia.



Metody powinny być zastosowane w sposób,
który daje osiągnięcie celów leczniczych oraz
diagnostycznych.

Bibliografia



Dega W., Milanowska K. „Rehabilitacja Medyczna”

Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1994.



Kiwerski J. „Rehabilitacja Medyczna”

Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005,2006,2007



Kwolek A. „Rehabilitacja Medyczna”

Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2003



Zębaty A. „Kinezyterapia” Wydawnictwo Kasper, Kraków
2003