Prawna ochrona pracy

Prawna ochrona pracy

TEMAT -

Elementy nauki o

prawie

4 godziny

Mgr Krzysztof KOWAL

Cele: W wyniku procesu

nauczania uczeń powinien

umieć:

• Analizować i interpretować przepisy

prawa pracy, w tym dotyczące

bezpieczeństwa i higieny pracy;

• Stosować przepisy ogólne i

branżowe określające wymagania

bezpieczeństwa i higieny pracy w

realizowanym procesie

technologicznym, środkach

produkcji i organizacji pracy;

Materiał kształcenia:

• Stanowienie prawa:

– Charakter norm prawnych
1. Źródła praw i obowiązków obywateli Rzeczypospolitej

Polskiej

2. Proces legislacyjny – droga ustawodawcza
3. Publikacje i ogłoszenia aktu prawodawczego
4. Zasięg aktów prawodawczych
5. Ogólna charakterystyka następujących dziedzin prawa:

konstytucyjnego, cywilnego, handlowego,

administracyjnego, karnego, kodeksu wykroczeń,

upadłościowego

6. Prawo procesowe, np. kodeks postępowania

administracyjnego;

7. Procedury, np. kodeks postępowania administracyjnego;

Materiał kształcenia:

• Europejskie prawo pracy:

– Indywidualne prawo pracy;
– Zbiorowe prawo pracy;
– Europejska karta socjalna;
– Międzynarodowa Organizacja Pracy

(konwencje, zalecenia);

– Dyrektywy Unii europejskiej.

Materiał kształcenia:

• Prawo pracy a inne dziedziny prawa,

a w szczególności:

– Prawo pracy a obowiązek certyfikacji i

normalizacji;

– Prawo ubezpieczeń społecznych;

• System prawa pracy:

– System źródeł;
– Kodeks pracy i inne ustawy
– Układy zbiorowe pracy;
– Pragmatyki;
– Umowa o pracę

Bezpieczeństwo i higiena pracy to ogólnie mówiąc stan warunków

oraz organizacji pracy i zachowań pracowników, zapewniający

wymagany poziom ochrony ich zdrowia oraz życia przed

zagrożeniami występującymi w środowisku pracy.

• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997r. regulując wolności,

prawa i obowiązki człowieka i obywatela w art.66 ust. 1 mówi, „każdy ma

prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, zaś sposób

realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustawa".

• Z tak skonstruowanego przepisu wynika, że Konstytucja obejmuje ochroną nie

tylko pracownika, lecz każdego obywatela świadczącego pracę, bez względu

na jej podstawę prawną.

• Poza tym w rozdziale PIERWSZYM Konstytucji państwo zagwarantowało sobie

sprawowanie nadzoru nad warunkami wykonywania pracy, stwierdzając jasno,

że każda praca jest pod ochroną. W konsekwencji takich zapisów, nie ulega

wątpliwości, iż obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych

warunków pracy dotyczy każdego obywatela świadczącego pracę.

• W Konstytucji z 1952r. zapewniano jedynie prawo do ochrony zdrowia między

innymi poprzez stałe polepszanie warunków bezpieczeństwa, ochrony i higieny

pracy, co świadczyłoby o tym, iż państwo „zamierza" to robić. Ale zmierzać w

określonym celu można bardzo długo i mało skutecznie.

• W obecnym stanie prawnym Konstytucja zapewnia prawo do bezpiecznych i

higienicznych warunków pracy, a szczegóły w tym zakresie ustalić ma ustawa.

• Reasumując, pod pojęciem bezpiecznych warunków pracy należy rozumieć

taki stan warunków pracy, który nie będzie powodował wypadków przy pracy,

chorób zawodowych lub innych chorób związanych z tymi warunkami. Sposób

realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy z tym związane określa

Kodeks pracy

• Ochrona pracy - to ogół norm prawnych służących zabezpieczeniu danej osoby

przed utratą życia, a także eliminujących lub ograniczających niekorzystny

wpływ pracy na zdrowie fizyczne i psychiczne.

Regulacje w sprawie bezpieczeństwa pracy i ochrony

zdrowia oraz szkoleń zawarte w dyrektywach Unii

Europejskiej

• W prawie wspólnotowym bezpieczeństwo pracy i

ochronę zdrowia pracowników postrzega się jako

interes społeczny, polegający na dążeniu do

powszechnego polepszenia warunków środowiska

pracy a nie tylko jako indywidualny interes

pracownika.

• Dyrektywa Wspólnot Europejskich jest jednym z

rodzajów aktów prawnych przyjmowanych przez Radę

Unii Europejskiej i Parlament Europejski. Nie zawiera

ona norm prawnych, a jedynie wymaga od państw

członkowskich UE podjęcia działań koniecznych do

osiągnięcia celów w niej określonych, podając przy

tym termin w jakim jej postanowienia powinny być

wdrożone do prawa krajowego. Komisja Europejska

sprawuje też kontrolę wykonywania postanowień

dyrektyw w państwach członkowskich.

cd.

• Podstawą do stanowienia prawa w dziedzinie

bezpieczeństwa i higieny pracy w Unii

Europejskiej jest Traktat Rzymski. Dyrektywy

wydane na podstawie art.100

• (obecnie 94) tegoż Traktatu zwane „dyrektywami

nowego podejścia" określają wymagania w

zakresie ochrony bezpieczeństwa, ochrony

środowiska naturalnego i ochrony konsumentów,

niezbędne do ustanowienia i funkcjonowania

jednolitego rynku wewnętrznego. Owo nowe

podejście oznacza ustanowienie w prawie Unii

tzw. wymagań zasadniczych zamiast

szczegółowych parametrów technicznych

AKTY PRAWNE UE

• Podstawowym aktem prawnym Wspólnot

Europejskich z zakresu bezpieczeństwa i higieny

pracy jest Dyrektywa Rady 89/391/EWG w sprawie

wprowadzenia środków w celu zwiększenia

bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników

podczas pracy, zwana „dyrektywą ramową".

Dyrektywa ta, podobnie jak polskie prawo, czyni

pracodawcę odpowiedzialnym za zapewnienie

pracownikom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

Zgodnie z nią, to pracodawca jest zobowiązany do

zapewnienia pracownikom bezpieczeństwa i ochrony

zdrowia w każdym aspekcie związanym z pracą i

powinien podjąć niezbędne środki w celu zapewnienia

bezpieczeństwa i ochrony ich zdrowia, włączając w to:

Co zapewniać ma

pracodawca

• zapewnienia każdemu pracownikowi odbycia szkolenia w

dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

• informowanie pracowników o zagrożeniach

bezpieczeństwa i zdrowia oraz niezbędnych środkach

zapobiegających ich skutkom,

• dokonywanie oceny i zapobieganie ryzyku zawodowemu.

• konsultowanie z pracownikami i (lub) ich

przedstawicielami wszelkich działań związanych z

zapewnieniem bezpiecznych i higienicznych warunków

pracy

• zapewnienie pracownikom badań lekarskich odpowiednich

do zagrożeń, z jakimi stykają się podczas pracy,

• zapewnienie środków do udzielania pierwszej pomocy,

gaszenia pożarów, ewakuacji pracowników oraz

zapobiegania skutkom innych nagłych zagrożeń

związanych z działalnością pracodawcy.

System prawny

- integralna część gałęzi prawa,
- normy prawne i ich usytuowanie w hierarchii

źródeł prawa dotyczących bezpieczeństwa i
ochrony zdrowia,

System organizacyjny

- organizacja ochrony pracy na szczeblu państwa,

zakładu oraz organów uczestniczących w
tworzeniu, a także kontrolowaniu bhp w Polsce.

SYSTEM

PRAWNY

Podstawy prawne w dziedzinie

BHP

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 2 kwietnia 1997 r

.

(Dz. U. nr 78, poz.

483):

• Art. 24

Praca znajduje się pod ochroną

Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór
nad warunkami wykonywania pracy.

• Art. 66. 1.

Każdy ma prawo do bezpiecznych i

higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji tego
prawa oraz Obowiązki pracodawcy określa ustawa.

• Art. 68. 1.

Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.

Podstawy prawne w dziedzinie

BHP

•

Kodeks pracy:

 Dział X
 Dział VII „Ochrona pracy kobiet”
 Dział IX „Ochrona pracy młodocianych”

•

art. 9

Kodeksu pracy wskazuje na inne źródła

prawa pracy, szczególnie zaś porozumienia

normatywne zawierane między partnerami

socjalnymi, tj. układy zbiorowe i inne

porozumienia zbiorowe, np. akty

wewnątrzzakładowe stanowione w formie

regulaminów i statutów.

KODEKS PRACY – DZIAŁ X

Art. 207.
Rozdział I. Podstawowe obowiązki pracodawcy

• §1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny

pracy.

• §2. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez

zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim
wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
W szczególności pracodawca jest obowiązany:

• organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki

pracy

• zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w
tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,

• zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych

przez organy nadzoru nad warunkami pracy,

• zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

z dnia 26 czerwca 1974 r.

z dnia 26 czerwca 1974 r.

(Dz.U. Nr 24, poz. 141)

(Dz.U. Nr 24, poz. 141)

Art. 237

11

.  § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 100

pracowników tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny
pracy, zwaną dalej "służbą bhp", pełniącą funkcje doradcze
i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zaś
pracodawca zatrudniający do 100 pracowników powierza
wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi
zatrudnionemu przy innej pracy. Pracodawca posiadający
ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby
bhp może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli:
1)

zatrudnia do 10 pracowników albo

2)

zatrudnia do 20 pracowników i jest zakwalifikowany do

grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia
kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu
społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych.

§ 2. Pracodawca - w przypadku braku kompetentnych

pracowników - może powierzyć wykonywanie zadań

służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy.

Pracownik służby bhp

oraz

pracownik zatrudniony przy

innej pracy

, któremu powierzono wykonywanie zadań

służby bhp, o którym mowa w § 1, a także

specjalista

spoza zakładu pracy

powinni spełniać wymagania

kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zadań

służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie

bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników tej

służby.

§ 3. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony

przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie
zadań tej służby, nie mogą ponosić jakichkolwiek
niekorzystnych dla nich następstw z powodu
wykonywania zadań i uprawnień służby bhp.

§ 4. Właściwy inspektor pracy może nakazać utworzenie

służby bhp, albo zwiększenie liczby pracowników tej
służby, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi
zagrożeniami zawodowymi.

§ 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1)szczegółowy zakres działania, uprawnienia,

organizację, liczebność i podporządkowanie służby bhp,

2)kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby

bhp.

Wyrok

 z dnia 13 października 2006 r.

 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie

 I OSK 263/06

W art. 237

11

§ 1 k.p. w sposób wyraźny

wyróżniono dwie formy pełnienia funkcji w
zakresie bezpieczeństwa i higieny
pracy.

Pierwsza jest realizowana w formie służby

bezpieczeństwa i higieny pracy,

a druga poprzez powierzenie wykonywania

zadań służby bezpieczeństwa i higieny
pracy.

Te dwie formy realizacji obowiązku zapewnienia

bezpieczeństwa i higieny pracy nie są tożsame.

Jeżeli więc przepis ustawowy posługuje się pojęciem

"pracownik służby bhp", a więc musi to być osoba,

zgodnie z art. 2 k.p., zatrudniona jest na podstawie

umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania

lub spółdzielczej umowy o pracę.

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownikiem nie jest

osoba wykonująca określone zadania na podstawie

cywilnoprawnej umowy zlecenia czyli specjalista

spoza zakładu pracy.

ROZPORZĄDZENIE RADY

MINISTRÓW

w sprawie służby bezpieczeństwa

i higieny pracy

.

Dz. U. Nr 109, poz. 704 z 1997r.,

zm.

Dz. U. Nr 246, poz. 2468 z 2004r

5. Służba bhp podlega bezpośrednio
pracodawcy.

U pracodawcy będącego jednostką
organizacyjną służba bhp podlega
bezpośrednio osobie zarządzającej tą
jednostką lub osobie wchodzącej w skład
organu zarządzającego, upoważnionej przez
ten organ do sprawowania nadzoru w
sprawach z zakresu bezpieczeństwa i
higieny pracy.

Przepis ten stosuje się także do pracownika,
o którym mowa w § 4 ust. 7.

Źródła prawa dotyczące

bezpieczeństwa i higieny

pracy

akty prawne powszechnie obowiązujące

 stanowione przez upoważnione do tego organy oraz

porozumienia zawierane pomiędzy partnerami

społecznymi, obowiązujące grupy, które takie
porozumienia zawarły

.

zasady bhp

 pozaprawne (nie określone w prawie) reguły

bezpiecznego postępowania, wymagane przy

wykonywaniu określonej pracy (czynności),

wynikające z doświadczenia oraz przesłanek

naukowych i technicznych.

Przepisy powszechnie

obowiązujące

 Kodeks pracy,
 akty wykonawcze bezpośrednio rozwijające

postanowienia działu X Kodeksu pracy,

 przepisy ogólne, dotyczące określonych gałęzi pracy lub

rodzajów prac, wydane na podstawie delegacji zawartej
w art. 237

15

k.p.,

 ustawy ustanawiające nadzór i kontrolę nad warunkami

pracy,

 przepisy dotyczące innych dziedzin prawa, jednakże

regulujące sprawy z zakresu bhp (np. prawo budowlane,
prawo górnicze i geologiczne, prawo atomowe).

Przepisy powszechnie

obowiązujące

Niektóre

normy techniczne

,

 normy techniczne wydawane są na podstawie ustawy z dnia 11

września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. nr 169, poz. 1386, z późn.
zm.).

 regułą określoną w art. 5 ust.3 tej ustawy jest, że normy

techniczne są dobrowolne.

 obowiązek stosowania normy technicznej może wynikać z

powołania się na określoną normę w przepisie powszechnie
obowiązującym.

 w takich przypadkach norma prawna, nakazując stosowanie normy

technicznej, powoduje obowiązek jej stosowania,

 wzorem państw członkowskich Unii Europejskiej, można zauważyć

tendencje do ograniczania norm powołanych do powszechnego
stosowania.

Przepisy powszechnie

obowiązujące

 przepisy stanowione w drodze

porozumienia

zawartego

pomiędzy partnerami społecznymi lub w ściśle określonych
przypadkach

przepisy wewnątrzzakładowe

,

ustanawiane przez samego pracodawcę.

 Ponadzakładowe i zakładowe układy zbiorowe pracy

,

 Brak wyłączenia przepisów bhp z możliwości ich

regulowania

 Czy można rozszerzyć bądź ograniczyć obowiązki

pracownika w zakresie bhp?

 w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, w układach

zbiorowych pracy mogą być określone albo dodatkowe
uprawnienia pracownicze, albo uszczegółowione
uprawnienia wynikające z przepisów powszechnie
obowiązujących,

Przepisy powszechnie

obowiązujące

 przepisy stanowione w drodze

porozumienia

zawartego

pomiędzy partnerami społecznymi lub w ściśle określonych
przypadkach

przepisy wewnątrzzakładowe

, ustanawiane

przez samego pracodawcę.

 Regulamin pracy

,

 Zakres przedmiotowy regulaminu - art. 104

1

k.p.

 obejmuje uregulowania w zakresie wyposażenia pracowników w odzież

i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej,
wykazy prac wzbronionych pracownikom młodocianym i kobietom,
rodzaje prac i wykazy stanowisk pracy dozwolonej pracownikom
młodocianym w celu odbywania przygotowania zawodowego, wykaz
lekkich prac dozwolonych pracownikom młodocianym zatrudnionym w
innym celu niż przygotowanie zawodowe, obowiązki dotyczące bhp w
tym sposób informowania pracowników o ryzyku zawodowym, które
wiąże się z wykonywana pracą.

Przepisy powszechnie

obowiązujące

Do najczęściej występujących w uregulowań z zakresu
bhp zaliczyć można przede wszystkim:

• dodatkowe przywileje zdrowotne,
• dodatkowe urlopy dla pracowników pracujących w

warunkach szkodliwych lub uciążliwych oraz skrócenie
dobowego wymiaru czasu pracy dla pracowników
zatrudnionych w takich warunkach,

• rekompensaty finansowe dla pracowników

zatrudnionych na stanowiskach pracy w warunkach
szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych oraz
niebezpiecznych,

Zasady bhp

• Zasady bhp –

reguły pozaprawne na wzór klauzul

generalnych.

• nie są one zdefiniowanie prawnie ani też określone w

przepisach,

• zgodnie z obowiązującymi przepisami - zarówno

pracodawca, jak i osoba kierująca pracownikami i sam
pracownik są obowiązani je przestrzegać, a ich naruszenie
lub niestosowanie może spowodować sankcje
przewidziane w Kodeksie pracy.

• w teorii, za zasady bhp uważa się

reguły postępowania

wynikające z doświadczenia życiowego oraz
przesłanek naukowych i technicznych.

System organizacyjny

Wskazuje na organy i organizacje uczestniczące

w kształtowaniu i realizowaniu zadań w
dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Podział na dwa systemy
• Ogólnokrajowy (parlament, rząd, resorty i

inne urzędy państwowe, państwowe organy
nadzoru i kontroli),

• Zakładowy .

Organizacje międzynarodowe

Najważniejsze

organizacje

międzynarodowe

ustanawiające normy

z zakresu prawa bezpieczeństwa i
ochrony zdrowia pracowników:

– Międzynarodowa Organizacja Pracy,
– Rada Europy,
– Unia Europejska.

MOP

• powołana w 1919 r.,

• od 1946 r. stała się organizacją wyspecjalizowaną

Narodów Zjednoczonych,

• Polska jest członkiem MOP od chwili jej powstania.

Kierunki działania MOP:

• tworzenie norm prawnych, stanowiących

instrument oddziaływania w celu budowania

sprawiedliwego ładu społecznego w

poszczególnych państwach, w skali

międzynarodowej.

• działalność normatywna MOP nie ogranicza się

jednak do wąsko rozumianego prawa pracy, lecz

wkracza w dziedzinę ubezpieczeń społecznych, a

także polityki społecznej i ekonomicznej.

Akty normatywne uchwalane

przez Konferencję Ogólną MOP

Konwencje,

• obowiązujące po ratyfikacji,

• obowiązują one bądź przez wdrożenie (inkorporację) ich

wymagań do prawa krajowego bądź bezpośrednio

(proprio vigore), gdzie po ratyfikowaniu i opublikowaniu

w krajowym organie promulgacyjnym uważa się je za

integralną część systemu prawa krajowego,

• niektóre państwa ustalają wyższość ratyfikowanych

aktów prawa międzynarodowego nad prawem krajowym,

• Konstytucja RP, art. 91 pkt. 2:

[...] Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią

zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed

ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową

[...].

Akty normatywne uchwalane

przez Konferencję Ogólną MOP

Zalecenia,

• nie są ratyfikowane przez państwa

członkowskie i dlatego nie rodzą

zobowiązań,

• traktowane głównie jako wytyczne dla

uchwalanych konwencji uszczegóławiając

je, a przez to stanowiąc wytyczne dla

ustawodawstwa krajowego

Konwencje MOP

• C127

– Maksymalny ciężar, 1967,

• C148

– Środowisko pracy (zanieczyszczenie

środowiska, hałas i wibracja), 1977

• C155

– Bezpieczeństwo i Higiena Pracy,

1981,

• C167

– Bezpieczeństwo i Higiena Pracy w

Budownictwie, 1988,

• C184

– Bezpieczeństwo i Higiena Pracy w

Rolnictwie, 2001,

Konwencje MOP

• C127

– Maksymalny ciężar, 1967,

•

żaden z pracowników nie powinien transportować

ładunków, które ze względu na swoją masę, mogą

stanowić zagrożenie dla jego zdrowia i bezpieczeństwa,

•

każdy pracownik wykonujący prace transportowe

powinien być poddany odpowiedniemu szkoleniu bądź

instruktażowi,

•

wszędzie tam gdzie to możliwe, powinny być stosowane

odpowiednie urządzenia pomocnicze dla transportu

ręcznego,

Konwencje MOP

• C148

– Środowisko pracy (zanieczyszczenie

środowiska, hałas i wibracja), 1977

•

tak dalece jak to możliwe środowisko pracy powinno

być utrzymywane wolne od zagrożeń związanych z

wibracją,

•

jeśli to konieczne, pracodawca powinien zapewnić

środki ochrony indywidualnej,

•

Wszyscy pracownicy powinni być poinformowani o

sposobach minimalizacji ryzyka związanego z

wibracją,

Konwencje MOP

• C155

– Bezpieczeństwo i Higiena Pracy,

1981,

• Konwencja zobowiązuje prawodawców

oraz pracodawców do zapewnienia aby
stanowiska pracy, maszyny i wyposażenie
były bezpieczne i nie stwarzały zagrożeń.

Konwencje MOP

• C167

– Bezpieczeństwo i Higiena Pracy

w Budownictwie, 1988,

• Konwencja ta ma zastosowanie wyłącznie do

pracowników zatrudnionych w sektorze

budowlanym. Zawiera wymagania dotyczące

urządzeń do podnoszenia, przekładni

unoszących, wyposażenia transportowego,

urządzeń do prac ziemnych.

Konwencje MOP

• C184

– Bezpieczeństwo i Higiena

Pracy w Rolnictwie, 2001,

• Konwencja ta ma zastosowanie wyłącznie

do pracowników zatrudnionych w rolnictwie.

Zawiera wymagania dotyczące ergonomii i

bezpieczeństwa maszynowego oraz

transportu materiałów w rolnictwie.

RADA EUROPY

 organizacja międzynarodowa o zasięgu lokalnym

ograniczającym się do Europy,

 powstała w 1949 r. jako organizacja, której celem jest

działanie w kierunku jedności europejskiej przez inicjatywy

na rzecz demokracji, praw człowieka, a także rozwijanie

świadomości i kultury europejskiej,

 Polska została członkiem Rady Europy w listopadzie 1991 r.,
 Rada Europy swoje zadania wypełnia przez ustanawianie

aktów prawa międzynarodowego, z których podstawowe

znaczenie dla prawa pracy, a tym samym dla

bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia, ma ustanowiona w

1961 r. Europejska Karta Społeczna wraz z protokołami

dodatkowymi,

 EKS ratyfikowana przez Polskę w czerwcu 1997 r.

EUROPEJSKA KARTA

SPOŁECZNA

 Obowiązuje dopiero po ratyfikacji,

 Tryb ratyfikacji różny od konwencji,

 przystępując do ratyfikacji Karty, państwo członkowskie

nie musi ratyfikować wszystkich jej zapisów, a jedynie

zapisy zawarte w tzw. trzonie normatywnym II części

Karty, a więc artykuły: 1, 5, 6, 12, 13, 16 i 19, spośród

których państwo musi wybrać co najmniej 5, którymi

będzie związane (część I jako deklaratywna obowiązuje

wszystkie państwa, zamierzające ratyfikować Kartę).

 Poza pięcioma, które państwo członkowskie musi wybrać

z „trzonu normatywnego”, musi przyjąć też zobowiązania

dodatkowej liczby artykułów z części II, tak aby liczba

artykułów, którymi zamierza związać się państwo

członkowskie, nie była mniejsza niż 10.

 Nie jest również konieczne przyjęcie całych artykułów,

można przyjąć jedynie poszczególne paragrafy

wybranych artykułów, przy czym w takim przypadku

liczba paragrafów nie może być mniejsza niż 45.

EUROPEJSKA KARTA

SPOŁECZNA

 Po ratyfikowaniu Karty państwa członkowskie mają

obowiązek przedstawiania Radzie przepisów

wdrażających zobowiązania ratyfikowanych zapisów

Karty.

 Sprawozdania są przesyłane do Komitetu Niezależnych

Ekspertów, który stwierdza zgodność lub brak zgodności

prawa krajowego z Kartą,

 Podstawowym zapisem w Karcie, dotyczącym

bezpieczeństwa i ochrony zdrowia jest art. 3 części I, w

którym w celu zapewnienia skutecznego wykonywania

prawa do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,

państwa ratyfikujące ten artykuł (Polska ratyfikując Kartę,

przyjęła również zobowiązania wynikające z tego artykułu)

zobowiązują się wydać przepisy dotyczące bezpieczeństwa

i higieny pracy, zapewnić środki kontroli stosowania tych

przepisów oraz konsultować się, gdy zachodzi taka

potrzeba, z organizacjami pracodawców i pracowników w

sprawach środków zmierzających do poprawy

bezpieczeństwa i higieny pracy

UNIA EUROPEJSKA

• Traktaty,
• Rozporządzenia,
• Decyzje
• Dyrektywy

Kto potrafi, niech szkoli
Kto nie potrafi, niech wykłada

.

Istnieje znane powiedzenie, iż
prekursorem wszystkich
wykładowców był Mojżesz. Jest
bowiem napisane w Starym
Testamencie:
- On mówił, a oni nie słuchali go ......