Polaryzacja postaw
grupowych
Wstęp do psychologii
społecznej II
I rok studiów
wykład 4, 15-16.03.2005
Marek Cielecki
Definicja:
• Zmiana postawy grupowej w kierunku
tego krańca skali, po stronie którego
znajdowała się średnia postaw
grupowych przed interakcją.
I
G
Pierwsze badania nad polaryzacją:
• „Przesunięcie ryzyka”- wzrost
ryzykowności decyzji grupowych. Ale:
– niektóre problemy decyzyjne dają
przesunięcie ryzykowne, a niektóre -
asekuracyjne
• Zjawisko stwierdzono w zakresie
wielu innych zadań:
– postaw wobec de Gaulle’a i Amerykanów
(Moscovici i Zavalloni)
– równouprawnienia kobiet, własnej szkoły,
wojny i pokoju, decyzji sądowych,
zachowań agresywnych i in.
Problemy metodologiczne:
• Zjawisko zachodzi bez względu na
ukierunkowujące brzmienie instrukcji
• Zjawisko zachodzi zarówno w
schemacie „wewnątrz” jak i „między”,
chociaż w tym pierwszym jest silniejsze
• Zmiany postaw są względnie trwałe
• Problem punktu centralnego skali
–
kotwiczenie
–
punkt zmiany kierunku przesunięcia
postawy
• Polaryzacja-ekstremizacja-
depolaryzacja-bipolaryzacja
Wyjaśnienia:
• Hipoteza przywództwa
. Pozycja skrajna
bardziej pewna i atrakcyjna. Ale:
–
różnokierunkowe zmiany postaw
–
przesunięcia w grupach homogenicznych
• Hipoteza rozproszenia
odpowiedzialności
. Decyzje o
poważniejszych konsekwencjach mniej
ryzykowne. Ale:
–
raz rozproszenie, raz skumulowanie
odpowiedzialności
–
grupy bardziej agresywne
Wyjaśnienia - c.d.
Hipoteza wartości /porównywania
społecznego:
• porównywanie społeczne nie tylko w
zakresie zdolności, ale i postaw
• korelacje dystansów inni-ja-ja idealne
• decydujący dystans ja-ja idealne
• korelacja między poziomem samooceny
a wielkością polaryzacji postawy
grupowej
Hipoteza wartości - c.d.:
• Wielkość w sensie formalnym
stanowi wartość (szerokość
kategorii, ruch punktu świetlnego).
• Inteligencję daje się powiązać ze
spostrzeganiem dużego, ale nie
małego ruchu punktu świetlnego.
Modyfikacje eksperymentu Sherifa:
Wielkość
ruchu
punktu
świetlnego
I
G
I
G
Mały ruch
świadczy
o wysokiej
inteligencji
Duży ruch
świadczy
o wysokiej
inteligencji
Wyjaśnienia - c.d. Hipoteza
informacyjna:
• Zmiana postawy funkcją ilości
argumentów, do których uzyskuje
dostęp uczestnik grupy w toku
interakcji oraz ich wartości
perswazyjnej.
• Daje bardzo dobre predykcje, jeśli
chodzi o charakterystykę problemów
- gorsze, jeśli chodzi o
charakterystykę grup.
Hipoteza informacyjna - c.d.:
• Potwierdzona w badaniach, w
których manipulowano ilością i
jakością argumentów. Ale:
– trudna do zastosowania wobec zadań
percepcyjnych
– ludzie mogą generować argumenty
pod wpływem stanowisk i odwrotnie
Grupowa specyfika zjawiska:
• Polaryzacja silniejsza w grupach
bezpośrednich, przy orientacji „face to
face”, w mniejszych pomieszczeniach.
• Ta sama proporcja argumentów prowadzi
do silniejszej polaryzacji w grupach
naturalnych, niż dostarczona w formie
nagrań.
• Polaryzacji towarzyszy zmiana
spostrzegania postaw w szerszej grupie
odniesienia.
Grupowa specyfika zjawiska - c.d.:
• Im większa redukcja rozproszenia
postaw indywidualnych, tym
większa polaryzacja.
• Polaryzacja przy grupach/zadaniach
nowych.
• Sprzeczne wyniki dotyczące wpływu
spójności grupy na polaryzację.
Wyjaśnienia: Hipoteza tożsamości
• Polaryzacja służy osiągnięciu przez
uczestników interakcji pewnego poziomu
odrębności od innych ludzi i grup, przy
zachowaniu podobieństwa
wewnątrzgrupowego. Zgodnie z tą tezą:
– Bardziej skrajne postawy przypisywane grupom
niż jednostkom.
– Polaryzacja występuje, gdy skrajne postawy
przypisywane grupie własnej.
Hipoteza tożsamości - c.d.:
–
Jest silniejsza, gdy te same argumenty
pochodzą od grupy własnej, a nie obcej.
–
Występuje, gdy nagradzane jest grupowe, a
nie indywidualne wykonanie zadania.
–
Występuje, gdy zachowanie określa stosunek
grupy, a nie jednostki, do jakiejś wartości.
• Prawdopodobna krzywoliniowa zależność
polaryzacji od poziomu poznawczego
wyodrębnienia grupy wyjaśnia niespójne
wyniki dotyczące zależności między
spójnością grupy a polaryzacją.