Pojęcie przestrzeni,
gospodarki i polityki
przestrzennej
Wykład 1
Przestrzeń
Absolutna: obszar mieszczący wszelkie
byty przestrzenne
Geograficzna: niejednorodna,
trójwymiarowa przestrzeń obejmują
elementy tworzące powierzchnię Ziemi
Geodezyjna: homogeniczna przestrzeń
określana w wyniku pomiaru,a więc
ujmowana w kategoriach ilościowych,
mierzalna
Geometryczna: rozciągłość
trójwymiarowa (długość, szerokość,
głębokość)
Przestrzeń
Fizyczna: obszar, wewnątrz którego
zachodzą zjawiska fizyczna
Psychologiczna: obszar procesów
psychicznych (realny i wyobrażeniowy),
obszar regulacji kontaktów między ludźmi
Społeczna: obszar relacji społecznych,
sposób zróżnicowania struktury
społecznej (etnicznego, ekonomicznego,
społecznego)
Przestrzeń kulturowa
Typ krajobrazu charakterystyczny dla
danej kultury, sposób uporządkowania
krajobrazu (architektura, obiekty
sakralne, ukształtowanie terenu,
roślinność)
Sposób postrzegania rzeczywistości
(poczucie zatłoczenia i przestronności
itp.),
Typ krajobrazu, z którym odczuwamy
tożsamość (przestrzeń magiczna,
krajobraz ojczysty itp.)
Przestrzeń filozoficzna
Platon: coś, w czym umiejscowione
są wszelkie przedmioty,
Arystoteles: rzecz materialna
związana z kategorią miejsca
Kant: subiektywna forma
doświadczenia zmysłowego
istniejąca obok czasu
Przestrzeń ekonomiczna
Obszar (przestrzeń geograficzna), w
którym występuje aktywność
gospodarcza i społeczna człowieka
Zasób przyrody (naturalny)
Zasób odnawialny
Zasób ograniczony
Przestrzeń jako zasób
ograniczony
Istnieją konkurencyjne zastosowania tego
zasobu
Istnieją konflikty między sposobami
zagospodarowania przestrzeni
Można stosować kategorie ekonomiczne,
to znaczy traktować przestrzeń w ramach
pojęcia efektywności
Istnieje problem gospodarowania
przestrzenią
Gospodarka przestrzenna
Praktyka postępowania z
przestrzenią:
próba świadomego oddziaływania na
kształt i strukturę przestrzeni w takim
kierunku, aby możliwe było optymalne
zaspokojenie potrzeb społecznych
Świadome oddziaływanie na relacje
przestrzenne między ludźmi po to, by
relacje te nie zaburzały porządku
społecznego
Praktyka GP obejmuje:
Działalność inwestycyjną (realizacja
celów i zadań podmiotów gospodarczych,
prywatnych, samorządowych i
państwowych)
Działalność koordynacyjno- regulacyjną
(decyzje organów administracji o
sposobie przeznaczania, sposobie
użytkowania i zagospodarowania
gruntów)
Działalność kontrolną (nadzór zgodności z
prawem działań wobec przestrzeni)
System gospodarki
przestrzennej
Elementy bierne:
Stacjonarne, czyli działki o określonym
sposobie użytkowania
Wiążące: infrastruktura techniczna
(szlaki komunikacyjne, wodociągi,
kanalizacja, linie energetyczne,
rurociągi itp.)
Elementy czynne:
podmioty gospodarcze
System regulacji rozwoju
przestrzennego
Gospodarka przestrzenna
Obszar badań naukowych w
następujących wymiarach (w wymiarze
pozytywnym i normatywnym):
Teoria rozmieszczenia sił wytwórczych
Teoria lokalizacji
Teoria osadnictwa
Teoria rozmieszczenia infrastruktury
Teoria ochrony przestrzeni
Teoria polityki przestrzennej
Polityka przestrzenna
Planowa działalność, która polega na
wykorzystywaniu praw, jakie rządzą
kształtowaniem i użytkowaniem
przestrzeni w celu racjonalnego jej
zagospodarowania
Praktyka organów administracji
publicznej
Składowa polityki gospodarczej
Teoria naukowa
System polityki
przestrzennej
Polityka przestrzenna w ścisłym
znaczeniu: decyzje władz publicznych
dotyczące zagospodarowania przestrzeni
w istniejących warunkach społecznych,
ekonomicznych, politycznych,
technicznych
Mechanizm podejmowania decyzji
przestrzennych
Planowanie przestrzenne: tworzenie
projektów zagospodarowania
przestrzennego
Cechy GP jako nauki
Umiejscowienie w różnych grupach
nauk (nauki społeczne, nauki o
ziemi, nauki przyrodnicze, historia,
nauki inżynieryjne, matematyka,
statystyka, ekonometria)
Powiązanie nauki z praktyką i ścisły
związek z polityką przestrzenną
Nauki o ziemi
Geodezja i kartografia
Fizyka Ziemi
Meteorologia
Fizyka zewnętrznych warstw ziemi i
badania przestrzeni kosmicznej
Oceaonologia
Geologia
Geografia fizyczna i gospodarcza
Nauki społeczne
Ekonomia
Socjologia
Demografia
Psychologia
Prawo
Politologia
historia
Nauki przyrodnicze i
techniczne
Ekologia i etologia
Architektura i urbanistyka
Gospodarka (inżynieria) wodna
Inżynieria ruchu
Łączność
Inżynieria środowiska
Sozologia
sozotechnika