ROCZNY PLAN SZKOLENIA

GRUPY KONWOJOWEJ

WYKONAŁ:

WARUNKI TECHNICZNE

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

 

z dnia 14 października 1998 r.

(Dz. U. Nr 129, poz. 858) 

w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim

powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych

przechowywanych i transportowanych przez

przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne.

 

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie

osób i

mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740)

OGÓLNY WIDOK SAMOCHODU

SPECJALNEGO

WIDOK SAMOCHODU SPECJALNEGO Z

GÓRY

Samochód specjalny powinien spełniać co najmniej

następujące warunki techniczne:
1) posiadać seryjną konstrukcję skrzyniową z
wyodrębnionym przedziałem ładunkowym

i

wzmocnionym zawieszeniem,

posiadać opancerzony przedział osobowy z 5 miejscami

przedział ładunkowy powinien posiadać tylko jedne drzwi

zewnętrzne, np. drzwi tylne dwuskrzydłowe

dwuskrzydłowe z blokadą ryglowania jednego skrzydła

przez drugie

możliwością mocowania do ścian przedziału w położeniu

otwartym

z zawiasami o sworzniach zabezpieczonych przed

wybiciem

drzwi powinny być wyposażone w dodatkowy zamek

wierzchni jednostronny przerabialny o minimum siedmiu

płaskich zastawkach,

wyłożenie wewnętrznej powierzchni przedziału

ładunkowego powinno być ognioodporne i trwałe, w

szczególności odporne na uszkodzenia w czasie załadunku

i wyładunku wartości pieniężnych

przedział ładunkowy powinien być oświetlony tak, aby

istniała możliwość jego obserwacji

przez szklany wziernik o średnicy 60 mm z przedziału

osobowego

przedział ładunkowy przedział

osobowy

sygnalizator alarmowy o zmiennym tonie mocowany w

przedziale silnikowym; włącznik sygnalizatora powinien

być łatwo dostępny dla kierowcy lub członka zespołu

konwojującego oraz samoczynnie włączający się przy

próbie niepowołanego otwarcia każdych drzwi,

sygnalizację alarmową połączoną ze światłami awaryjnymi

i sygnalizatorem alarmowym o zmiennym tonie oraz

włącznikiem rozrusznika i blokadą dopływu paliwa,

elektromechaniczny zawór odcinający dopływ paliwa lub

inne urządzenie dające taki sam skutek

Silnik powinien mieć system gaśniczy

dysza

. System kontroli zamknięcia drzwi powinien być

połączony z ogólnym systemem zamknięcia z

sygnalizowaniem dla każdych drzwi alarmowym sygnałem

dźwiękowym oraz światłami, a także elektryczną blokadą

drzwi sterowaną z kabiny kierowcy

Koła powinny posiadać wkładki masywowe umożliwiające

dalszą jazdę po zniszczeniu opony do 15 km z prędkością

50 km/godz

.

Samochód do przewozu wartości pieniężnych powinien

posiadać świadectwo homologacji oraz atesty na

opancerzenie i oszklenie przedziału osobowego

SZKOLENIESTRZELECKI

E

Klasyfikacja broni

Różne źródła przyjmują różne systemy

klasyfikacji broni, uzależnione od przyjmowania

kryteriów i celów klasyfikacji.

W przypadku środków obrony na potrzeby

działalności ochronnej właściwym wydaje się

przyjęcie n/w klasyfikacji.

Broń palna krótka

Broń palna typu wojskowego

Broń myśliwska

broń sportowa

Środki do miotania ładunków chemicznych

Przedmioty elektryczne do obezwładniania

Pistolet czy rewolwer

Każdy rodzaj broni ma swoje
specyficzne, indywidualne cechy
konstrukcyjne i użytkowe. Wybór
właściwego rodzaju broni jest bardzo
ważnym elementem przygotowania
strzeleckiego pracownika ochrony. Nie
wolno w tym względzie kierować się
modą, oglądanymi filmami czy też
pokazom grup antyterorystycznych.
Istotne znaczenie ma przeznaczenie
broni i indywidualne cechy
psychofizyczne jej użytkownika.

W pracy ochronnej mają zastosowanie
techniki strzeleckie typu combat ( w
walce sytuacyjnej). To warunkuje
wymogi, jakimi powinno się kierować
przy wyborze broni jako narzędzia
pracy

To krótka broń

automatyczna,
samopowtarzalna,kt
órej działanie oparte
jest na krótkim
odrzucie lufy lub
odrzucie zamka.
Zjawisko odrzutu po
strzale
wykorzystywane jest
w pistoletach do
przeładowania broni-
wyrzucenia na
zewnątrz łuski i
wprowadzenia do
komory nabojowej
kolejnego naboju

Pistolet

Magazynek o pojemności kilku do
ponad 20 nabojów znajduje się w
chwycie pistoletu i jest
wymienialny w czasie strzelania.

Do oddania pierwszego strzału
należy pistolet odbezpieczyć oraz
wprowadzić pierwszy nabój do
komory nabojowej przez
przesunięcie zamka w tylne
położenie, a następnie puszczenia
go.

Niektóre pistolety nie posiadają
bezpiecznika zewnętrznego. W jego
miejsce wprowadzone jest
zabezpieczenie wewnętrzne,
zwolnienie ruchem języka
spustowego.

1

2

3

4

5

6

7

1.muszka,2 zamek,3język
spustowy,4 szkielet, 5
bezpiecznik,6 szczerbinka,7
chwyt

Rewolwer

To krótka broń
nieautomatyczna,
powtarzalna z
niewymienialnym
magazynkiem
bębnowym. Klasyczny
rewolwer posiada
magazynek sprzęgnięty
z językiem spustowym.
Nacisk

spustu powoduje obrót magazynka i ustawienie
następnego naboju naprzeciwko lufy. Kurek pod
wpływem naciskania na język spustowy wykonuje dwie
czynności:

•Odchyla się do tyłu (tzw. samonapinanie)
•Zostaje zwolniony z zaczepu i gwałtownie uderza w
iglicę powodując strzał

1

2

3

4
5

6

7

8

1muszka, 2 lufa, 3 rozładownik-wyrzutnik
łusek(eżektor), 4 magazynek bębnowy, 5 szkielet,
język spustowy, 7 kurek, 8 chwyt

Amunicja do broni palnej

krótkiej

Na potrzeby niniejszego opracowania
można przyjąć następujący podział
amunicji:

•Naboje rewolwerowe(38 specjal,357
magnum,44 magnum)

•Naboje pistoletowe (6,35 mm *15 SR
BROWNING, 9 mm *18 MAKAROW, 9 mm
*19 PARABELLUM lub LUGER, 11,43 mm
*23 COLT)

Naboje rewolwerowe są przeznaczone do
rewolwerów (część pistoletów może
również strzelać tą amunicją).
Charakteryzuje się wystarczającą kryzą i
często pociskiem schowanym w łusce (nie
ma tego w amunicji pistoletowej).

Naboje pistoletowesą stosowane tylko w
pistoletach. Posiadają częściowo
wystającą lub nie wystającą kryzę . Są
mocniejsze od amunicji rewolwerowej .

Amunicja pistoletowa Amunicja
rewolwerowa

Amunicja do strzelb głatkolufowych a )śrutowa,

gumowa b)gazowa

Pełna nazwa amunicji składa się:

•Kaliber w mm lub w częściach cala angielskiego(1 cal
=25,4 mm)

•Długość łuski w mm
•Rodzaj kryzy (R- wystająca, SR- częściowo wystająca)
•Nazwę zwyczajową (Makarow, Parabellum)
•Określenie mocy naboju (w przypadku dużej mocy
słowem MAGNUM)

•Ew. określenie bocznego położenia spłonki skrótem
Rim lub pełnym słowem Rimfire

Budowa naboju

Współczesne naboje do broni krótkiej są nabojami
zespolonymi i składają się z:

•Łuski (miedz, mosiądz, tombak, stal nierdzewna)
•Ładunku miotającego (proch nitrocelulozowy w
formie laseczki lub rureczek)

•Spłonki (ładunek inicjujący w dnie łuski)
•Pocisku (część rażąca z ołowiu okryta płaszczem
metalowym lub bez płaszcza)

Dystanse strzeleckie

•Bezpośredni- do 3-5 m
•Krótki - ok. 8-10m
•Średni - ok. 20m
•Duży - ponad 20m

Z danych policji wynika, że użycie broni przez

agentów ochrony w ochronie obiektów i

konwojowaniu ma miejsce najczęściej na dystansie

krótkim lub bezpośrednim

Kwestia doboru dystansów do treningów strzeleckich jest
bardzo istotna ze względów praktycznych- nabycie
nawyków strzeleckich, jak również ze względów
taktycznych

IM KRÓTSZY DYSTANS , TYM SZYBKOŚĆ

STRZAŁU POWINNA BYĆ WIĘKSZA

Wybór broni i kabury

To bardzo ważna decyzja, zwłaszcza dla
początkującego strzelca. Ogólnie można zalecać
wybór broni która:

•Daje się wygodnie i skrycie nosić
•Jest maksymalnie niezawodna
•Wymaga prostych czynności obsługowych
•Zapewnia bardzo szybkie jej użycie

Kabura powinna być dobierana do broni oraz
sposobu jej noszenia i musi zapewniać:

•Skrytość przenoszenia
•Pełne zabezpieczenie przed wypadnięciem
•Szybki i pewny chwyt broni

Przedmioty do zabezpieczenia broni

A

B

C

D

A- kłódka do zamykania broni, B –sejf, C pistolet
zabezpieczony przed użyciem kłódką, D-walizka
do przenoszenia broni

Konwojowanie –polega

na ochronie i
zabezpieczeniu
konwojowanego
mienia przed:

• Kradzieżą
• Rabunkiem
• Zniszczeniem
• Zaginięciem
od chwili przejęcia

opieki nad mieniem
do momentu
przekazania go w
miejsce
przeznaczenia

Skład grupy konwojowej:

Skład konwoju tworzą:

•dowódca konwoju,

•konwojent(lub kilku konwojentów),

•kierowca

•oraz inne wyznaczone osoby (np. kasjer,

pracownik

transportu)..

2.                Wymagania, które musi spełniać

pracownik ochrony przy przewożeniu wartości
pieniężnych.

Do służby konwojowej należy wyznaczyć

pracowników ochrony posiadających:

a)    szczególne zaufanie organizującego

transport wartości,

b)    stosunkowo młody wiek,
c)    duży stopień sprawności fizycznej,
d)    umiejętność analizy sytuacji i

przewidywanie mogących

nastąpić zdarzeń,
e)    umiejętność działania zespołowego,
f)      unormowaną sytuację rodzinną,
g)    doświadczenie niezbędne do

wykonywania czynności konwojenta,

h)    umiejętność biegłego posługiwania się

bronią palną,

i)       uniwersalizm zawodowy ( umiejętność

prowadzenia pojazdów

samochodowych, używania urządzeń
gaśniczych, udzielania po

mocy przedlekarskiej, posługiwania się
środkami łączności),

j)       umiejętność eliminowania elementów
paniki,

zdyscyplinowanie

3.

             

   transport wartości pieniężnych.

Transport wartości pieniężnych jest chroniony
przez co najmniej:
                          jednego konwojenta – przy

przewozie wartości pieniężnych do 5 jednostek
obliczeniowych,
                          dwóch konwojentów – przy

przewozie wartości pieniężnych do 15
jednostek obliczeniowych, jednostek
obliczeniowych
                          trzech konwojentów – przy

przewozie wartości pieniężnych do 50
jednostek obliczeniowych,

                          czterech konwojentów – przy

przewozie wartości pieniężnych powyżej 50
jednostek obliczeniowych,
Przy przewożeniu wartości pieniężnych skład i
rozmieszczenie konwojentów jest następujące:
                          przy przewożeniu wartości

jednym samochodem osobowym
przystosowanym, dowódca konwoju zajmuje
miejsce obok kierowcy. Pozostali konwojenci
zajmują miejsca na tylnym siedzeniu samochodu
przez cały czas przejazdu,
                          przy przewożeniu wartości

jednym samochodem dostawczym
przystosowanym, konwojenci zajmują miejsce w
tyle kabiny, a dowódca konwoju obok kierowcy,
        

                  przy przewożeniu wartości
jednym samochodem specjalnym, dowódca
konwoju i konwojenci zajmują miejsca w
opancerzonym przedziale osobowym,

przy transporcie wartości pieniężnych
powyżej 30 jednostek obliczeniowych
samochodem specjalnym, należy do
transportu przydzielić samochód
ubezpieczający

  W samochodzie przewożącym wartości

miejsce obok kierowcy zajmuje konwojent,
którego obowiązkiem jest ochrona samochodu
z wartościami. W samochodzie
ubezpieczającym transport, miejsca zajmują
dowódca konwoju i pozostali konwojenci. Do
ich obowiązków należy obserwacja ochrona
samochodu przewożącego wartości,



   

  przy transporcie wartości pieniężnych

kolumną samochodów, należy do transportu
przydzielić dwa samochody ubezpieczające. W
każdym samochodzie przewożącym wartości,
znajduje się jeden konwojent zajmujący miejsce
obok kierowcy. Do jego obowiązków należy
ochrona samochodu z wartościami. Jeden z
ubezpieczających samochodów – z dwoma
konwojentami – powinien jechać z przodu
kolumny.

 

·  za ostatnim samochodem z wartościami
powinien jechać drugi samochód
ubezpieczający z dowódcą i jednym
konwojentem, z zadaniem obserwacji i
ubezpieczenia kolumny.
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Ochrona przedmiotu konwoju w czasie

jego transportu

Z chwilą rozpoczęcia konwoju, w czasie
jego wykonywania konwojenci zapewniają
ochronę i zabezpieczenie mienia
obserwując najbliższe otoczenie

Przy jednoosobowym konwoju , konwojent idzie
razem z osobą przenoszącą pieniądze lub inne
walory, natomiast przy konwoju dwuosobowym
dowódca powinien znajdować się około 3 metrów za
konwojentem i osobą przenoszącą ładunek

W przypadku pokonywania np.. wąskiego przejścia
jeden z konwojentów idzie z przodu, a drugi z tyłu
osoby przenoszącej ładunek

Konwój pieszy

Legenda:

-Kierowca
-Dowódca konwoju
-kasjer

Konwój wykonywany jednym samochodem

Konwój przy użyciu dwóch samochodów

Legenda :

-kierowca

-konwojent

-kasjer

-konwojent kierunkowy

-dowódca konwoju

Zabezpieczenie konwoju podczas załadunku i

rozładunku walorów

Algorytmy postępowania w sytuacjach

szczególnych

1.     Awaria pojazdu
2.     Zatrzymanie transportu
3.     Choroba członka konwoju
4.     Napad na transport wartości
pieniężnych
5.     Kolizja drogowa
6.     Wypadek drogowy, w którym
uczestniczą pojazdy konwoju
7.     Wypadek, którego uczestnicy konwoju
są świadkami
8.     Pożar pojazdu przewożącego chronione
wartości
9.     Pożar pojazdu ubezpieczającego
10.Kontrola drogowa
11.Blokada policyjna
 

1.     Awaria pojazdu.
Stan techniczny wszystkich pojazdów

konwoju powinien być sprawdzony przed
wyjazdem na trasę. Za ich sprawność
odpowiedzialni są kierowcy. Może się jednak
zdarzyć, że dojdzie do awarii któregoś z
samochodów. Prozaiczną usterkę, np. awarię
ogumienia, można usunąć na miejscu.
Względy bezpieczeństwa wymagają, aby do
czasu usunięcia przyczyny zatrzymania
wystawić posterunki na zewnątrz pojazdu
przewożącego konwojowane mienie. Należy
jednak pamiętać o zachowaniu warunków
bezpieczeństwa związanych z ruchem
drogowym, tzn. o włączeniu świateł awaryjnych
i wystawieniu trójkąta ostrzegawczego.
Szczególną ostrożność musi zachować
konwojent ochraniający pojazd od strony
jezdni.

Poważnym problemem może być awaria,

która nie jest możliwa do usunięcia na
miejscu. W takim przypadku dowódca konwoju
powinien rozważyć następujące warianty:

  nawiązuje łączność ze swoją centralą i żąda

podstawienia samochodu zapasowego,

  wzywa pomoc drogową, która usuwa usterkę na

miejscu,

   w przypadku dwóch lub więcej pojazdów,

przeorganizowuje ochronę ( gdy uszkodzony jest
pojazd przewożący konwojowane mienie –
organizuje przeniesienie chronionych wartości
do sprawnego pojazdu) i kontynuuje konwój
sprawnym pojazdem (pojazdami), pozostawiając
uszkodzony samochód pod opieką kierowcy.

W dwóch pierwszych przypadkach dowódca
konwoju może wykorzystać łączność zewnętrzną.
Gdy oczekiwanie na zapasowy pojazd lub
usunięcie awarii przedłuża się, korzystnie jest
powiadomić o zaistniałej sytuacji Policję.

 

Awaria pojazdu

2.     Zatrzymanie transportu.
Pojazd przewożący wartości pieniężne

powinien zostać zatrzymany w miejscu
oddalonym co najmniej o 50m od miejsca
zaistnienia czynnika wymuszającego
zatrzymanie. Grupa konwojowa natychmiast
wysiada z pojazdów i zajmuje posterunki
ochronne na zewnątrz ( nie dotyczy załogi
bankowozu).

Zatrzymanie pojazdu

3.     Choroba członka konwoju.
Pracownicy ochrony wykonujący zadania

związane z konwojowaniem wartości pieniężnych
powinni być dobrani pod względem predyspozycji
psychofizycznych. Przed wyjazdem na trasę
konwoju jego uczestnicy powinni zgłosić
organizatorowi konwoju wszelkiego rodzaju
niedomagania i niedyspozycje. Takie osoby należy
zastąpić sprawnymi pracownikami ochrony. Gdy
jednak na trasie konwoju nastąpi konieczność
udzielenia pomocy przedlekarskiej, tę czynność
powinien wykonać dowódca ( jeżeli pomocy
udziela inny konwojent, to jego obowiązki w tym
czasie powinien przejąć dowódca konwoju).
Dobrze byłoby, gdyby osoby przewidziane do
udzielania pomocy przedlekarskiej odbyły
stosowne szkolenie w zakresie postępowania w
przypadkach zasłabnięć, udzielania pomocy
ofiarom wypadków, opatrywania ran
postrzałowych. Należy mieć na uwadze fakt, że w
przypadku konieczności hospitalizowania członka
konwoju, następuje potrzeba przekazania jego
obowiązków innemu uczestnikowi konwoju:

   dowódcy konwoju – konwojentowi.

W trakcie odprawy uczestników konwoju
powinien być wyznaczony konwojent, w
koniecznych sytuacjach, który w koniecznych
sytuacjach zastąpi dowódcę. Zwykle jest nim
konwojent kierunkowy;
  konwojenta – innemu konwojentowi

Dowódca konwoju musi być przygotowany na
przeorganizowanie ochrony konwoju w ten
sposób, aby ryzyko utraty przewożonych
wartości, w wyniku ograniczenia stanu ochrony,
było najmniejsze;
  kasjera – dowódcy konwoju.

Te dwie osoby w konwoju są bezpośrednio
odpowiedzialne za transportowane mienie. Obaj
uczestniczą w pobraniu i zdaniu wartości;
  pracownika transportu – kasjerowi.

Obowiązki innych członków konwoju

wykluczają możliwość przenoszenia przez nich
chronionych przedmiotów;

 kierowcy konwojentowi.

Wskazane jest aby konwojenci posiadali

prawo jazdy odpowiedniej kategorii, co pozwoli,
w razie konieczności, na prowadzenie pojazdów
konwoju.

 

4.     Napad na transport wartości pieniężnych.
W takiej sytuacji należy:
   włączyć alarm dźwiękowy we wszystkich

samochodach biorących udział w transporcie,
  wykonać manewr wyprowadzenia transportu

wartości pieniężnych ze strefy zagrożenia wraz
z ewentualnie uszkodzonymi samochodami
transportującymi wartości, korzystają w razie
konieczności z prawa użycia broni palnej,
  zawiadomić przy pomocy posiadanych

środków łączności Policję i zażądać pomocy,
  stosować się do poleceń Policji.

 

W przypadku zablokowania transportu, grupa
konwojowa prowadzi obronę transportu,
korzystając w razie konieczności z prawa użycia
broni palnej ( należy mieć na uwadze, że użycie
broni nie może narazić na niebezpieczeństwo
osób postronnych), a gdy jest to możliwe ( ze
względów konstrukcyjnych pojazdów ) podjąć
próbę staranowania pojazdu blokującego
( starając się uderzyć w środek koła ).
Po odparciu napastników konwój można
kontynuować wyłącznie za zgodą policjanta
kierującego czynnościami na miejscu zdarzenia.

Zablokowanie konwoju

5. Kolizja drogowa.
Kolizja drogowa jest to takie zdarzenie

( uszkodzenie pojazdów, bez ofiar w ludziach),
które nie wymaga interwencji Policji.
Podstawową zasadą postępowania w takiej
sytuacji jest odprowadzenie pojazdów konwoju
( w miarę możliwości ) na pewną
( bezpieczną ) odległość od miejsca kolizji.
Pozostawienie pojazdów w miejscu kolizji może
pociągnąć za sobą spowodowanie zagrożenia w
ruchu oraz pozostanie w sytuacji trudnej z
punktu widzenia sprawowania ochrony
przewożonego ładunku.

Gdy wina któregoś z uczestników kolizji jest

oczywista winny powinien przekazać drugiemu
uczestnikowi kolizji stosowne oświadczenie na
piśmie, zawierające między innymi: oznaczenie
ubezpieczyciela i numer polisy. W przypadku
gdy strony nie są w stanie ustalić winnego
kolizji, należy wezwać Policję.

Wszelkiego rodzaju formalności załatwia w
imieniu kierowcy dowódca konwoju. Jeżeli
wina leży po stronie kierowcy konwoju, ten
osobiście sporządza oświadczenie
( najlepiej na wcześniej przygotowanym
formularzu), a dowódca jedynie je
przekazuje. W związku z kolizją mogą mieć
zastosowanie zalecenia z części
poświęconej awarii pojazdu konwoju.

Kolizja droowa

5       Wypadek drogowy, w którym

uczestniczą pojazdy konwoju.

Kierowcy samochodów uczestniczących w

konwoju są zobowiązani do przestrzegania
przepisów wynikających z prawa o ruchu
drogowym. Powinni więc prowadzić samochód z
prędkością maksymalną, wynikającą z zakazów
obowiązujących na danym odcinku drogi, ale z
uwzględnieniem warunków ruchu, aktualnie
panujących warunków atmosferycznych i
innych, mogących mieć znaczenie dla
bezpieczeństwa transportu. Nie można jednak
wykluczyć sytuacji, w której dojdzie do wypadku
drogowego. W rozumieniu kodeksu karnego,
wypadek drogowy to „ naruszenie , chociażby
nieumyślnie, zasad bezpieczeństwa w ruchu
lądowym, powodujące obrażenia ciała innej
osoby, śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu
i stanowi przestępstwo określone w art.177kk.”.

W takich przypadkach obowiązują zasady
postępowania podobne do opisywanych w
części dotyczącej awarii pojazdu czy
choroby członka konwoju. Na dowódcy
konwoju będzie dodatkowo spoczywał
obowiązek udzielenia pomocy
przedlekarskiej osobom rannym oraz
wezwania pogotowia ratunkowego i Policji.
Konwój pozostanie na miejscu wypadku do
czasu uzyskania zgody na odjazd od
policjanta kierującego czynnościami na
miejscu wypadku.

 

Wypadek

5       Wypadek, którego uczestnicy konwoju

są świadkami.

 
W sytuacji, gdy uczestnicy konwoju są

świadkami wypadku, a ofiarom jest już
udzielana pomoc, należy ominąć miejsce
wypadku z zachowaniem ostrożności, aby nie
narazić dodatkowe niebezpieczeństwo
poszkodowanych wypadku oraz osób
udzielających im pomocy. Odmiennie
przedstawia się sytuacja, gdy ofiarom nie jest
udzielana pomoc i nie ma w pobliżu osoby
mogącej udzielić takiej pomocy. Do rozważenia
pozostają dwie możliwości:

 

  nie zatrzymywać się i tylko za pomocą środków

łączności zewnętrznej powiadomić pogotowie
ratunkowe i Policję, podając dokładne miejsce
wypadku,
  zatrzymać się i udzielić pomocy

przedlekarskiej, zachowując jednocześnie,
  środki ostrożności związane z ochroną
transportu.
 
Z wyborem właściwego wariantu mogą wiązać
się dylematy dowódcy konwoju, zwłaszcza
dotyczące:
   świadomości, że zastana sytuacja może być

symulowana w celu zatrzymania konwoju z
zamiarem dokonania rozboju,
 odpowiedzialności pracowniczej za

konwojowane mienie,
               

  narażenia się na odpowiedzialność karną z art.
162 kk. ( dawny art. 164 k.k.), w przypadku nie
udzielenia pomocy ofiarom wypadku,

moralnego obowiązku udzielania pomocy
człowiekowi zagrożonemu utratą życia lub
zdrowia

5   Pożar pojazdu przewożącego chronione

wartości.

 
Prowadzący odprawę do konwoju, przy

omawianiu zasad postępowania w
przypadkach nadzwyczajnych, powinien
przydzielić uczestnikom konwoju konkretne
zadania. W przypadku pożaru uczestnicy
konwoju powinni być podzieleni na trzy grupy:

  gaśniczą – złożoną z kierowców pojazdów

konwoju,

  ewakuacyjną – w skład której wchodzi

kasjer i pracownik transportu,

  ochronną – którą stanowią konwojenci

 

Ważnym elementem jest wyposażenie konwoju
w sprawne i wydajne gaśnice o pojemności
większej niż te zwykle używane w pojazdach
wobec wymogów wynikających z prawa o ruchu
drogowym.

Podejmując akcję ewakuacyjną
transportowanego mienia trzeba mieć
świadomość braku nakazu prawnego,
obligującego uczestników konwoju do jego
ratowania z narażeniem zdrowia lub życia.

Grupa I

Grupa II

Grupa III

9.Pożar pojazdu ubezpieczającego.
Postępowanie uczestników konwoju

powinno być podobne jak w sytuacji opisanej
w części dotyczącej pożaru pojazdu
przewożącego chronione wartości, z wyjątkiem
udziału grupy ewakuacyjnej. Jeżeli udział w
akcji gaśniczej kierowcy pojazdu
przewożącego wartości pieniężne będzie
konieczny, to w przypadku zagrożenia
napadem jego obowiązki przejmuje konwojent
kierunkowy. Po ugaszeniu pożaru dowódca
konwoju stanie przed dylematem podobnym
jak w przypadku awarii pojazdu.

Grupa I
zabezpieczająca

Grupa II gasząca

10.kontrola drogowa.
W przypadku posiadania przepustki

specjalnej W ( wydawanej przez Komendę
Główną Policji podmiotom wykonującym
transporty wartości pieniężnych przy pomocy
pojazdów specjalnych) należy zwolnić prędkość
do 5km/h i okazać przepustkę w sposób
umożliwiający odczytanie jej numeru, wyłącznie
na znak do zatrzymania się podany przez w
pełni umundurowanego policjanta,
dysponującego pojazdem posiadającym
wszystkie wymagane oznakowania i
kontynuować konwój.

W przypadku braku przepustki lub

ponownego sygnału do zatrzymania pomimo jej
okazania, włączyć prawy kierunkowskaz i
zatrzymać transport w odległości około 50 m, w
miejscu zapewniającym dobrą obserwację

. Grupa konwojowa natychmiast opuszcza
pojazd zajmując wyznaczone posterunki
ochronne na zewnątrz, a dowódca konwoju
udaje się do posterunku kontroli drogowej,
legitymuje się i wyjaśnia sytuację. Nie wolno
cofać pojazdów do miejsca posterunku
kontrolnego, nawet na żądanie Policji. W
żadnym przypadku nie wolno dopuścić do
rozbrojenia grupy konwojowej i otwierania
przedziału ładunkowego albo pojemnika z
wartościami pieniężnymi. Próbę siłowego
zatrzymania transportu wartości
pieniężnych przez osobę w niepełnym
umundurowaniu policjanta lub
posługującego się samochodem o niepełnym
oznakowaniu należy traktować jako próbę
napadu.

Kontrola drogowa

50 m

11.Blokada policyjna.
W takiej sytuacji należy zatrzymać konwój co

najmniej 50 m przed blokadą. Grupa
konwojowa powinna opuścić pojazdy i zająć
posterunki ochronne na zewnątrz, a dowódca
konwoju powinien skontaktować się z załogą
blokady w celu wyjaśnienia sytuacji. W
przypadku, gdy okoliczności wymuszają
zatrzymanie samochodu z wartościami w
odległości mniejszej niż 50 m, dowódca
konwoju podchodzi do załogi blokady i
informuje, że konwój rozpoczyna manewr
cofania i niebawem się zatrzyma. W żadnym
przypadku nie wolno przejeżdżać przez
blokadę, dopuścić do rozbrojenia grupy
konwojowej, otwierania przedziału
ładunkowego lub pojemnika z wartościami.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Blokada policyjna

50 m