Fizjoterapia w chorobie
zwyrodnieniowej
kończyn górnych

Agnieszka N

Fizjoterapia II SUM gr II

Choroba zwyrodnieniowa stawów

/arthrosis deformans, osteoarthrosis, osteoarthritis/



choroba będąca wynikiem zdarzeń zarówno
biologicznych i mechanicznych, które zaburzają
powiązane ze sobą procesy degradacji i syntezy
chrząstki stawowej, zarówno w chondrocytach,
macierzy pozakomórkowej, jak i warstwie podchrzęstnej
kości. Choroba klinicznie objawia się bólem stawów i
ograniczeniem ich funkcji ruchowej, radiologicznie
natomiast można stwierdzić całą gamę objawów.



Choroba została podzielona na:



Idiopatyczną – o nieznanej etiologii



Wtórną- wywołaną miejscowymi uszkodzeniami
struktur, nieprawidłowościami w budowie i funkcji
stawu, lub chorobami ogólnoustrojowymi

Choroba zwyrodnieniowa stawów

Klasyfikacja idiopatycznej choroby zwyrodnieniowej
stawów według American College of
Rheumatology(ACR) (oparta na lokalizacji zmian)



miejscowa



ręce



guzki Heberdena i Boucharda



postać nadżerkowa stawów międzypaliczkowych



stawu nadgarstkowo-śródręcznego I



stopy



paluch koślawy



paluch sztywny



palce młoteczkowate



stawu skokowo-łódeczkowego



staw biodrowy



niewspółśrodkowa



koncentryczna



rozsiana - biodro starcze



staw kolanowy



przyśrodkowa



boczna



rzepkowo-udowa



kręgosłup



stawy międzywyrostkowe



przestrzeni międzytrzonowej (krążka międzykręgowego)



spondyloza (oseofity)



więzadłowa (hiperostoza - choroba Forestiera)



inne pojedyncze miejsca



staw główkowo- panewkowy barku



staw obojczykowo-barkowy



staw piszczelowo-skokowy



staw krzyżowo-biodrowy



staw żuchwowo-skroniowy



Uogólniona (dotycząca jednoczasowo co najmniej 3 stawów z powyższych lokalizacji)

Klasyfikacja wtórnej choroby zwyrodnieniowej
stawów według ACR (czynniki etiologiczne)



urazy



ostre



przewlekłe (praca zawodowa, sport)



wrodzone i rozwojowe



choroby miejscowe



choroba Perthesa



wrodzone zwichnięcie stawu

biodrowego



ześlizg nasady kostnej



czynniki mechaniczne



różna długość kończyn dolnych



koślawość lub szpotawość



zespół nadmiernej ruchomości

stawów



metaboliczne



ochronoza



hemochromatoza



choroba Wilsona



choroba Gauchera



endokrynologiczne



akromegalia



nadczynność przytarczyc



cukrzyca



otyłość



niedoczynność tarczycy



choroby z odkładania soli wapnia



choroba odkładania kryształów

pirofosforanów wapnia



artropatia apatytowa



inne choroby kości i stawów



miejscowe



złamania kości



martwice aseptyczne



zakażenia



dna moczanowa



rozsiane



reumatoidalne zapalenie stawów i

inne zapalenia



choroba Perthesa



osteopetroza



osteochondritis



neuropatie



stawy Charcota



choroby endemiczne



choroba Kashin-Beck



choroba Mseleni



różne



odmrożenia



choroba kesonowa



hemoglobinopatie

Etiologia choroby zwyrodnieniowej
stawów



O początku choroby decydują:



Nadmierne przeciążenia stawu



Obniżenie jakości elementu tworzącego staw



Do idiopatycznej ch.z.s. mogą predysponować następujące

czynniki:



Wiek



Nadwaga, otyłość



Czynniki genetyczne



Powtarzane duże przeciążenia



Zwyrodnienie stawów dotyczy jednakowo często mężczyzn i

kobiet, chociaż mężczyźni częściej chorują przed 45 rokiem

życia, a kobiety później.



Niedobór estrogenów



Osłabienie mięśni okołostawowych



Wzmożona gęstość kości



Niedobór odżywiania



Zaburzenia proprioreceptorów



W powstaniu ch.z.s. wtórnej decydującymi czynnikami są

wszystkie te które wymienione zostały w klasyfikacji (urazy,

odmrożenia, zaburzenia endokrynne itd..)



Proces zwyrodnieniowy rozpoczyna się w momencie

gdy katabolizm macierzy zewnątrzkomórkowej

przeważa nad zdolnościami anabolicznymi chrząstki

stawowej



Obecnie udowodniono, że mutacja genu COL2A1,

prowadząca do zaburzeń syntezy kolagenu, kojarzy się

z częstszym występowaniem choroby zwyrodnieniowej

o wielostawowej lokalizacji. Istnieją także dowody, że

do rozwoju ch.z.s. może doprowadzać miażdżyca

naczyń krwionośnych warstwy podchrzęstnej kości.

Choroba zwyrodnieniowa a objawy zapalne



Cechy procesu zapalnego występujące w okresie zaostrzeń



Zaczerwienie



Obrzęk



Ocieplenie



Cechy procesu zapalnego występujące cały czas:



Upośledzenie funkcji



Specyficzna budowa chrząstki stawowej uniemożliwia

powstanie klasycznego zapalenia gdyż nie dochodzi do

wzmożonej reakcji naczyniowej w odpowiedzi na

nagromadzenie czynników zapalnych. Dlatego w badaniach

ogólnych nie stwierdza się wzmożonych wskaźników stanu

zapalnego

Obraz kliniczny choroby zwyrodnieniowej stawów



Choroba może przyjmować postać uogólnioną,
wielostawową, ale objawy są wtedy jedynie sumą
dolegliwości związanych z uszkodzeniem pojedynczych
stawów. Nigdy nie jest to choroba ogólnoustrojowa.



BÓL:



Początkowo jedynie w czasie ruchu



Bóle spoczynkowe, nocne



Charakterystyczna cecha to ból pojawiający się podczas
zapoczątkowania ruch po dłuższym odpoczynku /BÓLE
STARTOWE/ zmniejsza się po rozruszaniu



Ból powoduje ograniczenie ruchomości stawu i upośledzenie
jego funkcji



W zaawansowanych przypadkach dochodzi do zmiany
obrysu danego stawu

Choroba zwyrodnieniowa stawów- przyczyny
bólu

Rozpoznanie



Charakterystyczne skargi pacjenta



Badanie RTG, rezonans magnetyczny, tomografia
komputerowa stawów



Skala Kellegrena-Lawrence’a –
pięciostopniowa skala służąca do oceny
zaawansowania zmian radiologicznych w chorobie
zwyrodnieniowej stawów.

Choroba zwyrodnieniowa stawów a

reumatoidalne zapalenie stawów.

Cele FIZJOTERAPI w leczeniu choroby
zwyrodnieniowej zlokalizowanej obrębie
kończyny górnej



ZAPOBIEGANIE POWSTAWANIU DEFORMACJI I KOREKCJA JUŻ POWSTAŁYCH



Edukacja pacjenta i jego rodziny



Próba zahamowania aktywatorów niszczenia chrząstki



Próba pobudzenia procesów naprawczych chrząstki



Zwiększenie zakresu ruchu



Poprawa koordynacji i siły mięśniowej



Zmniejszenie dolegliwości bólowych



Usprawnienie funkcji stawu



Działanie profilaktyczne



Zmniejszenie inwalidztwa

Choroba zwyrodnieniowa stawu

ramiennego



Polega na przedwczesnym zużyciu i zwyrodnieniu

tkanek tworzących staw (chrząstki stawowej,

warstwy podchrzęstnej kości, płynu stawowego,

torebki stawowej, więzadeł i mięśni). W przebiegu

choroby dochodzi do uszkodzenia chrząstki

stawowej, przebudowy kości z tworzeniem wyrośli

kostnych (tzw. osteofity), stwardnienia warstwy

podchrzęstnej oraz do powstawania torbieli

podchrzęstnych. Często dochodzi do zaburzenia

funkcji błony maziowej (wewnętrznej warstwy

torebki stawowej). Staw ramienny ulega zmianom

zwyrodnieniowym rzadziej niż stawy kończyn

dolnych



Obraz radiologiczny zaawansowanych
zmian zwyrodnieniowych. Strzałki
wskazują miejsca występowania
największych zmian- brzeżnych wyrośli
kostnych oraz powstanie "stawu" między
głową kości ramiennej a dolna
powierzchnią wyrostka barkowego.
Dochodzi do zwężenia szczeliny stawowej.

Choroba zwyrodnieniowa stawu
ramiennego



Zdjęcie wykonane

podczas artroskopii

stawu ramiennego.

W obrębie głowy

kości ramiennej

widać liczne ubytki

chrząstki stawowej.

Zmian tych nie

jesteśmy wstanie

zauważyć na

zdjęciach

radiologicznych.

Dopiero znaczne

zaawansowanie

choroby spowoduje

wtórne zmiany

kostne widoczne na

zdjęciach

radiologicznych.

Choroba zwyrodnieniowa stawu
ramiennego



OBJAWY



Osłabienie kończyny górnej



Dolegliwości bólowe barku /najwcześniejszy objaw/ zaostrzają
się podczas ruchu a słabną lub zanikają podczas odpoczynku



Ból promieniujący do szyi i kończyny górnej



Ograniczeni ruchu /głównie odwodzenia i rotacji zewnętrznej/



Zaniki mięśniowe w obrębie obręczy barkowej



Okresowo mogą pojawić się wysięki w jamie stawowej co
zmienia obrysy stawu



W zaawansowanym stanie stwierdza się trzaski w stawie
podczas wykonywania ruchu

Fizjoterapia w leczeniu choroby
zwyrodnieniowej stawu ramiennego



KINEZYTERAPIA



Program ćwiczeń powinien być przygotowany

indywidualnie do danego pacjenta w zależności od

stanu ogólnego pacjenta, okresu choroby, w jakim się

znajduje i ciężkości objawów. W początkowym okresie

ćwiczenia powinny być wykonywane pod okiem

rehabilitanta, jednak później większość ćwiczeń może

być wykonywana samodzielnie.



Stosuje się głównie ćwiczenia zwiększające zakres

ruchów oraz wzmacniające mięśnie w obrębie stawu

ramiennego



Ćwiczenia czynne bierne, izometryczne, w odciążeniu,

oporowe, czynne wolne, czynne z obciążeniem

Kinezyterapia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej
stawu ramiennego

/przykład ćwiczeń/

Cel: Wzmocnienie rotatorów
stawu ramiennego,

Cel: Pobudzenie do
pracy i wzmocnienie
mięśni rotujących ramię
do wewnątrz i na
zewnątrz

Cel: Poprawa stabilności oraz siły
mięśni obręczy barkowej

Zgięte w łokciu
ramiona unoś do
poziomu.

Stojąc, wysuń do
przodu barki, a
następnie cofnij je
ściągając jednocześnie
łopatki.

Wznos ramion
przodem w górę

Skłony z uniesionymi
ramionami

Stojąc, spleć dłonie na wysokości klatki piersiowej, odwróć dłonie
z jednoczesnym wyprostem ramion w przód, mocno rozciągnij
ramiona, by łokcie wyprostowały się, powrót do pozycji
wyjściowej.

Opis ćwiczeń



Ćwiczenie 1 - stań w rozkroku, wznos ramion
w górę, ugnij je w łokciach, chwyć prawą
dłonią za lewy łokieć, a lewą dłonią za prawy
łokieć, wykonaj 10 odmachów w tył ugiętymi
ramionami, mocno naciskając dłońmi na
łokcie ramion przeciwnych, opust, rozluźnij.



Ćwiczenie 2 - stojąc, spleć ramiona z tyłu,
przy pośladkach, ściągnij mocno łopatki i
barki w tył, rozluźnij, nie odchylaj tułowia w
tył.



Ćwiczenie 3 - stań bokiem do ściany,
przesuwaj ramię po ścianie w górę tak
wysoko, jak ci się uda, jednocześnie przysuń
się bokiem jak najbliżej ściany, spróbuj
dotknąć ręką do ręki opartej na ścianie,
wytrzymaj kilka sekund, opuść ramię, stań
drugim bokiem do ściany i powtórz ćwiczenie.



Ćwiczenie 4 - wykonaj klęk podparty, zwróć
dłonie do wewnątrz, ugnij ramiona w łokciach,
dotknij brodą do podłogi, wyprostuj mocno
ramiona, powtórz kilka razy.

Fizykoterapia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej
stawu ramiennego



Przykładowe zabiegi z zakresu fizykoterapii:



Prądy diadynamiczne



Jonoforeza z lekiem p-zapalnym/ p-bólowym



Magnetoterapia



Laseroterapia



Ultradźwięki



Termoterapia



TENS



Fala uderzeniowa



hydroterapia w postaci: masażu podwodnego, biczów
szkockich, kąpieli solankowych, radonowych oraz
siarczkowo-siarkowodorowych.

Prądy Diadynamiczne



w celu uzyskania działania przeciwbólowego,
polegającego na podwyższeniu progu
odczuwania bólu,



Rezultatem działania prądów DD jest także
powstawanie w tkankach substancji mających
właściwości rozszerzania naczyń krwionośnych,
a sam efekt przekrwienia wyraża się silniej niż
w przypadku zastosowania prądu stałego



Wykonanie: kolejno prądy: DF, CP lub LP.



Metodyka wykonania zabiegu w przypadku stawu barkowego opiera
się na poprzecznym ułożeniu elektrod, przy czym elektrodę czynną –
katodę, przykłada się w miejscu bolesnym.



Czas trwania zabiegu wynosi zwykle 2-8 minut, a dla uzyskania
pożądanego efektu zaleca się przeprowadzenie serii 6-10 powtórzeń,
wykonywanych codziennie lub co drugi dzień

Jonoforeza



elektrodę czynną umieszcza się w obrębie zmian
chorobowych, a bierną w odpowiedniej od niej odległości,
stosując poprzeczny (przez staw) lub podłużny przepływ
prądu



pod elektrodą czynną umieszcza się podkład z odpowiednim
roztworem leku o działaniu przeciwbólowym np.:



salicylan sodu (-)



chlorowodorek lignokainy (+)



naproxen (-)



O działaniu przeciwzapalnym np.:



chlorek wapnia (+)



hydrokortyzon (- )



Zazwyczaj stosuje się czuciowo-progową dawkę prądu tj.
około 0,2 mA/cm2, w czasie 15-20 minut. Zabiegi wykonuje
się codziennie lub co drugi dzień, w serii 10-20 powtórzeń.

Przykładowe ułożenie elektrod. Elektroda
czynna w okolicy wyrostka barkowego
łopatki el. bierna na bocznej stronie
ramienia

Ułożenie elektro przednio- tylne

El czynna w miejscu zmian
chorobowych el bierna przeciwlegle

TENS



Zwalczanie bólu ostrego i
przewlekłego



Czas trwania impulsu od
50- 250 mikro sek.
Optymalny czas impulsu
to 200 mikro sek



Czas zabiegu w praktyce
to 20- 30 min



W przypadku choroby
zwyrodnieniowej stawu
ramiennego ułożeniem z
wyboru byłoby ułożenie
poprzeczne przez staw,
gdyż ból jest ściśle
umiejscowiony w stawie

Przykład ułożenia
4elektrodowego z użyciem
elektrod podciśnieniowych
(vacum)

Pole magnetyczne małej częstotliwości



Impulsy prostokątne



Częstotliwość w zależności od stanu

choroby



Ostry 1-5 Hz



Podostry 5-20 Hz



Przewlekły 20-50 Hz



Natężenie pola magnetycznego
/wartość indukcji magnetycznej



Ostry 0,5-3 mT



Podostry 3-5 mT



Ostry 6-10 mT



Dawkowanie natężenie rozpoczyna się od

najmniejszej wartości, zwiększając je w

kolejnych zabiegach Siła 1 zabiegu to ok.

40% przyjętej dawki drugiego 70% a dopiero

3 pełna dawka.



Czas zabiegu 15-20 min seria 10-15

zabiegów co drugi dzień

Laseroterapia z sondą prysznicową



Hamowanie narastania obrzęku



Poprawia perfuzję tkanek



Zwiększenie syntezy macierzy międzykomórkowej



Działanie przeciwbólowe



Procedury stosowania według prof. Bauer i Wiecheć

w chorobie zwyrodnieniowej stawu ramiennego :



pr. Podczerwone 830 lub 904 nm



Dawka 4-10 J/cm2



7-10 zabiegów w stanie ostrym 3-5 zabiegów w tygodniu

•

W stanie przewlekłym



4-12 J/cm2



10-15 zabiegów



Tygodniowo 5 zabiegów

Fala uderzeniowa



Fale uderzeniowe są akustycznymi falami przenoszącymi

energię w bolące miejsca. Dzięki nim następują procesy

leczenia i regeneracji.



Efekty:



Zmniejszenie napięcia mięśni



Zwiększenie produkcji kolagenu



Rozpuszczenia skostniałych fibroblastów



Metodyka



Zlokalizować bolące miejsce w obrębie stawu ramiennego



Ustawić parametry



Nałożyć żel sprzęgający



Rozpocząć terapię falą uderzeniową

W czasie pierwszych sesji masażu, zabieg powinien być wykonywany

delikatnie, aby nie dopuścić do zaostrzenia objawów choroby. Następnie w
miarę upływu leczenia stosujemy coraz mocniejsze techniki zwiększając
jednocześnie intensywność zabiegu. Masażowi poddawane są tkanki
powyżej i poniżej zajętych chorobowo obszarów oraz sam staw. Oprócz
klasycznego opracowania zwyrodniałego obszaru stosuje się także masaż
segmentarny. W przypadku powstawania obrzęku pomocne będzie
wykonanie drenażu limfatycznego całej kończyny, natomiast przy
wystąpieniu odczynu zapalnego masaż należy ograniczyć do miejsc pod i
nad stawem. Konsekwencją zaistnienia zmian zwyrodnieniowych bardzo
często jest wystąpienie zaniku mięśniowego. Dlatego też po opracowaniu
klasycznym danej okolicy stosuje się także masaż izometryczny. W
przypadku, gdy choroba jest w stanie zaawansowanym należy po masażu
klasycznym zastosować techniki terapii manualnej (trakcje lub
mobilizacje)

Masaż klasyczny w leczeniu choroby
zwyrodnieniowej stawu ramiennego

Choroba zwyrodnieniowa stawu
łokciowego



Choroba zwyrodnieniowa stawu łokciowego (arthrosis cubiti) polega na

przedwczesnym zużyciu i zwyrodnieniu tkanek tworzących staw



W przebiegu choroby dochodzi do uszkodzenia chrząstki stawowej,

przebudowy kości z tworzeniem wyrośli kostnych (tzw. osteofity),

stwardnienia warstwy podchrzęstnej oraz do powstawania torbieli

podchrzęstnych.



Często dochodzi do zaburzenia funkcji błony maziowej (wewnętrznej

warstwy torebki stawowej).



Wyrośla kostno-chrzęstne w obrębie rowka nerwu łokciowego mogą

powodować ucisk na nerw i niedowłady mięśni zginaczy nadgarstka i ręki. 

Choroba zwyrodnieniowa stawu łokciowego



Objawy



Dolegliwości bólowe w obrębie stawu



Ból nasila się w miarę wykonywania
ruchów i obciążania stawu a zmniejszają
się podczas odpoczynku



Okresowo mogą pojawiać się wysięki w
jamie stawowej, co zmienia naturalne
obrysy stawu.

Fizjoterapia w leczeniu choroby
zwyrodnieniowej stawu łokciowego



KINEZYTERAPIA



Program ćwiczeń powinien być przygotowany

indywidualnie do danego pacjenta w zależności od

stanu ogólnego pacjenta, okresu choroby, w jakim się

znajduje i ciężkości objawów. W początkowym okresie

ćwiczenia powinny być wykonywane pod okiem

rehabilitanta, jednak później większość ćwiczeń może

być wykonywana samodzielnie.



Stosuje się głównie ćwiczenia zwiększające zakres

ruchów oraz wzmacniające mięśnie w obrębie stawu

łokciowego



Ćwiczenia czynne bierne, izometryczne, w odciążeniu,

oporowe, czynne wolne, czynne z obciążeniem

Kinezyterapia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej
stawu łokciowego

/przykład ćwiczeń/

Cel: Obustronne
wzmocnienie zginaczy
stawów łokciowych,
głównie bicepsów

Cel: Wzmocnienie
mięśnia
prostowników
stawu łokciowego

Cel: Usprawnienie do
pełnego zgięcia w
stawie łokciowym i
barkowym, poprzez
rozciągnięcie
przykurczonych
tkanek miękkich,
głównie mięśni i
torebek stawowych.

Fizykoterapia w leczeniu choroby
zwyrodnieniowej stawu łokciowego



Diatermia



Laseroterapia



Jonoforeza



Ultradźwięki



Termoterapia



Okłady parafinowe



Okłady borowinowe



TENS

Okłady borowinowe



Nałożenie na ciało warstwy
około 5 cm pasty borowinowej
podgrzanej do temp 40 st C
następnie owinąć łokieć
prześcieradłem kocem i folą.
Zabieg trwa około pół godziny.



Fasony borowinowe



Temp 40-42 st C najczęściej konsystencja
rzadka (200l w tym 75 kg borowiny)



Czas około 15-20 min max 30 min



Zalecane 3-4 x w tyg

Diatermia krótkofalowa



Dawkowanie



Okres ostry i podostry dawka I

(atermiczna) i II (oligotermiczna),

okres przewlekły dawka III

(termiczna) i IV (hipertermiczna)



Czas zabiegu – 5-20 min



Codziennie lub co drugi dzień nie

więcej niż 15 zabiegów



zabieg z użyciem elektrod

kondensatorowych lub indukcyjnych

Fala uderzeniowa

• zwiększenie produkcji
kolagenu

•Poprawa mikrocyrulacji
•Poprawa sprawności
ruchowej

•Rozpuszczenie
zwapniałych fibroblastów

Choroba zwyrodnieniowa
w obrębie stawów rąk

Radiografia rąk starszego pacjenta z objawami choroby
zwyrodnieniowej

Choroba zwyrodnieniowa stawów
rąk



Choroba zwyrodnieniowa stawów rąk (ChZSR) jest częstą

chorobą, prowadzącą do znacznej niesprawności.



Większość ludzi po 55. roku życia ma zmiany radiologiczne

typowe dla choroby zwyrodnieniowej w co najmniej jednym

stawie ręki, a blisko 1/5 tej populacji ma objawy ChZSR.



ChZSR, w odróżnieniu od choroby zwyrodnieniowej stawu

biodrowego lub kolanowego:

1) związek między objawami klinicznymi a zmianami

radiologicznymi jest słabszy

2) wiele następstw klinicznych ma charakter miejscowy (np.

zaburzenie precyzyjnej zdolności chwytnej, niezadowolenie

z deformacji stawów)

3) małe rozmiary i dostępność stawów ręki umożliwiają

różne interwencje lecznicze.



Choroba zwyrodnieniowa w obrębie ręki dotyczy:



         stawu promieniowo - nadgarstkowego



         stawu nadgarstkowo – śródręcznego kciuka



         stawów międzypaliczkowych

Choroba zwyrodnieniowa w obrębie
stawów rąk



W obrębie rąk typowe są zmiany w
stawach palców rąk, tzw. guzki Heberdena
i Boucharda oraz stawu podstawowego
kciuka.

Procentowe porównanie występowania

choroby zwyrodnieniowej w obrębie rąk u

kobiet i mężczyzn

Fizjoterapia w chorobie
zwyrodnieniowej stawów rąk



Fizykoterapia



kąpiele parafinowe



Okłady cieplne



Ultradźwięki



Laseroterapia



TENS



Magnetronik



Jonoforeza



Masaż



Wodny

Okłady parafinowe

• Parafinę o temp 60
st C nakłada się za
pomocą pędzla na
grubość 2 cm / lub
kilkukrotne zanurzenie
dłoni w parafinie w
celu wytworzenia
rękawiczki
parafinowej

•Warstwę parafiny
owija się papierem
woskowym, ceratą lub
folią a następnie
kocem

•Czas zabiegu 30-60
min

Ultradźwięki w wodzie



Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o
częstotliwości 800-24000 kHz, aby zwiększyć
efektywność zabiegów wykorzystuje się pośrednictwo
wody, która jest najlepszym ośrodkiem rozchodzenia się
fali dźwiękowej



Temperatura wody 37 st C



Okrężne ruchy głowicą w odległości ok. 2-3 cm od dłoni
pacjenta



Dawka 0,5- 1,5 W/cm2



Czas około 8-9 min

Masaż wirowy kończyn górnych



Temperatura wody 37-38 st C w zależności od
wskazań



Czas zabiegu 15- 20 min



Zabieg stosowany codziennie przez 15 dni

Kąpiel siarkowo- siarkowodorowa



Wpływ siarki na jakość mazi
stawowej i chrząstki stawowej
zawierającej kwas
chondroitynosiarkowy !!!



Kąpiel częściowa temp wody 40st
C, ogólna 37 st C



Czas kąpieli 15-20 min



Seria 10-15 zabiegów co 2-3 dzień



Przygotowanie wody



Wanna napełniona wodą ok. 150l
dodać 150 ml 20% roztworu
siarczku potasu oraz 50 ml 36%
technicznego kwasu solnego

Kinezyterapia w chorobie zwyrodnieniowej
stawów rąk /przykład ćwiczeń/

Opis ćwiczeń



Ćwiczenie 1.

Wzmacniamy zakres ruchu w nadgarstku

Siadamy przy stole, ręce kładziemy na blacie w taki sposób, by nadgarstki opierały się o jego krawędź,

a dłonie luźno zwisały ku podłodze. Powoli unosimy raz jedną, raz drugą dłoń, maksymalnie odwodząc

ją ku górze. Ćwiczenie zwiększa zakres ruchu w stawie nadgarstkowym i wzmacnia jego mięśnie.



Ćwiczenie 2.

Zwiększamy zakres ruchu palców

Dłoń z rozsuniętymi palcami kładziemy na stole. Staramy się dosuwać kolejno jeden palec do drugiego.

Jeśli sprawia nam to trudność, możemy sobie pomóc drugą ręką. To ćwiczenie poprawia zakres ruchów

palców chorej dłoni.



Ćwiczenie 3.

Ćwiczymy chwyt hakowy

Łączymy dłonie, chwytając je wszystkimi palcami, i jak najmocniej staramy się rozciągać zahaczone

palce na zewnątrz. W ten sposób ćwiczymy mięśnie i rozprostowujemy zastałe stawy.



Ćwiczenie 4.

Trenujemy siłę chwytu

Kładziemy przedramię na stole, dłoń układamy na przedmiocie kolistym o dość dużej średnicy

(gumowej lub wypełnionej piaskiem piłce, gąbce), co umożliwi nam podparcie sklepienia poprzecznego

ręki. Ściskamy przedmiot i rozluźniamy uchwyt, czyli wykonujemy zgięcie i wyprost stawów

międzypaliczkowych. W miarę postępów ćwiczeń zmniejszamy średnicę chwytanego przedmiotu.



Ćwiczenie 5.

Usprawniamy ruchomość palców

Opieramy dłoń na książce. Staramy się odwracać jej kartki po kolei każdym palcem z osobna.

Pamiętajmy: im więcej i staranniej ćwiczymy ruchy precyzyjne, tym lepiej dla naszych chorych stawów.



Ćwiczenie 6.

Poprawiamy jakość chwytu

Opuszkiem każdego palca staramy się kolejno i precyzyjnie dotknąć (a potem docisnąć) do kciuka.

W ten sposób ćwiczymy jakość chwytu (w tym przypadku szczypcowego i opuszkowego), czyli

umiejętność dostosowania ręki do trzymanego przedmiotu – zarówno kubka, jak i zapałki.

Zaopatrzenie ortopedyczne i sprzęt
ułatwiający samoobsługę



Należy odpowiednio

poinstruować pacjenta

jak należy korzystać ze

sprzętów ułatwiających

samoobsługę np..

wysięgniki do zakładania

skarpet, poręcze itp..



Nauczyć korzystania z

ortez

Profilaktyka w chorobie zwyrodnieniowej
stawów



W profilaktyce chorób zwyrodnieniowych najważniejsze są

przede wszystkim:



prawidłowa masa ciała i prawidłowe żywienie



umiarkowana aktywność fizyczna



brak nadmiernego obciążania stawów



unikanie niepotrzebnego dźwigania ciężarów



usuwanie z organizmu przewlekłych ognisk zakażenia

Edukacja pacjenta



W codziennej pracy należy pamiętać aby:



unikać przeciążania kończyn górnych



zapewnić prawidłowe podparcie dla ręki,
poprzez stosowanie ergonomicznych mebli
oraz podkładek pod mysz i klawiaturę



stworzyć dogodne warunki do odpoczynku



Unikać noszenia ciężarów, np. toreb z
zakupami

Bibliografia



Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów- Nowa Medycyna

2/2009



Elektroterapia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów-

Rehabilitacja w praktyce 1/2006



Antyhomotoksyczne leczenie choroby zwyrodnieniowej

stawów- IAH 2007



Atlas Rehabilitacji Ruchowej 2010- praktyczne ćwiczenia



Choroba zwyrodnieniowa stawów, patogeneza, klinika,

kierunki farmakoterapii i rehabilitacji- Magazyn Medyczny

2000



Terapia falami uderzeniowymi- nowe w fizykoterapi.

Rehabilitacja w Praktyce



Degenerative Arthritis of the Hand – Power-Pack C.E.



Elektroterapia. Zasady i zastosowanie- J.Kahn

Dziękuję za
uwagę