Grupy wsparcia i
samopomocy wobec
problemu
niepełnosprawności i
choroby.

"Nikt nie jest samotną wyspą"

(Antonie de Saint-Exuperi)

Autor: Małgorzata Stopa

Co to jest grupa wsparcia?

Różne terminy określają ten fenomen - grupa

wsparcia, grupa samopomocowa, grupa

wzajemnej pomocy.
Nazwy te nierzadko powodują nieporozumienia

- dla przykładu grupą wsparcia często określa

się prowadzone przez psychologów,

terapeutów, zaplanowane i określone w czasie

spotkania pacjentów zgłaszających podobny

problem.
Grupa samopomocowa kojarzyć się może z

zarejestrowanym sądownie stowarzyszeniem

mającym swoje struktury władzy, statut

określający cele działań i politykę finansową.

Co to jest grupa
wsparcia?

Grupą wsparcia bądź grupą
samopomocy najprościej i zarazem
najtrafniej moim zdaniem możemy
nazwać: grupę osób o równym
wobec siebie statucie,
połączonych wspólnym
problemem i chęcią radzenia
sobie z nim.

GŁÓWNE CELE DZIAŁALNOŚCI
GRUPY WSPARCIA

.



Zaspokojenie potrzeb społecznych



Udzielanie wsparcia rodzinie osoby z

niepełnosprawnością



Udzielanie pomocy psychologiczno -

pedagogicznej



Poradnictwo w zakresie metod wczesnej

interwencji



Pomoc w podjęciu konkretnych działań

zmierzających do wczesnego

zdiagnozowania oraz podjęcia działań

wspomagających rozwój



Poradnictwo socjalno – prawne

.

GŁÓWNE CELE DZIAŁALNOŚCI
GRUPY WSPARCIA c.d.



Dzielenia się doświadczeniem w pokonywaniu

związanych ze wspólnym problemem trudności,



Dzielenia się wsparciem emocjonalnym,



Zwalczania bezradności wobec problemu,

własnej choroby, trudnej sytuacji życiowej itp.



Budowania siły, nadziei i poczucia wartości

wśród uczestników



Wymiany użytecznych informacji



Pogłębiania wglądu i zrozumienia u uczestników

oraz szukania wspólnymi siłami rozwiązań

Jak działa grupa
wsparcia?

Struktura grup wzajemnej pomocy i

sposób, w jaki służą one swoim członkom

zależy głównie od ich celów. Każda

lokalna grupa określa swój, mniej lub

bardziej formalny, program i plan

spotkań. Często, grupy odbywają

regularne spotkania w pomieszczeniach

użyczanych za darmo lub za niską opłatą.

Jak działa grupa
wsparcia?

Programy spotkań mogą zawierać

dyskusje, opowiadanie własnych

historii związanych z problemem,

rozmowy o uczuciach, przyswajanie

przydatnej wiedzy czy umiejętności,

wystąpienie zaproszonego gościa -

np. specjalisty i inne działania, które

pomagają budować pewność siebie

i zaradność członków.

Rola grup
samopomocowych.



Działalność grup samopomocowych
pozwala wykształcić uczucie
przyjaźni, otwartości na problemy
innych ludzi i uczy niesienia
pomocy.



Ludzie zdrowi mają okazję
zauważyć, że niepełnosprawni
istnieją i chcą żyć normalnie.

Grupy samopomocowe
wobec instytucji
profesjonalnych.

Grupy wzajemnej pomocy nie maja
zamiaru zastąpić lekarzy,
psychologów, terapeutów, czy
innych wykwalifikowanych osób w
niesieniu profesjonalnej pomocy.

Grupy samopomocowe a
instytucje profesjonalne.

…Jednakże przystosowanie się do długiej
rekonwalescencji dla wielu pacjentów staje się
wyzwaniem. Osoby muszą sobie radzić z
niepełnosprawnością na całe życie lub
chroniczną chorobą. Dla tych ludzi problemy
życia codziennego mogą być obezwładniające.
Osoby z zaburzeniami emocjonalnymi i
psychiatrycznymi wymagają nieustannego
wsparcia innych ludzi oraz poczucia bycia z
kimś i poczucia panowania nad własnym
życiem - po to, by móc zdrowieć.

Opinie na temat
działalności grup
samopomocy.



41% badanych ocenia działalność grup
samopomocowych – dobrze, zaś 39%
badanych jest zdania że przydałyby się
pewne zmiany; 1/5 nie wyraziła swojej
opinii.



40% badanych stwierdza że działalność
grup samopomocowych ułatwia
rozwiązywanie problemów wynikających z
ograniczonej sprawności, odmienne zdanie
ma 53% badanych.

Opinie na temat
działalności grup
samopomocy.

Negatywna ocena działalności grup

wsparcia wynika nie z rzeczywistego

stanu ich pracy a w dużym stopniu z

własnej bierności wielu badanych

wynikającej z przyczyn obiektywnych

bądź z braku zachęty ze strony

innych członków stowarzyszenia.

Postulaty, kierunki
problemowe dotyczące grup
wsparcia.



Potrzeba rekreacji i kontaktów towarzyskich

(wycieczki, wieczorki towarzyskie, spotkania

z interesującymi ludźmi, gry, dyskoteki,

obozy letnie itp.)



Postulat likwidowania materialnych i

psychologicznych barier odgradzających

inwalidów od względnie normalnego życia

(bariery architektoniczne, porady prawne,

integrowanie inwalidów ze społeczeństwem)



Niedostatki finansowe stowarzyszeń.

Grupy samopomocowe
wobec rodziny.

Niepełnosprawny członek rodziny obciąża

psychicznie, moralnie i ekonomicznie

pozostałych domowników.
Działania grup samopomocowych mają na

celu zniwelowanie skutków utraty sprawności

i odnoszą się one w pewnym stopniu również

do członków rodziny osoby poszkodowanej.
Oddziaływanie grupy samopomocowej

na swoich członków jest więc zarazem

udzielaniem pomocy rodzinie.

Grupy samopomocowe
wobec rodziny.



Pomoc dla rodziny to najczęściej pomoc
w zakresie informacyjnym – grupy mają
możliwość dostarczania informacji o
różnych specjalistycznych instytucjach,
które nie zawsze są znane w miejscu
zamieszkania osoby niepełnosprawnej
czy chorej. Dodatkowo wspomagają
rodziców w kontaktach ze specjalistami.

Podsumowanie – uwagi
końcowe.



Grupy samopomocowe uzupełniają
instytucje profesjonalne, wspierają
rodzinę, a uzupełniając rodzinę ,
wspierają placówki rehabilitacyjne.



Pojawienie się grup wsparcia nie
może zwolnić z obowiązków
profesjonalnych wykonawców
procesu rehabilitacyjnego.

Podsumowanie – uwagi
końcowe.



Grupy samopomocowe powinny
odgrywać rolę ogniwa pośredniego
pomiędzy wąsko wyspecjalizowanymi
instytucjami a często bezradnymi
rodzinami osób niepełnosprawnych.
W tej roli grupy wsparcia są cennym
partnerem w podejmowaniu działań
rehabilitacyjnych.

Podsumowanie

Wśród terapeutów popularne jest
stwierdzenie, że aby wyzdrowieć
należy "stanąć na dwóch nogach"
- jedna symbolizuje wykorzystanie
wiedzy i umiejętności specjalisty,
druga - wsparcie nieprofesjonalistów
w grupie samopomocowej.

Bibliografia

1.

Ostrowska A., Sikorska J., Syndrom

niepełnosprawności w Polsce. Bariery

integracji, Warszawa 1996.

2.

Sztabiński F., Sztabińska M., Niepełnosprawni

w systemie pomocy społecznej: Podopieczny

czy petent, Warszawa 1994.

3.

Krawczyńska-Butrym Z., Rodziny osób

niepełnosprawnych, Warszawa 1994.

4.

Tarkowska E., Życie codzienne w domach

pomocy społecznej, Warszawa 1994.

5.

Wortal Psychologiczny – Psychotekst

6.

Portal Pomocy Ludziom – Rosa.org.pl