Prawo autorskie
Treść prawa (1)
dr Zbigniew Okoń
Agenda
Monizm czy dualizm praw autorskich
Autorskie prawa osobiste – konstrukcja
prawna
Orzecznictwo
Autorskie prawa osobiste a obrót autorski
2
Monizm czy dualizm praw
autorskich (1)
Ujęcie monistyczne:
»
nie da się rozdzielić interesów osobistych i
majątkowych
»
prawo autorskie stanowi jedno drzewo o wielu
gałęziach – jest jednym prawem, na które
składa się szereg uprawnień o charakterze
osobistym i majątkowym
Konsekwencje:
»
niezbywalność prawa autorskiego jako takiego
3
Monizm czy dualizm praw
autorskich (2)
Ujęcie dualistyczne
»
mimo trudności w kwalifikacji niektórych
uprawnień (np. prawo zezwalania na
korzystanie z autorskich praw zależnych)
można odrębnie regulować uprawnienia
osobiste i majątkowe
»
nie ma powodów dla wyłączenia zbywalności
uprawnień majątkowych
4
Monizm czy dualizm praw
autorskich (3)
Wady ujęcia monistycznego:
»
konieczność tworzenia skomplikowanego
systemu upoważnień do korzystania z
uprawnień majątkowych
»
brak konsekwencji (ograniczenie w czasie
uprawnień majątkowych)
Wady ujęcia dualistycznego:
»
marginalizowanie uprawnień osobistych
5
Autorskie prawa osobiste
Autorskie prawa osobiste chronią
nieograniczoną w czasie i niepodlegającą
zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z
utworem (art. 16 PrAut)
Autorskie prawa osobiste obejmują w
szczególności prawo do:
»
autorstwa utworu
»
oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub
pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo
»
nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego
rzetelnego wykorzystania
»
decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu
publiczności
»
nadzoru nad sposobem korzystania z utworu
6
Orzecznictwo (1)
Gdy autor przysyła do druku utwór
podpisany swem nazwiskiem lub
pseudonimem, to tem samem wyraża
żądanie aby utwór został umieszczony z
takim właśnie podpisem. Specjalnego
zastrzeżenia w tym przedmiocie ustawa o
Prawie autorskiem nie wymaga.
Wyrok SN z dnia 6 czerwca 1928 r.
7
Orzecznictwo (2)
W świetle przepisów Prawa autorskiego
twórcy przysługuje ochrona autorskich dóbr
osobistych bez względu na to, czy utwór
spełnia warunki przydatności dla
użytkownika.
Konieczność wprowadzenia przez stronę
pozwaną zmian (które pomniejszają wartość
utworu) dla potrzeb Muzeum jest dla oceny
zasadności dochodzonego roszczenia
obojętna, gdyż nie ma wpływu na jego
powstanie.
Wyrok SN z dnia 26 maja 1988 r.
8
Orzecznictwo (3)
Opublikowanie z dodaniem krytycznej uwagi bardzo
niefortunnego fragmentu pisma określonej osoby – bez podania
jej nazwiska – sporządzonego w ramach jej pracy zawodowej i
przeznaczonej do użytku wykraczającego poza użytek prywatny,
nie stanowi bezprawia, gdyż jest wyrazem całkowicie
dopuszczalnej krytyki uprawianej na łamach prasy.
W dwutygodniku ”Prawo i Życie“ ukazał się w dniu 8 października
1967 r. (w rubryce ”Walka z bykami“) pod tytułem ”Cui bono“
fragment ”z uzasadnienia rewizji, wniesionej przez adwokata J.M.
do Sądy Najwyższego w sprawie (…)“ treści następującej: ”Jaka
gra sił, co za wraża moc sprawia, że żywa tkanka przepisu art. 10
ust. 3 ustawy z 18 stycznia 1956 r. w związku z art. 128 § 4 ust. o
spółdz. staje się martwą literą? Cui bono, szczędząc parę tysięcy
złotych z funduszu spółdzielni, ryzykuje się autorytet przez
oszczędności nie dające się zważyć milionami dewizowymi“. Pod
tym cytatem Redakcja umieściła dopisek: ”Jaka gra sił, co wraża
moc sprawia, że takie uzasadnienie musi czytać Sąd Najwyższy w
roku 1967“. Rewizja, której fragment został opublikowany,
sporządzona została przez powoda.
»
Wyrok SN z dnia 21 czerwca 1968 r.
9
Orzecznictwo (4)
Wykładnia przepisów art. 15 i 52 ustawy z dnia 10 lipca 1952 r. o
prawie autorskim (Dz. U. Nr 34, poz. 234) wskazuje wyraźnie, że
tekst autora jest nienaruszalny. Wszelkie zmiany w utworze, a
więc zarówno dodatki, jak i skróty, mogą być dokonywane tylko za
zgodą autora. Dokonanie zmian bez uzyskania zgody uzasadnia
roszczenie autora o ochronę jego autorskich dóbr osobistych.
Gdy chodzi o rysunki-przerywniki, to przepisy prawa autorskiego
nie zawierają wyraźnych postanowień w tym zakresie.
Obowiązuje jednak, stosowana w praktyce wydawniczej, zasada,
że każde dzieło powinno być wydane w formie i szacie stosownej
do jego treści i charakteru. Naruszenie jej, jeżeli zostanie uznane
za działanie z ujmą dla autorskich dóbr osobistych twórcy,
uzasadnia również roszczenie o ochronę autorskich dóbr
osobistych na podstawie art. 52 pkt 7 Prawa autorskiego.
Naruszenia autorskich dóbr osobistych nie ma natomiast
wówczas, gdy autor wyrazi zgodę na proponowane przez redakcję
zmiany w utworze oraz na zaopatrzenie dzieła proponowanymi
rysunkami, a gdy chodzi o rysunki (szatę) również wtedy, gdy są
one stosowne do treści i charakteru utworu i nie przynoszą ujmy
jego twórcy.
»
Wyrok SN z dnia 14 listopada 1973 r.
10
Orzecznictwo (5)
Wyrokiem sądu okręgowego uznano oskarżonego winnym
występku, popełnionego przez to, że jako odpowiedzialny redaktor
czasopisma „Czas” we wspomnianym wyżej felietonie,
przedrukowanym z wychodzącego w Warszawie „Kurjera
Porannego”, poczynił bez wiedzy i zezwolenia autora, następujące
opuszczenia i zmiany:
»
w wierszu 22 szpalty 2-giej felietonu po słowach: „rozglądam się po sali”
opuścił zamieszczone w oryginale słowa: „może się coś zepsuło od czasów
Farrer’a, ale widzę same ździry. Patrzę na nie niemal z rozrzewnieniem”;
»
w wierszu 28 szpalty 2-giej felietonu po słowach „to ja siostra wasza” opuścił
zamieszczone w oryginale słowa: „…dziwka dobrze znana w Kielcach i
Radomiu, która wyrwana z ojczyzny, przyjechała, zawadziwszy o Paryż,
obrabiać portowe miasta…”;
»
w wierszu 20 szpalty 3-ciej umieszczone w oryginale słowo „dziwka” zastąpił
słowem „kobieta”;
»
w wierszu 20 szpalty 4-tej w oryginale słowa „pederastów i lesbijki”, zastąpił
słowami „dziwne postacie”.
Czyn ten niewątpliwie jest naruszeniem prawa autorskiego,
oskarżony bowiem postąpił samowolnie i przekroczył uprawnienia,
służące na zasadzie art. 29 ustawy. Zdaniem oskarżonego, niektóre
wyrażenia, zawarte w przedrukowanym felietonie, nie odpowiadały
kierunkowi czasopisma, redagowanego przez oskarżonego i
wymaganiom jego czytelników.
Wyrok SN z 14 marca 1928 r.
11
Orzecznictwo (6)
Wydrukowanie przez nakładcę szkicu
powieści, nie przeznaczonego przez
autora do druku stanowi naruszenie
prawa autorskiego.
»
Orzeczenie Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z
dnia 13 grudnia 1935 r. (C. III. 549/34)
12
Autorskie prawa osobiste a
obrót
Dopuszczalność zobowiązania się do
niewykonywania autorskich praw
osobistych
»
w odniesieniu do konkretnych ingerencji
»
z góry (np. zezwalając na zmiany)
Różnice pomiędzy zobowiązaniem się do
niewykonywania autorskich praw
osobistych a zrzeczeniem się lub zbyciem
tych praw
13
Autorskie prawa osobiste a
obrót (2)
Przykład 1:
»
Oznaczenie autorstwa Utworu nastąpi przez umieszczenie imienia i nazwiska
autora na stronie tytułowej wydawnictwa
»
Wydawca obowiązany jest zawiadomić Autora o przybliżonym terminie
korekty autorskiej. Autor obowiązany jest w terminie .... dni po otrzymaniu
zawiadomienia odpowiedzieć Wydawcy, czy korekty dokona osobiście, czy do
jej dokonania upoważnia osobę trzecią, której imię, nazwisko i adres
jednocześnie wskazuje.
»
Wykonanie korekty autorskiej oraz zwrot całości pozycji po korekcie winny
nastąpić nie później niż po upływie ...... dni od dostarczenia całości pozycji do
korekty.
»
W ramach korekty autorskiej Autor może wyrazić sugestie co do szaty
graficznej oraz okładki. Ostateczna decyzja w kwestii projektu serii, logo,
projektu okładki, sposobu przygotowania książki oraz techniki druku należy
do Wydawcy
»
Odmowę dokonania korekty autorskiej lub nie odesłanie jej w terminie
wskazanym wyżej, uważa się za udzielenie przez Autora zgody na korzystanie
z danej pozycji w postaci przesłanej do korekty.
»
Wydawca może odmówić uwzględnienia poprawek, dokonanych w ramach
korekty autorskiej, jeżeli prowadzą one do zmiany istotnej części danej
pozycji w stosunku do postaci dostarczonej Wydawcy przez Autora.
»
Po wykonaniu korekty autorskiej Wydawca może odmówić wprowadzenia
jakichkolwiek zmian do pozycji.
»
Za wykonanie korekty autorskiej Autorowi nie przysługuje odrębne
wynagrodzenie.
14
Autorskie prawa osobiste a
obrót (3)
Przykład 2:
»
Agencja zobowiązuje się zapewnić, aby w okresie obowiązywania
Umowy żaden z twórców utworów objętych przeniesieniem
praw, stosownie do postanowień punktów poprzedzających:
• nie wykonywał swojego osobistego prawa do autorstwa w
zakresie żądania oznaczenia eksploatowanych przez Klienta
utworów swoim imieniem i nazwiskiem lub pseudonimem;
• nie wykonywał swojego osobistego prawa do nienaruszalności
treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania w
zakresie sporządzania opracowań takiego utworu zgodnie z
postanowieniem punktu 14.6, pod warunkiem sporządzania i
korzystania przez Klienta z takich opracowań w dobrej wierze i
zgodnie z przeznaczeniem utworu;
• nie wykonywał swojego osobistego prawa do nadzoru
autorskiego.
»
Agencja oświadcza, że wszyscy twórcy utworów objętych
przeniesieniem praw, stosownie do postanowień punktów
poprzedzających, wyrazili zgodę na pierwsze udostępnienie
utworów publiczności.
15
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ
dr Zbigniew Okoń