Teoria

Teoria

Superstrun

Superstrun

Olśniewająca hipoteza

Olśniewająca hipoteza

autor : Mirosław Osetek

autor : Mirosław Osetek

Czym jest Superstruna ?

Czym jest Superstruna ?

Superstruna

- jest czymś miliardy miliardów razy

mniejszym od protonu, czymś mocno zakręconym i
przypominającym pętelkę, czego pewnie nikt nie zdoła
zaobserwować. Nie jest to bowiem ani rodzaj materii ani
energii a raczej :

"rodzaj pratworzywa matematycznego, które generuje materię,

energię, przestrzeń i czas lecz które nie posiada żadnego
odpowiednika w znanym nam z doświadczenia świecie.”

Mało tego, może funkcjonować jako fundament świata tylko

w podwyższonej liczbie wymiarów

R

R

odzaje Superstrun

odzaje Superstrun



zamknięt
a



otwarta

Reakcje wewn

Reakcje wewn

ę

ę

trzne

trzne

Struny oddziaływają wzajemnie gdy:



Łączą się w większą strunę (struny otwarte)



Łączą się końce jednej struny



Łącza się dwie struny zamknięte w jedną

 

                                

                                               

            

−

Teoria Superstrun wyjaśnia rozmaitość cząstek

drganiem strun mniejszych od protonu o tyle mniej
więcej, o ile proton jest mniejszy od kuli ziemskiej.
Każdy rodzaj wibracji odpowiada innej cząstce.

−

Struny są tak małe, że z większej odległości - czyli z

takiej, z jakiej my rzecz obserwujemy - ich rezonanse i
cząstki są nie do odróżnienia. Dopiero gdybyśmy w jakiś
sposób potrafili niewiarygodnie powiększyć cząstkę,
zauważylibyśmy, że nie jest ona wcale cząstką, punktem
materii, lecz efektem drgań wibrującej struny.

−

Obserwujemy cząstki w laboratoriach fizycznych, ale

tak naprawdę żadnych cząstek nie widzimy. Widzimy
wibracje Superstrun.

Wielkość Superstrun

Wielkość Superstrun

czy teoria strun jest rzeczywiście teoria

czy teoria strun jest rzeczywiście teoria

naukową?

naukową?

S. Weinberg, współtwórca teorii

Superstrun wierzy w sens pracy nad

teorią superstrun jako ostateczną teorią

fizyczną - tzw. Teorią Wszystkiego - która

byłaby "jądrem całej wiedzy fizycznej" i

fundamentem dla innych dziedzin wiedzy.

Jednak Teoria strun nie tylko nie daje wyników na temat

fenomenów fizycznych w dostępnych obecnie energiach
doświadczalnych, ale nawet przy wyższych energiach.
Nawet jeśli ktoś wymyślił by jutro jak zbudować akcelerator
zdolny osiągnąć energie w skali Plancka, teoretycy
zajmujący się strunami nie byliby w stanie dać lepszych
odpowiedzi niż jakościowe zgadywanie jak taka maszyna
mogłaby wyglądać.

Zdaniem niektórych fizyków teoria superstrun nie jest już

teorią fizyczną. W najlepszym razie jest czystą matematyką.

Teoria Superstrun ogranicza liczbę wymiarów

przestrzeni i czasu do dziesięciu.Szczególną cechą tej

teorii jest to, że mikroskopijne struny (około 100

miliardów miliardów razy mniejsze od protonu) mogą

drgać tylko w dziesięciowymiarowej czasoprzestrzeni.

Mistycy, filozofowie i autorzy literatury

fantastycznonaukowej zawsze fascynowali się wyższymi

wymiarami. Teraz jednak mamy matematyczne powody,

aby wierzyć w dziesięciowymiarową czasoprzestrzeń,

ponieważ tylko we wszechświecie o takiej liczbie

wymiarów jest wystarczająco dużo miejsca, aby

pomieścić zarówno teorię kwantową, jak i teorię

Einsteina. (Jeśli zapiszemy teorię superstrun,

powiedzmy, w 12 lub 13 wymiarach, staje się ona

matematycznie niespójna. Wszechświat, który

początkowo miałby taką liczbę wymiarów, byłby

niestabilny i zredukowałby się do wszechświata

dziesięciowymiarowego). W ten sposób narodził się

nowy, zaskakujący obraz kosmologii kwantowej.

10 wymiar

10 wymiar

Tylko Cztery?

Tylko Cztery?

Fizyka mówi nam, że stabilne

układy gwiazdowe, atomy i

protony mogą istnieć tylko w

czterowymiarowym

wszechświecie. Nasz

Wszechświat ma

prawdopodobnie cztery

wymiary dlatego, że w

przeciwnym razie w ogóle by

nas nie było.

Badania naukowe

Badania naukowe

Najsilniejszym naukowym argumentem
przemawiającym za teorią strun jest fakt, że
wydaje się ona zawierać w sobie teorie
grawitacji. Nie często się wspomina o tym,
że to nie jest jeszcze logiczna kwantowa
teoria grawitacji. Wszystko co do tej pory
istnieje jest zbiorem rozbieżnym co
przypuszczalnie jest przybliżonym
chaotycznym zbiorem jakiejś jeszcze
niezdefiniowanej spójnej teorii strun. Uczeni
zajmujący się teoria strun obecnie
rozważają czy rozbieżność tych zbiorów nie
jest wirtualna, bo w przeciwnym wypadku
otrzymali by nieskończoność zgodnych
teorii grawitacji bez sposobu na wybranie
właściwej.

Mimo wielu „ale” dla

niektórych fizyków teoria

superstrun wciąż

pozostaje najbardziej

obiecującym prototypem

teorii unifikującej

wszystkie oddziaływania.