Wykład 3 Wirusy

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Mikr

o

biologia

ŻYWNOŚCI

Dr inż. Paweł SATORA

WIRUSY I PRIONY

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Bezkomórkowe

Zawierają rdzeń
zbudowany z DNA lub
RNA

Rdzeń otoczony jest
płaszczem białkowym

Płaszcz może
znajdować się w
tłuszczowej kopercie

Wirusy rozmnażają się
jedynie w żywych
komórkach
„gospodarza”

Wirusy (Virus)

Figure 1.1e

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Zawierają nukleotydy.

Nukleotydy składają się z:

Pentozy

Grupy fosforanowej

Zasady zawierającej azot (puryny lub
pirymidyny)

Kwasy nukleinowe

Rysunek

2.16

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Zawiera

deoksyrybozę

Istnieje jako

podwójna

helisa

A

wiązanie

wodorowe z

T

C

wiązanie

wodorowe z

G

DNA

Rysunek

2.16

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Zawiera rybozę

Jest jednoniciowy

A

wiązanie

wodorowe z

U

C

wiązanie

wodorowe z

G

RNA

Figure 2.17

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy

Wirus

– niekomórkowy element genetyczny który

wykorzystuje komórki do swojego namnażania,

posiada stan pozakomórkowy.

Cząsteczka wirusa zawierająca kwas nukleinowy

otoczony przez białko lub/i inne komponenty

makrocząsteczkowe jest nazywana

wirionem

.

Wirusy są silnie uzależnione od struktury

komórki „żywiciela” i jej składników

metabolicznych.

Wirusy mogą nadawać ważne nowe właściwości

komórkom w których się namnażają.

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy - historia

• Nazwa „wirus” pochodzi od łacińskiego słowa virus – trucizna

• Termin użyty został po raz pierwszy przez Pasteura podczas

opisu czynnika wywołującego wściekliznę

• 1890 – odkrycie pierwszego wirusa – wirusa mozaiki tytoniowej

(TMV)

• 1900 – rozróżnione od bakterii, „czynnik przechodzący przez

filtracje”

• 1930 – izolacja i oczyszczenie TMV. Obserwacja cząsteczek

wirusa pod mikroskopem elektronowym

• Lata 50-te – powstanie wirusologii

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Natura wirionu

Wielkość wirusów

: 20 nm do 300 nm

Największy wirus

: wirus ospy naturalnej ma

200 nm

Najmniejszy wirus

: wirus Polio

ma

18 nm

Genom wirusowy

: Mniejszy niż u

komórkowców, największy znany genom
wirusa: ma tylko 190 KB.

Genomy bakteryjne

: 1000-9000 KB

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy helikalne

kapsyd – osłonka białkowa, w której jest zamknięty genom zbudowany z kwasu
nukleinowego
kapsomery - jednostki morfologiczne dostrzegalne w mikroskopie elektronowym
na powierzchni wirusów dwudziestościennych, stanowią skupienia polipeptydów

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy dwudziestościenne (polihedralne)

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirus złożony

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Symetria wirusów

Symetria helikalna: wirus mozaiki tytoniowej (TMV).

Dwudziestościan: Najwydajniejszy układ dla

podjednostek w zamkniętej osłonie.

Wirusy z płaszczem: płaszcz zawiera podwójną warstwę

tłuszczową z glikoproteinami przytwierdzonymi do
niej.

Jej symetria przypomina nukleokapsyd.

Wirusy złożone: bakteriofag T4

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Enzymy w wirusach

Niektóre wirusy posiadają swoje własne enzymy,

tj:

Odwrotne transkryptazy w retrowirusach

Neuraminadazy: rozkładają glikoproteiny,

wspomagając uwalnianie się wirusa

Lizosom: bakteriofagi

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Klasyfikacja wirusów

W zależności od gospodarza:

wirusy bakteryjne (bakteriofagi)

wirusy zwierzęce (lepiej zbadane)

wirusy roślinne (mniej zbadane)

W zależności od struktury kwasów nukleinowych:

DNA wirusy (ssDNA, dsDNA)

RNA wirusy (ssRNA, dsRNA)

RNA-DNA wirusy (ssRNA, dsDNA)

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Klasyfikacja wirusów

Nazwy rodzin posiadają końcówkę -viridae

Nazwy rodzajów -virus

Gatunki wirusów: Grupa wirusów przenosząca

taką samą informację genetyczną i zasiedlająca

tą samą niszę ekologiczną (gospodarz). Nazwy

zwyczajowe są używane dla gatunków

Podgatunki są oznaczone numerem

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Hodowla wirusów

Bakteriofagi – kultury bakteryjne

Wirusy roślinne i zwierzęce – kultury komórkowe

i tkankowe

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Hodowla wirusów

Wirusy zwierzęce

mogą być

hodowane w

żywych

zwierzętach lub

zapłodnionych

jajach.

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Hodowla wirusów

Wirusy zwierzęce i roślinne mogą być hodowane w

kulturach komórkowych.

Ciągła linia komórkowa może być utrzymywana przez

określony czas

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wykrywanie wirusów

Mikroskopia elektronowa

Testy immunologiczne – wykrywają specyficzne

białka wirusowe lub przeciwciała

ELISA

Testy biologiczne – wykrywają cytopatologiczne

efekty (CPE) działalności wirusów na komórki

Hemoaglutynacja

Analiza kwasów nukleinowych

RFLPs

PCR

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Cykl lityczny Fag powoduje lizę i śmierć

komórki gospodarza

Cykl lizogenny

Profagowe DNA włączane w

DNA gospodarza

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Namnażanie się bakteriofagów (Cykl

lityczny)

Adsorpcja

Fag przyczepia się nićmi ogonka

do komórki żywiciela

Penetracja

Lizozym faga nadtrawia ścianę

komórkową, pochewka kurczy się, aby

wypchnąć szyjkę i DNA do komórki

Biosynteza

Produkcja fagowego DNA i białek

Dojrzewanie Składanie się fragmentów faga

Uwolnienie

Lizozym fagowy

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Adsorpcja:

Fag

przyczepia

się do

komórki

żywiciela.

Penetracja:

Fag penetruje

komórkę

żywiciela i

wstrzykuje

DNA.

Biosynteza:

Tworzenie

wirusowego

DNA i białek

1

2

3

Bakteryjna

ściana

komórkow

a

Bakteryjny

chromoso

m

Kapsy

d

DN

A

Kapsy

d

Pochewk

a

Nić

ogonka

Płytka

Kolec

Ściana

komórkowa

Ogone

k

Błona

komórkowa

Skurczona

pochewka

Szyjka ogonka

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

4

Dojrzewanie:

Elementy

wirusów są

składane w

wiriony.

Ogone

k

5

Uwalnianie:

Liza komórki

żywiciela i

uwalnianie

nowych

wirionów.

DNA

Kapsyd

Nici

ogonka

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Jednoetapowa krzywa wzrostu

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Terapeutyczne czynniki przeciwwirusowe

Czynnik

Wirus

Mechanizm

Amantadyna

Wirus

przeziębienia

Blokuje odpłaszczenie

wirusa

Acyklowir

Opryszczka zwykła

Blokuje polimerazę

DNA

Gancyklowir

Cytomegalovirus

Blokuje polimerazę

DNA

Rybiwaryna

Wirus Lassa

Blokuje enzymy

wirusowe

Azydotymidym

HIV

Blokuje odwrotną

transkryptazę

Interferon

Hepatitis B

Blokuje syntezę białka

wirusowego

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Droga rozprzestrzeniania się wirusów

pokarmowych

Przeżywają zazwyczaj w zabójczych warunkach

panujących w żołądku

Wirusy zawierające płaszcz lipidowy, zwykle

inaktywowane są przez kwasy żołądkowe, sole

żółciowe i enzymy

Opanowywanie i namnażanie w komórkach

nabłonka jelita cienkiego

Wydostają się z kałem

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy jelitowe

Dwa wirusy wśród top 10 mikroorganizmów powodujących

choroby układu pokarmowego

Wirus zapalenia wirusowego wątroby (Hepatitis A)

Wirus Norwalk i pochodne

Wirusowe zapalenie żoładkowo-jelitowe najbardziej

rozpowszechnioną chorobą pokarmową w stanie Minnesota w

latach 1984 - 1991 (niska higiena i zainfekowani handlujący

żywnością)

Wirusy rozprzestrzeniające się drogą pokarmową przenoszone

są jako cząstki o średnicy 25 - 75 nm

Całkowicie nieaktywne – niezdolne do replikacji poza

komórkami żywiciela (np. żywność, woda lub środowisko)

Wysoka odporność – odporne na większość pospolitych metod

używanych do niszczenia bakterii

Niezwykle niska dawka infekcyjna

Częściej zawierają RNA (pojedyncza nić) niż DNA

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy jelitowe

Transmisja

Żywność, woda – skażone fekaliami

Droga kropelkowa

Infekcje wykrywane podczas wybuchów epidemii

Ludzie są z reguły rezerwuarem dla tych wirusów bez

pośredniczącego czynnika w postaci zwierząt

Główne miejsca rozwoju po spożyciu

Jelito cienkie

Wątroba

Inne organy

Patogenność

Zabijanie zainfekowanych komórek w wyniku replikacji

wirusa

Niszczenie zainfekowanych komórek przez odpowiedź

immunologiczną gospodarza

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Wirusy jelitowe

Dawka infekcyjna

Teoretycznie 1 cząstka, ale jest to mało

prawdopodobne

Zawartość w kale: >10

8

cząstek / g

10 ug zakażonego kału (1000 cząstek) jest wysoko

infekcyjna
niemal niemożliwy do wykrycia poziom w 100 g

żywności

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Choroby poładowania białek

Wywołane przez priony

Choroba wściekłych krów (BSE, bovine

spongiform encephalopathy, bydlęca

gąbczastość mózgu)

Trzęsawka (scrapie)

FSE (feline spongiform encephalopathy, kocia

gąbczastość mózgu)

Kuru (plemiona w Papui-Nowej Gwinei)

Choroba Creutzfelda-Jacoba (CJD)

Tworzenie fibryli i amyloidów

Choroba Alzheimera

Choroba Parkinsona

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony - Historia

XVII w. – „Owce mają zawroty głowy” – opisanie

trzęsawki w Europie

Lata 50-te – Carleton Gajdusek bada ceremonie

kanibalskie plemienia Fore na Nowej Gwinei i

odkrywa chorobę Kuru

Kuru atakuje neurony mózgu tworząc wakuole,

powodując dezorientację u pacjenta i śmierć w

ciągu 3 miesięcy

1997 – Stanley Prusiner proponuje związek

pomiędzy kuru, trzęsawka, BSE i CJD, nagroda

Nobla

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Cechy infekcji amyloidowej mózgu

Oznaki i symptomy

Demencja i/lub niezborność ruchowa

Progresywna utrata funkcji mózgu

Patologia

Niszczenie neuronów (gąbczastość)

Płytka amyloidalna

Zaleganie białek prionów odpornych na

działanie proteaz

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony

Priony są „infekującymi

cząstkami białek”

Złożone jedynie z białek

Odpowiedzialne za kuru,

chorobę Creutzfelda-Jacoba,

chorobę wściekłych krów, itp.

„Infekcja” powoduje zmiany

w drugorzędowej strukturze i

konformacji (lub

konformacjach!) białek

prionów

a) PrPc; b) PrPSc

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony

PrPc

PrPs

c

Helisy

β-

Sheets

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony (białka czy wirusy?)

Enzym

Prion

Wirus

RNAza A

-

+

DNAza

-

-

Proteinaza K

+

-

Trypsyna

+

-

+ = INAKTYWACJA - = BRAK ZMIAN

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony (Odporność na jonizację)

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony

PrP

c

PrP

Sc

1

2

3

4

5

6

7

8

Endosom

e

Lysosom

e

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony (Infekcja)

CZYNNIK X

CZYNNIK X

CZYNNIK X

PrPc

PrPsc

Konwersj

a

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony (Infekcja)

Jak dotychczas jej droga nie jest dobrze znana,

istnieje wiele teorii.

Wiązanie PrPsc do białka PrP wywołuje

konwersję, jednakże jak się sądzi do zmiany

pofałdowania białka wykorzystywany jest

chaperon (Factor x).

Kiedy tworzy się kompleks następuje

rozfałdowanie i ponowne pofałdowanie

polipeptydu.

Po procesie konwersji kompleks rozpada się a

jego komponenty kontynuują konwersje

kolejnych białek PrPc.

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Priony - Rozwój CJD

Spożycie pokarmu zawierającego PrPsc

Fragmenty PrPsc zaabsorbowane do krwi/limfy

PrPsc zaczyna „rekrutować” PrPc w limfie (nie

patogenna na tym etapie)

PrPsc migruje do mózgu poprzez Centralny Układ

Nerwowy

Neurony mózgu produkują „płytkę” i umierają –

zainfekowane rejony mózgu przypominają gąbkę

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Rozwój sCJD i nvCJD w zależności od

wieku

background image

Copyright © 2004 Paweł Satora, Akademia Rolnicza w Krakowie

Przypadki BSE i nvCJD


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wykład 2 wirusy
wykład wirusy1
wykłady, WIRUSY wyklad
wykład 2 wirusy
wirusy Wykład 10, biotechnologia Sem 5 Olsztyn, III rok, III rok BARDZO DOBRE !!!!, 6 sem BT, wiruso
wykłady, Wyklad 18, Wirusy HIV
WIRUSY wykład 8 doc
Napęd Elektryczny wykład
wykład5
Psychologia wykład 1 Stres i radzenie sobie z nim zjazd B
Wykład 04
geriatria p pokarmowy wyklad materialy
ostre stany w alergologii wyklad 2003
WYKŁAD VII
Wykład 1, WPŁYW ŻYWIENIA NA ZDROWIE W RÓŻNYCH ETAPACH ŻYCIA CZŁOWIEKA
Zaburzenia nerwicowe wyklad

więcej podobnych podstron