Choroby układu krążenia
i nowotwory
Opracowanie: Aleksandra Stryjkowska&Roman Piotrowski
2
Treść prezentacji:
Choroby układu krążenia:
1.
Wstęp
2.
Choroba wieńcowa
3.
Zawał serca
4.
Nadciśnienie tętnicze
5.
Miażdżyca
6.
Wady serca
7.
Zapalenia mięśnia sercowego
8.
Kardiomiopatia
9.
Niewydolność serca
10.
Choroby żył
Bibliografia
Choroby układu krążenia są główną przyczyną
zgonów, a więc skrócenia trwania życia oraz
chorobowości i inwalidztwa w rozwiniętych
krajach świata, w tym także Polski, jak
również stają się dominującą przyczyną
zgonów, osób dorosłych w krajach
rozwijających się.
Mimo, że od lat 60-tych w USA, od lat 70-tych w
Europie Zachodniej, a od lat 90-tych w Polsce
obserwuje się trend spadku tej umieralności, to
szacuje się, że choroby układu krążenia będą
główną przyczyną zgonu współczesnych
społeczeństw, co najmniej do 2020 roku. Mimo, że
jak wspomniano w ostatniej dekadzie lat w Polsce
obserwujemy trend spadku umieralności sercowo-
naczyniowej, to jednak jest ona nadal
zdecydowanie wyższa niż w krajach Europy
Zachodniej.
Ostatnie dostępne dane wskazują, że w Polsce
w 2001r zmarło 192 861 mężczyzn i 170 359
kobiet. Z powodu całej grupy chorób układu
krążenia (do której należą głównie: choroba
wieńcowa, udar mózgu, niewydolność krążenia
i inne choroby serca) zmarło 82 692 mężczyzn
i 91 117 kobiet co stanowiło 43% wszystkich
zgonów mężczyzn i 54% wszystkich zgonów
kobiet.
Znaczy to, że codziennie z powodów sercowo –
naczyniowych umiera średnio w Polsce 476
osób (226 mężczyzn i 250 kobiet). Na drugim
miejscu, jeżeli chodzi o przyczyny zgonu
znajdują się choroby nowotworowe (26%
wszystkich zgonów mężczyzn i 22% zgonów
kobiet). Wypadki komunikacyjne, zabójstwa i
urazy były przyczyną 10%zgonów mężczyzn i
4% zgonów kobiet.
Standaryzowane współczynniki umieralności na
100 000 z powodu chorób układu krążenia w
2001r. w Polsce i w wybranych krajach
europejskich:
Mężczyźni:
Polska : 545
Unia Europejska: 298
Szwajcaria: 253
Federacja rosyjska: 1068
Kobiety
Polska 346
Unia Europejska 192
Szwajcaria 158
Federacja rosyjska 650
Choroba wieńcowa
Jedna z najczęściej występujących chorób
serca zwana również chorobą
niedokrwienną serca.
Jest to zespół chorobowy charakteryzujący
się niedostatecznym ukrwieniem
(zaopatrzeniem w tlen) serca.
Jej najbardziej znanymi postaciami są:
dusznica bolesna (angina pektoris) i zawał
serca.
Czynniki ryzyka
1.
Wysokie stężenie cholesterolu krwi, szczególnie zaś
wysokie (powyżej 130 mg%) stężenie LDL, niskie
zaś (poniżej 35 mg%) stężenie HDL
2.
Palenie papierosów
3.
Nadciśnienie tętnicze
4.
Cukrzyca (przyspieszająca procesy miażdżycowe)
5.
Otyłość brzuszna
6.
Płeć męska
7.
Podeszły wiek, siedzący tryb życia, menopauza
8.
Podwyższone stężenie fibrynogenu, homocysteiny,
kwasu moczowego we krwi
Występowanie choroby wieńcowej
Choroba wieńcowa, zawał serca i nagła śmierć
sercowa są najczęstszymi przyczynami zgonów
w krajach wysoko rozwiniętych.
Przeciętna roczna częstość występowania choroby
wieńcowej wynosi ok. 250 – 300 nowych
przypadków na 100 tys. mieszkańców.
Na chorobę wieńcową częściej chorują mężczyźni
w wieku 40 – 55 lat. W grupie osób starszych
zapadalność na tę chorobę jest dla obu płci
podobna. Częstość występowania tej choroby
rośnie z wiekiem
Umieralność
W dalszym ciągu w Polsce prawie 80%
zgonów spowodowanych jest chorobami
określanymi mianem cywilizacyjnych
(choroby układu krążenia, nowotwory
złośliwe oraz wypadki, urazy i zatrucia).
Głównymi są choroby układu krążenia,
w przypadku których - w okresie ostatnich
lat - stwierdzono istotną poprawę. W 2002 r.
choroby układu krążenia stanowiły ok.
47,1% zgonów,.
Na początku lat 90-tych były przyczyną
ponad 52% ogółu zgonów. Niekorzystnym
zjawiskiem jest wzrost liczby zgonów
powodowanych chorobami nowotworowymi.
Nowotwory złośliwe
w 1990 r. były przyczyną 18,7% zgonów,
a obecnie 24,4%. Jednocześnie notuje się
wzrost liczby nowych zachorowań, co być
może jest związane z lepszą wykrywalnością
tych schorzeń.
0
1
0
2
0
3
0
4
0
5
0
6
0
w
%
c
h
o
r
o
b
y
u
k
ł
a
d
u
k
r
ą
ż
e
n
i
a
n
o
w
o
t
w
o
r
y
z
ł
o
ś
l
i
w
e
u
r
a
z
y
i
z
a
t
r
u
c
i
a
p
r
z
y
c
z
y
n
y
n
i
e
d
o
k
ł
a
d
n
i
e
o
k
r
e
ś
l
o
n
e
1
9
9
0
1
9
9
5
2
0
0
2
2
p
o
z
o
s
t
a
ł
e
Zawał serca
Najbardziej znana i najbardziej dramatyczna postać
choroby wieńcowej. Jest to martwica fragmentu mięśnia
sercowego spowodowana jego przedłużającym się
niedokrwieniem. Konsekwencje niedokrwienia zależą od
stopnia ograniczenia przepływu krwi przez dany obszar
mięśnia oraz czasu trwania niedokrwienia
Ograniczenie przepływu o 50 – 60 % to niedokrwienie
tolerowane. Ograniczenie przepływu wieńcowego o 60 –
80 % można określić jako niedokrwienie krytyczne.
Zmniejszenie przepływu w tętnicy wieńcowej do 0 – 20
% wartości normalnych to niedokrwienie letalne
(śmiertelne) dla komórek tego obszaru.
Zawał serca i choroba wieńcowa są najczęstszą
przyczyna zgonów w Polsce. Co roku zapada na niego
ok.. 100 ty. Osób (głównie mężczyzn).
40% spośród tych osób umiera w ciągu roku.
Zawał serca c.d.
Ponad 90% zawałów mięśnia sercowego
spowodowanych jest całkowitym zamknięciem światła
tętnicy wieńcowej przez zakrzep powstały w wyniku
pęknięcia blaszki miażdżycowej zwężającej tętnicę.Do
innych przyczyn mogących spowodować zawał serca
należą:
kurcz tętnicy wieńcowej;
wrodzona wada naczyń wieńcowych;
zmiany zatorowo-zakrzepowe w tętnicach wieńcowych;
kardiomiopatia przerostowa
wady zastawek serca
zatrucie czadem,przedawkowanie narkotyków
(np.amfetaminy);
inne;
Nadciśnienie tętnicze
Jest chorobą bardzo rozpowszechnioną.
Głównymi czynnikami ryzyka są: wiek
(czwarta
i piąta dekada życia), płeć męska, obciążenia
rodzinne, cukrzyca typu 2, zaburzenia
przemiany lipidów i palenia papierosów.
Nadciśnieniu sprzyja też otyłość, nadużywanie
alkoholu i mała aktywność fizyczna.
Oszacowano, że w polskiej populacji na tę
chorobę cierpi 12 – 16% mężczyzn i 18 – 30%
kobiet (przy wykrywalności tej choroby w
naszym kraju na poziomie 57 – 82%).
Z danych epidemiologicznych wynika, że aż
46% mężczyzn i 36% kobiet w wieku średnim
ma nadciśnienie tętnicze.
Miażdżyca
Miażdżyca naczyń obwodowych (tzw. miażdżyca
zarostowa) jest wyrazem tego samego procesu,
który doprowadza do choroby wieńcowej. Złogi
lipidowe
i rozrost komórek zwężają światło naczyń. Do tego
dochodzą jeszcze zakrzepy tworzące się na
uszkodzonej wyściółce tętnic (śródbłonku), które
jeszcze bardziej zmniejszają drożność chorego
naczynia. W rezultacie część organizmu jest
niedostatecznie zaopatrywana w tlen i substancje
odżywcze. Najczęściej ze wszystkich tętnic
obwodowych miażdżyca rozwija się w kończynach
dolnych.
Wady serca
Najczęściej dotyczą one zastawek. Wyróżniamy wady serca
wrodzone
i nabyte. Przy nieprawidłowym działaniu zastawek niektóre jamy
serca są bardziej obciążone niż zazwyczaj i przerastają albo
rozszerzają się.
Wady nabyte są częstsze i przeważnie powstają
w wyniku nierozpoznanej lub niedostatecznie leczonej choroby
reumatycznej.
Niektóre z wad serca są uwarunkowane genetycznie, np.: zespół
Wolfa-Parkinsona-White, całkowity blok serca, nadzastawkowe
zwężenie aorty, fibroelastoza wsierdzia, lub stanowią część
zespołów uwarunkowanych genetycznie, np. zesp. Noonan, Ellis-
vanCreveld, Lawrence-Moon-Biedl.
Większość przypadków wad serca jest uwarunkowanych
wieloczynnikowo, co oznacza, że nie znamy konkretnej przyczyny.
Po urodzeniu się jednego dziecka z wrodzoną wadą serca
prawdopodobieństwo, że kolejne dziecko będzie miało wadę serca
wynosi około 2-5%. Jeżeli dwoje dzieci ma wadę serca, to ryzyko
wzrasta do około 10% dla kolejnych ciąż.
Najczęstszymi metodami wykorzystywanymi
do eliminacji wad zastawkowych są zabiegi
chirurgiczne
Zapalenia mięśnia sercowego
Są wywołane np. wspomnianą wcześniej chorobą
reumatyczną. Inne zapalenia wywołane są
wirusami(Coxsackie B1-5,C.A,wirus
opryszczki,grypy,adenowirusy,echowirusy),
bakteriami(np.paciorkowce hemolizujące typu A,Borrelia
burgdeferi,...),grzybami(u chorych z upośledzeniem
odporności),pierwotniakami(np.toxoplazmoza,ch.Chagasa),
pasożyty(włośnie,bąblowiec) czy chorobami
autoimmunologicznymi. Dotyczą mięśnia serca, wsierdzia
lub osierdzia.
Stanem zapalnym mogą być zajęte wszystkie trzy warstwy.
Występuje u ok.. 1% chorych zakżonych wirusami
kardiotropowymi(w przypadku zakażenia wirusem
Coxsackie B nawet u 4%).Stosunkowo duża jest liczba
przypadków nierozpoznawanych,przebiegających klinicznie
bezobjawowo lub skąpoobjawowo.
Kardiomiopatie
Niezapalne choroby mięśnia sercowego
nie będące skutkiem zmian w mięśniu
sercowym powstałych w następstwie
wad serca, nadciśnienia i zwężenia
tętnic wieńcowych oraz zaburzenia
rytmu jego pracy
i przewodzenia bodźców.
Niewydolność serca
Rozwija się m.in. w wyniku wcześniej
wymienionych chorób. Pojawia się wtedy
duszność, początkowo przy wysiłku, a
później nawet w spoczynku. Jeśli zajęte
jest serce prawe, to pojawiają się obrzęki
kończyn dolnych i częste oddawanie
moczu w nocy. Niewydolność świadczy o
poważnym uszkodzeniu mięśnia serca
Kliniczna klasyfikacja niewydolności
krążenia wg.NYHA
I brak dolegliwości,pełna wydolność wysiłkowa
II występowanie dolegliwości w czasie
znacznego wysiłku fizycznego
III występowanie dolegliwości w czasie
niewielkiego wysiłku fizycznego
IV występowanie dolegliwości w czasie
spoczynku
Chorzy w kresie NYHA III i IV charakteryzują
się złym rokowaniem.W ciągu roku umiera 20-
40% chorych
W celu określenia stopnia niewydolności serca
stosujemy badanie próby wysiłkowej:
Choroby żył
są jedną z najczęstszych przyczyn
dolegliwości u chorych, zgłaszających się w
Poradniach Chorób Naczyń. Można przyjąć, że co
piąty Polak cierpi z powodu żylaków a co
sześćdziesiąty z powodu zespołu pozakrzepowego.
Znacznie częściej choroby te dotyczą kobiet, tylko w
ok.1/5 mężczyzn. Ich występowanie wzrasta wraz z
wiekiem, np. żylaki stwierdzono u ok. 5% kobiet 20-
letnich oraz u ok. 57% kobiet po 40 roku życia
.
Analiza epidemiologiczna, przeprowadzona w
1996 roku w dużej aglomeracji miejskiej
(Lublin) wykazała, że chorobowość wynosi
14,3% rocznie. Długotrwałe ograniczenie
zdolności do pracy a często trwałe kalectwo
dają podstawę do zaliczenia ich do chorób
cywilizacyjnych, na równi z chorobami serca,
nowotworami lub cukrzycą
ŻYLAKI KOŃCZYN DOLNYCH:
Są najczęściej występującą chorobą żył. Ich
występowanie wiązane jest z wieloma
przyczynami jednak podstawowym zaburzeniem
jest brak równowagi pomiędzy ciśnieniem krwi
w naczyniach żylnych a wytrzymałością ich
ściany. Pod względem mechanizmu
powstawania wyróżniamy żylaki pierwotne (bez
znanej przyczyny) lub wtórne, powstające na
skutek przebytego w przeszłości zapalenia żył,
ucisku na duże naczynia żylne np. przez guzy
nowotworowe lub też występowanie
wrodzonych przetok tętniczo-żylnych.
Czynniki predysponujące do
powstawania żylaków:
1)
czynniki dziedziczne, potwierdzone w
wywiadzie u ok. 60-80% chorych, najczęściej
związane są ze słabszą budową tkanki łącznej
2)
stojąca postawa ciała człowieka, która w
istotny sposób zwiększa ciśnienie w
naczyniach żylnych kończyn dolnych
3)
okres ciąży i porodu
4)
przewlekłe zaparcia stolca, otyłość oraz
noszenie bardzo obcisłej odzieży
Zapalenie żył
W zapaleniu żył na jakimś odcinku
ściany żyły rozwija się stan
zapalny wraz z wytworzeniem się
zakrzepu. Powstaniu takiego
stanu sprzyjają m.in.: długotrwałe
unieruchomienie, zabiegi
operacyjne, poród, urazy oraz
wspomniane żylaki.
ZAKRZEPICA ŻYŁ
POWIERZCHOWNYCH
:
Występuje zarówno w żyłach o prawidłowej
budowie, jak też zmienionych żylakowato.
Zakrzepica żylakowo zmienionych naczyń
podskórnych występuje u około 10%
chorych z chorobą żylakową, głównie w
zakresie żył odpiszczelowej i odstrzałkowej.
Najczęściej dotyczy ograniczonego odcinka
kończyny, brak jest adenopatii.
Jatrogenne zapalenie żył powierzchownych
najczęściej dotyczy naczyń kończyny górnej
u chorych z przewlekle utrzymywanym
leczeniem wlewami dożylnymi.
ZAKRZEPOWE ZAPALENIE ŻYŁ
GŁĘBOKICH:
Klasyczne przyczyny zakrzepicy żylnej najpełniej
opisuje triada Virchowa. Stanowią je zwolnienie
przepływu krwi, zmiany w ścianie naczynia oraz
zmiany w samej krwi. W obecnej dobie
podkreśla się rolę niedotlenienia ograniczonego
do części krążenia żylnego, które powoduje
uszkodzenie śródbłonka poprzez upośledzenie
metabolizmu jego komórek. (np. zastój żylny lub
też zwolnienie przepływu krwi doprowadzić
mogą do niedotlenienia). Również produkty
uszkodzenia tkanek w miejscu urazu lub
operacji, przenoszone odlegle przez krew mogą
być odpowiedzialne za uszkodzenie śródbłonka i
wystąpienie zakrzepicy.
Kliniczne objawy zakrzepicy żył
głębokich:
1)
Obrzęk kończyny
2)
Ból spoczynkowy i podczas chodzenia
3)
Bolesność uciskowa
4)
Objaw Homansa - bolesność towarzysząca
grzbietowemu zgięciu stopy
5)
Objaw Mozesa - napięta i bolesna część
obwodowa kończyny dolnej
6)
Nadmiernie wypełnione żyły układu
powierzchownego
7)
Zmiany zabarwienia skóry (sinica
kończyny w pozycji stojącej)
Zespół pozakrzepowy:
Jest określany jako utrwalony stan nadciśnienia
żylnego w zakresie obwodowej części kończyny
dolnej, związany z niedrożnością żył głębokich lub
też ich znacznym uszkodzeniem. Typowa jest
niewydolność żył łączących w zakresie podudzia
oraz niewydolność żył podskórnych. Występuje u
85-95% chorych z przebytą zakrzepicą żył głębokich
i jest w dużym stopniu zależna od zastosowanego
pierwotnie postępowania leczniczego. Zespół
manifestuje się obrzękiem, zmianami zanikowymi
skóry i tkanki podskórnej (dermatosclerosis) oraz w
dalszym etapie powstaniem uporczywych
owrzodzeń w okolicy kostek i dolnej części
podudzia. Często towarzyszą mu żylaki oraz bóle
określane mianem chromania żylnego.
Przewlekła niewydolność żylna
Na przewlekłą niewydolność żylną kończyn
(PNŻ) choruje 5-15% osób dorosłych, natomiast
10-15% ma żylaki z grupy 25-50%, u których
stwierdza się jakiekolwiek schorzenia żylne,
niezależnie od rodzaju i stopnia zaawansowania
choroby żylakowej.
W społeczeństwach rozwiniętych zwraca się coraz
większą uwagę na jakość życia. Przewlekła
niewydolność żylna stanowi, więc poważny
problem społeczny, socjalny i ekonomiczny.
Przewlekła niewydolność żylna c.d.
Czynnikami ryzyka powstania PNŻ są płeć (3 :
1 na niekorzyść kobiet), wiek (wzrost
zachorowań w 3. dekadzie życia), ciąża ( u
około 20% kobiet przyczyną powstania PNŻ
była ciąża), otyłość, długie stanie i/lub
siedzenie, przyjmowanie estrogenów
( antykoncepcja, hormonoterapia zastępcza).
U pacjentów z PNŻ pod koniec dnia występuje
uczucie ciężkości kończyn, może pojawić się
ból
i kurcze występujące najczęściej w nocy.
Pamiętaj!
Ważne dla profilaktyki chorób układu
krążenia są działania mające na celu
promocję zdrowego trybu życia
Oraz regularne badania kontrolne
Bibliografia
ABC
układu krążenia
artykuł lek. med. Marcina Pustkowskiego,
lekarza rodzinnego napisany
w marcu 2000 dla serwisu RES MEDICA
Choroby układu krążenia i ich leczenie artykuł lek. med. Marcina
Pustkowskiego, lekarza rodzinnego napisany
w marcu 2000 dla serwisu RES MEDICA
Choroba wieńcowa artykuł lek. med. Ryszarda Feldmana,
ordynatora III Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Praskim p.
w. Przemienienia Pańskiego w Warszawie, napisany w styczniu 2000
dla serwisu RES MEDICA
„Choroba niedokrwienna serca” red. Kazimierz Wrześniewski,
Dorota Włodarczyk
Co to jest kardiomiopatia? artykuł lek. med. Barbary Zalewskiej;
"Żyjmy dłużej" 3 (marzec) 2001
Nadciśnienie tętnicze
artykuł prof. dr. hab. med. Zbigniewa
Gacionga z Kliniki Chorób Wewnętrznych i Nadciśnienia Tętniczego
Akademii Medycznej w Warszawie; "Żyjmy dłużej" 7 (lipiec) 1999
Dziękuję za uwagę