ERM II
Exchange Rate Mechanism
ERM II jest systemem łączącym
waluty krajowe państw UE oraz
euro, działającym na zasadzie
stałych, ale dostosowywanych
(fixed but adjustable) kursów
walutowych z ustalonym kursem
centralnym i standardowym
pasmem wahań +/- 15 proc.
ERM II
Podstawą funkcjonowania
mechanizmu jest zawsze
wielostronna umowa pomiędzy
danym państwem członkowskim,
krajami członkowskimi strefy euro,
EBC oraz innymi państwami
członkowskimi uczestniczącymi w
mechanizmie.
ERM II
Przy wahaniach kursów zbliżających się do
krańców pasma podejmowane są interwencje – z
zasady automatyczne i nieograniczone, chyba że
byłyby sprzeczne z nadrzędnym celem
stabilności cenowej w danym państwie
członkowskim lub strefie euro. Każdy uczestnik
ERM II, również EBC, ma prawo inicjowania
poufnej procedury mającej na celu korektę
kursów centralnych. Krajowy bank centralny
może pozyskać na interwencję w obronie kursu
krótkookresowe finansowanie ze źródeł EBC, co
powoduje, że jest on w pewien sposób
współodpowiedzialny za spełnienie kryteriów
przez państwo kandydujące do strefy euro.
ERM II
Na wniosek państwa członkowskiego możliwe jest
oficjalne uzgodnienie pasma wahań węższego niż
standardowe. Tego rodzaju decyzje są
podejmowane indywidualnie, w drodze wyjątku,
jako że pasmo standardowe jest uznawane za
właściwe dla państw członkowskich podążających
ścieżką konwergencji. Zastosowanie wielostronnie
uzgodnionego węższego pasma można rozważać
jedynie w odniesieniu do krajów znajdujących się
na bardzo zaawansowanym etapie konwergencji.
Tak stało się w przypadku Danii, gdzie przedział
wahań wynosi +/ -2,25proc.
ERM II
Najdłużej, bo od roku 1999, w wężu
pozostaje korona duńska. Dania uzyskała
klauzulę opt-out, więc nie jest
zobowiązana do wprowadzenia euro.
Duńskie elity polityczne i gospodarcze są
przekonane co do przyjęcia euro, ale
społeczeństwo pozostaje niechętne. W
referendum przeprowadzonym w 2000 r.
przeciw wspólnej walucie opowiedziało się
53,2 proc. głosujących. Prawdopodobnie w
przyszłym roku Duńczycy ponownie
przeprowadzą referendum.
ERM II
Po wejściu do ERM II złoty nie mógłby się osłabić
lub umocnić więcej niż o 15 proc. wobec
parytetu centralnego ustalonego
w negocjacjach między MF i NBP z jednej strony
a Komitetem ERM II złożonym z przedstawicieli
ministrów finansów i banków centralnych
państw członkowskich oraz KE i EBC z drugiej
strony. Gdyby parytet został ustalony na
poziomie 4 zł za 1 euro, polski złoty musiałby się
utrzymywać w przedziale 3,40–4,60 zł za euro.
Można wynegocjować zmianę parytetu
centralnego w trakcie pobytu w ERM II.
ERM II
Słowacja dwukrotnie zmieniała parytet, ale
zawsze był to ruch tylko w jedną stronę
(wzmocnienia waluty narodowej).
Osłabienie jej kursu podczas pobytu
w poczekalni do euro nie udało się nikomu,
gdyż jest to między innymi uregulowane
w traktacie z Maastricht. Można także
negocjować szerokość korytarza. Może być
on węższy, ale 15 proc. stanowi górną
granicę.
ERM II
Waluta musi przebywać w ERM II minimum
dwa lata.
Są jednak wyjątki. Krócej w poczekalni były
Finlandia i Hiszpania, a także Słowenia.
Obecnie w ERM II, oprócz wspomnianej już
Danii, są kraje bałtyckie: Estonia, Łotwa
i Litwa. Ta ostatnia była o krok od euro, ale
na przeszkodzie stanęła inflacja o 0,07
proc. wyższa niż kryterium z Maastricht.