PSYCHOLOGICZNE

ASPEKTY CIĄŻY

WYSOKIEGO RYZYKA

Ciąża i urodzenie dziecka – zwłaszcza

pierwszego – spełnia kryteria krytycznego

wydarzenia. Przynosi poważną zmianę życiową,

wymaga modyfikacji relacji mąż – żona i relacji z

otoczeniem. Wymaga znalezienia nowych

sposobów postępowania, bądź zmiany

dotychczasowych wzorów zachowań.

Jest to również wydarzenie rozciągnięte w czasie z

kulminacją w momencie porodu, co sprawia, że

radzenie sobie staje się procesem dynamicznym.

W przypadku ciąży powikłanej do
„zwykłych” elementów krytycznego
wydarzenia dołączają się dodatkowe

–

zagrożenie przebiegu ciąży, zdrowia
dziecka i matki – które przyczyniają

się do

wzrostu obciążenia i napięcia.

 

• ciąże zagrożone poronieniem
• zagrożone przedwczesnym

porodem

Ciąża wysokiego ryzyka – to ciąża w
której fizjologiczne i/ lub psychologiczne
czynniki występujące u matki lub dziecka
są postrzegane jako zagrażające ich
zdrowiu, wzajemnej relacji lub życiu

Ciąże patologiczną określają

następujące czynniki:

• Obecność chorób somatycznych i

komplikacji ginekologiczno-położniczych

• Traumatyczne wydarzenia doświadczane w

okresie ciąży

• Problemy psychologiczne lub zaburzenia

psychiczne

• Zakłócenia relacji partnerskich
• Trudności lub niemożność zaakceptowania

ciąży

• Słaba więź z dzieckiem lub jej brak

Czynniki biologiczne

• gdy ciężarna choruje na przewlekłe

choroby somatyczne (nadciśnienie,
wady serca cukrzyca ciążowa,
choroby nerek itd.)

• podział na choroby sprzed ciąży i

choroby nabyte w trakcie ciąży

Czynniki psychologiczne

• silne negatywne emocje
• stres psychologiczny
• konflikty emocjonalne

Czynniki socjologiczne

• sytuacja socjalna kobiety
• jej tryb życia
• wiek
• sytuacja materialna
• jej dostępność do opieki medycznej

Jeśli nawet uda się powstrzymać
objawy patologiczne i utrzymać
ciąże, to w świadomości kobiety
pozostaje obawa, iż następstwa
zaburzeń trwają w dalszym ciągu
w postaci nieprawidłowości w
rozwoju płodu.

Doświadczane wcześniej objawy

(krwawienia, skurcze, ból) stanowią dla

kobiety ciężarnej przeżycie zagrożenia

życia jej dziecka - rozpatrywanie w

kategoriach przeżyć traumatycznych

Negatywne emocje utrzymują się nawet

po ustąpieniu objawów somatycznych –

dlatego mogą być czynnikiem wtórnie

zagrażającym ciąży.

Kobiety hospitalizowane

• spostrzegają sytuację w której się

znalazły bardziej negatywnie

• stan swojego zdrowia i przebieg ciąży

za w wyższym stopniu zagrożony niż
u kobiet z ciążą wysokiego ryzyka
leżące w domu.

Czynniki stresujące podczas

hospitalizacji:

• rozłąka z rodziną
• pobyt w obcym miejscu
• obawy nieporadzenia sobie z obowiązkami

domowymi pozostałych członków rodziny

• wyłączenie ze środowiska pracy (kontakty z

miejscem pracy, obawa o perspektywy

zawodowe)

• tęsknota za rodziną (mężem, dziećmi)
• trudności w komunikacji z personelem

medycznym

• przymusowy kontakt z innymi

pacjentkami na sali

• osłabienie fizyczne z powodu

długotrwałego pozostawania w łóżku

• niepokój związany z wpływem

przyjmowanych lekarstw na
rozwijające się dziecko

Kobiety hospitalizowane z

powodu patologii ciąży

opisują siebie jako:

• znużone
• zatroskane
• wyizolowane
• depresyjne
• odczuwają brak wpływu na

zaistniałą sytuację, brak kontroli
nad swoim ciałem