Zasady postępowania z chorymi
wysokiego ryzyka w praktyce
ambulatoryjnej
Jak zapobiegać zdarzeniom
sercowo-naczyniowym u
pacjenta z niewydolnością serca
Michał Wierzchowiecki
II Klinika Kardiologii Katedry
Kardiologii Akademii Medycznej
im. Karola Marcinkowskiego w
Poznaniu
Wysokie ryzyko CHF
nadciśnienie tętnicze, CAD, DM, HLP,
otyłość, wywiad rodzinny
Śmiertelność
roczna
Historia naturalna
niewydolności serca
Przyczyny NS
ETIOLOGIA
•
CHNS (60%)
•
Nadciśnienie
tętnicze
•
Kardiomiopatie
•
Wady serca
Przyczyny zaostrzenia
•
Pochodzenia sercowego AF,
AFI, ZS
•
Pochodzenia pozasercowego
–
Ch. Tarczycy
–
Niedokrwistości
–
Stany zapalne
–
Niewydolność nerek
–
Zatorowość płucna
•
Związane z leczeniem
–
Zła współpraca z chorym
–
Leki: cytotoksyczne, NLPZ,
antyarytmiczne
Asymptomatyczna
niewydolność serca
• Występuje często (ok. 50% objawowej NS)
• Potwierdzenie rozpoznania w badaniu
echo (EF < 40%)
• W badaniach przesiewowych należy
uwzględnić populację o dużym
nagromadzeniu czynników ryzyka
(cukrzyca, nadciśnienie, hiperlipidemia,
przerost LK, palenie tytoniu)
• Pomocnym może być oznaczenie BNP.
• Wymaga wdrożenia leczenia
Etapy rozwoju niewydolności
serca
Rozkurczowa niewydolność
serca
• Objawy niewydolności serca
– W badaniu ECHO
• Prawidłowa funkcja skurczowa LK (EF>45%)
• Nieprawidłowa funkcja rozkurczowa;
Doppler: nieprawidłowa relaksacja LK,
sztywność, rozszerzalność i napełnianie
– Częściej w przebiegu nadciśnienia
tętniczego, u kobiet, w starszym wieku
Rozpoznawanie niewydolności
serca
Dane subiektywne
(50% rozpoznań błędnych)
Objawy
Oznaki
Odpowiedź
na leczenie
Echo
ew. BNP
Potwierdzeni
eobiektywne
Ocena funkcji skurczowej i rozkurczowej
Asymptomatyczna NS
ECHO
Algorytm rozpoznawania NS
Podejrzenie NS
Podejrzenie NS
Objawy kliniczne
Objawy kliniczne
Rozpoznać chorobę serca, EKG,
Rozpoznać chorobę serca, EKG,
RTG, ew. peptydy natriuretyczne
RTG, ew. peptydy natriuretyczne
badania
badania
ECHO, anigoigrafia,
ECHO, anigoigrafia,
bad. radioizotopowe, NMR
bad. radioizotopowe, NMR
Ustalić etiologię, rodzaj dysfunkcji,
Ustalić etiologię, rodzaj dysfunkcji,
stopień, czynniki wywołujące
stopień, czynniki wywołujące
Wybór terapii
Wybór terapii
Gdy prawidłowe, NS
Gdy prawidłowe, NS
mało prawdopodobna
mało prawdopodobna
Gdy prawidłowe, NS
Gdy prawidłowe, NS
mało prawdopodobna
mało prawdopodobna
Ew. dodatkowe
Ew. dodatkowe
bad. diagnostyczne
bad. diagnostyczne
Badania +
Badania +
Schemat postępowania w NS
Ustalenie rozpoznania
Ustalenie rozpoznania
Ustalenie etiologii NS
Ustalenie etiologii NS
Rozpoznanie czynników wywołujących zaostrzenia NS
Rozpoznanie czynników wywołujących zaostrzenia NS
Rozpoznanie chorób towarzyszących
Rozpoznanie chorób towarzyszących
Ocena nasilenia objawów
Ocena nasilenia objawów
Prognozowanie przebiegu choroby
Prognozowanie przebiegu choroby
Przewidywanie powikłań
Przewidywanie powikłań
Wybór odpowiedniego leczenia
Wybór odpowiedniego leczenia
Edukacja chorego i rodziny
Edukacja chorego i rodziny
Monitorowanie przebiegu choroby
Monitorowanie przebiegu choroby
Cele leczenia niewydolności
serca (NS)
1. Zapobieganie
• Zapobieganie i/lub leczenie chorób
prowadzących do dysfunkcji i NS
• Po wykryciu dysfunkcji serca,
zapobieganie jej progresji do NS
2. Zmniejszenie (ustąpienie objawów),
poprawa jakości życia
3. Zmniejszenie śmiertelności,
wydłużenie życia
Metody leczenia niewydolności
serca
Porady
i zalecenia ogólne
Farmakoterapia
Urządzenia
i zabiegi chirurgiczne
Wysiłek i trening
Leczenie
Leczenie NS
Inhibitor ACE
(lub ARB
przy nietolerancji)
Beta-Bloker(?)
Beta-Bloker
ARB(?)
Diuretyk (?)
Diuretyki
Naparstnica
Spironolakton
Dobutamina
Dopamina
I
I
II
II
III
III
IV
IV
Rewaskularyzacja?
Resynchronizacja?
Wszczepienie ICD
Wspomaganie mechaniczne
Przeszczep serca
Inhibitory ACE w
niewydolności serca
Osiąganie dawki docelowej
Peryndopr
yl
Enalapr
yl
Ramipry
l
Kaptopr
yl
Lizynopryl
Dawka
dolcelowa
4 mg 1 x
dz
10 mg 2
x dz.
5 mg
2 x dz
50 mg 3
x dz
20 mg 1 x
dz
5 mg 2
x dz
2,5 mg
2 x dz
25 mg 3
x dz
10 mg 1 x
dz
2,5 mg
2 x dz
1,25 mg
2 x dz
12,5 mg
3 x dz
5 mg 1 x
dz
Dawka
początko
wa
2 mg 1 x
dz
2,5 mg
1 x dz
1,25 mg
1 x dz
6,25 mg
3 x dz
2,5 mg 1 x
dz
Antagoniści receptora
angiotensyny (ARB) w
randomizowanych badaniach
ARB
Losartan
Walsartan
Kandesartan
Telmisartan
Dawka (mg)
1x12,51x50-100
2x402x160
1x41x32
1x401x80
Badania
ELITE (1999)
ELITE II (2000)
OPTIMAL(2002)
ValHeFT (2001)
VALIANT (2003)
RESOLVED (1999)
CHARM overall
CHARM Added Trial
CHARM Alternative Trial
CHARM Preserved trial
ONTARGET (2005)
Wyniki
vs kaptopryl ↓śmiertelność
podobny efekt, lepsza tolerancja
-//-
+ACEI lub + LBA korzystnie na
złożony p. końcowy
+ ACEI i LBA ↑ śmiertelność
↓śmiertelność po zawale
Skuteczność jak enalapryl
+ enalapryl ↑ skuteczność
↓śmiertelność
↓śmiertelność vs trandolapril
również + LBA
↓śmiertelność gdy nietoler ACEI
↓hospitalizacji bez wpływu na
śmiertelność w rozkurczowej NS
?
Podobna śmiertelność po ACEI i
ARB. Obiecujące wyniki: łączenie
ACEI i ARB lub ARB
Metaanaliza Inga i wsp.
Zalecane dobowe dawki początkowe,
kolejne i docelowe leków B-
adrenolitycznych u chorych z
niewydolnością serca
Warunki rozpoczęcia terapii B-
adrenolitykiem
• Stabilna niewydolność serca
• Bez objawów retencji płynu
• Bez konieczności leczenia dożylnie
preparatami inotropowo-dodatnimi
• Ciśnienie skurczowe >90 mmHg
• Spoczynkowe tętno> 60/min
• Nie przebywający na oddziale intensywnej
terapii
• Nie otrzymujący wziewnych B-mimetyków
• Otrzymujący ACEI(?)
Klasyfikacja niewydolności
serca ACC/AHA
Stopień A
Osoby wysokiego
ryzyka NS, ale
bez uszkodzenia
mięśnia
sercowego (bez
dysfunkcji
mięśnia) i bez
objawów NS
Stopień C
Dysfunkcja
mięśnia
sercowego
łącznie z
wystąpieniem
objawów NS
Stopień B
Uszkodzenie
mięśnia
sercowego
(dysfunkcja
mięśnia
sercowego) ale
bez objawów NS
Stopień D
Ciężka NS
wymagająca
specjalnych
interwencji
leczniczych
NYHA I, II, III
NYHA IV
Klasyfikacja niewydolności
serca ACC/AHA
• Walka z
czynnikami
ryzyka
rozwoju NS
• Inhibitory
ACE
w
wybranych
grupach
pacjentów
Stopień
A
Stopień C
Stopień B
Stopień
D
• Czynniki
ryzyka –
jak stopień
A
• Inhibitory
ACE
• Beta-
adrenolity
ki
• Jak A, B, C
• Mechaniczne
wspomaganie LK
• Kwalifikacja do
przeszczepu
• Doraźne
stosowanie leków
intotropowych
dożylnie
• Stała opieka
szpitalna
• Czynniki ryzyka –
jak stopień A
• Według wskazań i
standardów
leczenia:
– Diuretyki
– Inhibitory ACE
– Beta-
adrenolityki
– Digoksyna
– Spironolakton
NYHA I, II, III
NYHA IV
Algorytm postępowania u chorych z
podwyższonym ryzykiem rozwoju
niewydolności serca lub bezobjawową
dysfunkcją LK
Czy występują czynniki ryzyka:
•choroba wieńcowa
•nadciśnienie tętnicze
•DM
•Leczenie lekami kardiotoksycznymi
•Alkoholizm
•Wywiad rodzinny w kierunku kardiomiopatii
Tak
Eliminacja lub zmniejszenie czynników ryzyka wg standardów postępowania
w tych jednostkach chorobowych
Czy obecne są choroby usposabiające do wystąpienia niewydolności serca?
Czy występują objawy sugerujące niewydolność serca w wysiłku lub spoczynku?
Oznacz stężenie BNP
Czy obecne są cechy uszkodzenia LK
w bad. Obrazowych (Echo, RTG)
Bezobjawowa dysfunkcja serca
Leczenie
•ACEI
•B-bloker (IHD, HA)
Tak=ROZPOZNANIE NIEWYDOLNOŚĆI SERCA
(patrz algorytm postępowania w objawowej NS
Tak
Tak
Tak
Nie
Nie
Nie
Rozważ, czy istnieje możliwość leczenia przyczynowego
Rozwój niewydolności serca u
chorych z dużym ryzykiem, bez
zmian organicznych w sercu
HOPE
Dni obserwacji
N
ie
w
yd
o
ln
o
ść
s
e
rc
a
EUROPA
p
p
lacebo
lacebo
5
5
0
0
1
1
2
2
3
3
4
4
lata
lata
p = 0.002
p = 0.002
0.0
0.0
0.5
0.5
1.0
1.0
1.5
1.5
2.0
2.0
(%)
(%)
RRR-39%
RRR-39%
Perindopryl
Perindopryl
Farmakologiczne leczenie
rozkurczowej NS
Brak obowiązujących standardów
1. ACEI poprawiają relaksację i fazę rozkurczu
po długotrwałym stosowaniu zmniejszenie
przerostu przy nietolerancji ARB
2. LBA zwalniają czynność serca i powodują
wydłużenie okresu rozkurczu
3. Antagoniści wapnia (werapamil)
4. Diuretyki, ostrożnie aby nie spowodować
nagłego obniżenia obciążenia wstępnego
Główne przyczyny
niepowodzeń w NS
CHORZY
• Nieprzestrzeganie zaleceń
pobierania leków
• Brak zrozumienia choroby,
czynników ryzyka
• Brak umiejętności samokontroli
Główne przyczyny
niepowodzeń w leczeniu NS
LEKARZE
•
Niewłaściwe rozpoznanie
•
Nierozpoznana przyczyna zaostrzenia
•
Brak dostępu do ważnych badań
–
ECHO
–
BNP
•
Zbyt rzadkie stosowanie ważnych leków
•
Złe schematy dawkowania leków
•
Brak programów rehabilitacji ruchowej
•
Niedostateczna znajomość niewydolności
rozkurczowej
•
Zła organizacja systemu kontroli chorych
Leczenie przez lekarzy pierwszego
kontaktu niewydolności serca
Improvement HF 2003
• 1361 lekarzy pierwszego kontaktu,
15 krajów
• ACEI – 60%
• LBA – 34%
• Łącznie ACEI+LBA – 20%
• Dawki zwykle o 50% mniejsze od
rekomendowanych
Farmakoterapia NS przez lekarzy
rodzinnych w mieście Poznaniu
Poradnie Podstawowej
Opieki Zdrowotnej oraz
Kardiologiczne
Lekarze I kontaktu
Lekarze Rodzinni
Kardiolodzy
Poznański Program Opieki nad chorymi z NS
prowadzony przez II Klinikę Kardiologii w
Poznaniu
PORADNIA
NIEWYDOLNOŚCI
SERCA
Kardiolog,
Rehabilitant,
Pielęgniarka NS,
Psycholog
Oddziały Chorób
Wewnętrznych oraz
Kardiologiczne
Lekarze z tych oddziałów
Wczesna diagnostyka
Ocena czynnościowa
Prognozowanie i stratyfikacja
chorych
Optymalizacja leczenia
Kwalifikacja do rehabilitacji
ruchowej
Info dla lek. Rodzinnych
Ew wskazania do transplantcji
Działalność edukacyjna
II KLINIKA KRADIOLOGII
Koordynacja merytoryczna
Programu Organizacja szkolenia
Leczenie ciężkiej i zaostrzonej
CHF Ocena efektywności
programu
WIZYTY
KONTROLNE 14
dni – 1 rok
1 miesiąc
3
miesiące
6 miesięcy
12
miesięcy
7-14 dni po wypisie ze
szpitala
Program pomocy domowej
Pielęgniarka NS
Program poradnictwa telefonicznego
Pielęgniarka NS
Administracja systemu
opieki zdrowotnej
Poznański wielodyscyplinarny program
leczenia chorych z PNS. Wierzchowiecki M,
Poprawski K. i wsp
1-roczna obserwacja
OWD – opieka wielodyscyplinarna
OR – opieka rutynowa
p<0,05
p<0,001
p<0,05
Poznański wielodyscyplinarny program
leczenia chorych z PNS. Wierzchowiecki M,
Poprawski K. i wsp
1-roczna obserwacja
OWD – opieka wielodyscyplinarna
OR – opieka rutynowa
Wnioski
• Prowadzenie chorych z niewydolnością serca
wymaga kompleksowego podejścia z
uwzględnieniem zapobiegania, wczesnego
wykrywania i monitorowania leczenia
• Implementacja standardów rozpoznawania i
leczenia do praktyki klinicznej jest niewystarczająca
• Należy podjąć szerokie działania edukacyjne w
środowisku medycznym
• Należy zwiększyć dostęp lekarzy do badań
diagnostycznych, zwłaszcza Echo
• Wielospecjalistyczna opieka nad chorymi z NS może
przyczynić się do poprawy wyników leczenia