Portret trumienny

Kiedy powstawały

• Powstawały po śmierci osoby na nich

przedstawionej, nigdy wcześniej.
Powszechne było iż dopiero po
śmierci można zobaczyć
najprawdziwszy wizerunek osoby
zmarłej.

Malarze

• Zazwyczaj anonimowi, różnej klasy swoje

dzieła tworzyli na podstawie oglądu zwłok,

wcześniejszych wizerunków zmarłego oraz

wskazówek członków rodziny.

• Ich sztukę zalicza się do malarstwa

sarmackiego, którego styl jest surowy i

poważny a główny i jedyny temat to

hieratycznie ujęte postaci w tradycyjnych

szlacheckich strojach. Nie ma w nich nic z

barokowych elementów, odznaczają się

dostojeństwem, prostotą i realistycznością.

Elementy portretu i ich

symbolika

• Osoby są

pokazane na
pierwszym planie.
Często portrety
posiadają złote
tło, symbolizujące
wieczność,
nieśmiertelność i
niebo.

Funkcja

• Portret odgrywał najważniejszą rolę

podczas nabożeństwa pogrzebowego.
Zastępował, spoczywającego w trumnie
zmarłego, „słuchał” kazań. Przede
wszystkim jednak pobudzał pobożność
żałobników, nie spuszczając ich z oka.

• Portrety przechowywane były później w

kościele gdzie odbywały się
uroczystości.

Portrety

KONIEC