Bezrobocie

Bezrobocie to sytuacja, w której część

osób w wieku produkcyjnym, zdolnych
i gotowych do pracy na typowych
warunkach występujących w
gospodarce, pozostaje bez pracy,
pomimo, że jej szuka

Stopa bezrobocia

Stopa bezrobocia to odsetek siły

roboczej pozostającej bez pracy

Społeczne skutki bezrobocia:

• Pogorszenie stanu zdrowia

społeczeństwa

Bezrobocie powoduje pogorszenie stanu zdrowia
zarówno fizycznego jak i psychicznego. Badania
przeprowadzone w USA wykazały, że 1% wzrostowi
bezrobocia w ciągu 6 lat towarzyszył wzrost
umieralności na choroby serca o 1,9%, natomiast
niemieccy naukowcy wykazali, że ludzie
bezrobotni po półtorarocznym bezrobociu
odznaczają się znacznie gorszym stanem zdrowia
niż ludzie pracujący

• Izolacja społeczna bezrobotnych

Izolacja społeczna po utracie pracy wiąże się z utratą
stałego kontaktu ze środowiskiem pracowniczym,
odcięciem się od dotychczasowego trybu życia, ludzi, z
którymi przez wiele lat spędzało się 8-10 godzin
każdego dnia.

• Wzrost niezadowolenia społeczeństwa,

które może doprowadzić do przewrotu politycznego w
kraju. Sytuacja tak miała miejsce np. w Niemczech
przed II wojna światową

• Wzrost przestępczości

Prowadzone badania wykazują, że wskaźnik
przestępczości wśród bezrobotnych jest znacznie
wyższy niż wśród ludzi pracujących. Spowodowane jest
to nie tylko sytuacją materialną, ale także
towarzyszącym bezrobociu zaburzeniom
psychosomatycznym.

•Rozwój patologii
społecznych

Efektem długotrwałego bezrobocia
może być między innym alkoholizm. W
rodzinach, gdzie oboje rodzice są
bezrobotni niekiedy zaobserwować też
można przemoc i agresję, a także
wzrost liczby rozwodów.

• Utrata kwalifikacji

Najbardziej narażoną na skutki dezaktywacji
zawodowej grupę ludzi stanowią młodzi ludzie,
często absolwenci szkół wyższych. Zaobserwować
można u nich trwałe zmiany w psychice.
Frustracja, obojętność, zahamowanie rozwoju
osobowości, obniżenie aspiracji edukacyjnych, lęk
o przyszłość w rezultacie prowadzą do
alkoholizmu, narkomanii i przestępczości

Etapy reakcji na utratę

pracy:

1. Szok

2. Pseudooptymizm

3. Pesymizm

4. Fatalizm

1. Na ogół wiadomość o pozbawieniu pracy wywołuje

wstrząs psychiczny. Człowiek reaguje złością, agresją.

Szok jest reakcją oszołomienia, zagubienia, często

związany jest z lękiem, odrętwieniem i niedowierzaniem.

Faza szoku trwa do trzech miesięcy.

2. Po około trzech miesiącach bezrobotny wchodzi w fazę

pseudooptymizmu. Zwraca uwagę na dobre strony

bezrobocia /mogę się wreszcie wyspać, zająć się swoim

hobby/, traktując go jako czas urlopu. Jest to jednak

złudne, ponieważ urlop jest z góry określoną przerwą w

pracy i nie prowadzi do utraty związków ze swoim

środowiskiem pracy. Bezrobotny bardzo szybko

spostrzega, że jego sytuacja staje się podobna do

sytuacji „względnej deprywacji”, gdyż jest pozbawiony

wielu gratyfikacji emocjonalnych, społecznych i

ekonomicznych, co jest skutkiem zerwania więzi z

dawnym światem pracodawcy i zatrudnionych.

3. Po okresie około pół roku poczucie zagrożenia

znacznie wzrasta, gdy poszukiwanie pracy kończy

się niepowodzeniem. Pojawia się wtedy

przekonanie, że i tak nic się nie da zrobić. Jest to

faza pesymizmu. Jednostkę ogarnia troska o

przyszłość, co będzie dalej.

4. W przedłużającym się okresie bezrobocia człowieka

ogarnie beznadziejność, apatia. Wielu zaprzestaje

poszukiwać pracy. To faza fatalizmu. Wtedy pojawia

się syndrom bezrobocia, często dehumanizacja,

depersonalizacja, zaburzenia psychiczne i

zaburzenia psychosomatyczne. Zależy to od

subiektywnego zaangażowania w dotychczasową

pracę.

Ekonomiczne skutki

bezrobocia:

• Straty produkcji w gospodarce

Liczba produkowanych dóbr i usług jest znacznie

mniejsza niż możliwości produkcyjne gospodarki

• Rozwój szarej strefy

Proponowane niskie wynagrodzenie, kiepskie

warunki pracy i wysokie składki i podatki

powodują, że
ludzie bezrobotni często pracują
w szarej strefie, rejestrując się jednocześnie
jako bezrobotni i pobierając zasiłek.

• Pogorszenie stanu budżetu państwa

- zmniejszenie wpływów do budżetu z podatków
- duże nakłady finansowe na zasiłki i inne formy

pomocy społecznej
- spadek sprzedaży produktów – z powodu braku

dochodów ludzie bezrobotni ograniczają wydatki do

minimum, które tylko pozwoli im przetrwać

• Pogorszenie sytuacji materialnej

społeczeństwa (bezrobotnych i ich

rodzin)

Poprzez spadek dochodów całych rodzin rozszerza

społeczne kręgi ubóstwa

• Emigracja zarobkowa

Wykształceni, młodzi ludzie (i nie tylko) nie mogąc
znaleźć w kraju dobrze płatnej i godziwej pracy,
wyjeżdżają szukać jej za granicą, zasilając tym
samym zasoby siły roboczej innego państwa.

• Niewykorzystany potencjał ludzki

Ludzie posiadający kwalifikacje do wykonywania
poszczególnych zawodów, będąc bezrobotnymi
sprawiają, że ich umiejętności nie są wykorzystywane

• Drenaż finansów publicznych na

zasiłki i inne świadczenia socjalne

–

wiąże się to z wcześniej wymienionym skutkiem –
pogorszenie stanu budżetu państwa.
Strata ponoszone przez państwo wiążą się nie tylko
z brakiem wpływów do budżetu z podatków, ale
także z ogromnymi nakładami finansowymi
inwestowanymi w programy socjalne dla
bezrobotnych

• Straty we wpływach podatkowych