POLITYKA
PRZEMYSŁO
WA



Polityka Przemysłowa - ogół skoordynowanych
działań rządów, skierowanych na kształtowanie
warunków określających reakcje podmiotów
gospodarczych, z zamiarem osiągnięcia celów
uznanych za ważne



Inne ujęcie polityki przemysłowej - tworzenie
ogólnych warunków sprzyjających działalności
gospodarczej, promowanie restrukturyzacji
przedsiębiorstw oraz otwieranie rynków

Polityka przemysłowa - to działalność
interwencyjna państwa prowadzona w stosunku do
przemysłu, a mająca na celu:



zwiększanie zdolności konkurencyjnej przemysłu
na rynkach zagranicznych



stymulowanie zmian strukturalnych w przemyśle



poprawę efektywności wykorzystania zasobów
przez właściwą ich alokację



pobudzanie aktywności innowacyjnej w przemyśle

FORMY POLITYKI

PRZEMYSŁOWEJ



polityka pośrednia - oddziaływanie na
otoczenie przedsiębiorstw przemysłowych



polityka bezpośrednia - działania
kierowane bezpośrednio do
przedsiębiorstw przemysłowych

POLITYKA PRZEMYSŁOWA ZE

WZGLĘDU NA JEJ ADRESATA



mikroekonomiczna - skierowana tylko do
przedsiębiorstw



makroekonomiczna - zajmuje się
przemysłem jako sektorem gospodarki

CHARAKTER POLITYKI

PRZEMYSŁOWEJ



1. Polityka aktywna polegająca na pobudzaniu zmian
strukturalnych w przemyśle poprzez oddziaływanie na
konkurencyjność
Aktywny rodzaj polityki przemysłowej ma za zadanie
pobudzanie zmian strukturalnych w przemyśle, innowacyjności
oraz podnoszenie efektywności i konkurencyjności
międzynarodowej przedsiębiorstw przemysłowych.



2. Polityka pasywna polegająca na podejmowaniu działań
ochronnych wobec przemysłu
Działania ochronne stanowią drugi typ działań stosowanych w
polityce przemysłowej. Celem ich jest utrzymanie poziomu
zatrudnienia w schyłkowych gałęziach przemysłu. Chodzi o
zapewnienie bezpieczeństwa ekonomicznego kraju przez
utrzymanie zdolności produkcyjnych.

CELE POLITYKI

PRZEMYSŁOWEJ



wspieranie postępu naukowo-technicznego decydującego o

konkurencyjności wyrobów wspólnotowych,



wspieranie rozwoju tzw. przemysłów strategicznych

zapewniających utrzymanie lub rozszerzenie na światowych

rynkach udziału w produkcji nowych generacji wyrobów, opartych

na nowoczesnych technologiach ważnych dla obronności

prestiżowych z punktu widzenia pozycji międzynarodowych



restrukturyzacja przemysłów tradycyjnych wydobywczego,

energetycznego, hutniczego, tekstylnego



pobudzanie i restrukturyzacja przemysłu w regionach

opóźnionych w rozwoju o zanikającej produkcji przemysłów

"schyłkowych", o wzrastających tendencjach do strukturalnego

bezrobocia, wymagających szybkiej poprawy stanu środowiska

naturalnego.



promocja eksportu.

INSTRUMENTY POLITYKI

PRZEMYSŁOWEJ:



Bodźcowe



Regulacyjne



Bezpośrednie

INSTRUMENTY
BODŹCOWE



Oddziałują na wielkość produkcji, ceny, sytuację
finansową i organizacyjną przedsiębiorstw



Są to subsydia, które mogą przybierać rozmaite
formy, jak np. ulgi podatkowe, ulgi celne,
preferencyjne kredyty, gwarancje eksportowe,
przyspieszona amortyzacja, dostawy rynkowe po
niższych cenach



Mogą być skierowane do przedsiębiorstw lub
odbiorców ich produktów, mogą mieć charakter
powszechny lub selektywny.

CEL INSTRUMENTÓW

REGULACYJNYCH



Takie przekształcenie produkcji, które pozwala na:
obniżenie

kosztów,

likwidację

barier

rozwoju,

zmniejszenie zniekształceń cen wynikających z
monopoli,

szybkie

wprowadzanie

zmian

technologicznych.



Właściwa regulacja w przemyśle powinna pomagać w
zmniejszeniu

bezpośrednich

kosztów

produkcji,

obniżać bariery



Rozwoju

przedsiębiorczości,

zmniejszać

zniekształcenia systemu cen, sprzyjać zmianom
technologii.

INSTRUMENTY

BEZPOŚREDNIEGO

ODDZIAŁYWANIA



Państwo może prowadzić politykę przemysłową
poprzez odpowiednie kształtowanie systemu swoich
zakupów lub może być aktywne jako właściciel
przedsiębiorstw

Bariery rozwoju polskiego przemysłu



dystans technologiczny i niski poziom innowacyjności

przedsiębiorstw przemysłowych,



niedostosowanie struktury podaży do popytu na pracę,



skomplikowane i różnie interpretowane przepisy prawne oraz

bariery administracyjne,



utrudniony dostęp do zewnętrznych źródeł finansowania,



utrudniony dostęp do zewnętrznych rynków zbytu,



niedostateczne wykorzystanie ochrony wynikającej z własności

przemysłowej,



niski poziom nakładów inwestycyjnych i świadomości

społecznej w zakresie ochrony środowiska.

Kryteria ingerencji w kształtowanie

struktury przemysłu



Gałęzie osiągające dużą wartość dodaną na jednego

zatrudnionego



Gałęzie będące podporą rozwoju innych gałęzi przemysłu



Gałęzie o potencjalnych rezerwach przyszłego rozwoju



Gałęzie wymagające osłony



Gałęzie przemysłu o wysokiej technologii

Zasadniczym problemem, jaki związany jest z polityką
przemysłową, jest wybór gałęzi przemysłu, branż,
produktów i rodzajów działalności, które zasługują na
specjalne poparcie lub specjalna ochronę. Za takowe
gałęzie uważa się:

„Koncepcja horyzontalnej polityki

przemysłowej w Polsce”

Od reform ustrojowych po 1989 r. polska polityka przemysłowa
skupiała się na podejściu sektorowym, w ramach którego
państwo podejmowało i wspierało działania restrukturyzacyjne w
polskim przemyśle w celu przekształcenia go w konkurencyjną
gałąź gospodarki. W obecnych uwarunkowaniach
gospodarczych, w obliczu silnej i rosnącej konkurencji zarówno
na jednolitym rynku Unii Europejskiej, jak i w świetle
postępującej globalizacji państwo polskie staje przed
szczególnym wyzwaniem efektywnego i skutecznego wspierania
długofalowego wzrostu i rozwoju polskiego przemysłu.

„Koncepcja horyzontalnej polityki przemysłowej w Polsce”,
określa ramy oddziaływania nowej polityki przemysłowej na
przemysł dla utrzymania wzrostu gospodarczego i jego
konkurencyjnej pozycji. Stanowi on zintegrowane podejście do
polityk horyzontalnych, które będą wywierały istotny wpływ na
funkcjonowanie i rozwój przemysłu.

Cele

„Koncepcji horyzontalnej polityki

przemysłowej w Polsce”

Działania horyzontalne prowadzone w odniesieniu do polskiego
przemysłu mają tworzyć przyjazne warunki dla:



wzrostu konkurencyjności produktów zarówno na rynku

krajowym, unijnym jak i globalnym, w szczególności przez

podnoszenie innowacyjności,



wzrostu produktywności,



wzrostu zatrudnienia,



zwiększania spójności społecznej,



zmniejszania presji na środowisko.

Wyzwania dla polskiego przemysłu



wykorzystanie potencjału wiedzy dla wprowadzania

istotnych zmian technologicznych i organizacyjnych w

przedsiębiorstwach,



wzrost udziału produktów innowacyjnych w ofercie

przedsiębiorstw,



podnoszenie produktywności,



zdobywanie nowych rynków zbytu dla produktów

polskich,



zdolność szybkiego i elastycznego reagowania na

zmiany na globalnym rynku (zarządzanie zmianami),



dostosowanie do wymogów ochrony środowiska.

Obszary działań horyzontalnych



badania i rozwój oraz innowacyjność,



technologie informacyjne i

komunikacyjne,



kapitał ludzki,



ochrona środowiska – zrównoważony

rozwój,



rynki zbytu,



ochrona własności przemysłowej,



uproszczenie i poprawa systemu

regulacji prawnych,



dostęp do kapitału.

DYNAMIKA PRODUKCJI

SPRZEDANEJ PRZEMYSŁU W

LATACH 2009-2011



Wśród głównych grup przemysłowych, wzrost produkcji

sprzedanej zanotowały podmioty wytwarzające dobra

zaopatrzeniowe (o 18,9%), dobra inwestycyjne (o 12,3%), dobra

konsumpcyjne trwałe oraz dobra konsumpcyjne nietrwałe (po

1,6% r/r). Zmniejszyła się produkcja sprzedana dóbr związanych z

energią (o 1,3% r/r).



W okresie styczeń-marzec 2011 r. wzrost produkcji

sprzedanej, w porównaniu do roku ubiegłego, wystąpił w

25 spośród 34 działów przemysłu. Największe przyspieszenie

nastąpiło w działach obejmujących produkcję metali (o 30,8%),

produkcję wyrobów z pozostałych mineralnych surowców

niemetalicznych (o 29,9%) oraz mebli (o 28,2% r/r).



Najsilniejszy spadek produkcji sprzedanej wystąpił natomiast w

działach zajmujących się produkcją wyrobów tytoniowych (o

16,1%) oraz produkcją maszyn i urządzeń (o 8,6%).



Oczekuje się, że wraz z poprawą sytuacji gospodarczej na koniec

roku 2011 produkcja sprzedana przemysłu osiągnie przyrost na

poziomie ok. 8,0%.

DYNAMIKA WARTOŚCI DODANEJ

BRUTTO WG SEKTORÓW

GOSPODARKI W LATACH 2000-

2011



W I połowie 2011, wartość dodana
brutto w gospodarce wzrosła o ok.
4%głównie za sprawą wzrostu wartości
dodanej w budownictwie, którego udział w
tworzeniu wartości dodanej brutto wzrósł do
ponad 7%. Było to efektem wzmożonej
realizacji inwestycji infrastrukturalnych
związanych z EURO 2012, a także
mieszkaniowych. Ponadto wartość dodana w
przemyśle utrzymała trend wzrostowy i
zwiększyła się o ok. 6,6%.

WARTOŚĆ PKB

W LATACH 2008-

2010



W 2011 roku przewidujemy, że wzrost PKB wyniesie

ok. 4,2%. Zmiana produktu krajowego brutto

pozostanie pod wpływem sytuacji zewnętrznej.



Decydującym czynnikiem będzie utrwalanie się

pozytywnych tendencji i oczekiwań w stosunku do

koniunktury w gospodarce światowej. W wyniku

wzmożonej aktywności inwestycyjnej związanej z

przesunięciami realizacji zadań na rok 2011,

oczekujemy wzrostu nakładów brutto na środki

trwałe.



Tempo wzrostu spożycia indywidualnego powinno

utrzymać się na poziomie nieznacznie wyższym niż

przed rokiem.

STRUKTURA WARTOŚCI DODANEJ

BRUTTO WEDŁUG RODZAJÓW

DZIAŁALNOŚCI I WOJEWÓDZTW W 2009

R.



Jednostki prowadzące działalność w przemyśle w 2009 roku
wytworzyły 23,9% krajowej wartości dodanej brutto. W przekroju
województw zróżnicowanie udziału jednostek przemysłowych w
generowaniu wartości dodanej brutto w 2009 roku kształtowało się
w przedziale od 15,0% w województwie mazowieckim do 33,1% w
województwie śląskim.

Struktura wartości dodanej brutto według rodzajów

działalności i podregionów w 2009 r.

POLITYKA
PRZEMYSŁOWA W
EUROPIE I NA
ŚWIECIE

GŁÓWNE CELE POLITYKI

PRZEMYSŁOWEJ

UNII EUROPEJSKIEJ

Do głównych celów polityki przemysłowej Unii Europejskiej

należy:



wspieranie postępu naukowo-technicznego, który decyduje

o konkurencyjności wyrobów wspólnotowych,



wspieranie rozwoju tzw. przemysłów strategicznych tj.:

tych, które zapewniają utrzymanie na światowych rynkach

udziału produkcji nowych generacji wyrobów, opartych na

nowoczesnych technologiach, ważnych dla obronności oraz

prestiżowych przemysłów



Kolejnym celem jest restrukturyzacja przemysłów

tradycyjnych oraz pobudzanie i restrukturyzacja przemysłu

w regionach opóźnionych w rozwoju o zanikającej produkcji

przemysłów "schyłkowych" oraz o wzrastających

tendencjach do strukturalnego bezrobocia, wymagających

szybkiej poprawy stanu środowiska naturalnego.

PRZEMYSŁ



W 2009 roku w produkcji sprzedanej przemysłu w
Unii Europejskiej odnotowano znaczące pogłębienie
spadków zapoczątkowanych w roku poprzednim.



Pogorszenie koniunktury zarówno wewnątrz, jak i
na zewnątrz wspólnego rynku skutecznie
ograniczyło popyt na produkcję przemysłową
wytwarzaną przez unijne gospodarki.



Efektem tego było zmniejszenie produkcji
sprzedanej przemysłu w Unii Europejskiej w 2009 r.
o 14,0% w skali roku.

PRODUKCJA SPRZEDANA

PRZEMYSŁU W UE W 2009 R.

(W RELACJI DO ROKU

POPRZEDNIEGO) W %



Na tle Unii Europejskiej spowolnienie
produkcji sprzedanej przemysłu w Polsce w
2009 r. było zdecydowanie najmniejsze
(spadek o 3,5% w skali roku).



O mniejszej skali spadku niż w innych
gospodarkach zadecydowały chłonność
naszego rynku wewnętrznego oraz
ograniczany deprecjacją złotego spadek
eksportu.



Zdecydowanie najgorszy pod względem wyników
analizowanego sektora w Polsce okazał się być pierwszy
kwartał 2009 roku (Polska - spadek o 10,3%, UE - spadek o
17,4% r/r).



W kolejnych miesiącach sytuacja stopniowo się poprawiała.
Odradzający się popyt zewnętrzny, głównie z racji silnej
stymulacji fiskalnej, pozwolił w ostatnim kwartale 2009 r.
osiągnąć polskiej gospodarce jako jedynej w UE wzrost
produkcji sprzedanej przemysłu (Polska - wzrost o 4,7%,UE -
spadek o 7,1% r/r.)



Wznoszący trend wskaźnika kontynuowany był również w
pierwszym kwartale 2010 r. (Polska – wzrost o 10,9%, UE –
wzrost o 4,0% r/r).



Tegoroczne wzrosty to efekt zarówno poprawy koniunktury,
jak i niskiej bazy statystycznej z analogicznego okresu roku
ubiegłego.

POLITYKA PRZEMYSŁOWA

NA ŚWIECIE

Organizacja Współpracy Gospodarczej i

Rozwoju (OECD)



Jest to organizacja międzynarodowa o
profilu ekonomicznym skupiająca 34
wysoko rozwinięte i demokratyczne
państwa.



Utworzona na mocy Konwencji o
Organizacji Współpracy Gospodarczej i
Rozwoju podpisanej przez 20 państw 14
grudnia 1960

CZŁONKOSTWO POLSKI W

OECD



Polska jest pełnoprawnym członkiem
OECD od 22 listopada 1996.



Udział Polski w składce członkowskiej
płaconej na rzecz OECD w 2010 roku
wynosi 1,201%.

WIELKOŚĆ PRZEMYSŁU

PRZETWÓRCZEGO W

POSZCZEGÓLNYCH KRAJACH

NALEŻĄCYCH DO OECD

Wielkość obliczona według

wskaźnika dynamiki, przyjmując

2005 rok jako rok bazowy.

Tabela przedstawiająca wielkość przemysłu

państw należących do OECD z podziałem

na:



Największe Państwa grupy G7



Państwa OECD w skali Europejskiej



Państwa OECD w skali Światowej



Oraz uwzględniając Federacje Rosyjską, nie należącą do
grupy OECD

DYNAMIKA POLSKIEGO PRZEMYSŁU

NA TLE PRZEMYSŁU ŚWIATOWEGO

POLITYKA PRZEMYSŁOWA DZIŚ



Współczesna polityka przemysłowa zaczyna stopniowo

odchodzić od polityki targetingu do polityki ogólnego

porządku rynkowego.



Trudniejsze środowisko ekonomiczne stwarza

zapotrzebowania na działania przemysłowe, wzmacniające w

szczególności konkurencyjność przemysłową. Prowadzi to do

spadku znaczenia polityki tradycyjnej, ukierunkowanej na

ochronę lub pobudzanie wybranych gałęzi czy branż i wzrostu

znaczenia polityk ogólnych, mających na celu kształtowanie

konkurencyjnego środowiska i oddziaływanie na warunki, w

jakich funkcjonują podmioty gospodarcze i różne sektory

przemysłowe.



Nowe strategie przemysłowe zakładają wzmocnienie roli

rynku i mechanizmów konkurencji przez co dążą do osłabienia

funkcji państwa jako regulatora życia gospodarczego

BIBLIOGRAFIA



Winiarski Bolesław (red.) „Polityka
gospodarcza”



www.stat.gov.pl



www.ekonomiczna.peac.pl



http://stats.oecd.org/index.aspx?queryid=90



www.mg.gov.pl