BIBLIOGRAFIA

1. Brudnik E., Moszyńska A., Owczarska B. (2010) Ja i mój

uczeń pracujemy aktywnie. Kielce, Wydawnictwo JEDNOŚĆ

2. Chałas K. (2004) Metoda projektów. [W:] Encyklopedia

pedagogiczna XXI wieku, Warzszawa, Wydawnictwo

Akademiskie „Żak”

3. Helm J. H., Katz L. G. (2003) Mali badacze. Metoda

projektu w edukacji elementarnej. Warzszawa,

Wydawnictwo CODN

4. Krzyżewska J. (2000) Aktywizujące metody i techniki w

edukacji. Suwałki, Zakład Wydawniczy Letter Quality

5. Szymański M. S. (2000) O metodzie projektów. Warszawa,

Wydawnictwo Akademickie „Żak”

Słowo ,,projekt" ma wiele znaczeń, ale użyte

w sformułowaniu ,,metoda projektów" ma

znaczenie specyficzne:

,,Projekt to pogłębione badanie teamtu o dużej

wartości poznawczej. Projekt realizuje zawzyczaj

niewielka grupa dzieci wyodrębniona z klasy,

czasami cała klasa, a czasem pojedyncze dziecko.

Zasadniczą cechą projektu jest jego charakter

badawczy,

przy

czym

działania

badawcze

ukierunkowane sa celowo tak, by znaleźć

odpoweidzi

na

pytania

dotyczące

tematu,

postawione przz dzieci lub nauczyciela lub

pojawiajace się podczas wspólnej pracy nauczyciela

z

dziećmi"

(Katz, 1994, s.1).

Metoda

projektów

służy

planowaniu,

organizowaniu

i ocenianiu własnej nauki, efektywnemu

porozumiewaniu sie w różnych sytuacjach,

prezentacji

własnego

punktu

widzenia,

przygotowywaniu się do publicznych wystąpień.

Celem tej metody jest również ukształtowanie

umiejętności planowania i organizacji pracy

własnej

uczniów

oraz

zbierania

i

selekcjonowania

informacji,

rozwiazywania

problemów, pracy w grupie, podejmowania

decyzji, oceniania, komunikowania się.

Projekty realizowane w praktyce szkolnej mo

Ż

na

podzieli

Ć

na kilka grup według

nast

Ę

puj

Ą

cych kryteriów:



Charakter działania( zorientowane na działalność

pozanawczą typu opisać, zbadać i działalność

praktyczną typu społecznego lub technicznego).



Teren

działania

(szkolne,

działania

lokalnego,

ponadlokalne).



Liczba uczestników (projekt indywidualny, grupowy,

klasowy, międzyklasowy)



Program nauki szkolnej



Czas realizacji (kilkutygodniowe, semestralne, roczne,

kilkuletnie)

ZALETY

WADY

- służy integracji zespołu

klasowego,

- uczy stosowanai zdobytej wiedy

w praktyce,

- uczy planowania i organizacji

pracy,

- uczy poszukiwanai i

selekcjonowania informacji,

- zachęca do posługiwania się

nowymi źródłami informacji,

- nauczyciel przyjmuje rolę

przewodnika,

- ma charakter interdyscyplinarny,

- uczy samodzielności

- różne tempo pracy zespołów,

często zależne od doboru uczniów

do zespołu,

- długi czas realizacji,

- zbieranie informacji zajmuje

uczniom często dużo czasu

PROJEKT

-

„BEZPIECZE

Ń

ŃSTW

O NA DRODZE”

Grupa wiekowa:

Dzieci w wieku 8-9 lat,
II kl. Szkoły

Podstawowej

Liczba spotkań w

ramach projektu:

11

Cele projektu

i spodziewane rezultaty:

• Uczenie zgodnej i efektywnej współpracy
• Doskonalenie umiejętności komunikowania się
• Kształtowanie odpowiedzialności za własne uczenie się oraz

podejmowane przedsięwzięcie

• Nabywanie umiejętności dobrej organizacji pracy w grupie i

pracy indywidualnej

• Poznanie samego siebie poprzez autoprezentację, wzrost

samooceny

i poczucia wartości ucznia jako współtwórcę zajęć

• Poznanie zasad bezpiecznego zachowania się na drodze
• Rozwijanie umiejętności manualnych i wyobraźni przestrzennej
• Doskonalenie umiejętności wysławiania się i przekazywania

zdobytej wiedzy innym

• Rozwijanie twórczego myślenia i pamięci

TEMATYKA SPOTKA

Ń

Ń

1. Wprowadzenie w temat. Zapoznanie z metodą

projektu. Zainicjowanie działań.

2. Kolorowe znaki – zapoznanie z zagadnieniem.
3. Kolorowe znaki – część praktyczna.
4. Środki transportu.
5. Wycieczka obserwacyjna do miasta.
6. i 7. Przygotowanie makiety miasta.
8. Robimy zaproszenia.
9. Spotkanie z policjantem.
10.Przygotowanie Sali na finał projektu.
11.Przedstawienie efektów projektu rodzicom i

rówieśnikom

Etap I

Spotkanie 1 – Zainicjowanie

działa

Ń

Ń

Projekt inicjuje nauczyciel. Zajęcia rozpoczyna od

zaprezentowania

dzieciom

krótkiego

filmu

przedstawiającego ruch uliczny (sygnalizacja

świetlna, znaki, pojazdy, piesi). Po uważnym

obejrzeniu filmu dzieci siedzą w kole. Nauczyciel

rozpoczyna pogadankę na temat obejrzanego

filmu. Dzieci odpowiadają na pytanie: ,,Czego

dotyczył ten film?" Swoje propozycje zapisują na

kartonie, który jest położony między nimi, na

środku sali. Każde dziecko zapisuje swój pomysł na

papierze (za pomocą słów lub obrazków). Będą to

zagadnienia, którymi będą się zajmować w ramach

realizacji projektu.

Następnie dzieci przygotowują wspólnie

z nauczycielką umowę, której zasad będą musiały

przestrzegać podczas całego projektu. Zapisują

ją na plakacie/ kartonie. Następnie każde dziecko

odbija na nim/niej swoją dłoń zanurzoną

wcześniej

w farbie, wyrażając w ten sposób zgodę na

uczestnictwo w projekcie i akceptację zasad.

Podczas całego projektu dzieci poprzez poszczególne

zajęcia zapoznają się z różnymi zagadnieniami

dotyczącymi bezpieczeństwa na drodze, aby na koniec

móc podzielić się swoją wiedzą na temat ruchu

drogowego

z

rówieśnikami

z innej klasy i swoimi rodzicami.

Etap II

Spotkanie 2 – kolorowe znaki

Dzieci wspólnie odczytują zawieszoną na

tablicy

przez

nauczycielkę

zagadkę,

a

następnie odgadują hasło.

,,Kolorowe tablice – okrągłe, trójkątne, kwadratowe – wołają do kierujących

pojazdami i pieszych. Co to?" – odp. (znaki drogowe).

Dzieci losują z woreczka znaki drogowe

i przypinają je sobie do ubrań. Następnie

nauczyciel czyta wiersz K. Wiśniewskiego pt.

„Kolorowe znaki”. Dzieci uważnie słuchają, bo

kiedy nauczyciel czyta poniższe wersy, dzieci z

danymi tarczami znaków drogowych wstają.

 Trójkąty żółte z brzegiem czerwonym,
z rysunkiem czarnym jak pióra kawcze
mówią: „Uważaj na mój rysunek!”,
bo to są ZNAKI OSTRZEGAWCZE.
- Wstają dzieci ze znakami ostrzegawczymi.

 Te duże koła z brzegiem czerwonym,
Które z daleka widać od razu,
„Nie wolno!” – krzyczą głosem donośnym,
bo to są właśnie ZNAKI ZAKAZU.
- Wstają dzieci ze znakami zakazu.

Inne zaś koła – z niebieską twarzą
i białą strzałką jak ptasi pazur,
mówią stanowczo: „Jedź jak ci każę!”,
dlatego są to ZNAKI NAKAZU.
- Wstają dzieci ze znakami nakazu.
 
A prostokąty oraz kwadraty,
te z tłem niebieskim stojące z gracją
INFORMACYJNE są to ZNAKI,
bo zawsze służą informacją.
- Wstają dzieci ze znakami informacyjnymi.

Odbywa

się

pogadanka

na

temat

wysłuchanego

utworu.

(Nauczycielka

wyjaśnia w jaki sposób dzielą się znaki).

Każde dziecko otrzymuje fragment wiersza,

którego ma się nauczyć na pamięć. Będzie on

zaprezentowany

podczas

ostatniego

spotkania.

Następnie dzieci siadają w ławkach. Każda para

dzieci otrzymuje w kopercie zestaw znaków, na

których znajduje się działanie matematyczne.

Ich zadaniem jest obliczenie działania i w ten

sposób pogrupowanie znaków według

uzyskanego wyniku.
Każde dziecko indywidualnie uzupełnia zdania,

które wcześniej dostaje od nauczyciela na

karteczce:

Tarcza znaków ostrzegawczych ma kształt ..............

Jest koloru..............i ma ..............................................

Tarcza znaków nakazu ma kształt ...........Jest koloru.......

Tarcza znaków zakazu ma kształt ...........Jest koloru......

i ma .........

Tarcz znaków informacyjnych ma kształt........Jest koloru........

Spotkanie 3 – kolorowe znaki

Dzieci przynoszą z domu kolorowe gazety,

wycinanki, albumy, książki lub fotografie

znaków drogowych. Ponadto przynoszą także

(karton, papier kolorowy, nożyczki, klej,

plastelinę, farbki, kredki, patyczki, itp.), które

będą im potrzebne do zrobienia znaków

drogowych.
Dzieci pracują w czterech grupach, które

zostały utworzone dnia poprzedniego. Ich

zadaniem jest zrobienie przynajmniej ośmiu

znaków drogowych (2 ostrzegawcze, 2 zakazu, 2

nakazu, 2 informacyjne).

Spotkanie 4 -

Ś

Ś

rodki transportu

rodki transportu

Dzieci

rozwiązują

zagadkę

matematyczną

,,wylicz i uporządkuj", z której uzyskane hasło to

– komunikacja miejska.
Dzieci w parach otrzymują zestaw obrazków

i podpisów, które muszą odpowiednio połączyć.
Zabawa - dzieci pojedynczo wkładają ręce do

worka, w którym są środki transportu (zabawki)

i poprzez dotyk starają się rozpoznać, co to jest.
Nauka piosenki „Będę kierowcą”.

Nauczycielka włącza dzieciom z płyty

dźwięki różnych pojazdów, odgłosów ulicy.

Dzieci słuchają ich (przejeżdżającego

pociągu,

zapalanie

silnika,

karetka,

klakson auta), odgadują ich pochodzenie

oraz próbują je naśladować.

Nauczycielka pokazuje dzieciom obrazki,

fotografie z różnymi pojazdami. Rozdaje

uczniom ich modele i pomoce do ich

wykonania

Zadaniem

dzieci

jest

skonstruowanie pojazdów.

Spotkanie 5 – wycieczka do

miasta

Dzieci wyruszają z nauczycielami na wycieczkę

obserwacyjną do miasta. Ich zadaniem jest

zaobserwowanie jak poruszają się ludzie i pojazdy.

Jakie znaki mijają po drodze, budynki (sygnalizacja

świetlna – czy jest?) Podczas wycieczki nauczycielka

robi zdjęcia.
Po powrocie do szkoły wspólnie na dużym plakacie

zapisują

swoje

spostrzeżenia

z

wycieczki.

Nauczycielka prowadzi pogadankę w celu utrwalenia

wiedzy dzieci, jaką zdobyły do tej pory. Ustala

z dziećmi jakie materiały mają przynieść na następne

spotkanie, aby wykonać makiety miasta.

Spotkanie 6 - makieta

Nauczycielka

przynosi

wywołane/wydrukowane

zdjęcia.

Pokazuje je dzieciom. Ma to im pomóc

w wykonaniu makiety miasta. Dzieci

pracują

w grupach (takich jakie były ustalone

wcześniej, poprzez losowanie znaków

drogowych). Rozpoczynają się prace nad

makietą.

Spotkanie 7 - makieta

Dalszy ciąg prac nad makietą.
Nauczycielka nie ingeruje w prace

dzieci, jest jedynie koordynatorem ich

działań.

Pomaga dzieciom jedynie na ich

wyraźną prośbę.

Dzieci w tym dniu kończą makiety.

Spotkanie 8 - Zaproszenie

Dzieci uczą się pisać zaproszenie (jego strukturę,

formę, informacje, jakie powinno zawierać).
Uczniowie wymyślają treść zaproszenia, które

wręczą swoim rodzicom. Będzie to zaproszenie na

spotkanie podsumowujące prace uczniów nad

projektem.
Dzieci na przygotowanych kartkach wpisują treść

zaproszenia.
Następnie wkładają je do kopert i zaklejają.
Uczą się również adresować list.
Zaproszenie

kierują

również

do

swoich

rówieśników ze szkoły.

Spotkanie 9 – spotkanie

z policjantem

Do klasy na spotkanie z dziećmi przychodzi

pan policjant (związany z ruchem drogowym).

Opowiada

dzieciom

o

swojej

pracy.

Przedstawia podstawowe zasady, którymi

dzieci powinny się kierować na drodze.

Utrwala i systematyzuje wiedzę dzieci na

temat bezpiecznego poruszania się na drodze.

W ramach akcji „Bezpieczna droga do

szkoły” daje dzieciom odblaski, które mogą

sobie przypiąć do plecaka/kurtki oraz broszury

dotyczące bezpieczeństwa.

Dzieci zadają policjantowi pytania.
Mają szansę z bliska przyjrzeć się radiowozowi

policyjnemu.
Kiedy policjant opuszcza klasę, nauczycielka

pyta uczniów o ich wrażenia po spotkaniu

z panem policjantem.
Krótko podsumowuje jego wizytę.

Dzieci tworzą grupy eksperckie (grupy są

takie, jak we wcześniejszych zadaniach).

Ustalają między sobą, które z nich odpowiada

za jaki materiał omawiany do tej pory.

 

Spotkanie 10 – przygotowanie

do finału

Dzieci przygotowują salę do spotkania

z rodzicami, układają stoliki i krzesełka.

Przygotowują

wystawę

z

wcześniej

przygotowanych

makiet.

Prace,

jakie

wykonywały (zadania matematyczne) zostają

powieszone na gazetkach (wcześniej są

podpisane). Dzieci wydzielają kąciki dla

ekspertów.

Nauczycielka przeprowadza próbę, na której

dzieci mówią swój fragment wiersza.

Etap III

Spotkanie 11 – wielki dzie

Ń

Ń

Nauczycielka wita zgromadzonych i przedstawia im

temat projektu, jakim zajmowali się uczniowie i krótko

charakteryzuje jego przebieg.
Dzieci deklamują wierszyk, którego się nauczyły z

podziałem na role – dzieci są przebrane za znaki

drogowe, policjantów, sygnalizacje świetlną, lub po

prostu mają jakieś rekwizyty.
Następnie pokazują rodzicom i dzieciom swoje makiety.

Opowiadają o przebiegu prac, materiałach, jakich użyli.
Dzieci udają się do kącików eksperckich i udzielają

informacji pozostałym na temat zasad bezpieczeństwa

na drodze.
Rodzice i zaproszeni uczniowie dokonują oceny prac i

występu.

Dzi

Ę

Ękujemy

za uwag

Ę

Ę



