Pełzak
czerwonki

Entamoeba
histolytica

- endopasożyt

Biologia



kształt ciała zmienny o średnicy 10-60
µm



wytwarza wypustki cytoplazmatyczne,
dzięki czemu porusza się (pełzając)



posiada wodniczki pokarmowe,
tętniące, jedno jądro i materiały
zapasowe



pożera krwinki czerwone i enterocyty



występuje w dwóch formach:

minuta (drobna 10-20 µm) i magna

(wielka 30-60 µm). Forma mała ma

zdolność tworzenia cyst, podczas gdy

forma magna nie ma tej zdolności.

Minuta odżywia się w świetle jelita

grzybami i bakteriami. Magna jest

pasożytem i fagocytuje komórki jelita

Rozmnażanie



rozmnażają się przez podział



minuta tworzy cysty, które są wydalane
z kałem. Zakażenie następuje po
spożyciu wody lub pokarmu
zanieczyszczonych cystami. W jelicie
następuje ekscystacja – wydostanie się
wielojądrowej (4) metacysty i podział jej
na osobniki monokariotyczne (po
mitozie 8 osobników)

Definicja choroby

Pełzakowica, inaczej czerwonka

pełzakowa jest pasożytniczą
chorobą przewodu pokarmowego
wywołaną przez pierwotniaka z
rodziny Entamoebidae –
Entamoebida histolytica (pełzaka
czerwonki).

Chorobotwórczośc



przyczyną schorzenia jest zarażenie

pierwotniakiem Entamoeba histolytica



do zarażenia pełzakiem czerwonki dochodzi

zwykle przez skażony pokarm lub wodę,

które zawierają cysty tego pierwotniaka



Entamoeba histolyticum są oporne na

stężenie chloru stosowanego w sieciach

wodociągowych, stosunkowo długo mogą

pozostawać na powierzchni owoców i

warzyw jedzonych w postaci surowej

• cysty uwalniane są w jelicie cienkim,

gdzie szybko dzielą się na 8
potomnych osobników

• pierwotniak ten występuje na

terenie całej kuli ziemskiej.
Najbardziej narażone na zakażenie
są osoby podróżujące do strefy
tropikalnej oraz subtropikalnej

Objawy

bóle brzucha, kolki, gorączka, dreszcze,

wzdęcia, biegunka z domieszką krwi,
owrzodzenia jelit, brak apatetu,
przyśpieszone OB., powiększenie i bóle
wątroby. W poważnym przebiegu dochodzi do
rozdęcia jelita grubego, a nawet jego
przedziurawienia (ostry brzuch), co grozi
zgonem (50% śmiertelność). W razie
przedostania się pełzaka do narządów
miąższowych powstają ropnie, np. ropień
wątroby.

Zapobieganie



przestrzeganiu higieny osobistej



ochronie wody przed stycznością z
odchodami



gotowaniu wody pitnej



ochronie pożywienia i wody przed
muchami

Leczenie



W leczeniu pełzakowicy stosuje się takie
leki jak metronidazol lub tynidazol:
Metronidazol (Flagyl) – 10-15 mg/kg mc.
3 razy dziennie przez 8-10 dni lub
Tinidazol –
1 g 2 razy dz. przez 3 dni