Rynek turystyczny

i mechanizmy jego działania

Wykład 4

Zagadnienia



Pojęcie rynku turystycznego i kryteria
podziału



Popyt turystyczny – pojęcie, czynniki,
cechy i mierniki



Podaż turystyczna – pojęcie, produkt
turystyczny, atrakcyjność turystyczna,
cechy i mierniki

Rynek turystyczny



Przez pojęcie rynku rozumiemy zespół

stosunków między sprzedającymi i

kupującymi dany produkt.



Dlatego rynek turystyczny jest

definiowany przez odniesienie do

produktu turystycznego, jego

dostawców oraz odwiedzających

(turystów).

Kryteria podziału



geograficzne



rodzaj usług turystycznych



grupy wiekowe turystów



miejsce zamieszkania



cel podróży turystycznej

Popyt turystyczny



wielkość zapotrzebowania na produkt
turystyczny przy danej cenie i w
danym okresie



jest sumą dóbr turystycznych, usług i
towarów, które turyści skłonni są
nabyć przy określonym poziomie cen

Czynniki popytowe



ekonomiczne



społeczno – psychologiczne



podażowe

Cechy popytu



heterogeniczność i niejednorodność



występuje w ramach wydatków wg

upodobania



wystąpienie popytu efektywnego

wymaga wyższego progu dochodów
niż w innych przypadkach konsumpcji



jest elastyczny dochodowo

Cechy popytu



jest mobilny



substytucyjność



jest to popyt restytucyjny



jest to popyt łączny



elastyczność cenowa



sezonowość



inflacjogenność



jest wypadkową popytu na

wszystkie komponenty podaży



zależy od polityki państwa

Cechy popytu

Mierniki popytu

Ruch turystyczny



Badania graniczne



Metoda rejestracji hotelowej



Badania uczestnictwa w wyjazdach

turystycznych w miejscu zamieszkania

respondentów



Badania ruchu turystycznego w

miejscu recepcji turystycznej



Wydatki turystyczne

Metody badania popytu



badania pierwotne i wtórne



badania pełne i badania częściowe

Przyjazdy cudzoziemców do Polski ogółem

(mln przekroczeń granicy)

Źródło: GUS na podstawie danych Straży Granicznej

Struktura składników atrakcyjności

turystycznej Sopotu

Podaż turystyczna



ilość produktu turystycznego
oferowana na sprzedaż przy danej
cenie i w danym okresie



ilość turystycznych dóbr i usług, jaką
jest się skłonnym oddać przy danym
stanie cen krajowych lub wartości
pieniądza w stosunku do zagranicy

Podaż turystyczną czyli ogólny produkt
turystyczny tworzy układ następujących
czynników:



atrakcje i środowisko miejsca

docelowego



infrastruktura i usługi miejsca

docelowego



dostępność miejsca docelowego



wizerunki miejsca docelowego



cena płacona przez konsumenta

Podaż turystyczna

Produkt turystyczny



Ujęcie węższe - wszystko, co turysta kupuje
(usługi transportowe, noclegowe,
gastronomiczne). Znaczenie zgodne z
marketingowym rozumieniem produktu.



Ujęcie szerokie - jest kompozycją tego, co
turysta czyni w czasie podróży turystycznej
i w miejscu docelowego pobytu, dołączając
do tego walory, urządzenia i usługi, z
których korzysta.

Produkt turystyczny

Kategorie produktu turystycznego

Rodzaj produktu turystycznego

Przykład

Produkty turystyczne

proste

Usługa

Przewodnictwo, usługa gastronomiczna, hotelarska, informacja

turystyczna…

Rzecz

Przewodnik, mapa turystyczna, pamiątki, sprzęt turystyczny,

płyta CD…

Obiekt

Zamek (ruiny), kościół, zabytek techniki, pomnik przyrody,
muzeum…

Wydarzenie

Pokaz, prezentacja, wystawa, wydarzenie kulturalne, sportowe,
impreza masowa…

Produkty turystyczne

złożone

Impreza

Wycieczka, obóz wędrowny, wczasy w siodle, „szkoła

przetrwania”…

Szlak

Tematyczne szlaki piesze, rowerowe, kajakowe, samochodowe…

Miejsce

Kraj, region, województwo, powiat, gmina, miejscowość, park
narodowy…

Źródło: J. Karczmarek, A. Stasia, B. Włodarczyk, Produkt turystyczny albo jak organizować poznawanie świata. Podręcznik,
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2002, s. 56.

Struktura produktu turystycznego

RDZEŃ

Poznanie

Wypoczynek

PRODUKTU

PRODUKT

RZECZYWISTY

Przyjazdy

Noclegi

Posiłki

Wycieczki

PRODUKT

Serwis
posprzedażowy

Bezpłatne
ubezpieczenia

Dodatkowe
wycieczki

Rezerwacja
komputerowa

Porady sprzedaży
produktu

Bezpłatna
opieka
lekarska

Zabawy

POWIĘKSZONY

Źródło: J. Altkorn, A. Nowakowska, Podstawy marketingu turystycznego, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie,
Kraków 1992, s. 89.

Elementy produktu

turystycznego - obszar

Infrastruktura

Wartość dodana

Dziedzictwo

Organizacja i zarządzanie

Produkt turystyczny – obszar

(J. Kaczmarek, A. Stasiak, B. Włodarczyk)



Jest szczególnym, zdeterminowanym
geograficznie produktem złożonym z
wybranych elementów potencjału
turystycznego (lub istniejących
produktów prostych) danego obszaru,
połączonych nadrzędną ideą,
decydującą o jego oryginalności,
odrębności i atrakcyjności rynkowej



Pojęcie produktu turystycznego

obszaru definiowane jest jako

połączony rezultat atrakcji,

udogodnień i usług oferowanych w

miejscu docelowym, określanym jako

miejsce turystyczne

Produkt turystyczny

Hotel

Las

Restauracja

Wioska

Jezioro

Ulica

Ośrodek

komercyjny

Sklepy

Wyciec

zki

codziennie

Dana miejscowość czy region jest
miejscem turystycznym, gdy:



Produkty i usługi tam oferowane mają

pewne wspólne cechy;



Produkty te i usługi rozpoznawalne są

pod wspólnym znakiem;



Miejscowość lub region posiada publiczną

lub prywatną organizację turystyczną

odpowiedzialną za zarządzanie nią.

Produkt turystyczny



Produkty wiodące to:



rekreacja związana z

morzem i plażą,



imprezy rozrywkowe,



turystyka miejska i

kulturowa, w tym

zwłaszcza imprezy

kulturalne,



przyjazdy w celu

regeneracji zdrowia,



wędrówki piesze.



Produkty

uzupełniające to:



turystyka biznesowo–

konferencyjna,



turystyka

sentymentalna –

spotkanie kultur,



uprawianie sportów:

wodnych

– żeglarstwo,

jeździectwo,



wydarzenia sportowe,



wycieczki rowerowe

Kreowanie produktów

turystycznych w Sopocie

Atrakcyjność turystyczna



Atrakcyjność określana przez różnego
rodzaju klasyfikacje, kategoryzacje itp.
(atrakcyjność ideograficzna);



Atrakcyjność wynikająca z przyjęcia
określonej techniki oceny;



Atrakcyjność będąca wynikiem
subiektywnego postrzegania.

Atrakcyjność turystyczna

Atrakcyjność turystyczna jest

wypadkową czterech podstawowych
działów:



Walorów turystycznych;



Stanu środowiska naturalnego;



Rezultatów działań związanych z
ochroną środowiska;



Dostępności komunikacyjnej.

Walory turystyczne



Udział powierzchni lasów w powierzchni

gminy;



Udział powierzchni łąk i pastwisk w

powierzchni gminy;



Udział pozostałych gruntów i nieużytków w

powierzchni gminy;



Rzeki w gminie wg klas czystości / średnia

ważona;



Jeziora (powierzchnia powyżej 25 ha) wg

klas czystości / średnia ważona;

Walory turystyczne



Liczba ważniejszych zabytków / 10 km²



Liczba muzeów / 10 km²;



Udział powierzchni chronionego krajobrazu

w powierzchni gminy;



Liczba targów, wystaw i imprez

odbywających się w gminie i ich natężenie

w roku;



Długość szlaków turystycznych (pieszych,

rowerowych i wodnych) na 100 km² w

gminie.

Środowisko naturalne



Udział ścieków oczyszczonych w ściekach

wymagających oczyszczenia;



Ilość odpadów składowanych (w tonach) na

km² powierzchni;



Grunty zdewastowane i zdegradowane,

wymagające rekultywacji na 1 km²

powierzchni gminy;



Emisja zanieczyszczeń w tysiącach ton na 1

km² powierzchni.

Ochrona środowiska



Stosunek przepustowości oczyszczalni ścieków

do ścieków wymagających oczyszczenia;



Redukcja zanieczyszczeń biologicznych (w %);



Redukcja zanieczyszczeń chemicznych (w %);



Udział zagospodarowania odpadów

przemysłowych w ogólnej ilości odpadów

składowych;



Udział zrekultywowanych terenów składowania

odpadów w ilości gruntów zdewastowanych.

Dostępność komunikacyjna



Długość dróg krajowych (w tym
autostrad) w km na 1 km² powierzchni
gminy;



Liczba stacji kolejowych na 100 km²;



Liczba zarejestrowanych samochodów
na 10 tysięcy mieszkańców.

Cechy podaży turystycznej



elastyczność strukturalna produktu



charakter części produktu

turystycznego powoduje uzależnienie

struktury i funkcjonowania podaży

turystycznej od sytuacji gospodarczej

państwa (transport)



inwestycje kapitałochłonne



komplementarność komponentów

produktu turystycznego



wysokie koszty stałe, niskie koszty

zmienne



sztywna w układzie przestrzennym



popyt jest zaspokajany w miejscu

występowania podaży



sezonowość wykorzystania

Cechy podaży turystycznej



niemożność magazynowania



importochłonność



zależność od funkcjonowania
wszystkich sektorów gospodarki
i in.

Cechy podaży turystycznej

Mierniki podaży

turystycznej



baza noclegowa



transport



liczba obiektów gastronomicznych



liczba obiektów kulturalnych



infrastruktura usługowa

Baza noclegowa w Polsce w latach 1990-

2004 (tylko obiekty zakwaterowania

zbiorowego)

Źródło: GUS Turystyka w 2004 r. (i poprzednie edycje); stan w dniu 31 VII danego roku

Liczba hoteli i pokoi hotelowych w

latach 1990 - 2004

Źródło: GUS; "Turystyka w 2004 r." (i poprzednie edycje); dane wg stanu w dniu 31 VII danego roku.



Miernikiem podaży mogłaby być atrakcyjność
turystyczna, gdyby nie fakt, że w żaden
sposób nie poddaje się ona konkretyzacji,
gdyż atrakcyjność turystyczna jest sumą
subiektywnych i obiektywnych ocen
poszczególnych elementów podaży
turystycznej, mieszczącą się w granicach
wyznaczonych przez określony poziom cen
i dochodów.

Mierniki podaży

turystycznej

Analiza rynku usług turystycznych

Poznański syntetyczny wskaźnik

koniunktury – PWKT

Jest średnią arytmetyczną ważoną

sald koniunktury dotyczących:



aktualnego i przyszłego poziomu

sprzedaży usług



ilości obsłużonych klientów



jakości usług



aktualnej i przyszłej kondycji

finansowej firm

Poznański syntetyczny wskaźnik

koniunktury – PWKT

do 10,0

Zjawisko bez zmian

10,1 do 25,5

Minimalna, umiarkowana zmiana

25,1 do 50,0

Wyraźna zmiana

50,1 do 75,0

Istotna, znaczna zmiana

75,1 do 90,0

Silna zmiana

ponad 90,0

Bardzo silna zmiana

Poznański syntetyczny wskaźnik

koniunktury – PWKT

Koniunktura na rynku usług noclegowych

Poznański syntetyczny wskaźnik

koniunktury – PWKT

Koniunktura na rynku usług biur podróży

Poznański syntetyczny wskaźnik

koniunktury – PWKT

Turystyka a międzynarodowy

obrót gospodarczy

Wykład 5

Zagadnienia



Turystyka międzynarodowa jako
zjawisko gospodarcze



Bilans turystyczny a bilans płatniczy i
handlowy



Udział turystyki w dochodzie
narodowym

Turystyka międzynarodowa

jako zjawisko gospodarcze

Turystyka międzynarodowa

Turystyka zagraniczna

Turystyka aktywna

Turystyka pasywna

Czynniki określające wielkość

wpływów z tytułu eksportu

turystycznego



Położenie geograficzne



Ruch i jego struktura



Wydatki turystów i ich struktura



Przeciętny czas pobytu turystów

Przyjazdy turystów zagranicznych na

świecie według regionów UNWTO

(w mln)

1990

1995

2000

2001

2002

2003

2004

2005

zmian

a %

04/05

zmian

a %

05/04

Świat ogółem

441

538

689

688

709

697

766

808

10,0

5,5

Europa

264,8

309,3

396,2

395,8

407,4

408,6

425,6

443,9

4,2

4,3

Północna Europa

30,3

39,4

44,6

42,3

43,8

44,5

48,4

51,8

8,6

7,1

Zachodnia Europa

108,6

112,2

139,7

135,8

138,0

136,1

138,7

141,1

1,9

1,7

Środkowo -
Wschodnia Europa

32,0

55,0

71,2

74,0

78,1

80,3

89,1

92,3

11,0

3,6

Europa Południowa i
Śródziemn.

93,9

102,7

140,8

143,7

147,6

147,7

149,5

158,8

1,2

6,2

Azja i Pacyfik

57,7

85,0

111,4

116,6

126,1

114,2

145,4

156,2

27,3

7,4

Ameryki

92,8

109,0

128,2

122,2

116,7

113,1

125,8

133,1

11,2

5,8

Afryka

15,2

20,4

28,2

28,9

29,5

30,7

33,3

36,7

8,4

10,1

Bliski Wschód

10,0

14,3

25,2

25,0

29,2

30,0

35,9

38,4

19,8

6,9

źródło: Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO):

UNWTO World Tourism Barometer Volume 4, No. 1, January 2006

„Tourism Highlights, 2005 edition”

Wpływy z turystyki międzynarodowej

na świecie wg regionów UNWTO

(w miliardach USD i euro)

Wpływy w USD

Wpływy w euro

Udział %

rynku
(2004

)

2002

2003

2004

2002

2003

2004

Świat ogółem

474,2

524

623

501,5

463

501

100

Europa

240,5

282,9

326,7

254,3

250,1

262,6

52,5

Północna Europa

35,5

41,9

48,9

37,6

37,1

39,3

7,9

Zachodnia Europa

87,1

103,1

117,4

92,2

91,2

94,4

18,8

Środkowo -

Wschodnia
Europa

23,5

22,9

27,5

24,8

20,2

22,1

4,4

Europa Południowa i

Śródziemn.

94,4

114,9

132,9

99,8

101,6

106,9

21,3

Azja i Pacyfik

94,7

94,9

125,0

100,1

83,9

100,5

20,1

Ameryki

114,3

114,1

131,7

120,8

100,9

105,9

21,1

Afryka

11,8

15,5

18,3

12,6

13,7

14,7

2,9

Bliski Wschód

16,8

21,0

13,7

14,9

16,9

3,4

źródło: Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO):

„Tourism Highlights, 2005 edition”

;

informacja o zmianach w 2005 roku za:

UNWTO World Tourism Barometer Volume 3, No. 3, October 2005

Wpływy z turystyki

międzynarodowej na świecie (w

miliardach USD i Euro)

Kraje świata przyjmujące najwięcej

turystów zagranicznych w latach 2003

i 2004 (liczba przyjazdów w mln)

Kraje świata zarabiające najwięcej na

turystyce zagranicznej w latach 2003

i 2004 (wielkość wpływów w mld USD)

Kraje świata, których mieszkańcy

wydają najwięcej na turystykę

zagraniczną (mld USD)

1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004

Niemcy

54,8

56,0

53,0

51,9

53,1

64,6

72,2

USA

56,4

58,9

64,7

60,2

58,0

56,6

65,6

W.Brytani

32,2

35,6

36,6

36,4

40,4

48,4

55,9

Japonia

28,8

32,8

31,8

26,5

26,6

28,9

38,1

Turystyka zagraniczna jako

eksport i import niewidzialny



Efekty wymiany zagranicznej
produktu turystycznego są najczęściej
porównywane z tradycyjnym handlem
zagranicznym



Turystyka zagraniczna poprzez saldo
bilansu płatniczego, prowadzi do
aktywizacji lub pasywizacji salda
bilansu płatniczego.



Stosuje się także w odniesieniu do
niej określenia eksport i import
niewidzialny.

Turystyka zagraniczna jako

eksport i import niewidzialny



Wyjazdy zagraniczne zalicza się do
importu niewidzialnego, gdyż
oznaczają one nabywanie usług
turystycznych za granicą, a więc
zmniejszenie popytu wewnętrznego
(odpływ dewiz).

Turystyka zagraniczna jako

eksport i import niewidzialny



Eksport turystyczny czyli wydatki
turystów zagranicznych mogą
powiększać globalny popyt
wewnętrzny i inicjować ożywienie
gospodarcze.

Turystyka zagraniczna jako

eksport i import niewidzialny

Bilans turystyczny

a bilans płatniczy i handlowy

Bilans płatniczy

Jest syntetycznym zestawieniem

wszystkich zawartych transakcji i

dokonanych płatności między

krajowymi rezydentami a zagranicą w

określonym okresie, zazwyczaj

jednego roku kalendarzowego.

Całość płatności ujmowanych w bilansie

płatniczym dzieli się na dwa rachunki:

rachunek bieżący i rachunek kapitałowy

oraz rezerwy walutowe.

Bilans płatniczy



transakcje towarowe (bilans handlowy)



usługi związane z przewozem

eksportowanych i importowanych

towarów



inne usługi transportowe



podróże zagraniczne

Bilans płatniczy

Rachunek bieżący

Bilans płatniczy

Rachunek bieżący



dochody z inwestycji zagranicznych;

dochody mieszkańców danego państwa

z inwestycji zagranicznych oraz

dochody cudzoziemców z inwestycji

dokonanych w danym kraju



inne towary, usługi oraz dochody i

wydatki wojskowe, z tytułu pracy, praw

autorskich, licencji, szkolenia,

doradztwa itd.



transfery nieodpłatne

Bilans płatniczy

Rachunek obrotów kapitałowych

obejmuje



należności i zobowiązania finansowe



rezerwy i kapitały



kapitały krótko i długoterminowe



transakcje kapitałowe



Rezerwy mogą składać się z dewiz i

należności, złota monetarnego i in.

Bilans turystyczny



Bilans turystyczny powstaje w wyniku

wymiany turystycznej konkretnego

państwa.



Jest to zestawienie wszystkich

wpływów i wydatków, jakie powstają

w wyniku eksportu i importu produktu

turystycznego (najczęściej podobnie

jak bilans płatniczy dotyczy 1 roku).

Funkcje spełniane przez bilans

turystyczny



jest niezbędnym instrumentem

zagranicznej polityki turystycznej



informuje o charakterze rynku konkretnego

państwa (wysyłający, recepcyjny)



jest narzędziem ogólnej polityki

gospodarczej państwa w stosunku do

zagranicy



jest elementem wpływającym

(utrudniającym lub ułatwiającym) na stan

stosunków finansowych z zagranicą

Trudności w kalkulacji bilansu



ujęcie wszystkich tytułów transferów

pieniężnych powstałych w wyniku wyjazdów

i przyjazdów, ruch niezorganizowany,



wiele płatności znajduje się w ramach

pozycji nie kojarzonych z omawianym

zjawiskiem,



niedoskonałość statystyk odnośnie liczby

usług podlegających wymianie

międzynarodowej.

Bilans turystyczny – struktura

w wąskim znaczeniu



Opiera się na statystykach

dotyczących oficjalnej wymiany walut,

związanej z importem i eksportem

produktu turystycznego.



Najczęściej są to transfery pieniędzy

przeznaczanych na zakup usług lub

całych pakietów.

Bilans turystyczny – struktura

w szerokim znaczeniu

Wpływy

Wydatki

1. Wpływy z tytułu przyjazdów

odwiedzających z zagranicy

1. Wydatki z tytułu wyjazdów

własnych mieszkańców za granicę

2. Eksport towarów, artykułów

konsumpcyjnych, sprzętu, urządzeń

dla potrzeb turystyki

2. Import towarów, artykułów

konsumpcyjnych, sprzętu, urządzeń

dla potrzeb turystyki

3. Wpływy z tytułu usług

komunikacyjnych świadczonych
odwiedzającym z zagranicy

3. Wydatki komunikacyjne

własnych mieszkańców, związane z
zagranicznymi podróżami

turystycznymi

4. Zagraniczne inwestycje

turystyczne

4. Inwestycje turystyczne za

granicą

5. Wpływy z tytułu inwestycji
turystycznych za granicą

5. Wydatki z tytułu odsetek od
inwestycji zagranicznych i od

kredytów

6. Wpływy z tytułu zatrudnienia

własnych mieszkańców za granicą

w sektorze turystycznym

6. Wydatki z tytułu zatrudnienia

cudzoziemców w sektorze

turystycznym
7. Wydatki na promocję

turystyczną

Suma

Saldo

Bilans handlowy a bilans

turystyczny

Porównując płatności turystyczne

pojmowane wąsko (publikowane przez

UN WTO), z bilansem handlowym, tak

w odniesieniu do jednego i drugiego

eksportu oraz importu, jak i sald obu

rodzajów wymiany – można otrzymać

trzy wskaźniki.



udział wpływów z eksportu usług

turystycznych we wpływach z

eksportu towarowego



udział wpływów z eksportu usług

turystycznych w wydatkach na import

towarowy



udział salda bilansu turystycznego w

saldzie bilansu handlowego

Bilans handlowy a bilans

turystyczny

Udział wpływów z eksportu usług

turystycznych we wpływach z

eksportu towarowego

Zwykle główni eksporterzy produktu

turystycznego są także liczącymi się

eksporterami towarów

(za wyjątkiem np. Niemiec)

Udział wpływów z eksportu usług

turystycznych we wpływach z eksportu

towarowego

Państwo

Eksport

turystyczny (mld

USD)

Eksport

towarowy (mld

USD)

2/3 * 100%

USA

60,4

512,4

11,8

Francja

24,8

233,6

10,6

Włochy

20,1

156,9

12,8

Hiszpania

19,4

63,1

30,7

W. Brytania

14,0

206,5

6,8

Austria

13,2

44,9

29,4

Niemcy

10,7

424,0

2,5

Hong Kong

7,6

135,2

5,6

Szwajcaria

7,6

70,1

10,8

Chiny

7,3

121,0

6,0

Udział wpływów z eksportu usług

turystycznych w wydatkach na import

towarowy



Pozwala określić w jakim stopniu

eksport turystyczny pokrywa wydatki

na import



W jakim stopniu odciąża on bilans

handlowy bądź płatniczy z tych na

ogół poważnych w każdym państwie

wydatków

Udział wpływów z eksportu usług

turystycznych w wydatkach na import

towarowy



Niektóre państwa (np. Japonia)

prowadzą politykę celowo ujemnego

salda bilansu turystycznego.



Można wnioskować, iż uzyskiwanie

wpływów z tytułu eksportu usług

turystycznych nie jest celem strategii

gospodarczej

Udział wpływów z eksportu usług

turystycznych w wydatkach na

import towarowy

Państwo

Wydatki na import

towarowy (mln USD)

Wpływy z eksportu

produktu (mln USD)

2/1 * 100%

Brazylia

27.740

1.924

6,9

Grecja

21.939

3.905

17,9

Indie

22.763

1.428

6,3

Japonia

274.435

3.477

1,3

Malezja

45.657

3.189

7,0

Meksyk

67.120

6.318

9,4

Norwegia

27.298

2.157

7,9

Niemcy

332.663

10.509

3,1

Nowa Zelandia

11.937

1.375

11,5

Polska

21.569

6.150

28,6

Portugalia

26.529

4.087

15,4

RPA

22.478

1.424

6,3

Singapur

85.229

7.067

8,3

Szwajcaria

67.711

7.570

11,2

Turcja

23.384

4.321

18,5

USA

663.830

60.406

9,1

W. Brytania

206.321

17.431

8,4

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



Wpływ bilansu turystycznego na

bilans płatniczy badany jest pośrednio

przy pomocy bilansu handlowego.



Przyjmuje się założenie, że poza

bilansem handlowym wszystkie inne

pozycje bilansu płatniczego /BP/ są

zrównoważone.



O tym zatem, jak turystyka wpłynie

na kształtowanie się tego ostatniego

decydują wzajemne relacje między

charakterem i wielkością salda bilansu

handlowego /BH/ i turystycznego /BT/.

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



BH>0

BT>0

BP>0



Dodatnie saldo bilansu turystycznego

powiększa aktywne saldo wymiany

towarowej, co sprawia, że turystyka

przyczynia się do silniejszej

aktywizacji bilansu płatniczego

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



BH>0

BT<0

/BH/>/BT/

BP>0



Turystyka nie prowadzi do ujemnego

salda bilansu płatniczego, ale jej rola

jest negatywna (w tradycyjnym

ujęciu) bowiem ujemne saldo bilansu

turystycznego zmniejsza dodatnie

saldo bilansu handlowego.

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



BH<0

BT>0 /BH/</BT/ BP>0



Ujemne saldo bilansu handlowego jest

bowiem z nadwyżką pokryte przez

dodatnie saldo bilansu turystycznego,

co powoduje, że bilans płatniczy

aktywizuje się mimo niekorzystnych

wyników wymiany towarowej

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



BH<0

BT>0

/BH/>/BT/

BP<0



Dodatnie saldo bilansu turystycznego

łagodzi tylko deficyt bilansu

handlowego, ale w pewnym tylko

stopniu, a zatem saldo bilansu

płatniczego przy przyjętym założeniu

pozostaje ujemne

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego



BH<0

BT<0

BP<0



Deficyty zarówno bilansu handlowego,

jak i turystycznego, muszą być łącznie

pokryte przez środki z innych pozycji

bilansu płatniczego

Udział salda bilansu turystycznego w

saldzie bilansu handlowego

Państwo

BH + BT

Algieria

+2.489

-88

+2.401

Argentyna

-3.782

+1.169

-2.613

Australia

-2.846

+555

-2.291

Austria

-10.329

+5.386

-4.943

Brazylia

+10.857

-393

+10.464

Bułgaria

-733

+50

-683

Dania

+6.628

-162

+6.466

Finlandia

+5.232

-378

+4.854

Francja

+5.478

+10.605

+16.083

Hiszpania

-19.004

+14.719

-4.285

Holandia

+9.705

-4.284

+5.421

Indonezja

+5.526

+2.449

+7.975

Irlandia

+7.199

+383

+7.582

Izrael

-7.842

-203

-8.045

Japonia

+120.634

-23.303

+97.331

Kanada

+6.009

-4.732

+1.277

Korea Pd

-1.595

-595

-1.000

Malezja

+1.465

-84

+1.381

Meksyk

-19.894

+605

-19.285

Udział salda bilansu turystycznego w

saldzie bilansu handlowego

Niemcy

+35.957

-27.005

+8.952

Norwegia

+7.916

-1.716

+6.200

Nowa Zelandia

+901

+162

+1.063

Polska

-4.691

+4.319

-372

Portugalia

-8.916

+2.330

-6.586

RPA

+4.249

-408

+3.841

Rumunia

-1.147

-1.145

Singapur

-11.221

+2.771

-8.450

Szwajcaria

+1.972

+1.198

+3.170

Szwecja

+7.177

-1.814

+5.363

Turcja

-14.085

+3.025

-11.060

USA

-138.665

+23.411

-115.254

Wenezuela

+3.399

-1.529

+1.870

Węgry

-3.916

+440

-3.476

Wielka Brytania

-24.768

-3.980

-28.742

Włochy

+19.475

+7.468

+26.943



W większości przypadków główni

partnerzy handlowi są także głównymi

partnerami wymiany turystycznej

Udział salda bilansu

turystycznego w saldzie bilansu

handlowego

Udział turystyki w dochodzie

narodowym

Turystyka zagraniczna

a produkt krajowy brutto



Jednym z mierników

charakteryzujących umownie

gospodarcze znaczenie turystyki

zagranicznej jest udział wpływów z

eksportu produktu turystycznego

w produkcie krajowym brutto lub

w dochodzie narodowym.



Uważa się, że znaczenie to jest tym

większe im większy jest ten udział.

Turystyka zagraniczna

a produkt krajowy brutto

Państwo

PKB (mln USD)

ET (mln USD)

Austria

183.530

13.566

7,4

Francja

1289.235

23.410

1,8

Hiszpania

533.987

19.425

3,6

Niemcy

1879.151

10.509

0,6

Kanada

574.894

5.897

1,0

Polska

87.314

4.500

5,2

USA

6387.686

56.501

0,9

W. Brytania

1042.700

13.451

1,3

Włochy

1134.980

20.521

1,8

Udział turystyki w polskim PKB

Szacuje się, że wkład

turystyki w PKB w Polsce

wynosi ok. 4,6-8%

Udział turystyki w dochodzie

narodowym



Metoda strumieni produktów

(turystyczne wydatki konsumpcyjne,

wydatki inwestycyjne na rozwój

produkcji dóbr i usług turystycznych,

wydatki rządowe na rozwój turystyki)



Metoda kosztowa – suma cen

czynników produkcji zużywanych w

procesie wytwarzania (płace, zyski,

procenty)

Efekt mnożnikowy



K = ----------

1- ------

C –zmiana w konsumpcji
D – zmiana w dochodzie

Stosunek ----- krańcowa skłonność ludności

do wydania dochodów



Efekt mnożnika turystycznego równa

się efektowi jednostki wydatków

turysty z punktu widzenia tworzenia

nowych dochodów w gospodarce



Wydatek turysty wywołuje dodatni

efekt ekonomiczny i jego dalsza

cyrkulacja wpływa korzystnie na całą

gospodarkę oraz poziom życia

społeczeństwa

Efekt mnożnikowy

Zadanie dla ambitnych 3



Scharakteryzuj rynek turystyczny
dowolnie wybranego kraju

Dziękuję za uwagę 

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74
Slide 75
Slide 76
Slide 77
Slide 78
Slide 79
Slide 80
Slide 81
Slide 82
Slide 83
Slide 84
Slide 85
Slide 86
Slide 87
Slide 88
Slide 89
Slide 90
Slide 91
Slide 92
Slide 93
Slide 94

Turystyka i rekreacja cz III

Document Outline