Zapalenia

Zapalenia

nieswoiste kości

nieswoiste kości

u niemowląt

u niemowląt

Marta Drzewiecka
grupa3.



Stan zapalny kości (osteomyelitis)

- proces bakteryjnego zakażenia struktur

kostnych.



Proces chorobowy przechodzi z kości do
szpiku, na okostną, czasem na sąsiednie
tkanki miękkie (pochewki ścięgniste, kaletki
maziowe) i może penetrować do stawu.



Czynniki usposabiające do zakażenia:

- bakteriemia
- osłabienie ogólnej i miejscowej odporności

organizmu

- duża zjadliwość bakterii



Nieswoiste zapalenie kości (ostitis non
specifica) jest zapaleniem bakteryjnym,
najczęściej krwiopochodnym (ostitis
haematogenes).



Ostre krwiopochodne zapalenie kości.



Występuje przede wszystkim u dzieci

(częściej u chłopców).



Źródło zakażenia – pierwotne ogniska infekcji –
ucho środkowe, migdałki, kikut pępowiny.



Czynnik etiologiczny (typ
niemowlęcy):

-

gronkowiec złocisty

-

pałeczki grupy coli

-

paciorkowce grupy B



Drobnoustroje

usadawiają

się

zwykle

w

miejscach zwolnionego przepływu krwi, w

zatokach żylnych szpiku, zwykle w obrębie

przynasad.



Towarzyszy

temu

powstawanie

zakrzepów

naczyń, zastoju, obrzęku oraz wzrost ciśnienia

śródkostnego.



Powoduje to dalsze zaburzenia krążenia i

niedokrwienie kości oraz martwicę jej beleczek

(takie tkanki stanowią doskonałą pożywkę dla

bakterii).

Z

akażenie przez kanały Volkmanna przedostaje się

do przestrzeni podokostnowej, a stad może szerzyć
się do nasady lub jamy szpikowej.



Typ niemowlęcy cechuje się przechodzeniem
zakażenia z przynasady do trzonu, nasady i
stawu (obecne połączenia między krążeniem
stawowym, nasadowym, przynasadowym a
trzonowym).



Często

następuje

uszkodzenie

jąder

kostnienia nasad, zwłaszcza kości udowej,
piszczelowej, ramiennej i łokciowej, co
skutkuje zahamowaniem lub zaburzeniem
ich wzrostu.



W przynasadzie znajduje się mniejsza liczba
komórek fagocytarnych niż w trzonie i
nasadzie co sprzyja rozwojowi choroby.



Powstająca ropa przebija się przez kość
korową, tworząc ropień podokostnowy.



W najcięższych przypadkach dochodzi do
powstania martwaków oraz zajęcia trzonu
kości.



Po zajęciu bliższej nasady kości udowej obserwuje się:



zwichnięcia patologiczne



zaburzenia wzrostu głowy i szyjki.



Uszkodzenie dalszej nasady powoduje:



zniekształcenia kolana,



znaczne skrócenie kości udowej (odpowiada ona za 35%

wzrostu kończyny).



W wyniku zapalenia może dojść do złuszczenia chrząstki

nasadowej.



Uszkodzenie chrząstki nasadowej – nieodwracalne

zahamowanie jej czynności – następowe skrócenie kości,

zaburzenie jej osi.



Typ

niemowlęcy – w 40% przypadków zmiany

wielomiejscowe.

Objawy kliniczne

Objawy kliniczne



Często w wywiadzie infekcja.



Nagłe i burzliwe pojawienie się objawów
ogólnych.



Po kilku dniach rozwinięcie się objawów
miejscowych.

Rozpoznanie

Rozpoznanie



Obecność objawów klinicznych



Badania dodatkowe:



↑OB, ↑CRP, leukocytoza



RTG – po 2 tygodniach – zatarcie struktury
beleczkowej, delikatne nawarstwienia okostnej,
obrzęk w okolicy ogniska zapalenia kości.



TK



MRI



scyntygrafia technetowa



biopsja i badanie bakteriologiczne

Różnicowanie

Różnicowanie



gruźlica



nowotwory (mięsak Ewinga, reticulosarcoma)

Powikłania

Powikłania



Uszkodzenie

chrząstki

nasadowej

z

zaburzeniem wzrostu kości.



Złamania

patologiczne

w

sąsiedztwie

martwaka i ropnia.



Metaplazja złośliwa ściany przetok.



Posocznica i nowe ogniska zakażeń.



Zapalenie

stawu,

przykurcze,

zbliznowacenia, zesztywnienie stawu.



Przejście zapalenia ostrego w przewlekle.



Ubytki kości i stawy rzekome.

Leczenie

Leczenie



antybiotykoterapia z uwzględnieniem leczenia chirurgicznego



rozpoczęcie leczenia natychmiast po postawieniu rozpoznania (proces

ostry uszkadza znaczne fragmenty kości, przechodzi w przewlekły)



1. ogólne:

☼ terapia dożylna antybiotykiem o szerokim spektrum działania wdrożona

natychmiast po ustaleniu rozpoznania (kontynuacja przez 2-3 tyg.),

☼ wyrównanie gospodarki wodno-elektrolitowej, białkowej, równowagi

kwasowo-zasadowej.



2. miejscowe:

☼ szerokie nacięcie ogniska i usunięcie ropy,
☼ wykonanie posiewu i antybiogramu,
☼ niekiedy drenaż przepływowy (z antybiotykiem lub płynem

bakteriobójczym),

☼ unieruchomienie kończyny w opatrunku gipsowym,
☼ na kończynę dolną aparaty odciążające.

Rokowanie

Rokowanie



Dobre – przy rozpoczęciu właściwego
leczenia do 2 dni od zachorowania



Złe – przy późnym rozpoznaniu lub
niewłaściwym leczeniu



Postać piorunująca – obecnie wyjątkowo
rzadka, dawniej kończyła się śmiercią

Dziękuje za uwagę.

Dziękuje za uwagę.