1
Znieczulenia
Znieczulenia
WYKŁAD
01
Chirurgia Stomatologiczna
2007/2008
cracked by MchofbA
created & designed by: sobxxx
2
Znieczulenie miejscowe
stosowane jest najczęściej jako jedna z
metod walki z bólem. Mimo, iż postęp
w anestezji doprowadził do tego, że
znieczulenie ogólne jest
postępowaniem bezpiecznym, mało
obciążającym chorego, to mimo to
znieczulenie miejscowe (przewodowe)
nie przestało być postępowaniem o
pierwszoplanowym znaczeniu w
różnych dyscyplinach zabiegowych, a
zwłaszcza w chirurgii ambulatoryjnej.
3
Znieczulenie miejscowe
(przewodowe) jest postępowaniem
prostym, obarczonym tylko minimalnym
ryzykiem dla chorego. W wielu
przypadkach przewyższa ono nawet
zalety znieczulenia ogólnego.
4
Znieczulenie miejscowe do zabiegu
operacyjnego jest przeciwwskazane u
chorych z nieustalonym dostatecznie
rozpoznaniem, z istniejącą infekcją w
miejscu zamierzonego podania środka
znieczulającego. U chorych nie
współpracujących z lekarzem, a więc u
starców, małych dzieci, nerwowo
chorych, głuchych.
5
Stosowanie środków znieczulenia
ma na celu uzyskanie:
1. Zniesienie bólu - analgesis
2. Zniesienie odruchów wegetatywnych
- areflexio
areflexio
3. Obniżenie napięcia mięśni
prążkowanych - relaxatio
relaxatio
6
Zalety znieczulenia miejscowego:
1. Przetrwanie okresu
znieczulenia poza okres
operacji
2. Łatwość i bezpieczeństwo
stosowania w warunkach
ambulatoryjnych
3. Możliwość operowania
chorych, u których istnieją
przeciwwskazania do
wykonania znieczulenia
ogólnego
4. Brak możliwości wystąpienia
powikłań płucnych
7
Pożądane cechy środka
znieczulającego miejscowo:
1. Zdolność przemijającego
porażenia zakończeń
nerwowych
2. Mała toksyczność
3. Łatwość wchłaniania się w
tkankach
4. Trwałość chemiczna
5. Nie może rozkładać się w
czasie sterylizacji
6. Winien być – izotoniczny,
izojoniczny i izotermiczny
8
Farmakodynamika środków
znieczulenia miejscowego:
Czas, siła i toksyczność środka
znieczulającego miejscowo zależą od
szybkości ich wchłaniania, stężenia
roztworu podanego i rodzaju środka.
Im bardziej stężony roztwór tym
szybszy proces wchłaniania, tym
krótsze działanie znieczulające i
silniej zaznaczone ogólne działanie
toksyczne.
9
W zależności od budowy
chemicznej środki
znieczulenia dzielimy na
pochodne:
1. kwasu paraaminobenzoesowego:
a. prokaina
b. tetrakaina
przed zastosowaniem tych środków
winno wykonywać się próbę
uczuleniową – mogą one bowiem
wywoływać reakcje typu
anafilaktycznego.
2. pochodne amidowe:
a. lignokaina
b. mepiwakaina
c. bupiwakaina
10
Środek zn.
przewodow
ego
Siła
działania
Czas działania
Dawka maxymalna [mg/kg]
bez śr. ob. nacz. ze śr. ob. nacz.
Prokaina
1
1h
10
15
Tetrakaina
10
2h
3
4
Lignokaina
4
1,5-3h
3
6
Pupiwakain
a
(Markaina,
Carbostesin
)
16
3-10h
2
2
Mepiwakain
a (Carbo,
Sandicaina)
4
2-4h
3
5-6
11
Rodzaje najczęściej
stosowanych środków
znieczulenia miejscowego:
Lignokaina
– środek znieczulenia
miejscowego działający
trzykrotnie silniej i dłużej od
prokainy (do 75 minut). Z
dodatkiem epinefryny ponad 2h .
Działa tez przeciwarytmicznie
12
Z miejsca podana wchłania
się szybko, przenika do płynu
mózgowo-rdzeniowego i przez
barierę łożyska. Okres półtrwania
wynosi ok. 30 minut. W
wątrobie ulega szybko
zmetabolizowaniu.
13
wydala się z moczem w postaci
metabolitów
miejscowo rozszerza naczynia
działa na błony śluzowe
używany do znieczuleń
powierzchniowych błony śluzowej jamy
ustnej, gardła i nosa, do znieczulenia
nasiękowego, podpajęczynówkowego,
zewnątrzoponowego i przewodowego
używany także w niemiarowości
komorowej po ciężkim zawale serca, na tle
zatruć glikozydami naparstnicy, podczas
cewnikowania serca
14
Xylonor
Xylonor
– chlorowodorek
lidokainy, roztwory 2 i 3% bez lub
z adrenaliną (maxymalna dawka
72mg),
Nowokaina
Nowokaina
– obecnie nie
stosowana ze względu na dużą
tendencję do wywoływania reakcji
alergicznej
15
Bupiwakaina
Bupiwakaina
– siła i czas działania
czterokrotnie większy niż lignokainy,
Prylokaina
Prylokaina
– siła i czas działania
podobne do lignokainy,
Tetrakaina
Tetrakaina
– wykazuje dużą siłę i
czas działania przeciwbólowego –
nawet do 3h
16
Scandonest
Scandonest
– chlorowodorek
mepiwakainy; mepiwakaina
wykazuje nieznaczne działanie
zwężające naczynia krwionośne i
dlatego wskazane jest jej
stosowanie u chorych z
przeciwwskazaniami do
stosowania leków zwężających
naczynia krwionośne. Może być
stosowany z lub bez środków
zwężających naczynia.
17
Wszystkie środki znieczulające
miejscowo, oprócz kokainy, działają
rozszerzająco na naczynia krwionośne.
Aby temu zapobiec stosuje się je
razem ze środkami obkurczającymi
naczynia krwionośne (adrenalina, L-
noradrenalina).
Powoduje to
osłabienie toksycznego działania leku
poprzez wydłużenie czasu jego
wchłaniania.
Adrenalina
Adrenalina
– stosowana w stężeniu od
1:20000 do 1:200000, maxymalna dawka
adrenaliny nie powinna przekroczyć 0,5 ml.
18
L-noradrenalina
L-noradrenalina
– bezpieczny środek
zwężający naczynia; podnosi zarówno
ciśnienie skurczowe jak i rozkurczowe
krwi. Nie wpływa na wyrzut minutowy
serca. Powoduje bradykardię. Wywiera
znacznie słabsze działanie na mięśnie
gładkie niż adrenalina. Obecnie
najczęściej stosowana.
19
Uwaga!!
Nie wolno wstrzyknąć środka
znieczulającego z dodatkiem adrenaliny
do naczynia. W trakcie znieczulenia w
pobliżu dużych pni naczyniowych
konieczna jest próba aspiracyjna.
20
Przeciwwskazania
– u chorych z
dolegliwościami
nerwicowymi
– u kobiet w ciąży
– w schorzeniach serca
(uszkodzenie mięśnia
sercowego,
niewyrównane wady
serca, tachykardia)
– przy podwyższonej
temp. ciała
– nadczynność tarczycy
– niemiarowość serca
– nadciśnienie tętnicze
– miażdżyca
– niewydolność krążenia
– cukrzyca powoduje
hiperglikemię)
– padaczka
– jaskra
– zaburzenia
czynnościowe nerek
21
Najwyższe dopuszczalne dawki lignokainy
podawane jednorazowo:
czystej lignokainy
z dodatkiem
adrenaliny
Stężenie
roztworu
Najwyższ
a
jednoraz
owa
dawka w
ml.
Stężenie
roztworu
Najwyższ
a
jednoraz
owa
dawka w
ml.
0,5%
40 ml
0,5%
100 ml
1,0%
20 ml
1,0%
500 ml
2,0%
10,5 ml
2,0%
25 ml
22
Znieczulenie powierzchniowe
Polega na wyłączeniu
przewodnictwa w zakończeniach nerwów
czuciowych przez rozpylenie roztworu
środka znieczulającego na powierzchnię
błony śluzowej jamy ustnej, nosa, gardła
lub skóry.
Jest to z jednej strony znieczulenie
proste ze względu na nieskomplikowany
sposób podania leku, z drugiej strony
niebezpieczne ze względu na łatwość
jego przedawkowania.
Środki znieczulenia miejscowego
wchłaniają się przez błonę śluzową
bardzo gwałtownie, jak przy podaniu
dożylnym.
23
W chirurgii stomatologicznej
znieczulenie to stosowane jest przed:
- wkłuciem igły do znieczulenia,
- nakłuciem zwiadowczym i leczniczym,
- nacięciem ropnia wewnątrzustnego,
- niekiedy przed usunięciem zęba
mlecznego u dzieci,
- przy znacznej resorpcji korzenia.
Rzadko jednak można ograniczyć się
tylko do tego sposobu znieczulenia.
24
Znieczulenie nasiękowe
Znieczulenie nasiękowe ma na celu
wyłączenie przewodnictwa zakończeń
nerwowych w polu operacyjnym przez
wstrzyknięcie do tkanek płynu
znieczulającego.
Zależnie od rodzaju znieczulonej
tkanki rozróżnia się znieczulenie
nasiękowe podśluzowe, podokostnowe,
śródskórne, podskórne i domięśniowe.
25
Znieczulenie nasiękowe
wykonuje się od strony
przedsionka jamy ustnej i od strony językowej w
żuchwie lub podniebiennej w szczęce. Jest ono
całkowicie wystarczające w zabiegach
operacyjnych na wyrostku zębodołowym szczęki,
w którym zewnętrzna blaszka kostna jest cienka,
porowata i ma liczne otwory odżywcze.
Umożliwia to szybkie przenikanie płynu
znieczulającego wprowadzonego podśluzówkowo
poprzez okostną i blaszkę kości zbitej w głąb
wyrostka zębodołowego do splotu zębodołowego
górnego.
26
Znieczulenie przewodowe polega na
przerwaniu przewodnictwa w pniu
nerwowym przez wstrzyknięcie płynu
znieczulającego w tkanki otaczające nerw lub
bezpośrednio w jego pień.
Rozległość
znieczulenia zależy od miejsca, w którym
nastąpi przerwanie jego przewodnictwa. Im
bardziej dośrodkowo tym uzyskujemy
większy obszar znieczulenia poprzez
zniesienie przewodnictwa w większej liczbie
rozgałęzień pnia nerwowego
Znieczulenie
przewodowe
27
W zależności od miejsca wprowadzenia
środka znieczulającego rozróżnia się
znieczulenie donerwowe i okołonerwowe.
Znieczulenie donerwowe jest bolesne i
trudne do wykonania, ale wywołuje
natychmiastowe działanie. W związku z tym
wykonujemy najczęściej znieczulenie
okołonerwowe, w którym środek
znieczulający podany w bezpośrednie
sąsiedztwo nerwu, wnika do jego włókien
przez otoczki nerwowe
28
występujące w czasie i po znieczuleniu miejscowym
wykonywanym do zabiegów chirurgiczno-
stomatologicznych
Są one związane z:
1. niewłaściwą aseptyką i/lub sterylizacją
2. niesprawnym i niewłaściwie dobranym
instrumentarium
3. techniką znieczulania
4. z użytym środkiem znieczulającym
5. złą współpracą pacjenta z lekarzem
6. brakiem odpowiedniego przygotowania pacjenta
do zabiegu
Powikłania miejscowe
29
Leczenie
– Antybiotykoterapia obejmująca florę
bakteryjną tlenową i beztlenową stosowana
w zależności od charakteru, umiejscowienia,
zakresu i nasilenia procesu chorobowego i
stanu ogólnego pacjenta. W przypadku
odczynów ogólnoustrojowych wykonanie
badań bakteriologicznych ( krew na posiew)
skierowanie chorego do leczenia szpitalnego
– Ewakuacja i drenaż ognisk ropnych
– Ewentualna rehabilitacja w przypadku
utrzymującego się szczękościsku
30
Następstwa
– Złamanie igły / uszkodzonej / za krótkiej / za długiej
– Zsunięcie się igły z nasadki strzykawki lub nasadki
redukującej i wpadnięcie jej do jamy ustnej lub
górnych dróg oddechowych
– Krwiaki spowodowane zranieniem naczyń żylnych
lub tętniczych / w przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej,
w obrębie żylnego splotu skrzydłowego, w okolicy
otworu podoczodołowego i bródkowego, na dnie
jamy ustnej
– Uszkodzenie nerwów: zębodołowego dolnego,
językowego, bródkowego, podoczodołowego,
nosowo-podniebiennego, zaburzeniami czucia
– Bóle i obrzęki występujące po znieczuleniu
31
Leczenie
1. W przypadku złamania igły poleca się
pacjentowi nie zamykać ust, sprawdza się
czy złamana igła wystaje ponad tkanki
miejsca wkłucia igły, a jeśli tak usuwa się ją
hemostatycznymi kleszczykami lub
igłotrzymaczem, ruchem przeciwnym do
ruchu wkłuwania tej igły
2. Jeśli odłamanej igły nie widać, a wyczuwa się
jej odłamany koniec pod cienką warstwą
tkanek, nacina się w tym miejscu tkanki
dochodząc do odłamanej igły i usuwa
ruchem jak wyżej- rane zaopatruje się
szwami
3. Decyzję o postępowaniu w przypadku
głęboko tkwiącej w tkankach części złamanej
igły podejmują chirurdzy szczękowi, pacjent
powinien zostać skierowany na oddział
chirurgii szczękowej w trybie pilnym
32
Zsunięcie igły lub nasadki redukcyjnej
w jamie ustnej nie stanowi problemu,
natomiast wyjęcie igły lub nasadki
redukcyjnej z górnych dróg oddechowych
wymaga pomocy laryngologa lub
terakochirurga; w przypadku utknięcia igły
lub nasadki igły w krtani i wystąpienia
trudności w oddychaniu niezbędne jest pilne
wykonanie tracheotomii lub konikotomii.
33
1.
Po stwierdzeniu narastania krwiaka stosuje się
ucisk przez pierwszą dobę oraz okłady z lodu (
w miejscach dostępnych do tego zabiegu)
2.
W przypadku dużych i narastających
krwiaków, co zdarza się po uszkodzeniu splotu
skrzydłowego, tętnicy/ żyły w przestrzeni
skrzydłowo-żuchwowej, wskazane skierowanie
pacjenta do oddziału chirurgii szczękowej lub
laryngologii ; niekiedy- ale bardzo rzadko-
zachodzi konieczność podwiązania
odpowiednich naczyń
Krwiaki leczy się w zależności od
intensywności ich narastania i
wielkości oraz od stanu ogólnego
pacjenta.
34
– W każdym miejscu powstania krwiaka, a
zwłaszcza w narastaniu dużych krwiaków bez
ewidentnej przyczyny urazowej związanej z
infekcją, konieczne są odpowiednie badania
w tym układu krzepnięcia kwi
– W dużych krwiakach stosuje się osłonę
antybiotykową
– Powikłania po uszkodzeniu nerwu w czasie
znieczulania przewodowego występują dość
często ale są one o niewielkim nasileniu- są
to parestezje ( przeczulice, niedoczulice), a
rzadko czasowe zniesienie czucia.
Leczenie polega na stosowaniu witamin B1
oraz następowej odpowiedniej fizykoterapii
35
Bóle i obrzęki po iniekcji najczęściej
występują po podokostnowym wprowadzeniu
igły zwłaszcza tępej lub z odłamanym
końcem.
Rozerwana okostna, bogato unerwiona
czuciowo, reaguje na zranienie bólem czasem
długotrwającym a zwłaszcza wówczas jeśli
płyn znieczulający był deponowany pod
okostną pod dużym ciśnieniem i odwarstwiał
ją gwałtownie na dużej przestrzeni
Leczenie polega na podaniu środków
przeciwbólowych i w razie potrzeby
antybiotyków, metronidazolu, zimnych
okładów luz stosowania laseroterapii
36
Powikłania związane z techniką
znieczulania
Przyczyny:
– Złamanie igły
– Nieuzyskanie znieczulenia
– Wprowadzenie środka znieczulającego do
naczyń żylnych/ tętniczych
– Gwałtowne wtłaczanie środka
znieczulającego do tkanek pod dużym
ciśnieniem
– Niedostateczna współpraca asysty przy
wykonywaniu znieczuleń u pacjentów
niewspółpracujących z zespołem
wykonującym zabieg chirurgiczny
37
Następstwa
– Złamanie igły jest przede wszystkim
powodowane zmianą kierunku ustawienia
strzykawki po głębokim wkłuciu igły aż do
jej nasadki.
– Powodem tego powikłania mogą też być
gwałtowne ruchy pacjenta w czasie
wykonywania znieczulenia
38
Nieuzyskanie znieczulenia zwłaszcza
przewodowego jest związane z
deponowaniem środka znieczulającego w
niewłaściwym miejscu.
Może też w przypadku znieczulenia
nasiękowego być to spowodowane
wykonywaniem iniekcji w obszarze tkanek
będących w stanie zapalnym
39
Zniesienie przewodnictwa n. twarzowego
po wykonaniu znieczulenia przewodowego do
n. zębodołowego dolnego drogą śródustną
jest spowodowane błędem techniki
znieczulania polegającym na wkłuciu się do
tkanek poza tylną krawędzią żuchwy i
deponowania tam (w obszarze przebiegu n.
twarzowego) środka znieczulającego.
Wówczas występują objawy czasowego
zniesienia czynności obwodowych gałązek
nerwu twarzowego, które to zaburzenia
ustępują po ustaniu działania środka
znieczulającego.
40
Jeśli porażenie n. twarzowego
utrzymuje się dłużej może to być
następstwem jego uszkodzenia igłą.
W przypadku stopniowego nasilania
się porażenia n. VII po ustąpieniu działania
znieczulenia może to sugerować
rozwinięciem się procesu zapalnego
bakteryjnego spowodowane
wprowadzeniem infekcji igłą w czasie
wykonywania iniekcji drogą śródustną.
41
Następstwem wprowadzenia środka
znieczulającego do naczyń krwionośnych są
powikłania ogólne.
Są to ogólnoustrojowe reakcje toksyczne
o różnych charakterze i nasileniu zależnym od
rodzaju deponowanego środka
znieczulającego, jego stężenia i ilości.
Te ogólnoustrojowe reakcje są po prostu
zatruciem mogącym wywołać groźne
zaburzenia szybko narastające zwłaszcza jeśli
przekroczono dopuszczalną dawkę środka
znieczulającego (uwzględniając jego stężenie)
42
Niepożądane działanie środków
znieczulenia miejscowego (ŚZM)
Można je podzielić na:
– Reakcje toksyczne związane z
przedawkowaniem bezwzględnym i
względnym
– Reakcje alergiczne
Przedawkowanie:
– Bezwzględne przekroczenie należnej dawki
ŚZM
– Podanie terapeutycznej dawki ŚZM
bezpośrednio do naczynia lub w okolice tkanek
dobrze ukrwionych.
43
Objawy kliniczne przedawkowania ŚZM
I.
Intoksykacja małego lub średniego
stopnia: pobudzenie OUN i układu
sercowo-naczyniowego
Objawy:
•
Niepokój
•
Drżenie mięśniowe
•
Drgawki
•
Dezorientacja
•
Wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie tętna
•
Czasem zaburzenia rytmu serca
•
Wymioty
LECZENIE
•
Tlenoterapia
•
Środki anksjolityczne- Relanium 5-10 mg.
44
II. Intoksykacja dużego stopnia: depresja
OUN i sercowo-naczyniowa
Objawy:
• Dezorientacja
• Zaburzenia mowy
• Utrata świadomości
• RR i tętna
• Zaburzenia oddychania włącznie z zatrzymaniem
krążenia
LECZENIE
• Dopamina- 2-10 mg/kg/ min iv.
• Intubacja, oddech kontrolowany
• Resuscytacja krążeniowo-oddechowa
45
Powikłania związane ze złą
współpracą pacjenta z lekarzem
PRZYCZYNY
– Brak psychologicznego przygotowania
pacjenta do zabiegu
– Brak farmakologicznej premedykacji u
pacjenta jej wymagającego
46
Następstwa:
Nieodpowiednio poinformowany pacjent-
stosownie do jego wieku i poziomu
intelektualnego- o zakresie zabiegu, jego
przebiegu, możliwości powikłań,
przypuszczalnym czasie trwania zabiegu
może w trakcie zabiegu zbyt emocjonalnie
reagować zmieniając pozycje głowy, ciała a
nawet niekiedy wykonując ruchy obronne
(dotyczy to przede wszystkim dzieci)
Zmiana pozycji ciała, gwałtowne ruchy w
czasie poszczególnych faz wykonywania
znieczulenia może spowodować różne
powikłania łącznie ze złamaniami igły,
wpadnięciem jej do dróg oddechowych
47
Nieodpowiednie przygotowanie
farmakologiczne pacjentów nadmiernie
bojących się zabiegu, chorych na padaczkę,
chorych psychicznie może być powodem
wystąpienia w czasie zabiegu i/lub po nim
napadu padaczki, nieracjonalnego
zachowania się, a nawet agresji psychicznie
chorego bądź alkoholika w stanie ostrej
psychozy alkoholowej występującej zwykle w
2-3 dniu abstynencji.
U alkoholików w okresie narastania
objawów abstynencyjnych może też wystąpić
napad padaczkowy nawet gromadny
48
Leczenie:
W stanach pobudzenia
psychicznego, w rozwijającej się ostrej
psychozie alkoholowej, w zwiastunach
lub ataku padaczki lekiem z wyboru jest
DIAZEPAM (Relanium)
DIAZEPAM (Relanium)
w iniekcji
dożylnej lub domięśniowej podany w
dawce odpowiedniej do wieku i wagi
pacjenta.
Pacjent w stanie psychozy
alkoholowej powinien być odesłany
karetką do najbliższego szpitala.
Znieczulenie miejscowe
1. Zniesienie bólu - analgesia
2. Zniesienie odruchów wegetatywnych –
areflexia
3. Obniżenie napięcia mięśni prążkowanych –
relaxatio
4. Działanie układowe po przeniknięciu do
układu krążenia- na OUN, zwoje
autonomiczne, złącza nerwowo-mięśniowe,
układ krążenia, układ mm. gładkich i
poprzecznie prążkowanych
49
Własność środka miejscowo
znieczulającego
1. Łatwo przenikają do tkanek
2. Szybki efekt działania
3. Terapeutycznie bezpieczne (rozpiętość między
dawką terapeutyczną a progową)
4. Wolno się wchłaniają i szybko rozkładają
5. Nie drażnią tkanek
6. Nie upośledzają ważnych dla życia funkcji
7. Brak działań ubocznych
8. Łatwy do wyjałowienia i przechowywania
50
W zależności od budowy
chemicznej środki
znieczulenia dzielimy na
pochodne:
1. Estrowe pochodne kwasu
paraaminobenzoesowego:
a. prokaina
b. chloroprokaina
c. Tetrakaina
2. Amidowe pochodne kwasu p-
aminobenzoesowego
a. lignokaina
b. mepiwakaina
c. bupiwakaina
51
Podział środków znieczulenia
miejscowego
• I gr
.- krótko działające do ok. 30 min. – 2%
lignokaina, 3% mepiwakaina
• II gr
.- średnio długo działające do ok. 60 min. –
4% artykaina z A, 2% lignokaina z A
• III gr
.- długo działające powyżej 90 min. –
bupiwakaina z A
52
• krótko działające do 30 min.
2% lignokaina, 3% mepiwakaina
• średnio długo działające do. 60
4% Artykaina z 1:100 000 adrenaliną – Ultracain D-S
forte
4% Artykaina z 1:200 000 adrenaliną- Ultracain
2% Lignokaina z 1:100 000 adrenaliną- Xylokaina
2% Mepiwakaina- Carbokaina
4% Prilokaina- Citanest
• Długo działające (do 90 min.)
0.5% Bupiwakaina z 1:200 000 adrenaliną- Marcaine
1.5% Etydokaina z 1:200 000 adrenaliną- Duranest
53
Leki miejscowo
znieczulające
Nazwa leku toksyczn
ość
stężenie
zastosowanie
Czas
działani
a
Maksymalna
dawka
Lignokaina
2
0.5-4.0
Powierzchniowe
nasiękowe
przewodowe
2h
0.2-0.5g
Mepiwakaina
1
0.25-2.0
Powierzchniowe
nasiękowe
przewodowe
2h
0.1-0.5g
Ultrakaina
1
0.25-4,0
nasiękowe
przewodowe
1h
0.5g
Ultrakaina
D-S
1
0.25-4.0
nasiękowe
przewodowe
2h
0.5g
EMLA
1
5
Powierzchniowe
0.5h
0.5g
54
Najwyższe dopuszczalne dawki lignokainy
podawane jednorazowo:
czystej lignokainy
z dodatkiem
adrenaliny
Stężenie
roztworu
Najwyższ
a
jednoraz
owa
dawka w
ml.
Stężenie
roztworu
Najwyższ
a
jednoraz
owa
dawka w
ml.
0,5%
40 ml
0,5%
100 ml
1,0%
20 ml
1,0%
50 ml
2,0%
10 ml
2,0%
25 ml
55
Leki zwężające światło naczyń
krwionośnych (NA) powdują:
1. Przedłużenie działania leku spowodowane
opóźnieniem dystrybucji i rozpadu anestetyku
2. Zwiększenie stężenia środka znieczulającego w
obszarze podania
3. Zmniejszenie toksycznego działania środków
miejscowo znieczulających
4. Zmniejszenie krwawienia w polu operacyjnym
56
Przeciwwskazania do
stosowania znieczulenia z
dodatkiem A
• Świeże przebyty zawał mięśnia sercowego
• Wylew krwi do mózgu
• Nadczynność tarczycy
• Cukrzyca
• Padaczka
• Jaskra
• Ciąża
• Leczonymi lekami hipotensyjnymi, nasercowymi,
pochodnymi fenotiazyny
57
Rodzaje znieczulenia
miejscowego
• Powierzchniowe
- skóra, błona śluzowa-
5% krem EMLA (prilokaina z lignokainy)
• Nasiękowe
(przywierzchołkowe,
brodawek międzyzębowych,
śródwięzadłowe, okoliczne)
• Przewodowe
• Blokady centralne
(zewn. oponowe,
podpajęczynówkowe)
58
Powikłania
związane ze
znieczuleniem miejscowym
Miejscowe wczesne
• Złamanie igły
• Uszkodzenie nerwu czuciowego, mięśni
• Uszkodzenie naczynia krwionośnego czy splotu
żylnego
• Porażenie n. VII
• Niedostateczne znieczulenie- użycie zbyt małej
ilości środka znieczulającego, niewłaściwa
technika znieczulenia
Anemizacja tkanek
59
Powikłania
związane ze
znieczuleniem miejscowym
Miejscowe późne
• Krwiak tkanek
• Powikłania zapalne
• Ból, obrzęk
• Martwica błony śluzowej
• Nerwobóle, parestezje
60
Powikłania
związane ze
znieczuleniem miejscowym
Ogólne
• Zaburzenia rytmu serca
• Zatrucie
• Nadwrażliwość
• Przedawkowanie
• omdlenie
61
Są one związane z:
1. niewłaściwą aseptyką i/lub sterylizacją
2. niesprawnym i niewłaściwie dobranym
instrumentarium
3. techniką znieczulania
4. z użytym środkiem znieczulającym
5. złą współpracą pacjenta z lekarzem
6. brakiem odpowiedniego przygotowania pacjenta
do zabiegu
Powikłania miejscowe
62
Powikłania związane z
niewłaściwą aseptyką i/lub
sterylizacją
Przyczyny
• Nieodpowiednie przygotowanie jamy ustnej do
zabiegu
• Niejałowe instrumentarium, środki odkażające,
materiał opatrunkowy
• Niejałowy środek znieczulający
• Zainfekowanie igły iniekcyjnej w czasie
nabierania środka znieczulającego i/lub w
poszczególnych fazach znieczulenia
63
Leczenie
• Antybiotykoterapia obejmująca florę bakteryjną
tlenową i beztlenową stosowana w zależności od
charakteru, umiejscowienia, zakresu i nasilenia
procesu chorobowego
• Ewakuacja i drenaż ropni
64
Następstwa
• Nacieki zapalne, ropnie, ropowice, zapalenia
ozębnej, okostnej, kości, tkanek miękkich,
szczękościsk
• Bakteriemie z możliwością powikłań ogólnych
zwłaszcza u pacjentów z chorobami ogólnymi
65
Powikłania związane z
niesprawnym i niewłaściwie
dobranym instrumentarium
Przyczyny
• Nieodpowiednia igła i/lub strzykawka w stosunku
do rodzaju wykonywanego znieczulenia (zbyt
krótka lub za długa igła, zbyt mała lub za duża
poj. strzykawki)
• Zastosowanie redukcyjnej nasadki
• Uszkodzona lub niesprawna igła (zgięta, tępa,
zagięty lub odłamany koniec)
66
Następstwa
– Złamanie igły / uszkodzonej / za krótkiej / za długiej
– Zsunięcie się igły z nasadki strzykawki lub nasadki
redukującej i wpadnięcie jej do jamy ustnej lub
górnych dróg oddechowych
– Krwiaki spowodowane zranieniem naczyń żylnych
lub tętniczych / w przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej,
w obrębie żylnego splotu skrzydłowego, w okolicy
otworu podoczodołowego i bródkowego, na dnie
jamy ustnej
– Uszkodzenie nerwów: zębodołowego dolnego,
językowego, bródkowego, podoczodołowego,
nosowo-podniebiennego, zaburzeniami czucia
– Bóle i obrzęki występujące po znieczuleniu
67
Powikłania związane z techniką
znieczulania
Przyczyny:
– Złamanie igły
– Nieuzyskanie znieczulenia
– Wprowadzenie środka znieczulającego do naczyń
żylnych/ tętniczych
– Gwałtowne wtłaczanie środka znieczulającego do
tkanek pod dużym ciśnieniem
– Niedostateczna współpraca asysty przy
wykonywaniu znieczuleń u pacjentów
niewspółpracujących z zespołem wykonującym
zabieg chirurgiczny
68
Niepożądane działanie środków
znieczulenia miejscowego (ŚZM)
Można je podzielić na
:
– Reakcje toksyczne związane z przedawkowaniem
bezwzględnym i względnym
– Reakcje alergiczne
Przedawkowanie
:
– Bezwzględne- przekroczenie należnej dawki ŚZM
– Podanie terapeutycznej dawki ŚZM bezpośrednio
do naczynia lub w okolice tkanek dobrze
ukrwionych
69
Objawy kliniczne przedawkowania ŚZM
I.
Intoksykacja małego lub średniego
stopnia: pobudzenie OUN i układu
sercowo-naczyniowego
Objawy:
•
Niepokój
•
Drżenie mięśniowe
•
Drgawki
•
Dezorientacja
•
Wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie tętna
•
Czasem zaburzenia rytmu serca
•
Wymioty
LECZENIE
•
Tlenoterapia
•
Środki anksjolityczne- Relanium 5-10 mg.
70
II. Intoksykacja dużego stopnia: depresja
OUN i sercowo-naczyniowa
Objawy:
• Dezorientacja
• Zaburzenia mowy
• Utrata świadomości
• RR i tętna
• Zaburzenia oddychania włącznie z zatrzymaniem
krążenia
LECZENIE
• Dopamina- 2-10 mg/kg/ min iv.
• Intubacja, oddech kontrolowany
• Resuscytacja krążeniowo-oddechowa
71
Powikłania związane ze złą
współpracą pacjenta z lekarzem
PRZYCZYNY
– Brak psychologicznego przygotowania pacjenta
do zabiegu
– Brak farmakologicznej premedykacji u pacjenta jej
wymagającego
72
Nerw trójdzielny
n. trigeminus V
73
74
Nerw szczękowy V2
• Nerw skrzydłowo-podniebienny
• Nerw podoczodołowy
• Nerw jarzmowy
75
Nerw podoczodołowy - V2
nervus infraorbitalis
• Boczny siekacz
• Kieł
• Oba przedtrzonowce
• Przednia ściana zatoki szczękowej
• Warga górna
• Skrzydełko nosa
76
77
78
Znieczulenie na guzie szczęki
n. zębodołowe górne tylne V2
• Wyrostek zębodołowy w zakresie górnych
trzonowców
• Dziąsło od strony policzka
79
80
Znieczulenie nerwu
podniebiennego V2
nervus palatinus
• Błona śluzowa podniebienia twardego i
• Górne trzonowce aż do linii łączącej oba kły
81
82
Znieczulenie nerwu
nosowo-podniebiennego - V2
nervus nasopalatinus
• Przedni odcinek podniebienia twardego
• Górne środkowe siekacze
83
Nerw żuchwowy V3
1. Gałąź czuciowa
• Nerw policzkowy
• Nerw językowy
• Nerw zębodołowy dolny
• Nerw uszno-skroniowy
2. Gałąź ruchowa – nerw żuciowy
84
85
Znieczulenie nerwu
bródkowego V3
nervus mentalis
• Skóra, błona śluzowa wargi dolnej i bródki
86
Znieczulenie nerwu
zębodołowego dolnego V3
nervus alveolaris inferior
• Kość żuchwy
• Błona śluzowa
• Zęby przedtrzonowe i trzonowe dolne
87
88
89
Znieczulenie nerwu
policzkowego
V3
nervus buccalis
• Śluzówka policzka
90
91
Znieczulenie nerwu
językowego
V3
nervus lingualis
• Błona śluzowa i okostna na wewnętrznej
powierzchni trzonu żuchwy
• Połowa języka
92
93