background image

 

 

Wydział Technologii Drewna SGGW

Katedra Nauki o Drewnie i Ochrony Drewna

 

Chemia stosowana II

chemia organiczna

dr inż. Janusz 

ZAWADZKI

p. 2/44
janusz_zawadzki@sggw

.pl

background image

 

 

• E.Białecka-Florjańczyk, J.Włostowska,

Podstawy chemii organicznej, SGGW, Warszawa 

1999

• E.Białecka-Florjańczyk, J.Włostowska,

Ćwiczenia laboratoryjne z chemii organicznej, Wyd. 

SGGW  Warszawa 2003

• T.Drapała

Chemia organiczna

• R.T.Morrison, R.N.Boyd

Chemia organiczna, PWN Warszawa 1994

• R.Brewster

Podstawy chemii organicznej PWN  Warszwa1967

• D.Krutul

Ćwiczenia z chemii drewna oraz wybranych 

zagadnień chemii 

organicznej, SGGW Warszawa 

2003.

Literatura

background image

 

 

Zakaz Pauliego:
Dwa elektrony nie mogą mieć identycznych wartości 
wszystkich czterech liczb kwantowych: n, l, m, m

s

.

Jeden orbital mogą zajmować co najwyżej dwa elektrony, o 
przeciwnych spinach - elektrony sparowane.

Reguła Hunda:
Orbitale tego samego poziomu (podpowłoki) 
zapełniane są tak aby jak najwięcej elektronów było 
niesparowanych.

1s 2s 2p

Ne 



  

1s 2s 2p

F





  

1s 2s 2p

O





 

1s 2s 2p

N





1s 2s 2p

C





1s 2s 2p

B





1s 2s

Be 



1s 2s

Li



1s

He 

1s

H

Budowa sfery elektronowej w atomach 

wieloelektronowych

background image

 

 

Budowa atomu węgla

Z  konfiguracji  elektronowej  zewnętrznej  (walencyjnej)  powłoki 
atomu  węgla  w  stanie  podstawowym  wynika,  że  atom  ten 
posiada  2  niesparowane  elektrony,  a  więc  jest  dwuwiązalny 
(C

podst

 1s

2

 2s

2

p

2

)

Doświadczenie  wykazuje  jednak,  że  atomy  węgla  w  związkach 
organicznych  są  czterowiązalne.  Następuje  rozbicie  pary 
elektronowej 2s

2

 na 2 niesparowane elektrony, czyli atom węgla 

ze  stanu  podstawowego przechodzi w stan wzbudzony  (C

wzbudzony

 

1s

2

 2s

1

 2p

3

).

Niesparowane  elektrony  ulegają  hybrydyzacji  typu  sp

3

,  co 

tłumaczy  czterowartościowość  atomów  węgla  w  związkach 
organicznych

background image

 

 

Orbitale molekularne

 Gdy osie orbitali wiążących się 
atomów leżą na prostej łączącej 
jądra tych atomów wówczas 
chmury elektronowe nakładają się 
tworząc wiązania typu .

Wiązanie  powstaje 

przez poprzeczne 
nałożenie się chmur 
elektronowych nie 
zhybrydyzowanych 
orbitali p .Osie  nie leżą 
na prostej łączącej 
jądra.

background image

 

 

Hybrydyzacje orbitali s i p

sp

3

wszystkie wiązania równej długości
wszystkie kąty równe (109,5°)

background image

 

 

Hybrydyzacja orbitali atomowych

etylen

hybrydyzacja sp

2

cząsteczka płaska

acetylen

hybrydyzacja sp
cząsteczka liniowa

background image

 

 

Układ okresowy pierwiastków z podaną 

elektroujemnością

H

2,1

Li

1,0

Na

0,9

K

0,8

Rb

0,8

Cs

0,7

Fr

0,7

Be

1,5

Mg

1,2

Ca

1,0

Sr

1,0

Ba

0,9

Ra

0,9

La

1,0

Ac

1,1

Sc

1,3

Y

1,2

Ti

1,5

Zr

1,4

Hf

1,3

Rf

V

1,6

Nb

1,6

Ta

1,5

Db

Cr

1,6

Mo

1,8

W

1,7

Sg

Mn

1,5

Tc

1,9

Re

1,9

Bh

Fe

1,8

Ru

2,2

Os

2,2

Hs

Co

1,9

Rh

2,2

Ir

2,2

Mt

Ni

1,9

Pd

2,2

Pt

2,2

Cu

1,9

Ag

1,9

Au

2,4

Zn

1,6

Cd

1,7

Hg

1,9

B

2,0

Al

1,5

Ga

1,6

In

1,7

Tl

1,8

C

2,5

Si

1,8

Ge

1,8

Sn

1,8

Pb

1,9

N

3,0

P

2,1

As

2,0

Sb

1,9

Bi

1,9

O

3,5

S

2,5

Se

2,4

Te

2,1

Po

2,0

F

4,0

Cl

3,0

Br

2,8

I

2,5

At

2,2

He

Ne

Ar

Kr

Xe

Rn

background image

 

 

Rodzaje  dysocjacji wiązania kowalencyjnego

Rozpad  heterolityczny  (X-  chlorowiec,  Y  – 
metal)

Rozpad 

homolityczny

C

X

C

+

X

–

+

+

C

Y

Y

+

C

–

+

+

C

C

C

C

+

 

Generalnie  w  związkach  organicznych  występuje  wiązanie 
kowalencyjne,  względna  elektroujemność  pozwala  przewidywać 
kierunek polaryzowalności.

Szereg 

elektroujemności 

(uproszczony): 

Na<Mg<H<C<J<Br<Cl<N<O<P

background image

 

 

Siły oddziaływań międzycząsteczkowych 

dla związków o budowie kowalencyjnej

Oddziaływanie typu dipol-
dipol.
Cząsteczki polarne oddziałują 
na siebie znacznie silniej niż 
niepolarne

Wiązanie wodorowe. 
Forma asocjacji pomiędzy atomem silnie elektroujemnym i atomem 
wodoru związanym kowalencyjnie z innym atomem elektroujemnym. 
Atomy elektroujemne gł. F, O, N.

Siły van der Waalsa. 
Wskutek ruchu elektronów w obszarze jąder  
atomowych  nawet wówczas, gdy  =0 symetria 

rozkładu ładunku może być zakłócona przez tworzenie 
tzw. chwilowych dipoli. Taki dipol chwilowy może 
indukować dipol w przeciwnej orientacji w cząsteczce 
sąsiedniej.

H

H

O

H

H

O

H

H

O

H

F

H

F

H

F

+

+

przyciąganie

elektrostatyczne

+ – +–

+

+

– +–

+–

background image

 

 

Podział węglowodorów

węglowodory

alifatyczn

e

aromatyczne

alkany

alkeny

alkiny

cykliczne 

węglowodory 

alifatyczne

dieny

background image

 

 

Nazewnictwo węglowodorów wg 

IUPAC

System ten zakłada stosowanie w znacznym stopniu takiego samego schematu dla wszystkich 

klas związków organicznych. Dlatego omawiany jest dokładnie dla alkanów. 

1.

Jako strukturę podstawową związku wybieramy najdłuższy ciągły łańcuch, a następnie 
rozpatrujemy związek jako pochodną tej struktury, uzyskaną przez zastąpienie atomów 
wodoru grupami alkilowymi.

2.

Gdy  jest  to  konieczne,  jak  w  przypadku  izomerycznych  metylopentanów,  oznacza  się 
kolejnym numerem atom węgla, do którego przyłączona jest grupa alkilowa.

3.

Atomy 

węgla 

łańcuchu 

podstawowym 

numeruje  się  tak,  by  atom  węgla,  przy  którym 
znajduje  się  podstawnik,  oznaczony  był  możliwie 
jak 

najniższą 

liczbą. 

Dlatego 

piszemy

2-metylopentan, a nie 4-metylopentan.

4.

Jeżeli  takie  same  łańcuchy  alkilowe  występują  w 
cząsteczce  kilka  razy  jako  łańcuchy  boczne,  to 
liczbę  tych  grup  określa  się  przedrostkiem  di-, 
tri-, tetra-…

5.

Jeżeli  do  łańcucha  podstawowego  dołączonych  jest  kilka  grup  alkilowych,  to 
wymienia się je kolejno w porządku alfabetycznym.

CH

3

CH

CH

2

CH

2

CH

3

CH

3

1

2

3

4

5

2-
metylopent
an 

CH

3

CH

2

CH

CH

2

CH

3

CH

3

1

2

3

4

5

3-
metylopent
an 

CH

3

CH

3

CH

3

CH

CH

2

C

CH

3

CH

3

1

2

3

4

5

2,2,4-
trimetylopentan 

background image

 

 

Rzędowość atomów węgla i wodoru

Pierwszorzędowy  (1°)  atom  węgla  jest  połączony  z  jednym 

atomem węgla

Drugorzędowy  (2°)  atom  węgla  jest  połączony  z  dwoma 

atomami węgla

Trzeciorzędowy  (3°)  atom  węgla  jest  połączony  z  trzema 

atomami węgla

Czwartorzędowy  (4°)  atom  węgla  jest  połączony  z  czterema 

atomami węgla

CH

3

CH

3

CH

3

CH

2

CH

CH

2

C

CH

3

CH

3

background image

 

 

Alkany (parafiny)

Otrzymywanie (przemysł)

   Metoda Fischera – Tropscha

CO + H

2

 → CH

4

 + H

2

O (kat., ∆T)

Wyższe alkany (C2-C4) spotykamy również w gazie ziemnym.

Alkany ciekłe są głównymi  składnikami  ropy naftowej, a alkany 

stałe-wosku  ziemneg towarzyszącego złożom ropy naftowej.         

Wzór ogólny C

n

H

2n+2

; końcówka nazwy: -an

Ułożone są w szeregu homologicznym, różniącym się o stały element 

–CH

2

.

background image

 

 

Otrzymywanie alkanów 

(laboratorium)

1.    Uwodornienie alkenów

C

n

H

2n

 + H

2

 → C

n

H

2n+2

2.    Reakcja Wurtza

2 R–X  +  2 Na  →  R–R  +  2 NaX

R = alkil (CH

3

–, C

2

H

5

–, …)

X = chlorowiec (Cl, Br…)

3.     Redukcja halogenków alkilów poprzez związki 
metaloorganiczne
        (odczynniki Grignarda)

R–X  +  Mg  →  R–MgX

R–MgX  +  H

2

O  →  R–H  +  Mg(OH)X

R–X  +  R’–X  +  2 Na  →  R–R’  +  2 NaX

R’ = alkil (CH

3

-, C

2

H

5

-, …) różny od R

background image

 

 

Reakcje alkanów

1.    Halogenowanie – najważniejsza reakcja alkanów, ma charakter 
rodnikowy.

Promieniowanie ultrafioletowe dostarcza w niej energii niezbędnej 

do

rozerwania wiązań.

X = chlorowiec. Reaktywność Cl

2

 > Br

2

 > J

2

Łatwość tworzenia rodników 3°>2°>1°

Cl

2

   

h

    2 Cl•

inicjacja

propagacja

Cl• + CH

4

 

CH

3

Cl + H•

H• + Cl

2

           HCl + Cl•

CH

4

  +  Cl

2

       CH

3

Cl  +  HCl

2.    Utlenianie

Np. metanu:

CH

4

 + O

2

 → CO

2

 + 2H

2

O

background image

 

 

Uwagi do ćwiczeń

grupy 4,5 

dr inż.. Janusz 

Zawadzki

grupy 1,2,3

dr inż.. Andrzej 

Radomski

grupy 6,7

mgr Dymitr Kazem-Bek

Tymczasowy plan zajęć grup 6 i 7:

grupa 6

środa 

g. 18

15

÷20

00

grupa 7

czwartek 

g. 14

15

÷16

00

Obowiązuje do odwołania (informacja będzie podana na 
wykładzie).


Document Outline