TKANKA
TKANKA
NERWOWA
NERWOWA
Frank Agnieszka
Elementy składowe tkanki
Elementy składowe tkanki
nerwowej:
nerwowej:
wysoko wyspecjalizowane komórki
nerwowe
(ok. 100 miliardów
) zwane
NEURONAMI
komórki podporowe – czyli GLEJOWE
Substancja międzykomórkowa
prawie nieobecna - nieliczne blaszki
podstawne neurogleju.
• Komórka nerwowa wraz z
wszystkimi wypustkami stanowi
jednostkę strukturalną i
czynnościową tkanki nerwowej i
określana jest jako NEURON.
Podstawowe funkcje tkanki
Podstawowe funkcje tkanki
nerwowej
nerwowej
(1)
(1)
:
:
• pobudliwość (reagowanie na bodźce i ich
wytwarzanie)
• odbiera, przekazuje i reaguje na impulsy
środowiska, jak np. dotyk, temperatura czy
światło
• przewodzi ona impulsy z
do
efektorów, od
przetwarza
impulsy w adekwatne odpowiedzi, przewodzi
impulsy z neuronu do innego neuronu,
wytwarza substancje przekaźnikowe.
Podstawowe funkcje tkanki
Podstawowe funkcje tkanki
nerwowej
nerwowej
(2)
(2)
:
:
• komórki nerwowe umożliwiają organizmowi
normalne funkcjonowanie w danym środowisku,
adekwatną odpowiedź w zależności od sytuacji
w środowisku zarówno wewnętrznym jak
i zewnętrznym.
• neurony stale rejestrują się, analizują
informacje
o stanie wewnętrznym
jak
i zewnętrznym stanie otoczenia, przez co
przygotowują organizm do adekwatnej reakcji.
Podstawowe funkcje tkanki
Podstawowe funkcje tkanki
nerwowej
nerwowej
(3)
(3)
:
:
• do neuronów należy również
koordynacja aktywności
intelektualnej, świadomości,
podświadomości, aktywności
ruchowej czy też czynności
gruczołów dokrewnych.
Tkanka nerwowa
•Tkanka nerwowa składa się
z ciała komórkowego
(perykarionu) i dwóch
rodzajów wypustek:
dendryty i aksony.
PERYKARION – ciało komórki nerwowej.
Zawiera liczne organelle: dobrze rozwinięty
aparat Golgiego, liczne drobne mitochondria,
lizosomy. Charakterystycznymi cechami
wyposażenia komórki nerwowej są:
• tigroid (ciałka Nissla) – skupienia RNA i
wolnych rybosomów (co oznacza intensywną
syntezę białek), widoczne w mikroskopie
świetlnym jako zasadochłonne grudki
(występują w perykarionie i początkowych,
grubszych odcinkach dendrytów, nie ma ich
w aksonie). Tigroid produkuje znaczne ilości
białek niezbędnych do funkcjonowania
komórki nerwowej, posiadającej – przy
uwzględnieniu wypustek – bardzo znaczną
objętość cytoplazmy i powierzchnię błony
komórkowej.
• neurotubule (mikrotubule) i neurofilamenty
(filamenty pośrednie) - elementy cytoszkieletu,
w perykarionie układające się w sieć, a w
wypustkach tworzące wiązki. Neurotubule,
najliczniejsze w aksonie, współpracujące z
mechanoenzymami, odpowiadają za transport
substancji wysokocząsteczkowych,
pęcherzyków
i organelli między perykarionem a
zakończeniem aksonu (transport aksonalny);
pełnią funkcję podporową.
DENDRYT
DENDRYT– drobne, drzewkowate
wypustki, zazwyczaj liczne,
krótsze, bogato rozgałęzione,
dochodzące do ciała komórki
nerwowej. Podstawową jej rolą jest
odbieranie bodźców albo
przyjmowanie impulsów do innych
komórek i przekazywanie ich do
ciała komórki nerwowej; przewodzi
bodźce elektryczne dośrodkowo
(do perykarionu)
AKSON(neuryt)-
AKSON(neuryt)- wypustka osiowa,
zawsze pojedynczy, dłuższy, słabo
rozgałęziony, odpowiada za
odprowadzenie impulsu od ciała
komórki nerwowej do następnej
komórki; przewodzi bodźce
odśrodkowo
Synapsy
Synapsy
W miejscach, gdzie komórki nerwowe i/lub
ich wypustki stykają się ze sobą i przekazują
sobie bodźce, znajdują się połączenia
synaptyczne (synapsy). Mogą się one
tworzyć pomiędzy wszystkimi elementami
kom. nerwowych (najczęstsze: akson-
dendryt, ponadto: akson-perykarion, akson-
akson), a także między aksonem a inną niż
nerwowa komórką wykonawczą (np. akson-
włókno mięśniowe, p. płytka motoryczna).
Każda synapsa składa się z dwóch części:
Synapsy
Synapsy
• (1) część presynaptyczna: przeważnie
kolbkowate zakończenie aksonu, zawiera
pęcherzyki ze specjalną substancją
chemiczną - neuroprzekaźnikiem (np.
acetylocholina, noradrenalina, peptydy)
oraz mitochondria;
• (2) część postsynaptyczna: w jej błonie
są receptory dla neuroprzekaźnika.
Obie części dzieli bardzo wąska szczelina
synaptyczna
Budowa synapsy
Budowa synapsy
chemicznej
chemicznej
1-błona
presynaptyczna
2- szczelina
synaptyczna
3- błona
postsynaptyczn
a
4 – pęcherzyki
synaptyczne
z mediatorem
5 – receptory
błonowe dla
mediatora
• Impuls przez synapsę przechodzi wyłącznie
od aksonu jednej komórki do dendrytu
drugiej.
Nigdy odwrotnie!!! Dzieje się tak dzięki
wydzielniczej zdolności komórki nerwowej.
• Zakończenie aksonu stanowi kolbka
synaptyczna, w której obecne są
mitochondria,
a przede wszystkim pęcherzyki synaptyczne
zawierająca mediator (neuroprzekaźnik).
• Impuls (fala depolaryzacji) docierający do
kolbki synaptycznej sprawia, że pęcherzyki
łączą się z błoną presynaptyczną i uwalniają
swą zawartość do szpary synaptycznej.
Mediator łączy się z wówczas z błoną
postsynaptyczną będącą fragmentem
dendrytu drugiej komórki i powoduje
powstawanie w niej impulsu (fala
depolaryzacji). Po czym cząsteczka
mediatora zostaje natychmiast rozłożona
przez odpowiednie enzymy obecne w
szparze synaptycznej. Przewodnictwo przez
synapsy ma zatem charakter chemiczny.
• Bodziec wzbudzony na błonie
postsynaptycznej (tzw. potencjał
postsynaptyczny) jest przewodzony
(zazwyczaj przez dendryt) do perykarionu
jako słaby prąd elektryczny. Komórka
nerwowa otrzymuje bodźce równocześnie z
wielu synaps. Dochodzące do perykarionu
prądy sumują się, tworząc tzw. zbiorczy
potencjał postsynaptyczny. Jeżeli jego
wartość jest odpowiednio duża, powoduje to
otwarcie kanałów sodowych w miejscu
odejścia aksonu od perykarionu i
wzbudzenie potencjału czynnościowego.
Synapsy dzielimy na:
Synapsy dzielimy na:
• synapsy chemiczne - synapsy
przekazujące bodźce za pośrednictwem
neuroprzekaźników, przewodzą
jednokierunkowo,
• synapsy elektryczne (u człowieka b.
rzadkie) – są to połączenia typu neksus
pomiędzy błoną pre- i postsynaptyczną,
przewodzą dwukierunkowo, są
symetryczne w budowie, nie podlegają
zmęczeniu.
Włókna nerwowe
Włókna nerwowe
• Wypustki (głównie aksony) otoczone są
segmentowanymi osłonkami wytworzonymi
przez komórki neurogleju: kom. Schwanna
w obwodowym układzie nerwowym, astrocyty
i oligodendrocyty w centralnym układzie
nerwowym (segment wytworzony jest przez
jedną komórkę).
• Wyróżniamy osłonki: osłonkę mielinową
i osłonkę Schwanna.
• Akson otoczony osłonką nosi nazwę włókna
nerwowego.
Wyróżniamy dwa rodzaje
Wyróżniamy dwa rodzaje
włókien nerwowych:
włókien nerwowych:
• (1) niezmielinizowane
(bezrdzenne) - osłonkę tworzy
wpuklenie cytoplazmy komórki
Schwanna (w obwodowym ukł.
nerwowym) lub otaczająca akson
wypustka astrocytu (w ośrodkowym
ukł. nerwowym); takie włókna
przewodzą wolniej (przewodzenie
ciągłe*, 0,5-3 m/s)
• Przy przewodzeniu ciągłym (w
włóknach niezmielinizowanych),
kanały sodowe otwierane zmianą
potencjału rozmieszczone są
równomiernie w błonie aksonu.
Lokalna depolaryzacja powoduje
otwarcie sąsiednich kanałów sodowych
– w ten sposób bodziec przemieszcza
się wzdłuż błony ze stałą szybkością.
• (2) zmielinizowane – posiadają osłonkę
mielinową, którą tworzy spiralny układ
warstw fosfolipidowych i białkowych
powstały przez wielokrotne "owinięcie się"
błony komórki glejowej (kom. Schwanna w
obwodowym ukł. nerwowym,
oligodendrocytu w ośrodkowym ukł.
nerwowym) wokół aksonu; takie włókna
przewodzą szybciej (przewodzenie
skokowe*, 3-120 m/s). /
• Pomiędzy segmentami osłonki mielinowej
znajdują się tzw. przewężenia Ranviera,
Osłonka mielinowa pełni funkcję izolatora i
umożliwia szybkie tzw. skokowe
przewodzenie bodźców: impuls
„przeskakuje” z jednego przewężenia
Ranviera (ubytek w osłonce mielinowej, mają
charakter tłuszczowy, w których dokonuje się
odnowienie bodźca (depolaryzacja błony.) na
drugie przewężenie.
•
Pęczki włókien nerwowych
Pęczki włókien nerwowych
otoczone i poprzedzielane
otoczone i poprzedzielane
tkanką łączną budują pień
tkanką łączną budują pień
nerwowy, czyli
nerwowy, czyli
nerw
nerw
obwodowy
obwodowy
Z uwagi na liczbę wypustek,
komórki nerwowe dzielimy
na:
a) wielobiegunowe
(najpowszechniejsze) – liczne dendryty,
jeden akson. Dzielą się na:
komórki piramidalne – występują w
korze mózgu
komórki gwiaździste – występują w
substancji szarej rdzenia kręgowego
komórki różnokształtne - posiadają
dwa bardzo silne rozgałęzione dendryty
b) dwubiegunowe – jeden dendryt i jeden
akson. Występują w siatkówce, nabłonku
węchowym, przekazują bodźce w nerwie
wzrokowym i węchowym mózgu;
doprowadzają bodźce do ośrodkowego
układu nerwowego.
c)
pseudojednobiegunowe(rzekomojednobiegu
nowe) – od perykarionu odchodzi jedna
wypustka, która dzieli się w kształcie litery
T na dendryt i akson (neurony czuciowe,
bodziec nie przechodzi przez perykarion)
d) jednobiegunowe – posiadają tylko akson,
lub – wyjątkowo – tylko dendryt (b. rzadkie)
Różne typy neuronów od lewej: 1 – komórka dwubiegunowa
o dendrytach krzaczastych (piramidowa); 2- neurony łączące w mózgu
o silnierozwiniętych i rozgałęzionych dendrytach (różnokształtne);
3- neuron ruchowy (gwiaździste); 4- dwubiegunowy neuron czuciowy
(rzekomojednobiegunowe)
Komórki neurogleju
Komórki neurogleju
•
Neurony spoczywają na rusztowaniu
utworzonym przez komórki glejowe. Są to
drobne, mocno rozgałęzione komórki o
różnych kształtach, wypełniające przestrzenie
pomiędzy neuronami. Obok funkcji
podporowej komórki glejowe pośredniczą w
odżywianiu neuronów i usuwaniu odpadów ich
przemiany.
•
Mają gwiaździsty kształt (wypustki), nie
uczestniczą w przewodzeniu bodźców,
natomiast pełnią funkcje wspomagające
komórki nerwowe.
Organizacja tkanki nerwowej
w ośrodkowym układzie
nerwowym
• W obrębie mózgu i rdzenia wyróżnia się
dwa rodzaje obszarów różniące się budową
histologiczną:
(1) istota szara: zawiera perykariony
komórek nerwowych, niezmielinizowane
włókna nerwowe, komórki neurogleju i
liczne naczynia włosowate; tworzy
środkowy rejon rdzenia kręgowego i
powierzchniową warstwę (korę) mózgu i
móżdżku
(2) istota biała: zawiera zmielinizowane
włókna nerwowe, komórki neurogleju i
mniej liczne naczynia; tworzy obwodowy
rejon rdzenia i centralne rejony mózgowia.
•
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ