AUTOTRANSFUZJA
AUTOTRANSFUZJA
Podział – transfuzje
Podział – transfuzje
autologiczne obejmują:
autologiczne obejmują:
I. Przedoperacyjne pobieranie krwi
własnej
chorego
II. Hemodilucję śródoperacyjną
III. Przetoczenie krwi wynaczynionej
śródoperacyjnie (z pola operacyjnego)
lub pooperacyjnie (z drenażu).
Przedoperacyjne pobieranie krwi
Przedoperacyjne pobieranie krwi
własnej chorego (donacja
własnej chorego (donacja
przedoperacyjna).
przedoperacyjna).
Wskazania i przeciwwskazania do tego zabiegu ustala lekarz
prowadzący w porozumieniu z lekarzem nadzorującym zabieg.
KRYTERIA:
a/ wartości hematologiczne
- poziom hemoglobiny zarówno u kobiet jak i u mężczyzn powinien
być nie niższy niż 11g/dl
- wartość hematokrytu powinna wynosić nie mniej niż 33%
- wartości te należy oznaczać przed każdym krwioupustem.
b/ wiek:
Normy wieku nie obowiązują, decyduje ogólny stan zdrowia. Dzieci
także mogą być kwalifikowane do zabiegu autotransfuzji (główne
wskazania stanowią operacje ortopedyczne i rozległe zabiegi
plastyczne) pod warunkiem uzyskania pisemnej zgody rodziców. Do
transfuzji kwalifikowane są zazwyczaj dzieci powyżej 8 r.ż.
c/ masa ciała:
Od masy ciała uzależniona jest objętość pobieranej
krwi. U osób ważących mniej niż 50 kg objętość
pojedynczego krwioupustu nie powinna przekraczać
12% (ok. 8 ml/kg) objętości krwi krążącej.
d/ ciąża:
Warunkiem pobrania krwi jest prawidłowy przebieg
ciąży. Autotransfuzję można przeprowadzić po
uzyskaniu zgody lekarza prowadzącego ciążę.
Donację przedoperacyjną zaleca się u ciężarnych, u
których planowane jest cięcie cesarskie. Zaleca się
także pobieranie krwi własnej od kobiet w ciąży, u
których stwierdza się przeciwciała do antygenów o
wysokiej częstotliwości występowania w populacji.
Przeciwwskazania:
Przeciwwskazania:
– osoby, u których stwierdzono dodatnie wyniki badań wykonywanych
w kierunku nosicielstwa kiły i chorób wirusowych (obecność
markerów HBV, HCV, HIV).
– osoby, u których stwierdza się zakażenie bakteryjne oraz czynniki
sprzyjające jego rozwojowi, takie jak cewnik moczowy lub wkłucie
dożylne
– osoby z chorobami układu krążenia, zwłaszcza takimi jak:
- znaczne zwężenie aorty
- ciężka niewydolność wieńcowa
- ostatnio przebyty zawał serca
-
wady serca przebiegające z sinicą
- ciężkie postacie nadciśnienia tętniczego
- niewydolność krążenia mózgowego.
- osoby z chorobami układu nerwowego takimi jak padaczka
oraz
guzy mózgu
- osoby z niedokrwistością (Hb<11g%, Ht<33%)
Chory powinien wyrazić pisemną zgodę na
przeprowadzenie zabiegu.
Sposób pobierania:
- Pobieranie krwi własnej dla celów autotransfuzji może odbywać się
co
3-7 dni.
- Ostatnie pobranie należy przeprowadzić co najmniej 72 godzin
przed
planowanym zabiegiem.
- Gdy zachodzi konieczność zgromadzenia dużej objętości krwi,
można
zastosować tzw. metodę „skoku żaby”, to jest zwrócić choremu
krew pobraną wcześniej, aby umożliwić pobranie świeżej.
pobranie
1j
1j
2j
2j
zwrot
1j
1j
W ten sposób można zgromadzić 4 jednostki krwi w ciągu kilkunastu
dni.
Jednorazowo objętość pobieranej krwi nie powinna przekraczać
450 +/- 45 ml.
Uzupełnienie żelaza:
U wszystkich chorych, którym pobiera się
więcej niż 1 jedn. krwi, przed pierwszą
donacją rozpocząć
podawanie doustnych
preparatów żelaza i kontynuować do czasu
zaplanowanego zabiegu lub dłużej.
Dokumentacja dotycząca donacji autologicznej
powinna być prowadzona zgodnie z
zasadami obowiązującymi dla krwi
homologicznej.
Przetoczenie krwi własnej choremu należy
udokumentować w książce transfuzyjnej
oddziału z zaznaczeniem „autotransfuzja”.
Badania serologiczne:
Badania serologiczne:
– Oznaczenie grupy krwi w układzie ABO i antygenu D z układu Rh.
– Badanie w kierunku obecności przeciwciał odpornościowych
przeciw krwinkom czerwonym.
– Badania w kierunku nosicielstwa kiły i chorób wirusowych (HBsAg,
p/ciała anty-HIV 1 i 2, p/ciała anty-HCV oraz ALAT).
– Badania należy przeprowadzić przy pierwszym oddaniu.
Oznakowanie:
Pojemnik z pobraną krwią należy dodatkowo oznaczyć adnotacją
„jedynie do autotransfuzji”.
Przechowywanie:
Krew przeznaczona do autotransfuzji powinna być
przechowywana w
wydzielonym miejscu.
Sposób postępowania z krwią niewykorzystaną:
W przypadku niewykorzystania do autotransfuzji krew
należy zniszczyć z sposób obowiązujący dla krwi
homologicznej. Osocze do autotransfuzji nie może być
pulowane ani poddawane frakcjonowaniu.
Przetaczanie krwi autologicznej:
Stosując w praktyce klinicznej krew autologiczną należy
przestrzegać wszystkich zasad, które dotyczą krwi
homologicznej. Przed przetoczeniem krwi autologicznej
obowiązuje wykonanie wszystkich czynności
identyfikacyjnych: identyfikacja dawcy i biorcy (każdego
przetaczanego pojemnika krwi). Przed przetoczeniem krwi
autologicznej obowiązuje wykonanie pełnej próby
zgodności krwi pomiędzy dawcą i biorcą, jak dla krwi
homologicznej.
Hemodilucja
Hemodilucja
śródoperacyjna.
śródoperacyjna.
Jest to jeden z
rodzajów autotransfuzji
, w
której krew chorego pobierana jest przed
rozpoczęciem zabiegu operacyjnego a
przetaczana w czasie jego trwania lub po
jego zakończeniu. Hemodilucja powoduje
poprawę przepływu krwi przez mikrokrążenie
(na skutek rozcieńczenia krwi), utratę krwi o
mniejszym hematokrycie podczas zabiegu
oraz mniejszą częstość powikłań zakrzepowo-
zatorowych w okresie okołooperacyjnym.
Przeciwwskazania.
Przeciwwskazania do zabiegu hemodilucji są
podobne jak w przypadku donacji
przedoperacyjnej.
Sposób pobierania:
Pobieranie krwi może odbywać się tylko do
standardowych pojemników do krwi.
Jednocześnie z krwioupustem należy przetoczyć
odpowiednią objętość roztworów krystaloidów
lub
koloidów (objętość ta zazwyczaj jest równa
objętości pobranej krwi).
Przechowywanie:
Pobraną krew w przypadku hemodilucji
śródoperacyjnej można przechowywać w
temperaturze pokojowej maksymalnie do 6
godzin.
Reinfuzja:
Zwrotne przetoczenie krwi własnej chorego
następuje po zakończeniu zabiegu
operacyjnego.
Przetoczenie krwi wynaczynionej
Przetoczenie krwi wynaczynionej
śródoperacyjnie
śródoperacyjnie
(z pola operacyjnego) lub pooperacyjnie
(z pola operacyjnego) lub pooperacyjnie
(z drenażu).
(z drenażu).
Krew można odzyskiwać z pola operacyjnego i przetaczać
podczas operacji lub po jej zakończeniu.
W niektórych przypadkach istnieje możliwość odzyskania
krwi utraconej po operacji np. z drenażu z klatki
piersiowej
lub jamy stawowej.
Z przetoczeniem krwi wynaczynionej wiążą się takie
zagrożenia jak:
- zanieczyszczenie bakteryjne krwi
- hemoliza wskutek nieprawidłowego odzyskania i
przechowywania krwi przed reinfuzją
- rozsiew komórek nowotworowych.
Wskazaniem do stosowania
tej metody zbierania krwi własnej
chorego jest przewidywana znaczna śródoperacyjna utrata krwi.
Stosuje się ją zazwyczaj w zabiegach ortopedycznych,
naczyniowych,
neurochirurgicznych oraz w położnictwie.
Przeciwwskazaniem są:
- zakażenie bakteryjne rany operacyjnej
- choroby nowotworowe
- urazy wielonarządowe
Odzyskanej krwi nie należy przechowywać, ale przetaczać
natychmiast.
W przypadku krwi utraconej pooperacyjnie, może ona być
zbierana w
ciągu pierwszych 24-48 godzin, a przetaczana w ciągu 6 godzin
od
rozpoczęcia jej pobierania.
Przetoczenie odzyskanej krwi musi się odbywać przez filtr (po
uprzednim płukaniu lub z pominięciem tej czynności).