Ćwiczenia fizyczne u
pacjentów poddawanych
CABG
Oddział Kardiochirurgii Szpital im J Strusia,
Poznań
Kierownik: Prof. dr hab. Ryszard Kalawski
Katedra i Zakład Chorób Serca
Kierownik: Prof. dr hab. Tomasz Siminiak
Dr Krzysztof Greberski
Operacje wad serca
AVR (aortic valve replacement)
MVR (mitral valve replacement)
operacje tętniaka aorty wstępującej/łuku
korekcja VSD (ventricular septal defect)
plastyka zastawki mitralnej
aneurysmectomia
operacje powikłań mechanicznych zawałów
serca
operacje VSD po zawale
operacje pęknięcia ścian LK
CABG
CABG (coronary-artery by-pass grafting) – pomostowanie
aortalno-wieńcowe
LIMA-LAD
ACVBG
Pacjent kardiochirurgiczy
Pacjent po CABG
Pacjent po CABG
Pacjent kardiochirurgiczy
Problemy rehabilitacyjne w
przypadku chorych
poddawanych CABG
niejednorodny profil chorych
kwalifikowanych do CABG
zróżnicowany tryb kwalifikacji i
przygotowania chorego
odmienności w technice operacyjnej
różnorodność następstw i powikłań
operacyjnych
Niejednorodny profil chorych
kwalifikowanych do zabiegów
zróżnicowany stopień ryzyka operacyjnego i
wystąpienia powikłań okołooperacyjnych
coraz większą grupę (rozwój technik
przezskórnych) stanowią chorzy wysokiego
ryzyka, starsi, z ch. wielonaczyniową, niską
frakcją wyrzutową LK, często z objawami n.
serca współistniejącą DM
przeciwstawną grupę stanowią młodzi, z
izolowanymi, ale nie kwalifikującymi się do
PTCA, zmianami w tt. wieńcowych, bez n. serca
i ch. współistniejących
Niejednorodny profil chorych
kwalifikowanych do zabiegów
stan ogólny chorego determinujący
przebieg o. pooperacyjnego i tempa
postępowania rehabilitacyjnego
stan chorego wymagający
operacyjnego leczenia ch. wieńcowej
zawsze wskazuje na zagrożenie życia
chorego
Zróżnicowany tryb kwalifikacji
i przygotowania chorego
różny sposób kwalifikacji:
pilny – konieczność wykonania zabiegu w ciągu
24h od podjęcia decyzji o zabiegu; brak czasu
na odpowienie fizyczne i psychiczne
przygotaniw pacjenta
przyspieszony – konieczność wykonania zabiegu
w 7-10 dni od decyzji, możliwość przygotowania
pacjenta, ale często niestabilny przebieg
choroby wymaga indywidualizacji postępowania
planowy
Odmienności w technice
operacyjnej
w klasycznej postaci zaliczany do „dużych
zabiegów” – wydłużony w czasie, rozległy i
traumatyzujący (sternotomia, krążenia
pozaustrojowe, „on-pump”)
zabiegi bez krążenia pozaustrojowe na bijącym
sercu „off-pump” surgery – by-pass LIMA-LAD
małoinwazyjne – mini inwasive – z dostępu przez
boczną torakotomię, bez rozcianania mostka
operacje hybrydowe – połączenie technik
kardiochirurgicznych z technikami przezskórnymi
Odmienności w technice
operacyjnej
wykorzystanie naczyń własnych pacjenta – rozszerza
pole operacyjne i wymaga specjalnego postępowania
pielęgnacyjnego i rehabilitacyjnego po zabiegu:
tętniczych (LIMA, RIMA, t. promieniowa)
żylnych (żż odpiszczelowe końzcyn dolnych)
wybór techniki operacyjnej:
sternotomia – problemy z oddychaniem, kaszlem i zmianą pozycji,
konieczność wyłączenia określonych ćwiczeń fizycznych
wykorzystanie LIMA, RIMA – dodatkowe dolegliwości bólowe ze
strony kl. piersiowej i przedłużające zab. czucia powierzchownego
wykorzystanie żył odpiszczelowych – pryejściowy obrzęk kkd, zab.
czucia powierzchownego, linia cięcia przechodząca w okolicy
stawu kolanowego i skokowego – utrudnia gojenie się rany i
utrudnia wczesne uruchomienie
Różnorodność następstw i
powikłań operacyjnych
są uzależnione od stanu chorego przed operacją, przygotowanie
przedoperacyjnego i rodzaju i czasu trwania zbiegu
problemy rehabilitacyjne wynikają z typowych konsekwencji zabiegu
dolegliwości bólowe kl. piersiowej, obręczy barkowej, kręgosłupa i kończyn dolnych,
co utrudnia oddychanie, i powoduje kaszel oraz utrudnia poruszanie się i
samoobsługę
rozległości i lokalizacji ran pooperacyjnych, co wzmaga specyficznej pielęgnacji i
utrudnia stosowanie niektórych ćwiczeń
poważnym problemem są również następstwa uszkodzenia
centralnego i obwodowego UN
zaburzenia mowy, orientacji
uszkodzenie nn. obwodowych – splotu barkowego, newru strzałkwego, niedowład
lub porażenie kopuł przepony
obecności płynu w j .opłucnowych/osierdziu
niedokrwistość
opóźnione gojenie się ran i ich zakażenie
obecności powikłań zakrzepowo-zatorowych
Chorzy po CABG – cele i
metody rehabilitacji
przygotowanie chorego do zabiegu
zapobieganie zaleganiu wydzieliny w
drzewie oskrzelowym i powikłaniom
płucnym
maksymalnie szybkie uzyskane
optymalnej sprawności przez pacjenta
optymalizacja trybu życia
cele rehabilitacji
(przed
zabiegiem)
nawiązanie kontaktu z pacjentem; uświadomienie
choremu, że chociaż wyniki odległe są najczęsciej
bardzo dobre, to w okresie popoeracyjnym może
wystąpić szereg dolegliwości
nauka zasad oddychania, sposobu siadaniu w łóżku z
ochroną mostka
u chorych leżących profilaktyka zakrzepowo-zatorowa
i utrzymanie układu krążenia i oddychania w jak
najlepszej sprawności
jeśli czas i stan chorego pozwala – próba poprawy
wydolności fizycznej; u otyłych redukcja masy ciała
przygotowanie psychiczne
cele rehabilitacji
zapobieganie powikłaniom płucnym i
skutkom unieruchomienia:
jak najszybsze wybudzenie i rozintubowanie
– zwykle jest to możliwe po około 12h
zabiegi pielęgnacyjne i fzjoterapeutyczne
zapobiegające powikłaniom płucnym,
odleżynom, powikłaniom zakrzepowo-
zatorowym, przykurczom i porażeniom nn.
obwodowych
cele rehabilitacji
maskymalnie szybkie uzyskanie
optymalnej sprawności
po stabilizacji krążeniowo-oddechowej jak
najszybsze uruchomienie, tak aby po 7-10 dniach
miał samodzielność pozwalającą na opuszczenie
oddziału
siadanie – doba 0, pionizacja – doba 1
przebieg postępowania
rehabilitacyjnego
okres przedoperacyjny:
operacja w trybie pilnym – ćwiczenia oddechowe,
nauka kaszlu, nauka zabezpieczania klatki
piersiowej w trakcie kaszlu, kichania, zmiany
pozycji ciała w łóżku, czas ćwiczeń 10-15min.
w trybie przyspieszonym – jw + dodatkowo:
ćwicenia rozciągające i wzmacniające mm. kl.
piersiowej i obręczy barkowej, profilaktyka
przecizakrzepowa- ćwiczenia czynne małych i
dużych grup mięśniowych kkg i kkd, ćwiczenia
ogólnousprawniające, a nawet ew. na
cykloergometrze
przebieg postępowania
rehabilitacyjnego
wczesny okres pooperacyjny:
przed rozpoczęciem: informacje od lekarza i pacjenta
u nieprzytomnych ćwiczenia bierne
u pozostałych: ćwiczenia oddechowe, toaleta drzewa
oskrzelowego, układanie kończyny z któej pobrano naczynia
w pozycji ułatwiającej odpływ krwi, ćwiczenia czynne kkg i
kkd, bez rozciągających
ogólne usprawnianie: w 2 dobie w miarę możliwości siadanie
w łóżku z pomocą, opuszczanie nóg i pionizacja, od 2-3 doby
samodzielnie mycie na siedząco, samodzielne przyjmowanie
posiłków, od 3 doby samodzielne siadanie w łóżku (drabinka)
późny okres pooperacyjny
do 3 m-cy bez ćwiczeń rozciągających mostek
Rehabilitacja po zabiegach
kardiochirurgicznych
I Etap – Rehabilitacja szpitalna
Okres I - przed zabiegiem; 3-7 dni;
cel:
nawiązanie kontaktu z pacjentem; uświadomienie choremu, że chociaż wyniki
odległe są najczęściej bardzo dobre, to w okresie popoeracyjnym może wystąpić
szereg dolegliwości
nauka zasad oddychania,
zwiększenie pojemności oddechowej płuc
nauka odkrztuszania
zapewnienie dobrej wentylacji płuc
nauka sposobu siadaniu w łóżku z ochroną mostka
niedopuszczenie do spadku wydolności chorego (roztrenowania ustroju)
u chorych leżących profilaktyka zakrzepowo-zatorowa i utrzymanie układu
krążenia i oddychania w jak najlepszej sprawności
jeśli czas i stan chorego pozwala – próba poprawy wydolności fizycznej; u
otyłych redukcja masy ciała
przygotowanie psychiczne
I Etap – Rehabilitacja szpitalna -
cd
ćwiczenia:
pozycja leżąca, siedząca
1. ćwiczenia oddechowe
2. nauka efektywnego kaszlu
3. ćwiczenia oddechowe za pomocą butli czy piłki
operacja w trybie pilnym – ćwiczenia oddechowe, nauka
kaszlu, nauka zabezpieczania klatki piersiowej w trakcie
kaszlu, kichania, zmiany pozycji ciała w łóżku, czas ćwiczeń
10-15min.
w trybie przyspieszonym – jw + dodatkowo: ćwiczenia
rozciągające i wzmacniające mm. kl. piersiowej i obręczy
barkowej, profilaktyka przeciwzakrzepowa- ćwiczenia czynne
małych i dużych grup mięśniowych kkg i kkd, ćwiczenia
ogólnousprawniające, a nawet ew. na cykloergometrze
Rehabilitacja po zabiegach
kardiochirurgicznych
Okres II – po zabiegu kardiochirurgicznym
cel
zapobieganie zaleganiu wydzieliny w drzewie
oskrzelowym i powikłaniom płucnym - niedodmie,
zmianom zapalnym w płucach, powikłaniom
zakrzepowo-zatorowym - jak najszybsze wybudzenie i
rozintubowanie (zwykle po około 12h)
poprawa pracy przepony, mięśni brzucha i
dodatkowych mięśni oddechowych
korygowanie postawy ciała
maksymalnie szybkie uzyskane optymalnej
sprawności i poprawa ogólnej kondycji pacjenta
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
powikłania mogące wpływać na
spowolnienie procesu rehabilitacji:
zawał okołooperacyjny
odczyn kardiotomijny osierdziowo-płucny
ropienie ran
niestabilny mostek
zaburzenia rytmu serca
powikłania zakrzepowo-zatorowe
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
Doba I - POOP, OIOM
ćwiczenia:
ćwiczenia oddechowe
prowokowanie kaszlu
oklepywanie pleców i klatki piersiowej jako pomoc w
odkrztuszaniu
ćwiczenia czynne drobnych stawów kkg i kkd
ćwiczenia oddechowe za pomocą butelki, piłki lub
specjalnego aparatu
aktywność pacjenta:
ostrożne poruszanie się w obrębie łóżka, zmiana pozycji
ciała, siadanie bierne, za pomocą regulowanego łóżka
powtarzanie ćwiczeń po południu
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
DOBA II- III
ćwiczenia:
ćwiczenia jak poprzednio
stymulowanie kaszlu
nauka siadania z opuszczonymi nogami
pionizacja pacjenta
ćwiczenia drobnych stawów kkg i kkd
ćwiczenia oddechowe zbiorowe
krótkie spacery
ćwiczenia oddechowe za pomocą butelki, piłki lub specjalnego aparatu
aktywność pacjenta:
zmiana pozycji ciała w łóżku
siadanie z opuszczonymi nogami
samodzielna toaleta i spożywanie posiłków
wywożenie wózkiem do toalety
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
DOBA IV-V –
sale chorych, korytarz, gabinet fizjoterapii
ćwiczenia:
ćwiczenia oddechowe indywidualne i zbiorowe – gimnastyka
poranna
spacery z fizjoterapeutą po Sali i korytarzu (zwracanie uwagi na
prawidłową postawę)
oddychanie wybiórcze w zależności od umiejscowienia zalegania
ćwiczenia stawów barkowych
ćwiczenia oddechowe za pomocą butelki, piłki lub specjalnego
aparatu
aktywność ruchowa pacjenta:
siadanie i wstawanie z łóżka
spacery w obrębie Sali i po korytarzu
toaleta przy umywalce lub w łazience (siedzi)
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
DOBA VI-VII
ćwiczenia:
ćwiczenia oddechowe indywidualne i zbiorowe – gimnastyka
poranna
ćwiczenia czynne kkg z kijkiem w pozycji siedzącej
próby chodzenia po schodach – od ½ piętra
ćwiczenia oddechowe za pomocą butelki, piłki
aktywność ruchowa pacjenta:
pełna samoobsługa
samodzielne poruszanie się w obrębie oddziału
chodzenie po schodach
uczestnictwo we wszystkich planowanych ćwiczeniach
powtarzanie porannych ćwiczeń po południu
wychodzenie na spacery na zewnątrz
Okres II – po zabiegu
kardiochirurgicznym
wszystkie ćwiczenia wykonujemy z
kontrolą tętna i ciśnienia: przed, w
trakcie i po zakończeniu sesji
ćwiczenia powinny być wykonywane 2-
3 x dziennie, po 6-8 powtórzeń, a
oddechowe za pomocą butelki z wodą,
aparatu lub piłki 5-6 x na godzinę w
obydwu okresach
II Etap – rehabilitacja wczesna
w warunkach stacjonarnych – do 4 tyg.
w warunkach ambulatoryjnych – 2- 4 tyg.
próba wysiłkowa - 70% tętna max
warunki:
stabilny mostek
brak klinicznych cech niewydolności serca, dobra lub
jedynie nieznacznie upośledzona kurczliwość LK (w
echo)
brak zaburzeń rytmu
zgoda pacjenta
II Etap – rehabilitacja wczesna
W warunkach stacjonarnych:
I tydzień – ćwiczenia na oddziale
oddechowe
p/zakrzepowe
ćwiczenia czynne kkg i kkd
chodzenie po schodach – od 1 dnia, zwykle
od ½ piętra, stopniowo dalej, zwykle piętro
po 3-4 dniach
II Etap – rehabilitacja wczesna
II tydzień
ćwiczenia – zbiorowe na oddziale - jak
dotąd
ćwiczenia grupowe na sali
gimnastycznej - pozycja siedząca,
ćwiczenia z kijkiem
II Etap – rehabilitacja wczesna
III tydzień
próba wysiłkowa – celem indywidualnego doboru
intensywności wysiłku fizycznego (ew.
spiroergometria)
w t.w. zwykle musie osiągnąć 100W
modele C i D
jak w II tygodniu
modele A i B
ćwiczenia na oddziale – pozycja siedząca stojąca
ćwiczenia na cykloergometrze – ze sporttesterami
ćwiczenia grupowe na sali gimnastycznej
ew. ćwiczenia dodatkowe po południu, cykloergometr
II Etap – rehabilitacja wczesna
ustalanie intensywności wysiłku:
na podstawie odsetka tętna maksymalnego w
t.w.
na podstawie tzw. rezerwy tętna (met.
Karvonena)
na podstawie odsetka maksymalnego obciążenia
w t.w.
na podstawie parametrów z spiroergometrii
w oparciu o subiektywną ocenę ciężkości wysiłku
wg skali Borga
ustalanie intensywności wysiłku -
cd
na podstawie tętna maksymalnego w
t.w.
40 – 80% maks. HR w t.w.
wada: małą przydatność u chorych z
dużym HR wyjściowym albo małym HR
maks.
w oparciu o tzw. rezerwę tętna
t.t. = [(t.k – t.p.) x 0,4 – 0,8] + t.p
ustalanie intensywności wysiłku -
cd
na na podstawie odsetka maksymalnego
obciążenia w t.w.
40-70% maks. obciążenia z t.w. (MET lub W)
wada: konieczność korzystania w trakcie
rehabilitacji z urządzeń z wyskalowanym
obciążeniem
na podstawie parametrów z
spiroergometrii
40-80% VO2max
ustalanie intensywności wysiłku -
cd
na podstawie subiektywnej oceny
ciężkości wysiłku wg skali Borga
II Etap – rehabilitacja wczesna
ustalanie intensywności wysiłku - cd:
tętno treningowe (t.t.) – po t.w.
(t.k. – t.w.) x 0,8 (0,6) + t.w. = t.t.
trening ciągły, zaczynamy od 25W,
zwiększanie obciążenia co 1 minutę o
5W do t.t.
III Etap – rehabilitacja
ambulatoryjna późna
8-12 tyg. po zabiegu - ... do końca
życia
submaksymalne tętno - 85-90% HR
max