ENTEROTOKSYNA

GRONKOWCOWA

Sabina Kociszewska

Justyna Mazurkiewicz

Ewa Słaby

Elżbieta Wojtowicz

ENTEROTOKSYNA GRONKOWCOWA



Gronkowce Staphylococcus

> aureus
> epidermidis
> saprophyticus



Charakterystyka:

- ziarenkowce G(+)
- tlenowce lub względnie beztlenowe

ENTEROTOKSYNA GRONKOWCOWA



Pojedynczy szczep S. Aureus może
wytwarzać kilka pirogennych egzotoksyn:
a) Enterotoksyny

Około 33% szczepów S. Aureus wydziela

enterotoksyny, ciepłotrwałe białka odporne na

enzymy trawienne. Dotychczas zidentyfikowano

enterotoksyny A-F

b)

Toksyna-1 zespołu wstrząsu toksycznego

(TSST-1)

Powoduje gorączkę, niewydolność wielonarządową
i wstrząs. Jest prawie identyczna z enterotoksyną F.

ENTEROTOKSYNA GRONKOWCOWA



Enterotoksyna A

jest najlepiej opisaną

toksyną należącą do tej grupy.
Jest odpowiedzialna za większość zatruć
pokarmowych. Toksyna wywołuje
biegunki i odruch wymiotny przez
pobudzenie receptorów w górnej części
przewodu pokarmowego.



Enterotoksyny B-F

są pod względem

budowy i funkcji podobne do
enterotoksyny A.

ENTEROTOKSYNA GRONKOWCOWA



Choroby wywołane enterotoksynami

gronkowcowymi to GRONKOWCOWE

ZATRUCIA POKARMOWE

Charakteryzują się gwałtownymi wymiotami

i biegunką, występującymi 1-5 h po spożyciu

skażonego pożywienia (mięsa, ciastek z

kremem, sałatek z majonezem).

Choroba ustaje samoistnie po 24-48 h przy

właściwym nawodnieniu.

Dżuma

„(...) bakcyl dżumy nigdy nie
umiera i nie znika, może przez
dziesiątki lat pozostać uśpiony w
meblach i bieliźnie, czeka cierpliwie
w pokojach, w piwnicach, w kufrach,
w chustkach i w papierach, i
nadejdzie być może dzień, kiedy na
nieszczęście ludzi i dla ich nauki
dżuma obudzi swe szczury i pośle je,
by umierały w szczęśliwym mieście.”

(Albert Camus „Dżuma”)



Yersinia pestis

Znaczenie historyczne



Jest uważana za czynnik odpowiedzialny

przynajmniej za 2 wielkie pandemie dżumy:
- pierwsza za panowania Justyniana w 500

r.n.e. Pochłonęła 100 milionów ludzi,
- podczas drugiej pandemii, znanej jako

„czarna śmierć”, tylko w Europie zmarło

około 25 milionów ludzi w XIV i XV w.

Wielka epidemia dżumy w Londynie (1664-

1665), uważana za przedłużenie drugiej

pandemii, zabiła blisko 20% populacji

miasta.



Pałeczka G(-)



Po wybarwieniu przypominająca

agrafkę



Nieruchoma



Względnie beztlenowa



Rośnie najlepiej w temperaturze 28°C



Antygeny:
-Glikoproteina F-1
-Proteaza Pla
-W/V

Yersinia pestis

Cechy charakterystyczne

Yersinia pestis

Chorobotwórczość

Wywołuje chorobę u

szczurów i innych gryzoni.

Kiedy gospodarz ginie, a nie

ma innego gryzonia

dostępnego dla pchły, te

szukając nowego

gospodarza przenoszą

chorobę na ludzi.

Yersinia pestis

Objawy kliniczne



Dżuma dymienicza

- okres wylęg. 3-6dni
- dreszcze, wysoka
gorączka, silne bóle głowy
- rozległa limfadenopatia
- w pomyślnych
przypadkach gorączka
spada w ciągu 2-3 tygodni
- bakteriemia



Dżuma płucna

- okres wylęg. 2-3 dni
- może być kontynuacją postaci

dymieniczej lub wystąpić

pierwotnie po zakażeniu drogą

kropelkową od chorego
- gorączka, suchy kaszel,

duszność
- w skrajnych nieleczonych

przypadkach zgon po 2-5

dniach wśród objawów obrzęku

płuc

Dżuma ma 2 postacie

kliniczne:

Yersinia pestis

Epidemiologia



Dżuma miejska:

- występuje w
miastach
- przenoszona
przez pchły
szczurze



Dżuma leśna
(sylwatyczna)

- występuje w zachodnich
okolicach USA, gdzie
zakażenie jest endemiczne
wśród szczurów, psów
preriowych i wiewiórek
- narażeni są myśliwi

Drogi zakażenia





Yersinia pestis

Epidemiologia c.d.



Ostatnia pandemia, która rozpoczęła się

w Burmie w 1894 r spowodowała około

10 milionów zgonów w ciągu 20 lat



Ostatnia epidemia odnotowana w tym

stuleciu objęła w latach czterdziestych

miasto Oran w północnej Afryce



W latach 1958-1979 zanotowano 47000

przypadków dżumy na świecie.

Występuje głównie w Indiach,

Pakistanie, Indonezji, Afryce

Zapadalność

Yersinia pestis

Leczenie

Y. Pestis jest wrażliwa na wiele

antybiotyków, w tym na

streptomycynę, chloramfenikol

i tetracyklinę

Yersinia pestis

Zapobieganie



Szczepienia ochronne



Zwalczanie szczurów i

pcheł



Kwarantanna

KONIEC