Krwinki białe- Leukocyty

Krwinki

białe- Leukocyty

Krwinki białe są ważnym

składnikiem morfotycznym krwi.

Są bezbarwne (aby je zobaczyć

trzeba odpowiednio zabarwić

preparat). Występują nie tylko we

krwi ale także w limfie. Kształt

leukocytów jest różny- zasadniczo

jednak kulisty bądź owalny. Są

znacznie większe od erytrocytów,

posiadają także komplet organelli

wewnątrzkomórkowych

(możliwość podziałów).

U człowieka liczba białych

krwinek wynosi przeciętnie 6- 9

tys./mm3. Powstają głównie w

czerwonym szpiku kostnym,

także w układzie limfatycznym.

Granulocyty

Powstają w szpiku kostnym czerwonym

Mają Jądra złożone z 2- 5 płatów, połączonych

nitkowatymi wypustkami jądrowymi.

Cytoplazma tych leukocytów jest ziarnista

(lizosomy z enzymami). Ich wielkość waha się w

granicach 9- 12 mikrometrów. Wszystkie trzy

rodzaje leukocytów mają zdolność ruchu i mogą

pochłaniać bakterie.

Neutrofile

Stanowią około 60% wszystkich

leukocytów. Są więc najliczniejszą grupą spośród

leukocytów. Ich podstawową funkcją jest obrona

przed infekcjami (inwazjami drobnoustrojów). Są

szczególnie intensywnie wytwarzane w czasie

stanów zapalnych. Mają jądro złożone z 3- 5

płatów i cytoplazmę zawierającą małe ziarenka

barwiące się na kolor bladoniebieski. Mają

wybitną zdolność do fagocytozy (pochłaniania i

rozkładu własnych uszkodzonych komórek, a

także komórek bakterii, pasożytów itp.

Eozynofile

Stanowią około 3% wszystkich leukocytów. Podstawową

funkcją tych krwinek jest niszczenie obcych białek, np.:

alergennych. Intensywnie tworzone są przy zarażeniu

pasożytami (np.. Włosień kręty) oraz w czasie zakaźnych

chorób bakteryjnych (np.. szkarlatyny) i wirusowych (np..

Żółtaczki). Mają 2- 3 płatowe jądro w cytoplazmie duże

ziarenka barwiące się jasnoczerwono eozyną.

Bazofile

Stanowią zaledwie około 0,5-1% wszystkich leukocytów.

Mają zwykle 2- płatowe jądro, w cytoplazmie duże ziarenka

barwiące się na kolor ciemnoniebieski (pochłaniają barwniki

zasadowe). W ziarnistościach znajduje się szereg substancji

biologicznie aktywnych m.in. Heparyna (czynnik

przeciwdziałający krzepnięciu krwi) oraz histamina

(substancja uwalniana w reakcjach alergicznych,

powodująca rozszerzenie naczyń krwionośnych i

przyciąganie eozynofili)

Agranulocyty

Cechuje je brak ziarnistości w cytoplazmie, pojedyncze

zwykle kuliste albo nerkowate jądro oraz lekko zasadochłonna

cytoplazma

Limfocyty:

- Limfocyty B

- Limfocyty T

Monocyty

Limfocyty

Limfocyty są liczne, stanowią bowiem około 25- 35% wszystkich

leukocytów. Komórki te

nie fagocytują

, biorą natomiast udział w

reakcjach

obronnych

, w których rozpoznawane i zwalczane są

obce dla organizmu substancje. Mają duże, kuliste jądro same

też są okrągławe. Do krwi zawsze dostają się w postaci mało

aktywnej i dopiero kontakt z ciałem obcym (

antygenem

)

pobudza je do działania.

Zwalczanie antygenów odbywa się za pomocą wytworzonych

przez niektóre limfocyty substancji białkowych z klasy globulin

tzw.

Przeciwciał

. Wytwarzanie przeciwciał jest tzw

humoralną

reakcją odpornościową

. Inny typ limfocytów niszczy antygeny

w wyniku rozkładu obcych komórek-

komórkowa reakcja

odpornościowa

Limfocyty mają zdolność rozpoznawania antygenu po

ponownym jego dostaniu się do organizmu-

pamięć

immunologiczna

. Ze względu na właściwości wyróżniono

limfocyty T

(grasiczozależne - nabywają właściwości

immunologiczne w grasicy) oraz

limfocyty B

(szpikozależne,

nie dojrzewające w grasicy)

Limfocyty



Limfocyty B-

limfocyty szpikozależne, uczestniczą w

odpowiedzi immunologicznej typu humoralnego



Limfocyty T-

limfocyty grasiczozależne, uczestniczą

w odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego,

dzielą się na limfocyty pomocnicze (Th), cytotoksyczne

(Tc), supresorowe (Ts), NK.

Limfocyty T

Limfocyty Th-

stanowią 75% wszystkich limfocytów T są

mediatorami we wszystkich niemal reakcjach

immunologicznych, które zachodzą przy udziale wytwarzanych

przez nie cytokin. Stymulują limfocyty B do wytwarzania

immunoglobulin, aktywują makrofagi i pozostałe limfocyty T.

Limfocyty Tc-

niszczą komórki i mikroorganizmy w sposób

bezpośredni za pomocą uwalnianych białek zwanych

perforynami. Białka niszczą otoczkę komórki atakowanej,

uwalniane są substancje cytotoksyczne powodujące lizę

komórki.

Limfocyty Ts-

pełnią funkcje regulującą czynności limfocytów

Th i Tc prowadząc do zachowania równowagi między

czynnością jednych i drugich.

Limfocyty NK-

naturalni niszczyciele wykazują aktywność

cytotoksyczną niszcząc komórki podobnie jak Tc rozpoznają i

reagują na interferon.

Monocyty

Stanowią około 5- 8% wszystkich leukocytów. Są

strażnikami czystości biochemicznej organizmu. Mają

zdolność wydostawania się poza światło naczyń układu

krążenia, szybkiego ruchu pełzakowatego i są komórkami

żernymi. Dojrzałe monocyty to makrofagi. Żyją krótko (3- 5

dni) lecz pożerają ogromne ilości bakterii i skrawków

obumarłych komórek.

Systemy odpornościowe

Nieswoiste

- są to mechanizmy

ogólne nie skierowane

przeciwko konkretnemu

zagrożeniu. Mechanizmy

te istnieją od urodzenia i

do ich wykształcenia nie

trzeba uprzedniego

kontaktu z antygenem.

Swoiste

- mechanizmy

skierowane przeciwko

konkretnemu

antygenowi.

Odporność jest

nabywana dopiero po

kontakcie z

konkretnym

antygenem i działa

tylko na niego.

System odpornościowy

człowieka i jego działanie

odporność

komórkowa

odpowiedzialne są za

nią leukocyty zdolne

do pochłaniania i

wewnątrzkomórkoweg

o trawienia lub

usuwania ciał obcych

(makrofagi,

granulocyty, część

limfocytów)

odporność

humoralna

w reakcjach

odpornościowych

humoralnych

organizm

wykorzystuje różne

substancje

chemiczne

(przeciwciała- białka

odpornościowe,

immunoglobuliny)

Schemat wytwarzania

przeciwciał

Monocyty nie tylko niszczą intruza ale także fragmenty jego

antygenów umieszczają na powierzchni błony komórkowej.

W ten sposób umożliwia limfocytom Th rozpoznanie cech

konkretnego antygenu. Limfocyt Th wydziela wtedy

specjalne białka (

interleukiny

) które pobudzają określone

limfocyty B. Każdy limfocyt B powiększa się a następnie

dzieli mitotycznie. Każdy z nowo powstałych limfocytów

zdolny jest do produkcji jednego rodzaju

przeciwciał

Docierają one do miejsca zakażenia i łączą się z konkretnym

antygenem. Powstaje

kompleks

antygen-

przeciwciało

który ulega zniszczeniu lub neutralizacji. Kompleks ten

pobudza także do działania makrofagi.

Wpływ wysiłku fizycznego na układ

odpornościowy

Intensywność umiarkowana (w granicach 25% VO2 max)

pobudzenie układu podwgórze- przysadka, wydzielanie

hormonów (hormon wzrostu, prolaktyna, beta- endorfiny)

Intensywność wyższa (w granicach 50% VO2 max)

dodatkowo powstaje szereg substancji o charakterze

„katabolitów wysiłkowych”, uruchamiane zostaje interleukina i

prostaglandyny, monokiny pobudzają limfocyty i neutrofile

Intensywność maksymalna

nagromadzenie „katabolitów” stymuluje monocyty, pobudza

przysadkę mózgową do zwiększonego wydzielania ACTH,

wydzielanie ACTH i kortyzolu powoduje efekt immunosupresji

(osłabienie odpowiedzi ukł. odpornościowego)

Document Outline