KETAMINA

Ogólne informacje

Ketamina jest pochodną fencyklidyny. Jej nazwy

handlowe to Narkamon, Ketanest oraz Kalypsol.

Ketamina oprócz wywoływania narkozy ma także

działanie przeciwbólowe. Wykorzystywana jest w

anestezjologii do wprowadzenia do znieczulenia

złożonego oraz rzadko jako samodzielny lek

anestetyczny. Jako monoanestetyk nadaje się do

zabiegów krótkotrwałych nie powodujących

bólu trzewnego

. Jest wykorzystywana przy

niektórych zabiegach diagnostycznych u dzieci, w

operacjach plastycznych i przy bolesnych zmianach

opatrunków u

oparzonych

. Wykorzystuje się ją

również w krótkotrwałych zabiegach chirurgicznych

oraz do wielokrotnych znieczuleń u tego samego

chorego (m.in. w znieczuleniach złożonych w

połączeniu z innymi lekami – benzodiazepinami,

barbituranami

,

neuroleptykami

). Wywołuje

specyficzny rodzaj narkozy zwany "narkozą

dysocjacyjną" lub "anestezją zdysocjowaną". Polega

ona na selektywnym hamowaniu niektórych struktur

OUN (utratę przytomności) z pobudzeniem innych

(katalepsja, ruchy gałek ocznych, halucynacje).

Dawka anestetyczna ketaminy wynosi 1-2 mg/kg

masy ciała. Obecnie ketamina używana jest głównie

w weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego

małych zwierząt.

Działanie

Ketamina podana dożylnie wywołuje następujące

działania:

po około 20 sekundach od podania powoduje uczucie

znieczulenia twarzy;

następnie dochodzi do zerwania kontaktu z chorym,

pojawia się charakterystyczny dla ketaminy oczopląs

poziomy i pionowy, mogą wystąpić ruchy mimowolne

oraz wokalizacja;

po około 15 minutach powraca przytomność.

Działania niepożądane

Do działań niepożądanych ograniczających jej

stosowanie zaliczyć można: halucynacje, nudności i

wymioty, wzrost ciśnienia tętniczego a także

ciśnienia śródczaszkowego. Do łagodzenia działań

niepożądanych podaje się łącznie z ketaminą

benzodiazepiny (diazepam, midazolam) i barbiturany

(Tiopental). Ketamina może także powodować

depresję lub nadmierną stymulację ośrodka

oddechowego.

„Pigułka gwałtu”

GHB to związek chemiczny zwany kwasem gamma-

hydroksymasłowym. O dziwo, substancja ta występuje

naturalnie w naszym organiźmie lecz w bardzo

znikomych ilościach. Jego normalne stężenie w osoczu

wynosi 0.1 mg na litr. GHB posiada wiele cech

neurotransmitera czyli substancji chemicznej

odpowiedzialnej za przekazywanie impulsów pomiędzy

komórkami nerwowymi a mózgiem. W zwiazku z tym, że

substancja ta naturalnie występuję w naszym

organiźmie, jest bardzo łatwo przez niego przyjmowana.

W zależności od podanej dawki GHB może obliżać lub

podnosić poziom dopaminy, która odopowiedzialna jest z

kolei za procesy myślowe i pamięć. Gdy poziom

dopaminy w organiźmie jest niski dochodzi do tzw. luk

myślowych co w konsekwencji prowadzi np. do choroby

Parkinsona. Podwyźszona ilość substancji we krwi

powoduje zawroty głowy, zaburzenia równowagi i

senność. Osoba posiadająca w organiźmie podwyźszony

poziom GHB ma problemy z logicznym i wyraźnym

mówieniem. Najgorsze jest jednak przedawkowanie. W

pierwszej fazie przedawkowania pojawiają mdłości,

oczopląs oraz utrata równowagi. W wielu przypadkach

dochodzi do niebezpiecznej śpiączki, która pojawia się

nagle. Jest nader silna i niemożliwa do opanowania.

Jeżeli do tego dojdą również wymioty, osoba może

się udusić. Dodatkowe efekty przedawkowania to

drgawki, brak jakichkolwiek reakcji na bodżce oraz

spowolnienie oddechu mogące doprowadzić do śmierci.

GHB - doskonałe narzędzie

zbrodni?

GHB swoją przestępczą specyfikę posiada przede

wszystkim dlatego, iż jest bardzo trudny do wykrycia

zarówno przed dokonaniem przestępstwa jak i po

jego dokonaniu. Jako substancja niczym

nadzwyczajnym się nie wyróżnia - w czystej formie

jest to bezbarwna ciecz bez zapachu i praktycznie

bez smaku. Po spożyciu bezpośrednim czuć jedynie

słony lekki posmak. Po zmieszaniu go z napojem,

sokiem czy też piwem lub innym alkoholem przestaje

być wyczuwalny. W pierwszej fazie działania, kiedy

ofiara staje się zamroczona, łatwo ją wyprowadzić z

zatłoczonego lokalu pod pozorem udzielenia pomocy -

już wtedy środek sprawia, że osoba staje się uległa.

Wraz z czasem coraz większa ilość substancji poprzez

krew zostaje dostarczona do mózgu, gdzie dokonuje

się największe spustoszenie myślowe. Napastnik

podczas, gdy GHB krąży w organiźmie ofiary, może

przekonać ją do wielu rzeczy lub po prostu

obrabować lub zgwałcić. Kiedy zatruta osoba się

ocknie to całego zdarzenia... nie pamięta!.

Podwyższone stężenie GHB w organiźmie wywołuje

totalną amnezję

.

Dodatkowym problemem, szczególnie dla służb,

które po stwierdzeniu dononania przestępstwa

próbują ustalić sprawcę jest to,że substancja

nieprawdopodobnie szybko i bez zostawiania

jakichkolwiek śladów rozkładana jest całkowicie w

organiźmie człowieka. Już w dwanaście godzin po

zażyciu nie ma po niej śladu w moczu a już po ośmiu

znika całkowicie z krwi. Często zatem zanim ofiara

zrozumie co się stało, jest już za późno na zebranie

wymaganych podczas śledztwa dowodów.