Kwas 4-
hydroksybutanowy
(GHB)

GHB

kwas 4-

hydroksybutanowy

został otrzymany po raz

pierwszy przez

Alexandra Saytzeffa w

1874 roku, natomiast

pierwsze poważne

badania nad działaniem

GHB na człowieka

przeprowadził francuski

naukowiec Henri

Laborit w latach 60' XX

wieku.

GHB

jest to organiczny zw. chemiczny
występujący naturalnie w ludzkim
ośrodkowym układzie nerwowym,
cytrusach , winie i w niewielkim stężeniu
prawie we wszystkich żyjących istotach
jest produkowany przez ludzki organizm
i strukturalnie podobny jest do innej
endogennej substancji, kwasu 3-
hydroksybutanowego.

GHB

inne nazwy: kwas γ-
hydroksymasłowy, γ-hydroksymaślan
masa molowa 104,11 g/mol
temperatura topnienia 145 °C
wykaz środków odurzających IV-P

GHB

z przewodu pokarmowego wchłania się

szybko, a maksymalne stężenie jest po

20-40 min.
w surowicy nie wiąże się z białkami
objętość dystrybucji wynosi 0,4 l/kg
okres połowicznego wydalania wynosi

20 min, klirens 14 ml/min/kg
Etanol podnosi jego stężenie na skutek

zahamowania metabolizmu

GHB

bardzo szybko metabolizuje, najpierw
do semialdehydu bursztynowego a
następnie do kwasu bursztynowego,
który wchodzi w cykl kwasu
cytrynowego gdzie zachodzi jego
dalszy rozkład do dwutlenku węgla i
wody
We krwi nie jest już wykrywany po
8h, a w moczu po 12h

GHB- metabolizm

GHB

działa depresyjnie na o.u.n i
zaburza gospodarkę wieloma
neurotransmiterami
wiąże się z GHB swoistymi
receptorami oraz podtypem B
receptorów GABA, zwiększając
syntezę i uwalnianie dopaminy

GHB

małe dawki (1 - 1,5 g) powodują

pobudzenie, poprawienie nastroju,

intensyfikacja bodźców zewnętrznych
większe dawki (2-3 g) powodują euforię,

rozweselenie, naenergetyzowanie,

zniesienie zahamowań, większą

towarzyskość, otwartość emocjonalną

ale także mdłości, trudności z

koordynacją i zawroty głowy.
efekty działania dużych dawek obejmują

obejmują senność lub utratę

przytomności, okresowe kłopoty z

pamięcią a nawet amnezję, drgawki,

mdłości i wymioty, zdenerwowanie i

utratę koordynacji

GHB

dawki powyżej 4 gramów mogą wywoływać

amnezję i utratę świadomości.
ta właściwość kwasu γ-hydroksymasłowego

wykorzystywana jest przez gwałcicieli,

dodatkowo etanol wchodzi w interakcję z GHB i

powoduje zwiększenie liczby efektów ubocznych.
testery jednorazowego użytku w kształcie karty

kredytowej, które wykrywają GHB w napojach, są

dostępne w Polsce, mają jednak problem z

wykrywaniem małych ilości GHB (mniej niż 1,25

g/250 ml) oraz nie wykrywają GHB w napojach o

ciemnej barwie lub o gęstej konsystencji

GHB- stęż. w płynach
ustrojowych i tkankach

we krwi osoby zmarłej w wyniku
zatrucia wynosiło 0- 168 mg/l
u ofiar gwałtu zależnie od czasu
jaki upłynął wynosiło 3,2-34 mg/l
stany spiączki powoduje 260 mg/l,
stężenie w moczu w tym stanie
wynosi 16000-20000 mg/l

Ketamina

 

               

   

 

                 

 

Izomer R

Izomer S

Ketamina

nazwa systematyczna 2-(2-
chlorofenylo)-2-(N-
metyloamino)cykloheksanon
wykorzystywana jest w anestezjologii do
wprowadzenia do znieczulenia
złożonego oraz rzadko jako samodzielny
lek anestetyczny. Jako monoanestetyk
nadaje się do zabiegów krótkotrwałych
nie powodujących bólu trzewnego

Ketamina

wywołuje specyficzny rodzaj narkozy zwany

"narkozą dysocjacyjną" lub "anestezją

zdysocjowaną, polega ona na selektywnym

hamowaniu niektórych struktur OUN (utratę

przytomności) z pobudzeniem innych

(katalepsja, ruchy gałek ocznych,

halucynacje)

używana jest głównie w weterynarii do

znieczulania przedoperacyjnego małych

zwierząt.

Ketamina

efekty jej działania na stan świadomości

obejmują : uczucie depersonalizacji,
odrealnienia, oderwania od ciała,
zaburzenia w odczuwaniu upływu czasu,
barwne wizje i efekty wizualne
przypominające marzenia senne a w
większych dawkach także utratę kontaktu
ze światem zewnętrznym. Na zachodzie
jest obok MDMA i GHB najpopularniejszą
używką klubową.

Ketamina

drogi podawania: domięśniowo,
dożylnie, dooponowo,
doodbytniczo, donosowo - w celu
odurzania
obj. dystrybucji wynosi 3-5 l/kg
okres połowicznego wydalania
wynosi 2,17 h

Ketamina- działanie

po około 20 sekundach od podania
powoduje uczucie znieczulenia twarzy
następnie dochodzi do zerwania
kontaktu z chorym, pojawia się
charakterystyczny oczopląs poziomy i
pionowy, mogą wystąpić ruchy
mimowolne oraz wokalizacja
po około 15 minutach powraca
przytomność.

Ketamina

jej głównym metabolitem powstającym
przy udziale wątrobowych enzymów
mikrosomalnych jest norketamina,
ulegająca następnie hydroksylacji i
sprzęganiu
mechanizm jej toksycznego działania nie
jest w pełni poznany, ale sądzi się że
tworzy wiązanie z receptorem opioidowym
i blokuje również receptor NMDA

Ketamina- objawy
zatrucia

w czasie zabiegów obserwowano
bezdech i zaburzenia w obrębie przełyku
głównym efektem działania
niepożądanego jest przedłużające się
uspokojenie
uzależnienie najczęściej obserwowane
jest u personelu medycznego mającego
dostęp do tego leku

Ketamina- stęż. w
płynach ustrojowych i
tkankach

działanie przeciwbólowe występuje przy 400
ng/ml
anestetycznie powyżej 1000 ng/ml
max. stężenie we krwi po podaniu
doustnym występuje po 30 min.
w przypadku śmiertelnego zatrucia jej
stężenie wynosiło 27400 ng/ml, w moczu
8510 ng/ml, w wątrobie 6600 ng/g a w
mózgu 3240 ng/g

Koniec