Usprawnianie chorych z
dysfunkcjami narządu
ruchu.
Lecznicze usprawnianie, powszechnie zwane
rehabilitacją medyczną, jest to postępowanie w
odniesieniu do osób chorych lub
niepełnosprawnych, zmierzające do jak
najszybszego przywrócenia możliwie jak największej
sprawności fizycznej, psychicznej i zawodowej.
• podstawowym narzędziem w uprawnianiu schorzeń narządu
ruchu są ćwiczenia ruchowe stosowane w postaci
gimnastyki leczniczej, terapii zajęciowej oraz psychoterapii.
Ćwiczenie fizyczne (Kinezyterapia) to najbardziej
fizjologiczna droga postępowania w usprawnianiu
leczniczym.
• Środki pomocnicze to : fizykoterapia, zaopatrzenie
ortopedyczne (aparaty, protezy, sprzęt pomocniczy do
samoobsługi), środki farmakologiczne i korekcyjne zabiegi
operacyjne.
Ocena siły mięśniowej (Lovett’a),
gdzie 100% oznacza prawidłową
siłę mięśniową
• 0 0% brak śladu skurczu.
• 1 1-5% ślad skurczu bez efektu ruchowego.
• 2 2-20% skurcz mięśnia wyraźny, można
wykonać ruch w pełnym zakresie, ale tylko w
odciążeniu
• 3 do 50% ruchy w pełnym zakresie
przezwyciężający masę kończyny, którą porusza
• 4 do 80%, podobnie jak wyżej, ale dodatkowo
może pokonać pewien opór stawiany przez
badającego.
• 5 do 100% prawidłowo siła mięśniowa.
Kinezyterapia
• Ćwiczenia bierne- wykonywane przy pomocy osoby drugiej
lub sprzętu, bez udziału pacjenta.
Cele: utrzymanie lub poprawa zakresu ruchu w stawach,
profilaktycznie przed powstaniem przykurczów,
zniekształceń, zachowanie w pamięci ruchowej, wyzwalanie
bodźców proprioceptywnych, ochrona przed powstaniem
odleżyn.
Odmianą ćwiczeń biernych są również ćwiczenia redresyjne
stosowane w przypadkach przykurczów. Obecnie stosowane
coraz rzadziej.
Najczęściej poprzedzone są zabiegami fizykalnymi: ciepła
kąpiel, masaż co przyczynia się do rozluźnienia tkanek
miękkich okołostawowych.
Ćwiczenia czynne
• izometryczne
• prowadzone
• w odciążeniu
• czynne wolne
• oporowe
Kinezyterapia
• Ćwiczenia czynne:
Ćwiczenia izometryczne (napinanie mięśni bez
ruchu w stawie)
Wskazania: osłabienie siły mięśniowej (o 1-2
stopnie w skali Lovetta) u pacjentów po
unieruchomieniu w opatrunku gipsowym po
zabiegach operacyjnych w czasie kiedy ruch jest
jeszcze przeciwwskazany.
Przeciwdziałają powstawaniu zaników
mięśniowych (m. naramienny, czworogłowy uda,
pośladkowe)
Ćwiczenia czynne
prowadzone
• Kinezyterapeuta podtrzymuje kończynę i
prowadzi ruch
• Wskazane są gdy mięśnie są zbyt słabe by
pokonać masę własną kończyny. Pacjenta
poucza się jaki ruch i użyciem jakich grup
mięśniowych ma być wykonany. W
przypadkach porażeń wiotkich polega na
odtworzeniu pamięci danego ruchu. Lepsze
efekty daje wtedy równoczesne ćwiczenie
kończyny zdrowej i porażonej.
Szyna do ruchu biernego.
Ćwiczenia w odciążeniu
• Czynnie wykonywane przez pacjenta
z wyłączeniem masy odcinka ciała,
przykładowo kręgosłupa.
• Jednymi z najważniejszych ćwiczeń w
odciążeniu są ćwiczenia w wodzie.
Ćwiczenia czynne wolne
• Ćwiczenia bez użycia sprzętu
pomocniczego, stosuje się u chorych,
których siła mięśniowa wynosi co
najmniej 3 według Lovetta.
• Celem tych ćwiczeń jest utrzymanie
lub zwiększenie siły mięśniowej,
koordynacji, precyzji. Stanowią fazę
przejściową pomiędzy ćwiczeniami w
odciążeniu i ćwiczeniami z oporem.
Ćwiczenia oporowe.
• Czyli ćwiczenia z dodatkowym
obciążeniem.
• Wzmocnienie siły mięśniowej
uzyskuje się przez włączenie
krótkotrwałych obciążeń, a
wytrzymałość przez stosowanie
mniejszego obciążenia przez dłuższy
czas ćwiczeń.
Metoda McKenziego w diagnozowaniu i
leczeniu bólów krzyża o podłożu
mechanicznym.
• Określa wzorce reakcji
na ból (zmiany nasilenia
i umiejscowienia)
Sprzęt pomocniczy do
chodzenia
• Balkoniki do nauki chodzenia po
porażeniach połowiczych (udary mózgu).
• Kule, laski- szerokie zastosowanie w
lokomocji osób ze schorzeniami narządu
ruchu. Służą do podparcia, utrzymania
równowagi, odciążenia kręgosłupa,
kończyn dolnych. Wyróżniamy kule
pachowe, ramienne i łokciowe.
Dobieranie długości kul i
lasek
• Pomiarów kul i lasek dokonuje się u
pacjenta stojącego, gdzie barki (obręcz
kończyn górnej) muszą być rozluźnione,
stawy łokciowe zgięte około 30-40˚.
Przy takiej pozycji kula powinna opierać
się o podłoże nieco skośnie na zewnątrz
około 20 cm od stóp pacjenta.
• Długość laski powinna być zbliżona do
bezwzględnej długości kończyny dolnej.
Fizykoterapia.
• Elektroterapia: wykorzystuje prądy stałe o małej
częstotlitowści. Działa stymulująco na zakończenia nerwów
czuciowych, ruchowych, układ autonomiczny i bezpośrednio
na włókna mięśniowe, na działanie przeciwbólowe.
• Galwanizacja przepływowa.
• Elektrostymulacja (elektrogimnastyka). Porażenia n .
obwodowych, porażenia połowicze.
• Elektrostymulacja czynnościowa (uszkodzenia rdzenia)
• Przezskórna elektrostymulacja nerwów (ostre, przewlekłe
zespoły bólowe, uwalnianie endorfin)
• Jonoforeza (z wykorzystaniem roztworów z Naproxenu,
Indometacyny, Hydrocorizonu, leki znieczulające
• Prądy diadynamiczne – połączenie prądu stałego i
jednopołówkowo wyprostowanego prądu sinusoidalnego
zmiennego o częstotliwości 50Hz. Wywołują przekrwienie
tkanek i poprawę trofiki przez rozszerzenie naczyń
krwionośnych.
• Diatermia wykorzystująca energię magnetyczną (Teraplus,
Diaplus) efekt przeciwbólowy, przeciwobrzękowy, przyspiesza
wchłanianie krwiaków pourazowych, pooperacyjnych. Można
stosować w po zespoleniach złamań metalem.
Megnetoterapia- zmienne, impulsowe pole
magnetyczne. Jednostka (T) Tesla, w lecznictwie
wykorzystujemy 0,5-10mT, z częstotliwością 1-50 Hz.
• W stanach ostrych 3mT, 1-5 Hz
• W stanach podostrych 5mT, 5-20 Hz.
• W stanach przewlekłych 10mT, 20-50 Hz.
Wskazania: pourazowe schorzenia narządu
ruchu: złamania z opóźnionym zrostem,
niegojące się rany, owrzodzenia, choroby
zwyrodnieniowe stawów, stany zapalne. Poza
tym w bólach głowy, bólach fantomowych.
Można go również stosować po zespoleniach
złamań metalem.
Przeciwwskazania: rozrusznik serca, choroby
nowotworowe (chemio-, radioterapia),
padaczka, ciąża, ostre choroby infekcyjne.
Świtałolecznictwo
• Lampa Solux- promieniowanie podczerwone.
Przednika przez skórę do głębokości 3 cm, daje
to w efekcie rumień cieplny i odczyn ogólny.
Rozszerza naczynia krwionośne, rozluźnia
mięśnie. Głównym wskazaniem są przewlekłe
stany pourazowe, zapalne, bólowe.
Przeciwwskazania: stany ostre, uczulenie na
świtało, osteoporoza, obrzęki tkanek.
Lampa Kwarcowa (UV), promieniowanie
ultrafiletowe pochłaniane jest przez skórę i
powoduje przekrwienie, zwiększenie
elastyczności. Działanie ogólne: przyspiesza
przemianę materii, wpływa na gruczoły
dokrewne, pobudza wytwarzanie hemoglobiny.
Ultradźwięki-
w terapii wykorzystuje
się drgania rzędu 800-1000 kHz.
• Stosuje się w leczeniu zmian:
zwyrodnieniowych, stanów zapalnych
stawów, mięśni, ścięgien, nerwów.
Ultradźwięki mają również działanie
przeciwbólowe i wykorzystywane są
często jako środek przeciwbólowy w
bólach fantomowych, bólach mięśni.
• Przeciwwskazania : choroby krwi,
zapalenia kości, gruźlica, nowotwory,
ciąża.
Zaopatrzenie ortopedyczne
Protetyka- zastępowanie protezami brakujących
kończyn lub części kończyn.
Ortotyka- poprawianie,
odtwarzanie, utrzymywanie lub wykształcenie
sprawności upośledzonego narządu ruchu za
pomocą ortez.
Kalceotyka- zaopatrywanie w obuwie i wkładki
ortopedyczne zniekształconych lub chorych stóp i
wyrównanie skrócenia.
Epitetyka- usuwanie lub zmniejszanie defektów
kosmetycznych ciała za pomocą epitez.
Adiuwatyka- zapatrywanie w przedmioty
pomocnicze pozwalające na funkcjonowanie w życiu
codziennym osób z dysfunkcją narządu ruchu.
Protetyka- zastępowanie protezami
brakujących kończyn lub części
kończyn
.
Protezy kończyny dolnej.
Proteza tymczasowa z lejem
kikutowym
.
Zasady stabilizacji części szyjnej kręgosłupa:
1. Częściowe ograniczenie nieobejmujące połączeń
C5-C6-C7 (kołnierz typu Schantza).
2. Ograniczenie ruchów całego odcinka kręgosłupa
(kołnierze typu CAMP, Florida)
3. Ograniczenie ruchów w odcinku szyjno-
piersiowym (kołnierze z ujęciem gorsetowym.
pas żebrowy, pas lędźwiowy,
gorset Jevetta
Ortezy barku.
Szyna (aparat) naparstkowa
Stacka.
Zachowawcze leczenie uszkodzeń prostowników palców.
Kalceotyka- zaopatrywanie w obuwie i wkładki
ortopedyczne zniekształconych lub chorych stóp i
wyrównanie skrócenia.
• Obejmuje również przystosowanie normalnego obuwia do
celów ortopedycznych, czy wyrównaniem skrócenia nawet
do 10 cm.
• Rodzaje obuwia: korekcyjne, dostosowane do
zniekształcenia stopy, wyrównujące skórcenie
.
• Rodzaje wkładek: supinujące, pronujące, podpiętowe
wyrównujące do 0,5-1cm
,
Epitetyka- usuwanie lub zmniejszanie
defektów kosmetycznych ciała za
pomocą epitez, bez odtwarzania
funkcji czynnościowej narządu