Magdalena Niedziela kl. 6A

Handel w Rzymie rozwinął

się już w okresie etruskim i
wtedy to miasto stało się
właśnie

ważnym

ośrodkiem

handlowym.
Głównym

partnerem

handlowym byli początkowo
Etruskowie oraz miasta greckie
Italii.

Handel był niezwykle istotny

dla rozwoju i istnienia państwa.
Jednym z czynników ważnych dla
jego rozwoju była konieczność
zaspokajania potrzeb milionowej
stolicy.

Towary i przedmioty zbytku

napływały do niej, jedne – aby
zaspokoić potrzeby miliona
mieszkańców,

inne

–

zadowolić patrycjuszy.

Sieć

dróg

pozwoliła na szybki i
skuteczny

handel.

Istniał także handel
rzeczny i morski.

NEGOTIATORES

Dawali pożyczki, sprzedawali

ogromne ilości podstawowych

produktów;

ARGENTARII

Przyjmowali wpłaty, udzielali

pożyczek, wymieniali pieniądze,

przeprowadzali licytację za

prowizje;

MERCATORES

Zajmowali się sprzedażą w

sklepach, towarzyszyli także

rzymskim żołnierzom;

FORUM

Pierwotnie rynek, publiczny

plac w miastach świata

rzymskiego. Odbywały się na

nim sądy,

a kupcy mieli tam swoje

stoiska;

Forum Romanum

Główny polityczny, religijny,

towarzyski ośrodek starożytnego

Rzymu.

Mapa ukazująca główne powiązania handlowe
Imperium Rzymskiego w 180 roku n.e. Na
niebiesko oznaczone są szlaki handlowe z
zagranicą, a na pomarańczowo wewnątrz
państwa.

 Przed wojnami punickimi

najważniejszym szlakiem

morskim był ten łączący Rzym

z Kartaginą.

 Później znaczenia nabrały

kontakty handlowe pomiędzy

Rzymem a Chinami.

 Istniał także szlak handlowy

z Indiami, dla których

imperium rzymskie było

najważniejszym partnerem

handlowym na zachodzie.

Stamtąd sprowadzano klejnoty

SZLAK Z KARTAGINĄ

Kartagińczycy posiadali dobra

cenione w całym świecie

antycznym.

 barwnik purpury

 wyroby szklane, np. paciorki

 wino, owoce, suszone ryby,
orzechy

 meble

 pościel

SZLAK JEDWABNY – Z CHINAMI

Szlak prowadził z Xi’an - dawnej

stolicy Chin, przez dolinę rzeki
Tarym, wzdłuż północnego skraju
pustyni Takla Makan, Samarkandę,
Bucharę
i Taszkient do Morza Kaspijskiego,
następnie przez Turcję do Morza
Czarnego. Istniała też tzw. droga
południowa, przez południowy skraj
pustyni Takla Makan, Pamir, Baktrię,
Indie i Syrię.

Z Chin Rzym sprowadzał:

 skorupy żółwi

 rogi nosorożców

 kość słoniową

 jedwab

SZLAK BURSZTYNOWY

Trasa zorganizowanych wypraw

po bursztyn.

Uznaje się, że zaczynał

się on w Akwilei nad Adriatykiem,
jednym
z

rzymskich

centrów

rzemieślniczych. Wiadomo, że szlak
wiódł początkowo przez Bramę
Morawską, następnie skręcał na
północ i przez Śląsk, wschodnią
Wielkopolskę oraz Kujawy prowadził
nad Bałtyk.

Zaczęły się pojawiać na masową

skalę dopiero od I wieku n.e. Było to
spowodowane tym, że taki sam był koszt
przewiezienia zboża lądem na odległość
80 km, jak i przetransportowania go
statkiem do portu odległego o 2000 km.
Ponadto czas przewozu był znacznie
krótszy o transportu lądowego

W całej rozpiętości czasów

starożytnych, transport morski
dawał niepowtarzalna okazje
przewozu

ogromnych

ilości

produktów masowych i ciężkich
sztuk towarowych na dalekie
odległości, bez związanego z
tym

drastycznego

wzrostu

kosztów przewozu.

Rzymianie w celu zwiększenia dochodów

z handlu morskiego wybudowali ogromną ilość
statków

transportowych

oraz

portów

nadbrzeżnych takich jak: Civitavecchia, Ostia,
Portus, Leptis Magna czy Caesarea Maritima.
Port w Ostii, mieście leżącym u ujścia Tybru i
odległym o 25 km od Rzymu pełen był
urzędników

kontrolujących

dostawy,

nadzorujących załadunek i opłacających załogi.

Większość towarów przywożonych do

miasta Rzymu stanowiły daniny lub
podatki pochodzące z prowincji. Na
szlakach morskich przewożono głównie
mało wartościowe produkty w dużych
ilościach to jest:

 zboże

 materiały budulcowe.