Medycyna i jej instytucje
Medycyna i jej instytucje
Problem
dysfunkcjonalności
System społeczny
System społeczny
Elementy systemu społecznego
/T. Parsons/
cele
ludzie
środki
normy
pozycje i role społ.
Funkcjonalność systemu
Funkcjonalność systemu
System realizuje cele, do
których został powołany.
Cele te są określane przez
wartości i potrzeby
nadsystemu.
Medycyna jest systemem
Medycyna jest systemem
społecznym
społecznym
Celem medycyny jest zapobieganie i
leczenie chorób /ochrona i
utrzymanie zdrowia/.
System medyczny kształtował się i
kształtuje na bazie społecznych
potrzeb, zmieniających się w czasie.
Społeczeństwo wyznacza priorytety.
Medycyna jako system
Medycyna jako system
dysfunkcjonalny
dysfunkcjonalny
Medycyna aż do wieku XIX nie
mogła realizować zadań, jakie
przed nią stały, ponieważ
środki i metody lecznicze były
przeważnie nieskuteczne, a
czasami szkodliwe.
Rozwój medycyny mimo
Rozwój medycyny mimo
dysfunkcjonalności
dysfunkcjonalności
Czynniki, które umożliwiały adaptację i
rozwój systemu medycznego mimo
jego pierwotnej dysfunkcjonalności:
1.
Specyficzne psychospołeczne
mechanizmy obronne;
2.
Intensywna, wielostronna i sprawna
działalność społeczna i polityczna
przedstawicieli zawodów medycznych
.
Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne
Chronią system przed zagrożeniami
wewnętrznymi i zewnętrznymi.
Mechanizmy obronne pozwalają
zapobiegać wewnętrznej i
zewnętrznej kontroli oraz
niepożądanym skutkom takiej
kontroli- krytyce systemu
Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne
Najbardziej sprawdzonym sposobem
ukrycia dysfunkcjonalności jest
uniemożliwienie lub utrudnienie
nadsystemowi rozpoznanie
problemu poprzez niedostarczanie
lub zniekształcanie informacji o
systemie.
Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne
Ukrywanie dysfunkcji systemu nie
sprzyja zadowalającej regulacji
jego stosunków z otoczeniem .
Mechanizmy obronne mają zwykle
charakter doraźny.
Jeśli działają długo prowadzą do
nasilenia dotychczasowych
dysfunkcji systemu lub powstania
nowych.
Mechanizmy obronne-
Mechanizmy obronne-
przykłady
przykłady
Utożsamianie działań z celami- ponieważ
to co robimy, robimy w celu leczenia,
wobec tego leczymy.
/np. nazywanie prostych czynności
terapią: muzykoterapia, choreoterapia,
terapia zajęciowa/;
Przeformułowanie celów działania albo ich
przemieszczanie na coraz trudniejsze do
sprawdzenia obszary.
/np. z leczenia na „podnoszenie
zdrowotności populacji”/
Mechanizmy obronne-
Mechanizmy obronne-
przykłady
przykłady
Udramatycznienie rokowania w momencie
podejmowania kuracji, a następnie traktowanie
braku sukcesu jako częściowego sukcesu;
/będzie żył jak roślina, ale robimy wszystko co w
naszej mocy/
Umiejscawianie źródeł, przyczyn chorób,
których leczenie za pomocą aktualnych metod i
środków okazuje się nieskuteczne poza
obrębem organizmu lub w sferze leżącej poza
zasięgiem medycyny.
/ np. koncepcja chorób cywilizacyjnych/
Działalność społeczna i
Działalność społeczna i
polityczna
polityczna
Intensywna i wielokierunkowa
działalność niemedyczna lekarzy na
arenie społecznej pozwalała zwiększać
wpływy i prestiż społeczny profesji,
zdobywać przywileje i stwarzać
dodatkowe zabezpieczenie przed
skutkami medycznych niepowodzeń.
/np. zabieganie o względy książąt,
Kościoła, praca dla ludu/
Działalność społeczna i
Działalność społeczna i
polityczna
polityczna
Obiektywna dysfunkcjonalność systemu
medycznego została zrównoważona
działaniami opartymi na socjotechnice.
Osiągnięty przez medyczną profesję
wysoki status społeczny miał wpływ na
korzystną autopercepcję i wysoką
samoocenę własnej roli w realizacji
zadań medycznych.
Działania kształtujące
Działania kształtujące
postawy społeczne wobec
postawy społeczne wobec
medycyny
medycyny
1.
Tworzenie i propagowanie pewnego
stereotypu roli lekarza oraz jego cech
osobowych, w których oba elementy-
rola zawodowa i wzór osobowy- są
powiązane w jedną nierozerwalną
całość.
Stereotyp idealizujący lekarza jest
obecny w środowisku profesji i poza nią.
Sprzyja nierealistycznym oczekiwaniom
pacjentów.
Działania kształtujące
Działania kształtujące
postawy społeczne wobec
postawy społeczne wobec
medycyny
medycyny
2. Utwierdzanie w przekonaniu,
że medyczne działania
przynoszą korzyści a brak
realizacji zaleceń lekarskich
prowadzi do bardzo poważnych
następstw /straszenie/;
Działania kształtujące
Działania kształtujące
postawy społeczne wobec
postawy społeczne wobec
medycyny.
medycyny.
3. Wywieranie silnego wpływu na emocje,
wyobrażenia i postawy ludzi poprzez:
samą obecność przedstawicieli
medycyny w najbardziej podniosłych
bądź dramatycznych wydarzeniach w
życiu człowieka, spektakularne
akcesoria praktyki medycznej.
4. Stymulowanie potrzeb medycznych,
nadawanie wartości zdrowia
szczególnego charakteru.
System medyczny-
System medyczny-
nadsystem. Co się zmieniło?
nadsystem. Co się zmieniło?
Przełom wieku XIX i XX przynosi pierwsze
realnie znaczące sukcesy medycyny.
Konsekwencje:
1.
Wzrost oczekiwań pod adresem
medycyny;
2.
Wzrost popytu na pomoc medyczną;
3.
Zdrowie pod wyłączną kontrolą medycznej
profesji, zdrowie wartością
ogólnospołeczną;
4.
Regulacje prawne zabezpieczające
swobodę działania systemu.
Zmiany w nadsystemie
Zmiany w nadsystemie
Postęp technologiczny, naukowy,
ekonomiczny, społeczno-
organizacyjny, wzrost
demograficzny,
uprzemysłowienie, urbanizacja,
upowszechnienie i wzrost
oświaty, zmiany w społecznym
systemie wartości itd.
Zmiany w systemie medycznym
Zmiany w systemie medycznym
pod wpływem zmian w
pod wpływem zmian w
nadsystemie
nadsystemie
Na wiele z tych zmian system medyczny
zareagował funkcjonalnie, tzn.
„zbieżnie” -równoległymi zmianami:
ogólnym wzrostem i różnicowaniem
organizacyjnym, rosnącą specjalizacją
zawodową, wprowadzaniem i
stosowaniem nowych technologii,
rozwojem badań naukowych,
„uprodukcyjnieniem usług” (masowość
i rutynizacja), koncentrowaniem swoich
sił i środków w większych miastach.
Zmiany w systemie medycznym
Zmiany w systemie medycznym
pod wpływem zmian w
pod wpływem zmian w
nadsystemie
nadsystemie
Niektórych zmian system medyczny
nie zasymilował lub w ogóle nie
rozpoznał. Dotyczy to bardzo
istotnych zmian społecznych:
demokratyzacja stosunków, wzrost
siły nabywczej masowego
konsumenta, zmniejszenie się
dystansu intelektualnego między
lekarzem i pacjentem, wzrost
żądań i krytycyzmu pacjenta.
Nowa forma
Nowa forma
dysfunkcjonalności
dysfunkcjonalności
Nowe formy dysfunkcjonalnością nie
są już jak pierwotnie powiązane z
brakiem skuteczności, ale z
niemożnością zaspokojenia potrzeb
zdrowotnych poważnej części
populacji. Taką dysfunkcjonalność
możemy określić jako społeczną
niewydolność.
Coraz częściej podkreśla się też
problem jatrogenności medycyny.