CHEMIOTERAPEUTYKI
SULFONAMIDY
-pochodne para-aminobenzenosulfonamidu
(sulfanilamidu)
Spektrum przeciwbakteryjne:
•
Bakterie G (+) gronkowce, paciorkowce, laseczki
•
Bakterie G (-)
Enterobacteriac
Enterobacteriac
e
e
ae
ae
•
Chlamydie
Chlamydie
•
Nie działają na grzyby, riketsje, wirusy, mycoplasma, enterokoki
Farmakokinetyka:
Sulfonamidy
wchłaniają
się
z
przewodu
pokarmowego
Dobrze penetrują do tkanek, słabo do płynu
mózgowo-rdzeniowego
W znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza,
Wydalane są głównie z moczem w postaci
nieaktywnych
metabolitów,
które
mogą
się
wytrącać.
SULFONAMIDY
Mechanizm działania:
PTERYDYNA + PABA
Syntetaza
dihydropterydynowa
SULFONAMID
kwas glutaminowy
KWAS DIHYDROFOLIOWY
Reduktaza
dihydrofoliowa
TRIMETOPRIM
KWAS TETRAHYDROFOLIOWY
SYNTEZA PURYN
Działają
bakteriostatycznie
KWAS DIHYDROPTEROINOWY
NADPH
NADP
Podział sulfonamidów
Szybko
wchłaniane
i wydalane
• sulfizoksazol
• sulfametoksazol
• sulfadiazyna
• sulfafurazol
Słabo wchłaniane,
aktywne w świetle jelita
• sulfasalazyna
• sulfaguanidyna
Stosowane miejscowo
• sulfacetamid
• sulfadikramid
• sulfatiazol
• sulfadiazyna
SULFACETAMID
leczenie ostrego i przewlekłego zapalenia spojówek, rogówki
SULFATIAZOL - stosowany wyłącznie miejscowo:
W połączeniu z nafazoliną - krople do nosa - Sulfarinol
Sól srebrowa sulfatiazolu - Argosulfan - stosowany na oparzenia,
odleżyny
Sól srebrowa SULFADIAZYNY – Dermazin
Po podaniu na skórę następuje powolna dysocjacja leku z
uwolnieniem jonu Ag i nasilenie działania bakteriostatycznego,
Leczenie zakażeń u pacjentów z oparzeniami, ranami,
owrzodzeniami.
SULFAFURAZOL
Krótko działający sulfonamid, stosowany w ostrych zakażeniach
dróg moczowych, zakażeniach chlamydiami
SULFAGUANIDYNA
Stosowana w zakażeniach przewodu pokarmowego, wycofana ze
Stosowana w zakażeniach przewodu pokarmowego, wycofana ze
względu na znikomą skuteczność i toksyczność (wchłanianie z
względu na znikomą skuteczność i toksyczność (wchłanianie z
przewodu pokarmowego)
przewodu pokarmowego)
SULFASALAZYNA
-
Wskazania:
•
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
•
choroba Leśniowskiego-Crohna
•
reumatoidalne zapalenie stawów
KO-TRIMOKSAZOL = TRIMETOPRYM + SULFAMETOKSAZOL
(1:5)
Biseptol, Bactrim
Biseptol, Bactrim
Wskazania:
-
Zakażenia dróg moczowych (Escherichia, Klebsiella,
Enterobacter)
-
Ostre zapalenie ucha środkowego (Streptococcus,
Haemophilus)
-
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
-
Biegunka
Działania niepożądane:
Zaburzenia hematologiczne:
Reakcje alergiczne:
Zaburzenia żołądkowo – jelitowe
Nadwrażliwość na światło .
Uszkodzenie nerek, krystaluria, wytrącanie się sulfonamidów w
kwaśnym pH moczu
METRONIDAZOL
TYNIDAZOL
Mechanizm działania:
Lek
wnika
biernie
do
komórki bakteryjnej - tam
następuje redukcja leku do
aktywnych
metabolitów,
które uszkadzają DNA –
działanie bakteriobójcze.
POCHODNE
NITROIMIDAZOLU
Spektrum przeciwbakteryjne:
Bakterie beztlenowe zwłaszcza Bacterioides (metronidazol –
bardzo aktywny)
Inne beztlenowe bakterie G (-)
Pierwotniaki: Trichomonas, Gardia lamblia, Entamoeba histolytica
Wskazania:
•
Leczenie skojarzone choroby wrzodowej ze stwierdzonym
zakażeniem H. pylori,
•
Pełzakowica, rzęsistkowica układu moczowo – płciowego
•
Lamblioza - lek z wyboru
•
Zakażenia wywołane beztlenowcami
Działania niepożądane:
•
Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, nudności,
wymioty
•
Zaburzenia ze strony CNS:
•
Zaburzenia hematologiczne
POCHODNE
NITROIMIDAZOLU
Mechanizm działania:
Nitroreduktazy bakteryjne redukują cząsteczkę leku,
powstają reaktywne metabolity, które wiążą się z
rybosomami i rRNA, następuje zahamowanie syntezy
białek. Reduktaz nie mają bakterie Pseudomonas i
Proteus, są one zatem oporne na działanie nitrofuranów.
Leki bakteriostatycze, a w wyższych stężeniach
batkteriobójcze
Ze względu na wielokierunkowe działanie tych
leków oporność narasta powoli.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:
•
Zaburzenia żołądkowo – jelitowe
•
Zapalenie wątroby
•
Reakcje alergiczne
•
Odczyny płucne: kaszel, duszności, nacieki w płucach –
nitrofurantoina
•
Brunatna barwa moczu po nitrofurantoinie
POCHODNE NITROFURANU
Spektrum:
Bakterie G+: Streptococcus, Enterococcus, Staphylococcus
aureus, S. epidermitis
Bakterie G-: Enterobacteriaceae z wyj. Pseudomonas i
Proteus
Bakterie beztlenowe: Bacteroides
Nitrofurany są czynnie wydalane przez nerki, wobec tego ich
stężenie w moczu jest bardzo wysokie.
ZAKAŻENIA DRÓG MOCZOWYCH
NITROFURANTOINA
Osiąga stężenie bakteriobójcze jedynie w moczu (ale nie w nerkach)
Osiąga stężenie bakteriobójcze jedynie w moczu (ale nie w nerkach)
FURAZYDYNA (FURAGIN)
Podobny zakres działania, mniej działań ubocznych
Podobny zakres działania, mniej działań ubocznych
Stosowana w ostrych i przewlekłych zakażeniach układu moczowego,
Stosowana w ostrych i przewlekłych zakażeniach układu moczowego,
pęcherza, prostaty.
pęcherza, prostaty.
ZAKAŻENIA PRZEWODU POKARMOWEGO
FURAZOLIDON
Wskazania:
bakteryjne zakażenaia żołądkowo – jelitowe, lamblioza, rzęsistkowica
Spektrum:
Bakterie G +, Bakterie G -, Pierwotniaki: Giardia lamblia, Trichomonas
vaginalis
NIFUROKSAZYD
Działa praktycznie tylko w świetle jelita, nie wchłania się z
przewodu pokarmowego.
Skuteczny w stosunku do większości bakterii wywołujących
zakażenia jelitowe. Nie niszczy saprofitycznej flory jelit.
Wskazania: ostre i przewlekłe biegunki pochodzenia bakteryjnego.
Mechanizm działania:
Punktem uchwytu dla chinolonów są dwa enzymy bakteryjne,
regulujące przestrzenne ukształtowanie DNA:
GYRAZA DNA (topoizomeraza II)
odpowiada za ujemne skręty superhelisy, co zapewnia
odpowiednią strukturę przestrzenną podczas replikacji i
transkrypcji DNA. Zaburzenie funkcji gyrazy przez chinolony
powoduje wystąpienie nadmiaru skrętów dodatnich, a w
dalszym etapie zahamowanie replikacji.
Gyraza jest miejscem uchwytu chinolonów u bakterii G (-).
FLUOROCHINOLONY
Mechanizm działania:
Punktem uchwytu dla chinolonów są dwa enzymy bakteryjne,
regulujące przestrzenne ukształtowanie DNA:
TOPOIZOMERAZA IV
Topoizomeraza IV po zakończeniu replikacji umożliwia
oddzielenie od siebie nici DNA.
Niektóre chinolony blokują obie topoizomerazy. Takie
związki cechuje większa aktywność, bakterie są mniej
oporne, ponieważ trudniej bakteriom zmienić strukturę
dwóch enzymów. Niemniej jednak oporność na chinolony
zdarza się coraz częściej.
ZAHAMOWANIE SYNTEZY DNA I SZYBKA ŚMIERĆ
KOMÓRKI (działanie bakteriobójcze)
Fluorochinolony wykazują silny efekt
poantybiotykowy !!!
FLUOROCHINOLONY
I GENERACJA CHINOLONÓW
Spektrum: wyłącznie bakterie G (-), tlenowe
Stosowane w zakażeniach dróg moczowych
KWAS NALIDYKSOWY
Najstarszy chinolon, związek prototypowy. Stosowany
jeszcze tylko do leczenia zakażeń układu moczowego
(szybko wywołuje oporność).
KWAS PIPEMIDOWY
Lek nieco silniejszy od kwasu nalidyksowego, jednak
podczas leczenia często dochodzi do selekcji szczepów
opornych.
II GENERACJA FLUOROCHINOLONÓW
Spektrum przeciwbakteryjne:
Tlenowe bakterie G (-): Enterobacter, Escherichia, Salmonella,
Shigella, Klebsiella, Neisseria, Haemophilus
Są lekami I rzutu w:
Powikłanych zakażeniach układu moczowego
powodowanych przez P. aeruginosa
Ciężkich zakażeniach dróg oddechowych
Zakażeniach Salmonella i Shigella, Legionella
CIPROFLOKSACYNA
NORFLOKSACYNA
PEFLOKSACYNA
OFLOKSACYNA
III GENERACJA FLUOROCHINOLONÓW
Cechuje się nasiloną aktywnością wobec bakterii G+. Ich
największa zaletą jest aktywność wobec S. pneumoniae
FLUOROCHINOLONY DRÓG ODDECHOWYCH
Spektrum przeciwbakteryjne:
Bakterie G- : Enterobacteriaceae, Haemophilus, Neisseria
Bakterie G+ :
Staphylococcus aures, Enterococcus, Streptococcus
pneumoniae
Bakterie beztlenowe
Bakterie atypowe: Chlamydia, Mycoplasma, Mycobacterium
LEWOFLOKSACYNA*
GEMIFLOKSACYNA
TOSUFLOKSACYNA
SPARFLOKSACYNA
IV GENERACJA FLUOROCHINOLONÓW
Bardzo silne chemioterapeutyki - mają
powinowactwo do obu enzymów (topoizomerazy II
i IV).
Spektrum przeciwbakteryjne:
bakterie G+
bakterie G-
bakterie beztlenowe
bakterii atypowe: Chlamydia, Legionella
prątki
MOKSYFLOKSACYNA
GATIFLOKSACYNA
KLINAFLOKSACYNA
FARMAKOKINETYKA:
•
dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego
•
alkalizacja treści pokarmowej (leki neutralizujące) może
upośledzać wchłanianie
•
dobrze przenikają przez bariery biologiczne, ich stężenia w
tkankach są wysokie
Synergizm z aminoglikozydami, beta-laktamami oraz
tetracyklinami
Wskazania:
Zakażenia układu moczowegowywołane także przez P. aeruginosa
Zakażenia ucha, dolnych dróg oddechowych, zatok
Nietypowe zapalenia płuc
Ciężkie zakażenia skóry, tkanek miękkich
Zakażenia wywołane bakteriami atypowymi (Mycoplasma,
Chlamydia, Legionella)
Gruźlica
Zakażenia szpiku, kości
Działania niepożądane:
-
Nudności, wymioty, bóle brzucha
-
↑ enz. Wątrobowych
-
niewydolność nerek
-
zaburzenia wzrostu chrząstki stawowej- efekt chondrotoksyczny
Farmakoterapia
gruźlicy
Mycobacterium tuberculosis
•
Prątki gruźlicy, bezwzględne tlenowce
•
Mają wolny metabolizm
•
Posiadają zdolność zatrzymania metabolizmu i przeżycia w
stanie „uśpienia” przez wiele lat
•
Leki działają tylko na prątki aktywne metabolicznie
Populacje prątków
•
Szybko dzielące się, poza
makrofagami, w jamach gruźliczych,
przy dostępie tlenu –
IZONIAZYD, STREPTOMYCYNA, RIFAMPICYNA
•
Wolno dzielące się, wewnątrz
makrofagów, środowisko kwaśne –
PIRAZYNAMID, IZONIAZYD, RIFAMPICYNA
•
W zamkniętych masach serowatych
lub włóknistych, dzielą się rzadko –
RIFAMPICYNA, IZONIAZYD
Leki I rzutu Leki II
rzutu
IZONIAZYD
RIFAMPICYNA
PIRAZYNAMID
ETAMBUTOL
STREPTOMYCYNA
CYKLOSERYNA
ETIONAMID
KANAMYCYNA
AMIKACYNA
KAPREOMYCYNA
PAS
Leczenie skojarzone i długotrwałe –
istnieje pierwotna oporność prątków na
leki
Faza wstępna (bakteriobójcza) 2
miesiące 4 leki:
IZONIAZYD
RIFAMPICYNA
PIRAZYNAMID
ETAMBUTOL lub STREPTOMYCYNA
Faza kontynuacyjna (wyjaławiająca) 4
miesiące 2 leki:
IZONIAZYD
RIFAMPICYNA
STANDARDOWE LECZENIE GRUŹLICY –
sposób podawania leków
Leczenie
intensywne (I
faza)
Leczenie
codzienne
Czas
podawani
a
Leczenie
podtrzymujące (II
faza)
Leczenie codzienne
lub 3x w tyg. lub 2x
w tyg.
Czas
podawan
ia
RMP + INH + PZA
+ EMB
lub
RMP + INH + PZA
+ SM
2 mies.
2 mies.
RMP + INH
lub
INH + EMB
4 mies.
6 mies.
IZONIAZYD -
hydrazyd kwasu
izonikotynowego
Mech. działania:
hamuje syntezę kwasu mikolowego (składnika
ściany komórkowej) – bakteriobójczy
Farmakokinetyka:
p.o. b. dobrze się wchłania
IZONIAZYD -
hydrazyd kwasu
izonikotynowego
Działania niepożądane:
Odczyny alergiczne
Zapalenie wielonerwowe
Wzrost aktywności aminotransferaz !!!!!
RIFAMPICYNA
Mech. działania:
hamuje polimerazę RNA
zależną od DNA w komórce bakteryjnej –
bakteriobójczy
Farmakokinetyka:
p.o. b. dobrze się wchłania
metabolizowana w wątrobie – AKTYWUJE
ENZYMY MIKROSOMALNE WĄTROBY !
Działania niepożądane:
Zaburzenia żołądkowo – jelitowe
Wzrost aktywności aminotransferaz !!!!!!!!!!!
Odczyny alergiczne: wysypka, gorączka
niedokrwistość hemolityczna
RIFABUTYNA
Mech. działania:
Antybiotyk o budowie
chemicznej bardzo podobnej do rifampicyny i
takim samym mechanizmie działania -
bakteriobójczy
Farmakokinetyka:
Wiele słabiej wpływa na metabolizm innych
leków
Działania niepożądane:
bóle stawów
objawy alergiczne
zaburzenia hematologiczne
PIRAZYNAMID -
POCHODNA
NIKOTYNAMIDU
Mech. działania:
– powoduje zaburzenie
metabolizmu NAD i funkcji błony komórkowej.
Działa bójczo w środowisku kwaśnym,
wewnątrz makrofagów.
Farmakokinetyka:
p.o. b. dobrze się wchłania
Działania niepożądane:
uszkodzenie wątroby
bóle stawowe – napady dny moczanowej
ETAMBUTOL
Mech. działania:
hamuje przenoszenie kwasów
mikolowych do ściany prątka -
Bakteriostatycznie na dzielące się prątki
Lek towarzyszący izoniazydowi i rifampicynie w
Lek towarzyszący izoniazydowi i rifampicynie w
zapobieganiu oporności na ten zestaw leków
zapobieganiu oporności na ten zestaw leków
Farmakokinetyka:
wchłania się z przewodu pokarmowego
wchłania się z przewodu pokarmowego
Działania niepożądane:
zapalenie pozagałkowe nerwu wzrokowego
zapalenie pozagałkowe nerwu wzrokowego
wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi i
wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi i
napady dny moczanowej
napady dny moczanowej
STREPTOMYCYNA
AMIKACYNA, KANAMYCYNA,
KAPREOMYCYNA
Bakteriobójczo
Nie są podawane doustnie
Aminoglikozydy nie wnikają do komórek i nie
Aminoglikozydy nie wnikają do komórek i nie
działają na prątki zlokalizowane
działają na prątki zlokalizowane
wewnątrzkomórkowo
wewnątrzkomórkowo
AMIKACYNA, KANAMYCYNA, KAPREOMYCYNA
(antybiotyk polipeptydowy) są stosowane, gdy
(antybiotyk polipeptydowy) są stosowane, gdy
prątki oporne są na streptomycynę
prątki oporne są na streptomycynę
ETIONAMID
Mech. działania:
hamuje syntezę kwasów
hamuje syntezę kwasów
mikolowych –
mikolowych – bakteriobójczo
Farmakokinetyka:
dobre wchł. p.o.
Działania niepożądane:
ze strony przewodu pokarmowego
metaliczny smak w ustach
Kwas para-aminosalicylowy
PAS
Mech. działania:
hamuje syntezę kwasu
foliowego – bakteriostatycznie
zmniejsza narastaniu oporności towarzyszącej
stosowaniu izoniazydu i streptomycyny
Farmakokinetyka:
dobre wchł p.o.
Działania niepożądane:
ciężkie zaburzenia ze strony przewodu
pokarmowego
uszkodzenie wątroby
Obecnie rzadko stosowany, wyłącznie
w leczeniu niektórych przypadków
gruźlicy opornej na wiele leków
CYKLOSERYNA
Mech. działania:
zaburzenie syntezy
peptydoglikanu – bakteriostatycznie
Farmakokinetyka:
dobre wchłanianie p.o.
dobrze przenika do tkanek
Działania niepożądane:
Bóle i zawroty głowy
Psychozy, depresja
Stosowana u chorych z opornością prątków na
leki podstawowe
FLUOROCHINOLONY
OFLOKSACYNA, CIPROFLOKSACYNA
Bakteriobójczo, szeroki zakres
działania
MAKROLIDY
KLARITROMYCYNA, AZITROMYCYNA
Pomocniczo w gruźlicy z opornością
prątków na wiele leków,