ALUMINIUM
ABIOTYCZNE CZYNN
IKI
BURZA
BIOCENOZA
BIOTOP
BIOTYCZNE CZYNNI
KI
BADANIA NAUKOWE
BIOLOGIA
BIOSFERA
CHMURY
CHEMIA
DZIURA OZONOWA

DŹWIĘKI
DESZCZ
DESTRUENCI

EFEKT CIEPLARNIA
NY
ENERGIA
EKOLOGIA
EKOSYSTEM
FIZYKA
GRAD
GOŁOLEDŹ

GLINA
GLEBA
GEOGRAFIA
HAŁAS
KWAŚNE DESZCZE
KOMPETENCJA
KRAJOBRAZ
KONSUMENCI
ŁAŃCUCH POKARMOWY
METEOROLOGIA
MGŁA
NAUKA
NAUKI PRZYRODNICZE
OPADY
ODPADY
POGODA
PIASEK
PRZYRODA
PRZYRODOZNAWSTWO
PIRAMIDA EKOLOGICZNA
PRODUKCJA PIERWOTNA
PRODUCENCI
ROSA

RECYKLING
SMOG
SYNOPTYKA
SZRON
SZADŹ
ŚNIEG

SÓL KAMIENNA
SIEĆ POKARMOWA
ŚRODOWISKO
PRZYRODNICZE
TĘCZA
UTYLIZACJA
WIBRACJE
WIATR
WĘGIEL KAMIENNY
WĘGIEL BRUNATNY
WAPIEŃ
WYSYPISKO
WIETRZENIE
ZDROWIE
ŻWIR
ŻYZNOŚĆ

STOPY ALUMINIUM – to tworzywa

metaliczne otrzymane przez

stopienie aluminium z jednym lub

wieloma metalami.

Są to wszelkie elementy przyrody

nieożywionej, działające na

organizmy danego środowiska, np.

czynniki klimatyczne,

glebowe( czynniki edaficzne).

Intensywne opady deszczu lub

deszczu i gradu, któremu towarzyszą

wyładowania atmosferyczne, czyli

błyskawice i grzmoty.

Podstawowa jednostka ekologiczna w

biocenologii, wielogatunkowe zespolenie

uzależnionych od siebie organizmów

występujących w liczbie, która odpowiada

przeciętnym możliwościom życiowym; zespolenie

to zamieszkuje jednorodny środowisko odcinek

-> biosfery i charakteryzujące się własną ->

strukturą stroficzną oraz określonym schematem
przepływu energii; utrzymuje produkcje w stanie

równowagi dynamicznej; biocenoza

nierozerwalnie związana jest ze swoim biotopem

tworząc z nim ekosystem ( jest żywą częścią

ekosystemu).

Środowisko ->

biocenozy

, nieożywiona część

->

ekosystemu

.

Elementy przyrody ożywionej (człowiek,

rośliny, grzyby, bakterie, zwierzęta),

wpływające w danej biocenozie na siebie

wzajemnie i na środowisko abiotyczne.

Praca badawcze, zmierzające do

osiągnięcia postępu wiedzy naukowej

przez odkrywanie nowych praw i

budowanie nowych teorii naukowych o

rzeczywistości, mogą mieć cel czysto

poznawczy lub służyć konkretnym

celom praktycznym.

(z gr. βίος (bios) - życie i λόγος (logos) słowo, nauka) jest gałęzią nauki zajmującą się

badaniem życia. Nauka ta skupia się na charakterystyce, klasyfikacji oraz zachowaniu

organizmów żywych, jak również sposobie powstawania nowych gatunków oraz

zależnościami między nimi a środowiskiem naturalnym.

Biologia obejmuje szeroki wachlarz zagadnień badawczych, które są często postrzegane

jako odrębne dyscypliny naukowe: bywa opisywana jako tort, który można dzielić na

pionowe sektory "taksonomiczne" (ornitologia, algologia, entomologia) i poziome

warstwy dziedzin (fizjologia, cytologia czy ekologia)[1]. Jednakże, wspólnie odwołują się

one do fenomenu życia na tle różnych aspektów badawczych, od biofizyki do ekologii.

Wszystkie założenia w biologii są oparte na tych samych prawach co inne gałęzie wiedzy

przyrodniczej, takich jak zasady termodynamiki i prawo zachowania masy

Na poziomie organizmu, biologia częściowo wyjaśniła fenomeny takie jak narodziny,

wzrost, starzenie się, śmierć i rozkład organizmów żywych, podobieństwa między

potomkami a ich rodzicami (dziedziczenie) oraz rozkwit roślin, które intrygowały

ludzkość przez całą jej historię. Inne fenomeny, takie jak laktacja, metamorfoza, lęg,

zdrowienie i tropizm również znajdują się w sferze zainteresowania biologii. W większej

skali czasu i przestrzeni biologowie badają udamawianie zwierząt i roślin, wielką

różnorodność organizmów żywych (bioróżnorodność), zmiany w organizmach jakie

zachodzą na przestrzeni wielu pokoleń (ewolucja), ich wymieranie, specjalizację,

zachowania społeczne u zwierząt itd.

Podczas gdy botanika zajmuje się badaniem roślin, zoologia jest gałęzią wiedzy

zajmującą się badaniem zwierząt, zaś antropologia jest działem biologii badającym istoty

ludzkie. Natomiast na poziomie molekularnym, życie jest poznawane przez dyscypliny

takie jak biologia molekularna, biochemia i genetyka molekularna. Na poziomie bardziej

podstawowym od wymienionych powyżej jest biofizyka, która zajmuje się przepływem

energii w układach biologicznych. Badania na poziomie komórkowym leżą w sferze

zainteresowań biologii komórki. Skalę wielokomórkową bada fizjologia, anatomia i

histologia. Embriologia bada życie na etapie jego rozwoju zarodkowego, zaś

powstawanie i rozwój poszczególnych organizmów od zapłodnionego jaja do śmierci

bada ontogeneza. Przesuwając się w górę naszej skali, na poziom wielu organizmów,

genetyka rozważa jak działa dziedziczenie cech między rodzicami a potomstwem.

Etologia rozpatruje szeroko pojęte zachowania organizmów w ich naturalnym

środowisku. Genetyka populacyjna ogarnia badaniami całe populacje, zaś systematyka

rozważa rodowód organizmów na tle innych gatunków. Niezależne populacje i ich

siedliska są badane przez ekologię i biologię ewolucyjną. Nowym, na razie teoretycznym,

polem badań jest astrobiologia (nazywana też ksenobiologią albo egzobiologią), która

bada możliwości występowania życia pozaziemskiego..

strefa kuli ziemskiej zamieszkana przez

organizmy żywe, gdzie odbywają się procesy

ekologiczne. Biosfera jest częścią

zewnętrznej skorupy Ziemi, która obejmuje

również powietrze, ląd i wodę. Z

najobszerniejszego punktu widzenia

geofizyki, biosfera jest światowym

systemem ekologicznym i obejmuje

wszystkie żyjące organizmy i ich powiązania

ze sobą i z litosferą (skorupą ziemską),

hydrosferą (wodą), i atmosferą

(powietrzem). Do dzisiejszego dnia Ziemia

jest jedyną znaną planetą na której znajduje

się życie. Szacuje się że ziemska biosfera

zaczęła się tworzyć (przez proces

biogenezy) przynajmniej 3,5 miliardów lat

temu. Biosfera obejmuje około: 4 km n.p.m.

(atmosfera) 300m p.p.m. (hydrosfera) 40cm

w głąb ziemi (litosfera)

Chmury są to zawiesiny mikroskopijnych cząstek

cieczy (głównie wody) lub ciał stałych (lodu) w

atmosferze. Powstają w wyniku kondensacji pary

wodnej czyli przejściu znajdującej się w

powietrzu pary wodnej ze stanu gazowego w

ciekły lub resublimacji tj. przejściu pary wodnej

w stan stały skupienia (lód). Inaczej mówiąc

ciepłe powietrze unosi się do góry jednocześnie

ulegając ochłodzeniu, aż do momentu osiągnięcia

takiego stopnia nasycenia parą wodną

(temperatura punktu rosy), w którym nadmiar

pary przekształca się w krople wody. Co się dalej

stanie zależy od wilgotności względnej czyli ilości

wody zawartej w powietrzu w porównaniu do

ilości wody jaką powietrze jest w stanie przy

aktualnej temperaturze utrzymać. Powstający

wówczas obłok w przypadku zmniejszania się

wilgotności względnej wyparowuje, natomiast w

sytuacji odwrotnej może dojść do wystąpienia

opadów atmosferycznych.

Chemia, (grec. χημεία – chemeia) to

nauka, która bada naturę i własności

substancji, a zwłaszcza przemiany

tych substancji, gdy się je ze sobą

zmiesza. Współcześnie wiadomo, że

przemiany substancji wynikają z

praw, według których atomy łączą się

poprzez wiązania chemiczne w mniej

lub bardziej trwałe związki

chemiczne, a także praw według

których wiązania pękają i tworzą się

ponownie prowadząc do przemian

jednych związków w drugie co jest

nazywane reakcjami chemicznymi.

Chemia zajmuje się także rozmaitymi

własnościami substancji

wynikającymi bezpośrednio z ich

budowy atomowej.

Dziurą ozonową nazywa się zjawisko

zmniejszania się stężenia ozonu w

stratosferze atmosfery ziemskiej. Jest to 50%

ubytek O3 w powłoce ozonowej wywołany

emitowaniem przez człowieka do atmosfery

freonu, który przyczynia się do rozkładu

ozonu.

Dźwięki mogą mieć różne natężenie.

Mierzymy je za pomocą fonometru.

Jednostką natężenia dźwięku jest

1dB(decybel). Próg szkodliwości to 85

dB.

Jest to opad składający się z kropelek wody

o różnej wielkości, max 6 mm.

Zespół organizmów w ekosystemie złożony

głównie z mikroorganizmów, bakterii i

grzybów, które mineralizują produkty

metabolizmu producentów i konsumentów;

są heterotrofami rozkładającymi martwą

materię organiczną na proste substancje

organiczne i nieorganiczne, uwalniając przy

tym energię; dostarczają materiału

odżywczego producentom ( -> poziomy

troficzne); destruenci wytwarzają również

hormony środowiskowe, symulują

namnażanie się wielu innych organizmów,

uczestniczą w powstawaniu próchnicy w

glebie.

Proces zmian termicznych ziemi w wyniku

tego może nastąpić ocieplenie klimatu i

topienie lodowców, co może spowodować

podniesienie wód oceanów i 4 m.

Jest to podstawowa wielkość

fizyczna opisująca potencjalną

zdolność danego ciała

materialnego do wykonania

określonej pracy

Jest to nauka zajmująca się relacjami

zachodzącymi między organizmami żywymi

a środowiskiem.

Jest to zmieniający się w czasie i przestrzeni

układ przyrodniczy złożony z biocenozy i jej

abiotycznego środowiska – biotopu.

Fizyka(z gr. φύσις physis - "natura") – nauka

o przyrodzie w najszerszym znaczeniu tego

słowa. Fizycy badają właściwości i

przemiany materii i energii oraz

oddziaływanie między nimi. Do opisu zjawisk

fizycznych używają wielkości fizycznych,

wyrażonych za pomocą pojęć

matematycznych, takich jak liczba, wektor,

tensor.

Tworząc hipotezy i teorie fizyki, budują

relacje pomiędzy wielkościami fizycznymi.

Fizyka jest ściśle związana z innymi naukami

przyrodniczymi, szczególnie z chemią jako

nauką o cząsteczkach i związkach

chemicznych, które masowo występują w

naszym otoczeniu. Chemicy przyjmują teorie

fizyki dotyczące cząsteczek i związków

chemicznych (mechanika kwantowa,

termodynamika) i za ich pomocą tworzą

teorie w ich własnych dziedzinach badań.

Fizyka zajmuje szczególne miejsce w

naukach przyrodniczych, ponieważ wyjaśnia

podstawowe zależności obowiązujące w

przyrodzie.

Jest to opad kulek bądź bryłek lodu o

średnicy od 5 do 50 mm ( niekiedy

większych, padających oddzielnie lub jako

zlepione nieregularne bryły

Powstaje, gdy opad(śnieg lub deszcz) spada

na zamarznięte podłoże.

ilasta skała osadowa, powstała w okresie

czwartorzędu w wyniku nagromadzenia

osadów morenowych.

Biologicznie czynna powierzchniowa

warstwa litosfery, powstała ze skały

macierzystej pod wpływem czynników

glebotwórczych(głownie organizmów

żywych, klimatu i wody) i podlegająca

stałym przemianom.

Geografia to nauka przyrodnicza i

społeczna zajmująca się badaniem

powierzchni Ziemi (przestrzeni

geograficznej). Nazwa ta pochodzi od słów

γῆ geos - "ziemia" i γράφω grapho - "piszę".

Za twórcę terminu uważa się Eratostenesa

z Cyreny.

Geografia zajmuje się nie tylko analizą

rozmieszczenia obiektów czy zjawisk na

powierzchni Ziemi, ale także badaniem

przyczyn takiego stanu rzeczy oraz wpływu

człowieka na nie.

To drgania rozprzestrzeniające się w

powietrzu w postaci fal akustycznych o

natężeniu uciążliwym dla ludzi i zwierząt.

Kwaśne deszcze – opady atmosferyczne, o

odczynie kwaśnym; zawierają kwasy

wytworzone w reakcji wody z

pochłoniętymi z powietrza gazami, jak:

dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki

azotu, siarkowodór, chlorowodór,

wyemitowanymi do atmosfery w procesach

spalania paliw, produkcji przemysłowej,

wybuchów wulkanów, wyładowań

atmosferycznych i innych czynników

naturalnych

Zdolność komórek do reagowania na

określone bodźce.

Krajobraz - ogół cech

przyrodniczych i

antropogenicznych wyróżniających

określony teren, zespół typowych

cech danego terenu. Wygląd

niektórych składników krajobrazu

ulega sezonowym zmianom, np.

zimą w Polsce teren pokrywa

warstwa śniegu, wiosną zieleni się

młoda ruń, jesienią złocą się

uschnięte liście na drzewach.

Konsumenci stanowią w

biocenozach jeden z trzech

poziomów troficznych łańcucha

pokarmowego, obok producentów i

destruentów. Istnieje podział na

konsumentów pierwszego

(roślinożercy), drugiego i trzeciego

rzędu (drapieżcy). Zwierzęta

wszystkożerne mogą być zarówno

konsumentami I, jak i II czy

wyższych rzędów, w zależności od

tego, czym się w danym momencie

odżywiają - pokarmem roślinnym

czy zwierzęcym.

Łańcuch pokarmowy, łańcuch troficzny -

szereg organizmów ustawionych w takiej

kolejności, że każda poprzedzająca

grupa (ogniwo) jest podstawą

pożywienia następnej. Wiążą one ze sobą

producentów, konsumentów i

destruentów w poszczególnych

biocenozach. Łańcuchy troficzne tworzą

sieć zależności pokarmowych. Dzięki

nim możliwy jest obieg materii i

przepływ energii w ekosystemach.

Jest to badanie zjawisk atmosferycznych

Chmura dotykająca ziemi, jest

nieprzezroczysta, ogranicza widoczność.

Wiedza o rzeczywistości poddana ustalonym

wymaganiom treściowym i

metodologicznym; również zorganizowana

instytucjonalnie działalność prowadząca do

uzyskania takiej wiedzy; w polskiej tradycji

oraz pot. – przyswajanie jakichkolwiek treści

(wiedzy), nabywanie umiejętności oraz to,

czego się uczy lub naucza.

Nauki empiryczne, których

przedmiotem badań są zjawiska

przyrody i ustalenie praw nimi

rządzących (m. in. Biologii, chemii,

fizyki.)

Ogół ciekłych lub stałych produktów w

kondensacji pary wodnej spadających

z chmur na powierzchnię ziemi.

to wszystkie przedmioty oraz

substancje stałe, również te niebędące

ściekami substancje ciekłe, powstałe w

wyniku działalności przemysłowej,

gospodarczej lub bytowania człowieka

i nieprzydatne w miejscu lub czasie, w

którym powstały.

SPIS TREŚCI

To ogół zjawisk atmosferycznych

zachodzących w danej chwili w danych

warstwach atmosfery (troposfery).

SPIS TREŚCI

Skała osadowa, luźna, złożona z

niezwiązanych spoiwem ziaren

mineralnych. Wielkość ziaren od

0,0625 do 2 mm

Ziemia, woda i powietrze wraz z

żyjącymi na nich i w nich roślinami i

zwierzętami.

1). Ogół nauk przyrodniczych

2). Wszystkie wiadomości z zakresy

przyrody.

(piramida biomasy, piramida troficzna) -

tradycyjny sposób przedstawiania struktur

ekosystemu, wyrażonych biomasą,

liczebnością lub przepływem energii przez

poziomy troficzne; podstawę piramidy

ekologicznej stanowią producenci, na niej

ustawia się kolejne poziomy troficzne

konsumentów I,II,III,IV... rzędu. Najniższy

stopień piramidy pokazuje ilość energii

zgromadzonej w ciałach producentów.

Następne stopnie, z których każdy jest około

10 razy krótszy od poprzedniego, ilustrują

ilość energii zebranej w ciałach

konsumentów stanowiących kolejne ogniwa

łańcucha pokarmowego.

to ilość materii wytworzonej przez

producentów, tzw. produkcja roślin

zielonych rozumiana jako szybkość

gromadzenia energii promieniowania

słonecznego w materii organicznej, z której

zbudowane jest ciało tych roślin.

Producent - w biologii, organizm

wytwarzający związki pokarmowe.

Producenci to organizmy samożywne

(rośliny zielone i niektóre bakterie bądź

protisty), które z prostych związków

nieorganicznych przy pomocy energii

słonecznej wytwarzają złożone związki

organiczne - cukry, w procesie fotosyntezy.

Osad w postaci kropel wody powstających

na powierzchni skał, roślin i innych

przedmiotów w wyniku skraplania się pary

wodnej zawartej w powietrzu, wtedy, gdy

wilgotność przekracza punkt rosy.

Recykling (ang. recycling) - jedna z

kompleksowych metod ochrony środowiska

naturalnego. Jej celem jest ograniczenie

zużycia surowców naturalnych oraz

zmniejszenie ilości odpadów.

Zasadą działania recyklingu jest

maksymalizacja wykorzystania tych samych

materiałów w kolejnych dobrach

materialnych i użytkowych, z

uwzględnieniem minimalizacji nakładów na

ich przetworzenie, przez co chronione są

nie tylko te surowce naturalne, które służą

do ich wytworzenia, ale również te, które

służą do ich późniejszego przetworzenia.

To zanieczyszczone powietrze zawierające

duże stężenie pyłów i toksycznych gazów,

których źródłem jest motoryzacja i przemysł

dział meteorologii zajmujący się

prognozowaniem pogody. Równoczesne

gromadzenie i wykorzystywanie obserwacji

meteorologicznych. również te, które służą

do ich późniejszego przetworzenia.

osad atmosferyczny, tworzący drobne

lodowe kryształki w postaci igieł

powstające na podłożu. Warunkiem

powstania szronu jest obniżenie

temperatury podłoża poniżej temperatury

punktu potrójnego dla wody, zachodzi

wówczas bezpośrednia zamiana pary

wodnej w ciało stałe czyli resublimacja.

Jest to zamrożona rosa.

opad atmosferyczny w postaci kryształków

lodu o kształtach głównie

sześcioramiennych gwiazdek, łączących się

w płatki śniegu. Tworzy na ziemi białą,

porowatą pokrywę o niewielkiej gęstości.

Śnieg powstaje gdy para wodna w

chmurach kondensuje bezpośrednio w lód.

Powstają wtedy regularne sześcioramienne

kryształy o wielkości kilku milimetrów.

Płatek śniegu to luźna zbitka takich

kryształów, mogąca mieć do kilku

centymetrów. Czasem określa się tak samo

również pojedyncze kryształki.

Sól kamienna, halityt - skała osadowa

chemogeniczna, składa się głównie z ziaren

minerału o nazwie halit (będącego prawie

czystym chlorkiem sodu - 99,1% NaCl).

Zaliczana do ewaporatów.

Jest to splot łańcuchów pokarmowych ,

które łączą się, rozgałęziają i przecinają,

splatając ekosystem w pewną całość; w sieci

pokarmowej zwierzą, które należy do

poziomu troficznego konsumentów, może

być reprezentantem różnych łańcuchów

pokarmowych; zmienność sieci pokarmowej

daje orientację co do kierunku i nasilenia

przepływu energii i obiegu materii w

ekosystemie.

Całokształt powiązanych ze sobą elementów

otoczenia organizmów.

zjawisko optyczne i meteorologiczne

występujące w postaci

charakterystycznego wielobarwnego łuku,

widocznego gdy Słońce oświetla krople

wody w ziemskiej atmosferze. Tęcza

powstaje w wyniku dyspersji

(rozszczepienia światła) oraz przez

załamanie i odbicie światła przez niemal

kuliste krople wody.

To unieszkodliwianie i przetwarzanie

odpadów i zanieczyszczeń powstałych w

wyniku działalności człowieka

To drgania działające na człowieka za

pomocą ciał stałych.

To poziomy ruch powietrza, wieje od wyżu

niżu.

skała osadowa pochodzenia roślinnego,

zawierająca 75-97% pierwiastka węgla,

powstała w karbonie (era paleozoiczna) ze

szczątków roślinnych, które bez dostępu

tlenu uległy uwęgleniu. Ma czarną barwę,

matowy połysk, czarną rysę.

Węgiel kamienny stosowany jest

powszechnie jako paliwo. Jego wartość

opałowa waha się od 16,7 do 29,3 MJ/kg i

silnie zależy od jego składu (zawartości

popiołu, siarki, wilgotności). Wartość

opałowa czystego pierwiastka węgla wynosi

ok. 33,2 MJ/kg

Węgiel brunatny to skała osadowa

pochodzenia organicznego roślinnego

powstała w trzeciorzędzie w erze

kenozoicznej ze szczątków roślin

obumarłych bez dostępu powietrza.

Zawartość węgla 62-75%. Często stosowany

jako paliwo. Jego wartość opałowa waha się

od 7,5 do 21 MJ/kg. Węgiel brunatny jest

nieodnawialnym źródłem energii.

skała osadowa (chemogeniczna lub

organogeniczna) zbudowana głównie z

węglanu wapnia, przede wszystkim w

postaci kalcytu.

To miejsce składowania odpadów na

specjalnie przygotowanym terenie.

skała osadowa (chemogeniczna lub

organogeniczna) zbudowana głównie z

węglanu wapnia, przede wszystkim w

postaci kalcytu. Wietrzenie - rozpad

mechaniczny i rozkład chemiczny skał

wskutek działania energii słonecznej,

powietrza, wody i organizmów.

Zachodzi na powierzchni Ziemi i w jej

powierzchniowej strefie zwanej strefą

wietrzenia (głębokość od kilku do

kilkudziesięciu metrów). Produktem

wietrzenia są między innymi

zwietrzelina, rumowisko, glina

zboczowa, arkoza.

W konstytucji z 1948 roku Światowa

Organizacja Zdrowia (WHO) określiła

zdrowie jako „stan pełnego, dobrego

samopoczucia fizycznego, psychicznego i

społecznego, a nie tylko jako brak choroby

lub zniedołężnienia”. W ostatnich latach

definicja ta została uzupełniona o

sprawność do „prowadzenia

produktywnego życia społecznego i

ekonomicznego”.

W medycynie zamiast słowa „zdrowie”

używa się terminu „homeostaza”. Jest to

zdolność organizmu do efektywnej obrony

przed stresorami w celu przywrócenia i

utrzymania wewnętrznej równowagi. W

medycynie niekonwencjonalnej zdrowie

określa się jako ogólny stan dobrego

samopoczucia.

okruchowa skała osadowa o luźnej postaci,

złożona z otoczaków o średnicy większej niż

2 mm - nawet do kilku cm (W budownictwie

żwirem nazywane jest kruszywo naturalne o

frakcji do 80 mm) może być pochodzenia

morskiego, rzecznego, jeziornego i in. Żwiry

należą do młodszych utworów. W

formacjach starszych zazwyczaj ulegają

procesowi cementyzacji tworząc zlepieńce.

Jego ziarna są zaokrąglone. Żwir zaliczamy

do skał osadowych okruchowych, ponieważ

ona zbudowane są z drobnych okruchów,

które oddzieliły sie od innych skał

okruchowych luźnych. Gdy ziarna te nie są

zlepione spoiwem, mówimy o skałach

okruchowych luźnych.

Żwir stosowany jest jako materiał

budowlany i podłoże do budowy dróg.

Żyzność gleby - naturalna zdolność

gleby do zaspokajania potrzeb

roślin. Stanowi ona zespół

morfologicznych, fizycznych,

chemicznych, fizykochemicznych,

biochemicznych i biologicznych

właściwości gleby, zapewniających

roślinom odpowiednie warunki

wzrostu. Jest wypadkową naturalnej

zasobności i właściwości gleby.