ZNACZENIE RODZINY

W ŻYCIU CZŁOWIEKA

• – w

socjologii

rozumiana jako

grupa

społeczna

lub

instytucja społeczna

.

Rodzina, zdaniem socjologów i
najprostszych jej definicji, to
najważniejsza, podstawowa grupa
społeczna, na której opiera się całe
społeczeństwo.

Rodzina

• Wielu z nas nie zastanawia się jak wielkie znaczenie w życiu człowieka ma

rodzina. Czasem odwracamy się od niej, tracimy kontakt nie pamiętając jak

wiele jej zawdzięczamy.

W rodzinie dokonuje się proces przekazania dzieciom wartości kulturowych i

wprowadza się je w życie społeczne. Dzięki rodzinie uczymy się odróżniać

dobro od zła, pokonywać strach, nabierać pewności siebie, odpowiedzialności,

szczerości, dobroci i miłości , którą przekazują nam rodzice.

Na rodzinie możemy polegać w każdej sytuacji. Zawsze można się zwierzyć,

wypłakać. Dzięki najbliższym wychodzimy z trudnych sytuacji, pokonujemy

strach, czasem zaczynamy nowe lepsze życie. Wiemy, że zawsze możemy na

kimś polegać.

Najwięcej czasu spędzamy z rodziną. Wspólny wyjazd nad morze, w góry czy

na zakupy sprawia, ze spędzamy ze sobą więcej czasu i przez to umacniamy

swoje więzi z rodzicami i rodzeństwem. Nasze relacje są coraz lepsze i przez to

potrafimy lepiej porozumiewać się z innymi.

• Rodzina stanowi wspólnotę osób, która jest

podstawową formą życia indywidualnego i

społecznego. Jest pierwotną i najpowszechniejszą

grupą społeczną prawie każdego z nas. To ona

należy do pierwszego środowiska dającego

człowiekowi możliwość wszechstronnego rozwoju,

zaspokajania jego wielu potrzeb i wprowadzania

go w świat wartości i norm społecznych.

Identyfikując się z nią, człowiek współtworzy i

przejmuje kultywowane w rodzinie poglądy,

postawy, wzory zachowania i postępowania. To,

czego uczymy się w rodzinie, pozostaje na całe

życie. Kontakty z najbliższymi osobami z rodziny

odgrywają istotną rolę w kształtowaniu

osobowości człowieka.

• Dobrze funkcjonująca rodzina zaspokaja

potrzeby swych dzieci, jak żadna inna
grupa społeczna nie jest w stanie
zaspokoić. Dzieje się tak dlatego, że
środowisko rodzinne stanowi źródło miłości
i akceptacji, daje poczucie bezpieczeństwa
przez spójność wewnętrzną i obecność
osób, na które można liczyć.

• Ważnym elementem funkcjonowania rodziny jest

to, że rodzina odzwierciedla w swej strukturze

przeobrażenia ogólnospołeczne, z czasem

dostosowując się do nich. Łącząc elementy

tradycji z elementami postępującej

nowoczesności, ułatwia swoim członkom

adaptację do zmieniającej się rzeczywistości

społecznej, jednocześnie będąc dla niej

oparciem i strefą ochronną. Poddana wpływom

zewnętrznym, zmienia się, zmieniając

jednocześnie jednostki, poprzez

wewnątrzrodzinną socjalizację, a zmiany te są

zarówno dodatnie, jak i ujemne.

• Rodzina wpływa na osobowość, kształtując losy jej

członków. Jeśli jej kondycja pogarsza się to wpływa
to destrukcyjnie na funkcjonowanie nie tylko
jednostki, ale również społeczeństwa. Większość
tych dzieci, które osiągają powodzenie, gdy dorosną,
pochodzi z domów, w których postawy rodzicielskie
w stosunku do nich były przychylne i gdzie panowały
zdrowe stosunki pomiędzy nimi a rodzicami.

A RoLe i M. Siegelman opisali

pięć postaw rodzicielskich:

- kochająca: rodzice stwarzają dziecku ciepły klimat

miłości, pomagają w ważnych sprawach, stosują metody

perswazji i raczej unikają kar,

- wymagająca: rodzice ustalają dziecku wysokie

wymagania, wprowadzają zarządzenia i żądają ich

bezwzględnego przestrzegania, cechuje ich dominacja,

despotyzm i nieliczenie się ze zdaniem dziecka,

- ochraniająca: rodzice są w stosunku do dziecka

pobłażliwi, dają mu specjalne przywileje, wylewni

uczuciowo, izolują dziecko od kontaktów z rówieśnikami,

- odrzucająca: rodzice są chłodni i wrogo ustosunkowani

wobec swojego dziecka, nie liczą się z jego zdaniem,

- liberalna: rodzice raczej nie interesują się dzieckiem, są

mało zaangażowani w jego wychowanie.

• Nie zawsze postawy rodzicielskie są właściwe.

Nieprawidłowość może wynikać albo z dystansu w

stosunku do dziecka, albo z nadmiernej koncentracji

na nim. Postawa nadmiernie ochraniająca może

powodować u dziecka opóźnienie dojrzałości

społecznej, brak inicjatywy i ograniczoną

samodzielność. Również nadmierne wymagania

sprzyjają powstawaniu takich cech jak: brak wiary

we własne siły, niepewność, lękliwość i uległość. Przy

postawie odtrącającej, dziecko może wykazywać

trudności przystosowawcze, agresywność, kłótliwość

i nieposłuszeństwo. Natomiast gdy rodzice wykazują

postawę unikającą wobec dziecka, może być ono

nieufne i konfliktowe, a także niezdolne do

nawiązywania trwałych więzi uczuciowych.

KONIEC

Bibliografia:

• Kwestionariusz Stosunków Między Dziećmi i

Rodzicami A.Roe i M.Siegelmana (PCR)

• http://www.edukacja.edux.pl/p-506-rodzina-i-jej-

funkcje-referat.php

• http://ilonagolebiewska.bloog.pl/id,6118124,title,

Znaczenie-i-wplyw-wychowania-w-rodzinie-na-

osobowosc-i-postawy-czlowieka-w-doroslym-

zyciu,index.html?_ticrsn=5&ticaid=6e1b7