ZNIECZULENIE
PODPAJĘCZYNÓWKOWE

ZNIECZULENIE PODPAJĘCZYNÓWKOWE polega na podaniu środka
miejscowo znieczulającego do przestrzeni podpajęczynówkowej
(między oponą pajęczą a miękką, zawiera PMR)

• Szybki początek działania
• Dobre zwiotczenie mięśniowe
• Mała ilość stosowanych leków
• Proste w wykonaniu

Zastosowanie:

• Zabiegi chirurgiczne w obrębie nadbrzusza,
podbrzusza, miednicy, odbytu, narządów
płciowych oraz kończyn dolnych

Konieczny sprzęt:

• serwety
• sterylne rękawice
• długa igła do nakłucia z mandrynem 19 – 21 F
• 1% lignokaina
• lokalny anastetyk

Technika:

Najczęściej stosuje się dostęp środkowy. Dostęp boczny u pacjentów ze
zmianami zwyrodnieniowymi więzadeł międzykolcowych i gdy optymalne
ułożenie chorego jest niemożliwe.

• Chorega układa się w pozycji siedzącej ze zgarbionymi plecami albo leżącej
na boku w pozycji embrinalnej

• należy przeprowadzić linie łączącą grzebienie obu talerzy biodrowych, która
przecina kręgosłup na wys. L3-L4

• zdezynfekować skórę
• znieczulić 1% lignokainą
• wkłuć igłę po kątem prostym na 6 – 8 cm pokonując kolejno: skórę, tk.
podskórną, więzadło nadkolcowe, więz. międzykolcowe, najtwardsze więz.
żółte, przestrzeń nadtwardówkową, oponę twardą, oponę pajęczą.

• identyfikacja przestrzeni podpajęczynówkowej polega na pojawieniu się
PMR w igle (po wycofaniu mandryna)

Miejsce nakłucia:

• L2 – L3 – jeśli wymagane jest znieczulenie do wys. Th4
• L3 – L4 – do operacji podbrzusza i kończyn dolnych
• L4 – L5 – do operacji krocza

Przeciwwskazania:

• brak zgody pacjenta

• zaburzenia krzepnięcia

• choroby układu sercowo – naczyniowego, wstrząs, hipowolemia

• niektóre choroby neurologiczne

• zakażenia skóry wokół miejsca wkłucia

Powikłania:

• spadek RR

• nudności i wymioty

• zatrzymanie moczu

• popunkcyjne bóle głowy

• powikłania neurologiczne: zapalenie pajęczynówki, zapalenie rdzenia, ropień
przestrzeni podpajęczynówkowej, zespół ogona końskiego, aseptyczne ZOMR

• całkowite znieczulenie podpajęczynówkowe