POLITYKA SPOŁECZNA
I PRACA SOCJALNA
Z POLSKIEJ PERSPEKTYWY
prof. Krzysztof Piątek
Przedmiot polityki społecznej
Motto:
„Człowiek miarą wszechrzeczy"
(Protagoras, Grecja - V w. p.n.e.)
„Człowiek rzecz święta dla
człowieka”
(Seneka, Rzym - I w. pn.e.)
„Człowiek to wielka rzecz”
( Św Augustyn - IV/V w. n.e.)
Wszechobecność polityki
społecznej
pojęcie polityki społecznej w debatach
publicznych i codziennych rozmowach,
wzrost znaczenia i społecznej ważności
problemów i kwestii społecznych
politycy społeczni (A.Tymowski – Szczecin
(strona strajkujących) A. Rajkiewicz –
Gdańsk (strona rządowa)
Polityka społeczna stanowi
dziedzinę trudną do
teoretycznego uporządkowania
rozległy zakres,
trudności w rozdzieleniu od dziedzin
pokrewnych (polityka gospodarcza, ..),
złożony charakter problemów rozwiązywanych
w jej ramach (krzyżujące się potrzeby, itd),
sugestie językowe terminu "polityka społeczna"
(polityka -, społeczny-).
polityka społeczna - polityka socjalna (szerzej
omówię na końcu wykładu) MPiPS
Pojęcie polityki
społecznej
Jest to zarówno działalność
praktyczna, jak i ostatnio
dyscyplina naukowa
Najogólniejsze rozumienie polityki społecznej
proponuje m. in.: Edward Rosset:
"Polityka społeczna to system
idei oraz działań zmierzających
do polepszenia całokształtu
warunków życiowych ludności".
Polityka społeczna jako
działalność
Bardzo duża ilość definicji, typu syntetycznego, np.:
Stefan Grzybowski: Ps. -
„sztuka
regulowania stosunków
społecznych”,
Dawid Easton: Ps. - to forma
„autorytarnego wprowadzania
wartości obowiązujących całe
społeczeństwo”.
Propozycja definicji analitycznej
Antoniego Rajkiewicza
(z moimi zmianami):
"
Polityka społeczna jest to ukierunkowana na
człowieka działalność państwa i innych podmiotów
(jednostek, grup społecznych, organizacji,
instytucji, itp.), w dziedzinie kształtowania:
warunków życia społeczeństwa,
stosunków społecznych (międzyludzkich),
struktury społecznej,
w celu optymalnego zaspokojenia potrzeb,
uwzględniającego społecznie akceptowany system
wartości i współzależność między postępem
społecznym a wzrostem gospodarczym".
Polityka społeczna jako
dyscyplina naukowa.
Antoni Rajkiewicz:
"Systematyzuje teoretyczne poglądy na jej
istotę, zakres i zadania, przedstawia
powiązania z innymi dyscyplinami,
wyjaśnia fakty, zjawiska, procesy
składające się na postęp społeczny oraz
działania instytucji i mechanizmów nań
wpływających, formułuje wskazówki jak
postępować, aby było to zgodne z normami
i uznanymi wartościami”
Kontrowersje w zakresie
traktowania polityki społecznej
jako odrębnej dyscypliny
naukowej:
Maks Weber - zarzut dotyczący braku obiektywizmu
poznania naukowo-socjalnego i polityczno-
socjalnego.
nie ma ogólnie uznanego systemu wartości,
sądy wartościujące - jak powinno być - nie mają
wartości naukowej,
opis nie wyczerpuje znamion naukowości,
polityk społeczny - to naukowiec i polityk - role te
zakładają odrębne zadania i reguły wewnętrznej gry).
Odpowiedź polityków
społecznych:
stanowisko M. Webera inspiracją dla
formułowania oczekiwań od polityki
społecznej (Konstanty Krzeczkowski)
odrzucenie twierdzeń M. Webera
dotyczących nienaukowości dziedzin
praktycznych
Cechy polityki społecznej jako
nauki
interdyscyplinarnay charakter (wykorzystuje
dorobek teoretyczny i metody badawcze
ekonomii, socjologii, psychologii, pedagogiki,
demografii, filozofii, prawa, politologii, ścisłe
związki łączą ją również z dyscyplinami nie
będącymi naukami społecznymi: medycyną,
higieną, ergonomią, urbanistyką, statystyką, czy
informatyką)
teleologiczny (celowy) charakter (wskazujący
na praktyczne sposoby i drogi osiągania
nakreślonych celów społecznych)
Cechy polityki społecznej jako
nauki cd.
praktyczny charakter (wskazujący
sposoby przetwarzania istniejącej
rzeczywistości w kierunku pełniejszego
zaspokajania potrzeb społecznych)
społeczny charakter
powiązania z polityką gospodarczą
Cele polityki społecznej
„dobro człowieka” - jako element stały
Konstanty Krzeczkowski:
„…zmiany w strukturze
społeczeństwa”
w wyniku celowej działalności różnych podmiotów
(ciał publicznych),
środek zmiany w warunkach bytu i w zaspokojeniu
potrzeb,
zmiany klasowo-warstwowe (kapitalizm, socjalizm),
Cele polityki
społecznej
„dobro człowieka” - jako element stały
Wacław Szubert:
„…zaspokojenie potrzeb
szerokich grup społecznych”
zgodnie z celami socjalizmu (z wartościami),
uwydatnia zakres zadań, (ujęcie przedmiotowe)
służebna rola w stosunku do człowieka (ujęcie
podmiotowe)
(potrzeby się jednak zmieniają-cel ruchomy,
duże trudności w ustalaniu potrzeb, możliwość
modelowania potrzeb).
Cele polityki
społecznej
„dobro człowieka” - jako element stały
Jan Danecki:
„…organizowanie postępu społecznego „
poprawa warunków bytu,
kształtowanie pożądanych treści współżycia
społecznego,
usuwanie dysproporcji i nierówności społecznych,
udział ludności w kształtowaniu form życia
społecznego,
Zakres polityki społecznej
w/g Wacława Szuberta:
zakres przedmiotowy
(nie budzący wątpliwości)- kształtowanie warunków bytu oraz
warunków i stosunków pracy: zatrudnienie, dochód z pracy, ochrona pracy,
ochrona zdrowia, zabezpieczenie społeczne, wyżywienie, mieszkanie, itd),
zakres podmiotowy
cała ludność, a w szczególności:
pracownicy,
członkowie ich rodzin,
osoby upośledzone (fizycznie czy umysłowo),
osoby wykolejone (patologia społeczna)
uzupełnienie zakresu przedmiotowego:
potrzeby psychogenne (uznania, bezpieczeństwa, samorealizacji, itd.
zakres kontrowersyjny
polityka ludnościowa - kształtowanie procesów populacyjnych, polityka
kształcenia
Zakres polityki społecznej
koncepcja polityk szczegółowych A. Rajkiewicza
polityka ludnościowa i rodzinna,
polityka zatrudnienia i kształcenia kadr,
polityka dochodów i struktury wydatków,
polityka wyżywienia,
polityka mieszkaniowa,
polityka kulturalna,
polityka ochrony pracy,
polityka zabezpieczenia społecznego i ochrony zdrowia,
polityka organizacji wypoczynku i turystyki,
polityka walki z patologią społeczną
oraz planowanie społeczne
Zakres polityki społecznej
koncepcja sfer życia J. Supińskiej
sfera pracy (najwięcej zagrożeń, ale jednocześnie
także szans na samorealizację),
sfera dobrobytu (obejmuje materialne warunki
życia - gospodarkę oraz czas wolny, zdrowie,
ekosferę, itd.) –wyznacza minimum fizjologiczne i
społeczne
sfera kultury (zbiór naczelnych wartości, edukacja,
dzieła sztuki, itd.) - np. równy start oświatowy
sfera ładu społecznego (obejmuje instytucje,
stosunki społeczne, ustrój, demokrację, pokój,
równość, wolność, itd.). - organizacja życia
społecznego w skali makro-, mezo- i mikro-
Polityka społeczna czy
polityka socjalna?
Autorstwo terminu „polityka
społeczna” przypisuje się
francuskiemu myślicielowi i
reformatorowi, znanemu
przedstawicielowi socjalizmu
utopijnego
Ch. Fourier (1772 - 1837
).
Polityka społeczna czy
polityka socjalna?
Pojęcie „polityka socjalna” (sozialpolitik)
wprowadził do dyskusji naukowej
W.H. Riehl w 1854 r. w Niemczech.
Upowszechnieniu się tego terminu sprzyjało:
wykorzystanie go przez O. Bismarcka przy
wprowadzaniu obowiązkowych ubezpieczeń
społecznych w latach 80-90-tych XIX w.
powstanie Związku Polityki Socjalnej w 1872 r.
Polityka społeczna czy
polityka socjalna?
W ten sposób w praktyce społecznej i publicystyce zaczęło się
kształtować do dzisiaj istniejące rozróżnienie na:
politykę socjalną (niem. sozialpolitik, am. social
welfare policy) - która jest skierowana na poprawę
bytowego położenia grup ludności bezwzględnie lub
relatywnie słabych i na zabezpieczenie od ryzyka
zagrażającego egzystencji,
politykę społeczną (niem gesellschaftspolitik, am.
social policy), która obejmuje politykę socjalną oraz
sterowanie rozwojem społecznym poprzez zmiany w
strukturach społecznych i stosunkach społecznych
Polityka społeczna czy
polityka socjalna?
W Polsce mamy do czynienia z trzema tendencjami:
tak jak wyżej, przy czym termin
„polityka socjalna” stosowany jest
wymiennie z innymi np. „polityka
pomocy społecznej”,
przeciwstawianie (propozycja I.
Sieńko) - omów,
utożsamianie (w świadomości
potocznej, mediach itd)
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(relacje)
Polityka socjalna stanowi tylko część – element
polityki społecznej
(sytuacja charakterystyczna dla następujących modeli polityki
społecznej:
instytucjonalnego (zwanego też
redystrybucyjnym,
socjaldemokratycznym, itp.),
socjal-liberalnego (zwanego też
motywacyjnym, służebnym,
konserwatywno – korporacyjnym, itp)
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(relacje)
polityka
socjalna
polityka
społeczna
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(relacje)
Polityka społeczna sprowadza
się do polityki socjalnej
(w przypadku modelu rezydualnego
(zwanego też marginalnym, liberalnym,
itp.)
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(relacje)
polityka
socjalna
polityka
społeczna
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(cechy konstytutywne)
Polityka społeczna:
kształtuje ogólne warunki pracy i bytu
ludności, pożądane struktury społeczne
oraz stosunki społeczne
dotyczy wszystkich grup ludności i ma
prowadzić do takiej sytuacji, w której całe
społeczeństwo funkcjonuje sprawnie i
efektywnie
dąży do zaspokojenia potrzeb ludności na
poziomie społecznego optimum
Polityka społeczna - polityka
socjalna
(cechy konstytutywne)
Polityka socjalna:
kształtuje warunki pracy i bytu ludzi, którzy potrzebują
pomocy w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych,
takich jak: praca (zatrudnienie socjalne), dochód (pieniężne
świadczenia socjalne, żywność, mieszkanie, opieka zdrowotna,
edukacja, itd. (rzeczowe i usługowe świadczenia socjalne)
dotyczy przede wszystkim tzw. grup ryzyka socjalnego, czyli
osób: biednych, chorych, niepełnosprawnych, bezrobotnych,
starych, żyjących w rodzinach niepełnych, patologicznych, itp.
dąży do wyrównania szans w rozwoju jednostek, rodzin i
środowisk oraz do zaspokojenia potrzeb, przynajmniej na
poziomie minimum socjalnego
Dziękuję za uwagę!